تبلیغات
تبلیغات متنی
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
دلایل ممنوعیت استفاده از ظروف گیاهی در برخی کشورها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1860364773
روح الله قاسمیان آمریکا و باتلاق سوریه؛ 4 راهکار برای خروج آبرومندانه
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: روح الله قاسمیان
آمریکا و باتلاق سوریه؛ 4 راهکار برای خروج آبرومندانه
امروزه ظرفیت دولت های مخالف در بحران سوریه به بن بست رسیده است و آمریکا به عنوان سردمدار این طیف، نیک می‌داند که تعیین مسیر آینده سوریه، در دستان دولت سوریه و حامیان منطقه ای و فرامنطقه ای آن است.
روزنامه آمریکایی واشنگتن پست در گزارشی با اشاره به اظهارات «جان کری» نوشت: اینکه سیاست دولت اوباما در قبال سوریه، تا آنجایی که چنین سیاستی وجود دارد، شکست خورده است، موضوعی محرمانه نیست. «جان کری» مسئول اجرای سیاست آمریکا در قبال سوریه، در جمع تعدادی از سناتورهای آمریکایی، به شکست سیاست های این کشور در سوریه اذعان کرد. کری اعلام کرده که فرآیند گفتگوهای ژنو نتیجه بخش نبوده و نیاز به رویکردی جدید است. همین امر بهانه‌ای است تا بار دیگر سیاست های آمریکا، به عنوان اصلی‌ترین بازیگر فرامنطقه‌ای طیف مخالف دولت سوریه، را مورد نقد و واکاوی قرار دهیم. نگاهی گذرا به تاریخ روابط دو کشور استراتژی آمریکا در بحران سوریه را باید در چارچوب راهبردهای کلان سیاسی - امنیتی این کشور در منطقه خلیج فارس و خاورمیانه برای مهار ایران، تضمین استمرار منابع انرژی فسیلی، حفظ امنیت رژیم صهیونیستی و داشتن دست بالا در رقابت های بین‌المللی با روسیه و چین واکاوی کرد. اما سوریه و آمریکا به طور مستقیم در سال های جنگ سرد با یکدیگر تماس داشتند. در این ایام به رغم پشتیبانی آمریکا از رژیم صهیونیستی، سوریه موضع خصمانه‌ای علیه ایالات متحده اتخاذ نمی‌کرد. در سال 1974، نیکسون، رئیس جمهور آمریکا، در پی مسئله میانجی گری آمریکا در منازعه اعراب و اسرائیل، از سوریه دیدن کرد. طی سال‌های بعد و تا سال 2003، آمریکا برای رابطه با سوریه اهمیت ویژه‌ای قائل بود. به اعتقاد رهبران کاخ سفید، سوریه تنها کشوری بود که توان کنترل گروههای اسلامی رادیکال را داشت. بنابراین منطق، ایالات متحده به هنگام روی کار آمدن بشار اسد در سال 2000، از وی حمایت کرده و در جهت تقویت جایگاه وی در مقام ریاست جمهوری برآمد، اما متعاقب حمله به عراق و مخالفت اسد با آن، اندک اندک راه دوری از اسد را در پیش گرفت. روابط سوریه و آمریکا که به دلایلی همچون اختلاف نظر در قبال مسائل لبنان و فلسطین، و همچنین مناسبات راهبردی دمشق با تهران، چندان نزدیک نبود، پس از اشغال عراق و موضع گیری سوریه در قبال این اقدام آمریکا، سردتر از قبل شد. به نحوی که آمریکا بارها سوریه را به حمایت از تروریسم متهم کرد و تهدید نمود. مواضع اسد در قبال حمله به عراق، باعث فشار بیشتر آمریکا بر سوریه شد. حتی در یک مقطع زمانی کاخ سفید مدعی شد که سوریه طبق توافقی با صدام حسین، تسلیحات این کشور را پنهان کرده است. این فشارها که با ترور حریری باز هم شدّت بیشتری گرفت و آمریکا حتی سفیر خود را از دمشق فرا خواند و منجر به تصویب قطعنامه‌ای علیه سوریه شد، این کشور را مجاب ساخت تا نیروهایش را از خاک لبنان خارج کند. در پی این امر چند درگیری محدود و پراکنده هم میان نیروهای دو کشور در مرز عراق رخ داد. در سال 1385، متعاقب گزارش کمیته بیکر ـ همیلتون و استقبال مقامات سوری از مفاد آن مبنی بر استفاده از کمک های ایران و سوریه برای حل مشکل عراق، چند سناتور آمریکایی به سوریه سفر کرده و یک سال بعد نیز نانسی پلوسی، رئیس وقت مجلس نمایندگان آمریکا، از دمشق دیدن کرد. در این زمان به نظر می رسید آمریکا از مواضع ضد سوری گذشته خود اندکی عقب نشینی کرده است. ماشین جنگی اوباما در پشت مرزهای سوریه متوقف شد انتخاب اوباما به ریاست جمهوری، که از رهگذر شعار تغییر وی امکان پذیر شد، امید به دگرگونی مناسبات این کشور با جوامع خاورمیانه ای را افزایش داد. از سال 2008 که اوباما وارد کاخ سفید شد، روند بهبود روابط میان سوریه و آمریکا از سر گرفته شد. اما بروز بحران اخیر در سوریه و مواضع غیراصولی و غیرمنطقی اوباما در قبال آن نشان داد، که بهبود روابط این دو کشور، دست کم در کوتاه مدت به بار نخواهد نشست. بخشی از تکفیری های آدم‌خوار در سوریه، از کشورهای غربی از جمله آمریکا و اروپا وارد سوریه شده‌اند، که با پایان یافتن بحران به این کشورها باز خواهند گشت. لذا زنگ خطر برای غرب و آمریکا در این زمینه به صدا درآمده و امنیت آنها نیز قطعاً به خطر خواهد افتاد. آمریکا و کشورهای اتحادیه اروپا و ناتو و شرکت های خصوصی وابسته به این بازیگران، پیش از سقوط معمر قذافی در لیبی، به شدت درگیر مدیریت ماشین جنگی غرب در این دیار بودند و تا حدودی نسبت به رخدادهای سوریه بی‌تفاوت بوده و یا دست‌کم مواضع تندی نداشتند. اما به محض سقوط قذافی در لیبی، کشورهای ناتو به سراغ دمشق آمده و سریال تحریم ها و مجازات های سیاسی و اقتصادی علیه دولت و ملت سوریه را تنظیم کرده و به اجرا گذاشتند. بدین ترتیب مداخله غیرطبیعی و دور از انتظار اتحادیه عرب در امور داخلی سوریه، با حمایت و مدیریت آمریکا و فاز جدید محاصره دمشق در محیط پیرامونی خود آغاز شد. همزمان سارکوزی، آلن ژوپه و دیگر مقامات فرانسوی نیز انواع سناریوهای مداخله خارجی و نظامی در سوریه را مطرح کردند. همچنین رسانه های غربی و عربی همگام با سردمداران غرب، بر طبل جنگ داخلی کوبیده و نقش بارزی در تشدید خشونت و ضدخشونت در سوریه ایفا نمودند. مؤسسات و مراکز آکادمی نظامی و راهبردی غرب انواع طرح ها و سناریوهای محتمل برای مداخله در سوریه را مورد مطالعه و بررسی قرار داده و برآیند آنها را در قالب توصیه نامه ها، مقاله های سیاسی، مشاوره و...، به مراکز تصمیم‌گیری و سیاست‌گذاری خارجی ارائه دادند. تجربه مداخله ناتو در لیبی به منظور ساقط کردن رژیم قذافی، در مراکز پژوهشی نظامی اروپا و آمریکا مورد کنکاش و مطالعه قرار گرفته و ضمن این مطالعات، امکان و احتمال تکرار تجربه لیبی در سوریه نیز مورد توجه قرار گرفت. هرچند اعزام ناوها‌ی جنگی به سواحل مدیترانه و هشدار برای حمله، طبلی تو خالی به نظر می‌رسید و ابزاری شد تا سلاح‌های شیمیایی سوریه را امحا کنند، اما به دلیل موقعیت های ژئوپلتیکی و حضور سوریه در روند منازعه عربی و صهیونیستی و مشارکت در جبهه مدافعان و حامیان ملت فلسطین و مقاومت اسلامی، و همچنین مشکلات داخلی غرب، آمریکایی ها عملی کردن سناریوهای مداخله نظامی در خاک سوریه را مناسب نمی‌دانستند. عوامل زیادی بر رویکردهای سیاست واشنگتن در ازای دمشق و بحران آن دخالت دارد. اختلاف دیدگاه های نهادهای سیاسی، اطلاعاتی و نظامی آمریکا در قبال راهکارها و شیوه‌های تعامل و برخورد کاخ سفید با بحران سوریه و آینده نظام سیاسی آن، از جمله علل سیاست تردیدآلود تیم اوباما در قبال دمشق بوده است. روند مذاکرات مسکو ـ واشنگتن در سطح وزیران خارجه، جهت یافتن راه حلی برای بحران سوریه، مورد توجه بازیگران عرصه بحران سوریه بوده است. آمریکا در آستانه سال 2013 و به دلایلی از جمله ناکارآمدی شورای ملی سوریه، با همکاری دوحه و دیگر متحدان منطقه ای و فرامنطقه ای، به تغییر ساختار تشکیلاتی معارضان در خارج اقدام کرد و تحت نظارت «فورد» (سفیر آمریکا در دمشق)، «ائتلاف ملی معارضان» در نشست دوحه متولد شد. اما از آنجا که ارتش سوریه در 24 ماه گذشته تسلط خود بر مناطق مختلف سوریه را حفظ کرده و از طرف دیگر جبهه النصره و داعش، وابسته به سازمان القاعده، در سوریه به جنایات و کشتار غیرنظامیان دست می‌زند، آمریکا روند کمک تسلیحاتی به مخالفان سوریه را کندتر کرده و این موضوع در جبهه حامیان مخالفان اسد شکاف ایجاد کرده است و برخی از آنها به گفتگو با حکومت سوریه تن داده‌اند. کنار رفتن امیر قطر از قدرت و بعد از آن کنار زدن مسئول پرونده سوریه در این کشور، گسترش دامنه نا امنی در ترکیه و برهم خوردن سیاست منطقه ای اخوان المسلین با کنار زدن محمد مرسی رئیس جمهور اخوانی مصر، از دیگر علل ایجاد شکاف در جبهه مخالفان سوریه بود، که بر سیاست آمریکا نیز تاثیرگذار بوده است. آمریکا و متحدانش باید شجاعت داشته باشند و بپذیرند که سیاست های آنها در سوریه، اعم از مسالمت‌آمیز و نظامی، شکست خورده و باید در صدد جبران آن برآیند. همان گونه که در ژنو 2 درس خوبی گرفتند، باید بپذیرند راهکار برون رفت از بحران در سوریه، توجه به وضعیت میدانی نبردها در سوریه است. از چندی پیش برخی اندیشمندان آمریکایی، از جمله کارتر و برژینسکی، به دولت اوباما توصیه کردند که سوریه راه‌حل سیاسی دارد و باید با همفکری بازیگران فعال در عرصه سوریه، از جمله دولت سوریه، این بحران به پایان برسد. عده‌ای دیگر نیز از تجزیه سوریه و ایجاد حکومت هایی با الگوی شبه ملوک الطوایفی، البته در پوشش فدرالیسم، اشاره دارند. این دقیقاً همان مدلی است که توسط استعمار فرانسه و بلژیک در مستعمراتی مانند کنگو، زئیر و روآندا پیاده شد. در واقع غایت آمال این دولتها و رژیم صهیونیستی، تبدیل جنگ داخلی به وضعیت روزمره و عادی در سوریه و هر کشور اسلامی و عربی دیگری است که احتمال می رود در جبهة مقاومت حضور داشته باشد. تا بدین ترتیب سیبل انرژی های اعتراضی موجود به جای آنکه به سمت اسرائیل و منافع آمریکا و متحدانش نشانه رود، معطوف به درگیری ها و مناقشات داخلی گردد، که در یمن و پاکستان پیاده شده است. البته با این تفاوت که در بحران سوریه، آمریکا برای براندازی حکومت، به گروههای تروریستی و جریان های تکفیری دخیل بسته است. راه خروج از باتلاق سوریه چیست حال با این همه سیاست ورزی و هزینه، وزیر خارجه آمریکا با صراحت اعلام می‌کند که ما در سوریه شکست خورده‌ایم. در واقع آمریکا در باتلاقی فرو رفت که خروج از آن به مراتب از تبعات خروج از افغانستان و عراق سخت‌تر خواهد بود. با این وجود اگر بخواهد آبرومندانه از این وضعیت خارج شود، چند راهکار قابل تأمل است: اول: آمریکا و متحدانش باید شجاعت داشته باشند و بپذیرند که سیاست های آنها در سوریه، اعم از مسالمت‌آمیز و نظامی، شکست خورده و باید در صدد جبران آن برآیند. همان گونه که در ژنو 2 درس خوبی گرفتند، باید بپذیرند راهکار برون رفت از بحران در سوریه، توجه به وضعیت میدانی نبردها در سوریه است. بدین منظور که ابتدا باید بپذیرند که دولت سوریه توانسته در طول 3 سال بحران، تروریست ها را پس زده و به سمت پاکسازی پیش رود، و لذا روند امور در سوریه را عرصه میدانی تعیین می‌کند، نه نشست ها و ژست های سیاسی خارج از این کشور. با این پیش فرض می‌توانند کشورهایی مانند ایران، روسیه و دولت سوریه را برای پایان دادن به این وضعیت مشارکت دهند. دوم: یکی از نتایج فرعی بحران در سوریه، پس زدن نقاب از چهره حقوق بشری آمریکا و دولت‌های غربی بوده است. این دولتها بسیاری از کشورها را به نقض حقوق اقلیت ها متهم می‌کنند و مدعی هستند که وضعیت اقلیت های مذهبی را در همه کشورها رصد می‌کنند. این در حالی است که در حال حاضر بیشترین تهدید از سوی گروه های مسلح و معارضین حکومت سوریه، متوجه اقلیت هایی چون مسیحیان نسطوری و ارمنی است. کوچ اجباری اقلیت ها، تخریب کلیساها و مساجد، کشتار بی رحمانه شهروندان سوری با اقلیت های مختلف و حمله به منازل، مراکز مذهبی و فرهنگی و به آتش کشیدن آنها، بخشی از واقعیت های بحران در سوریه است. این موضوع برای غرب و آمریکا سنگین است و باید پاسخگوی افکار عمومی باشند. تنها راه خروج از این وضعیت، تحت فشار قرار دادن حامیان گروه های تکفیری، از جمله عربستان سعودی است. دولت های اروپایی باید برای توقف خشونت در سوریه، به عربستان سعودی و دیگر کشورهای حامی تروریست ها، از جمله قطر و ترکیه، که زمینه اعزام آنها به سوریه را فراهم می‌کنند، فشار وارد کنند. از سال 2008 که اوباما وارد کاخ سفید شد، روند بهبود روابط میان سوریه و آمریکا از سر گرفته شد. اما بروز بحران اخیر در سوریه و مواضع غیراصولی و غیرمنطقی اوباما در قبال آن نشان داد، که بهبود روابط این دو کشور، دست کم در کوتاه مدت به بار نخواهد نشست. سوم: همانگونه که در آمارها نیز ارائه شد، بخشی از تکفیری های آدم‌خوار در سوریه، از کشورهای غربی از جمله آمریکا و اروپا وارد سوریه شده‌اند، که با پایان یافتن بحران به این کشورها باز خواهند گشت. لذا زنگ خطر برای غرب و آمریکا در این زمینه به صدا درآمده و امنیت آنها نیز قطعاً به خطر خواهد افتاد. برای آمریکا که امنیت رژیم صهیونیستی در منطقه خاورمیانه اولویت بالایی دارد، قطعاً حاکم شدن جریان های تکفیری غیر قابل کنترل مانند داعش، مناسب نخواهد بود. در این صورت برای پایان دادن به این وضعیت، چاره ای نیست جز اینکه با دولت سوریه در از بین بردن آنها همکاری کند. همکاری آمریکا می‌تواند در توقف ارسال سلاح و تسهیلات مالی و لجستیکی باشد. چهارم: نکته آخر اینکه، امروزه ظرفیت دولت های مخالف در بحران سوریه به بن بست رسیده است و آمریکا به عنوان سردمدار این طیف، نیک می‌داند که تعیین مسیر آینده سوریه، در دستان دولت سوریه و حامیان منطقه ای و فرامنطقه ای آن است. بنابراین باید بر طرح هایی تمرکز کند که جنبه سوری- سوری داشته باشد و زمینه حل بحران از طریق این فرایند را فراهم نماید. طرح هایی مانند تجزیه سوریه و کمک به ارتش آزاد برای نابودی تکفیری ها، در شرایطی که ارتش سوریه و دولت دست برتر را دارند، فایده ای نخواهد داشت. حمایت از انتخابات آزاد در سوریه، در سایه مذاکره با طرف های مختلف جهت توقف خشونت و آتش، می‌تواند دو سیاست موثری باشد که آمریکا نیز در آن نقش ایفا کند، که البته باید منتظر ماند. روح الله قاسمیان کارشناس مسائل منطقه پایان متن/
92/11/20 - 06:30
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 103]
-
گوناگون
پربازدیدترینها