محبوبترینها
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
بگ خرید تبلیغاتی راهی نوین برای معرفی برند شما
10 اشتباهی که ممکن است هنگام خرید هدایای تبلیغاتی انجام دهید
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1801633137
فارس بررسی می‌کند همزمانی توسعه حملات طالبان با موعد خروج نظامیان خارجی از افغانستان
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: فارس بررسی می‌کند
همزمانی توسعه حملات طالبان با موعد خروج نظامیان خارجی از افغانستان
افزایش حملات طالبان در افغانستان می‌تواند نشانگر وابستگی این گروه به جریاناتی خارجی باشد که با هدف تأمین منافع آمریکا به آنان دستور می‌دهند با افزایش ناامنی بر ضرورت ادامه حضور آمریکایی‌ها صحه گذارند.
به گزارش خبرگزاری فارس در کابل، در این اواخر حملات طالبان در افغانستان افزایش یافت و این کشور شاهد چند حمله خونین در شهر کابل و دیگر ولایات و شهرهای افغانستان بود. نکته مهم اینجاست که طالبان در زمانی حملات خود را افزایش دادند که بحث خروج نیروهای خارجی به رهبری آمریکا در افغانستان به شدت مطرح است و رابطه دولت افغانستان با آمریکا به تیره‌ترین سطح در 12 سال گذشته رسیده است. هم اکنون دولت افغانستان برای امضای پیمان امنیتی با آمریکا پیششرطهایی در نظر گرفته و از امضای آن تا رسیدن به خواسته‌های خود امتناع کرده است، مسئله‌ای که منجر به بروز اختلافاتی میان 2 کشور شده است. پس از تأخیر در امضای پیمان امنیتی با آمریکا فرماندهان ارشد آمریکایی، به تهدیدات احتمالی افغانستان در نبود نیروهای نظامی آمریکا اشاراتی داشتند. به گفته این فرماندهان آمریکایی، یکی از تهدیدات احتمالی تسلط طالبان به بخشهایی از جنوب افغانستان بود. فرماندهان آمریکایی به این دلیل از تهدیدات طالبان یاد کردند تا ضرورت ادامه حضور خود را در افغانستان نشان دهند، ادعایی که با افزایش حملات طالبان- همزمان با بحث خروج آمریکایی‌ها- بیشتر از هر زمان دیگر رنگ و لعاب یک تهدید جدی و واقعی به خود گرفت. نکته قابل تأمل این است که طالبانی که با دخالت مستقیم نیروهای خارجی به رهبری آمریکا شکست خورده و از صحنه سیاست و قدرت افغانستان رانده شدند و در ظاهر برای فرا رسیدن زمان خروج آمریکایی‌ها لحظه شماری میکنند، چرا درعمل ادعاها و اظهارات فرماندهان آمریکایی را تأیید میکنند؟ در رابطه با این پرسش، 3 احتمال وجود دارد: عدم برخورداری طالبان از عقلانیت سیاسی لازم از آن جا که غلبه بر دشمن راههای متفاوتی دارد، پس برای شکستدادن دشمن نباید همواره به جنگ متوسل شد بلکه گاهی صلح سبب سرخوردگی بیشتر دشمن می‌شود. به همین دلیل است که کارشناسان نظامی برای تحقق استراتژی جنگی، تحول تاکتیکی را ضروری میدانند. به نظر «کلازویتس» و «برون هورست» از نظریهپردازان نظامی برای رسیدن به پیروزی و غلبه بر دشمن باید 3 مرحله سازماندهی زیر را در نظر گرفت. ابتدا برای ترسیم چشم‌انداز نبرد و تعیین اهداف جنگی باید به «سیاست» متوسل شد و گرنه رویارویی با دشمن در غیبت یک سیاست‌گذاری و هدفمندی دقیق، نیروهای خودی را دچار سردرگمی مفرط ساخته و انگیزه و توان تهاجمی آنان را دچار فرسایش میسازد. پس از تعیین هدف به کمک سیاست‌گذاری باید «استراتژی جنگی» را پایه ریزی کرد؛ یعنی باید مشخص ساخت که با چه نیرویی و چه موقع باید جنگید، در این مرحله باید اوقات و فرصتهایی شناسایی و مشخص گردد که با استفاده از آنها میتوان دشمن را اغفال کرد. در مرحله سوم باید تاکتیک جنگی را تعیین کرد؛ به این معنا که «چگونه جنگیدن» را باید برنامه‌ریزی کرد و به ویژه اینکه اشکال متفاوتی باید برای پیشبرد جنگ در نظر گرفت، طوری که تاکتیک‌های بعدی برای دشمن قابل پیش‌بینی نباشد. حال بر مبنای نظریه مطرح شده عملیات طالبان را مورد ارزیابی قرار میدهیم تا مشخص شود که حملات طالبان تا چه حد با این اصول نظامی مطابقت و موافقت دارد. بارها طالبان ادعا کرده‌اند: تا زمانی که آمریکایی‌ها – به تعبیر طالبان «اشغالگران»- افغانستان را ترک نکنند، آنان به جنگ خود ادامه خواهند داد؛ جنگی که از نظر آنان «جهاد مقدس» خوانده می‌شود. بنابراین آنچه در این بین گنگ و مبهم است این است که چرا در زمان حساسی که احتمال عدم امضای پیمان امنیتی با آمریکا جدیتر میگردد، طالبان حملات خود را افزایش داده‌اند؟ شدت حملات طالبان در چنین زمانی می‌تواند دلیل و دستاویزی برای آمریکایی‌ها باشد تا با تکیه بر مسئله وجود ناامنی در افغانستان بر اهمیت حضور و ضرورت ادامه دخالت نظامی خود در افغانستان صحه گذارند. با این حساب اگر طالبان از هوشیاری و سنجش سیاسی خوبی برخوردار میبودند و دارای هدف جنگی و استراتژی مدون و منسجم نظامی میبودند، قطعا توان تشخیص این حساسیت زمانی را میداشتند و تحول تاکتیکی شان نیز به گونهای میبود که با کاهش حملات شان، به پیشواز بحث خروج آمریکایی‌ها میرفتند. عدم استقلال طالبان و وابستگی مالی آنان، موجب مواجهه ناعاقلانه با قضایا است احتمال دوم این است که طالبان از استقلال کامل و کافی در تصمیمگیریهای سیاسی و سازماندهی حملات نظامی برخوردار نیست بلکه به دستور اربابان بیرونی خود عمل میکنند. به عبارت دیگر این گروه نه استقلال مالی دارند و نه استقلال ارادی، بلکه ابزاری هستند در دست برخی کشورها که به هدف خاصی آنان را تأمین و تجهیز میکنند. برخی صاحبنظران افغانستان معتقدند که عربستان یکی از کشورهایی است که در پایهگذاری و پشتیبانی از طالبان سهم بارز و برجسته‌ای داشته است. اکنون این ارباب بزرگ طالبان(عربستان) به حمایت از منافع و مواضع آمریکایی‌ها در افغانستان، طالبان را واداشته تا با افزایش حملات خود در چنین زمانی، ادعا و اظهارات اخیر فرماندهان آمریکایی را تأیید و تصدیق کنند؛ اظهاراتی که این گونه تلقین می‌کند که نجات و نیکبختی افغانستان بسته به حمایت و حضور نظامی آمریکا است. در این راستا «رحمت‌الله بیژن پور» کارشناس مسائل سیاسی در افغانستان معتقد است: عربستان در پایهریزی پروژه «القاعده» و «طالبان» نقش بارزی داشته و اکنون این کشور میخواهد با مدیریت بحران زمینه ادامه فعالیت جنگجویان خود را در کشورهای دیگر فراهم سازد تا با دور کردن آنان از داخل خاک عربستان، از شر عوارض پیامد حضورشان در عربستان خلاص شوند. به تعبیر وی، طراحی عملیات تروریستی اقدامی برای دورکردن جریان افراط از کاخنشینان سعودی است. حملات اخیر طالبان، اقدامات بدون هدف یا «جنگ برای جنگ» یکی از ویژگیهای گروههای ایدئولوژیک این است که عملکرد آنان مبتنی بر «وظیفه» است نه معطوف به «نتیجه». بنابراین جنگ برای طالبان صرفا ماهیت ابزاری و وسیلهای ندارد بلکه به لحاظ ارزشی تا حد یک هدف یا «جنگ برای جنگ» نیز می‌تواند ارتقا یابد. این گروه بر اساس الزامات ایدئولوژیکی خود جنگ را وظیفه میدانند حتی اگر این جنگ نتواند نتایج خاصی در پی نداشته باشد. در نهایت اینکه طالبان بنا به هر دلیلی نتوانستند مواجهه معقول و مؤثری با قضایای افغانستان داشته باشند؛ بنابراین در عمل بهویژه در این اواخر به اقداماتی روی آوردند که منجر شد آمریکایی‌ها بر لزوم ادامه حضور در افغانستان تأکید کنند. ترس از تسلط طالبان سبب می‌شود که برخی از مردم افغانستان میان «بد»(حضور نظامی آمریکا در افغانستان) و «بدتر»(تسلط طالبان بر افغانستان) گزینه بد را انتخاب کنند. انتهای پیام
92/11/17 - 11:33
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 92]
-
گوناگون
پربازدیدترینها