محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802500961
نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران از پیدایی تا استقرار کامل
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران از پیدایی تا استقرار کامل
جمهوری اسلامی بایستی مستقر می‌شد و با هر توطئه‌ای با قاطعیت برخورد می‌کرد تا به مردم مسلمان و انقلابی ثابت کند که از مسیر اصلی خارج نشده است و در راستای مسیر ترسیم شده توسط امام خمینی(ره) گام برمی‌دارد.
بخش دوم و پایانی موانع موجود در مسیر استقرار نظام جمهوری اسلامی انقلاب اسلامی از بدو پیدایی در قالب جمهوری اسلامی، تا مرحله استقرار، با حاکمیتی مبتنی بر آرمان‌های الهی از گذرگاه‌های دشوار عبور کرده است. در مرحله تثبیت، تحکیم و تداوم نظام حوادثی رخ داده است که از جهاتی بسیار اهمیت دارد، از یک سو افراد انقلابی ـ اسلامی در داخل و خارج مشتاقانه خواستار تحقق آرمان‌های انقلاب بودند و از سوی دیگر ضربه خوردگان از انقلاب اسلامی، در پی نابودی آن برآمدند. جمهوری اسلامی بایستی مستقر می‌شد و با هر توطئه‌ای با قاطعیت برخورد می‌کرد تا به مردم مسلمان و انقلابی ثابت کند که از مسیر اصلی خارج نشده است و در راستای مسیر ترسیم شده توسط امام خمینی(ره) گام برمی‌دارد. در این بخش، موانع متعدد داخلی و خارجی در روند استقرار نظام جمهوری اسلامی بررسی می‌شود که با برداشتن این موانع، انقلاب توانست ادامه مسیر بدهد. 1. دولت موقت اولین دولتی که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی با فرمان امام خمینی(ره) به نخست وزیری مهندس مهدی بازرگان تشکیل شد، دولت موقت بود. امام خمینی(ره) در فرمان خود این مأموریت‌ها را برعهده دولت موقت گذاشت: الف) برگذاری رفراندوم برای تعیین نوع نظام حکومتی پس از پیروزی انقلاب اسلامی؛ ب) تشکیل مجلس خبرگان برای تهیه و تنظیم قانون اساسی؛ ج) برگزاری انتخاب مجلس شورای اسلامی. امام خمینی(ره) در همین فرمان، دولت موقت را از به کارگرفتن کسانی که گرایشات حزبی و گروهی داشتند منع کرد، ولی بازرگان از عمل به فرمان امام(ره) سرباز زد و بیشتر اعضای دولت را از بین اعضای نهضت آزادی و ملی‌گراها برگزید که اعتراض نیروهای انقلابی و حزب‌اللهی را به همراه داشت. هر چه بر عمر این دولت می‌گذشت، فاصله او با آرمان‌های انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی بیشتر می‌شد. دولت موقت از برخوردهای انقلابی با نیروهای طرفدار پهلوی و آمریکا به عنوان حامی دولت پهلوی در این سرکوب‌ها خودداری می‌کرد و در نامگذاری نظام سیاسی که امام‌خمینی(ره) و مردم مسلمان ایران از قبل از پیروزی انقلاب اسلامی نام جمهوری اسلامی را برگزیده بودند، تلاش می‌کرد نظام جمهوری دموکراتیک را مطرح کند (اطلاعات، 18/1/1358) که با مخالفت امام (امام خمینی، در جستجوی راه از کلام امام: 175) و نیروهای مسلمان مواجه شد. عدم هماهنگی دولت موقت با ارزش‌های انقلاب، عدم تفاهم با رهبری انقلاب اسلامی، اعلام عدم رضایت از تصرف لانه جاسوسی، عدم هماهنگی با نهادهای انقلابی، از دست دادن پایگاه‌های مردمی، نزدیکی و برقراری ارتباط با آمریکا و قرار گرفتن در جهت منافع آمریکا برای تحکیم موقعیت خود از عوامل سقوط دولت موقت به نخست‌وزیری بازرگان بود. (اسماعیلی، دولت موقت: 226 ـ 238) این موارد سبب شد امام خمینی(ره) رسماً از این دولت برائت بجوید. اشغال لانه جاسوسی آمریکا توسط دانشجویان مسلمان خط امام، آخرین تیر خلاص بر پیکر دولت موقت بازرگان بود؛ زیرا فردای تسخیر لانه جاسوسی (چهارده آبان ماه 1358) مهندس بازرگان که احساس می‌کرد با افشای اسناد لانه جاسوسی، سیاست‌های دولت موقت افشا شود، از سمت خود استعفا داد که بلافاصله مورد پذیرش امام خمینی(ره) قرار گرفت. به این ترتیب پرونده دولت موقت که می‌رفت برای نظام نوپای جمهوری اسلامی صدمات جبران ناپذیری به همراه داشته باشد، توسط امام‌خمینی(ره) بسته شد. 2. گروهک‌ها در مقابل انقلاب اسلامی پس از پیروزی انقلاب اسلامی، ده‌ها دسته و گروه در نقاط مختلف کشور تشکیل شد که هر یک برای خود راه و هدفی غیر از هدف انقلاب اسلامی برگزید. امام خمینی(ره) با هوشیاری مثال‌زدنی تصمیم گرفت سلاح‌هایی که در دست مردم است، هر چه سریع‌تر به مساجد کشور باز گردد. برای این منظور کمیته‌های مردمی برای برقراری نظم و جمع‌آوری تسلیحات در مساجد کشور تشکیل شد. این کمیته‌ها بعدها کانونی برای شکل‌گیری بسیاری از نهادها و ارگان‌های انقلابی شد و خیلی زود توانست جای خالی قدرت نظامی را که با فروپاشی حکومت پهلوی اتفاق افتاده بود پر کند. (حشمت‌زاده، چارچوبی برای تحلیل و شناخت انقلاب اسلامی: 293) از آنجا که رژیم پلیسی و دیکتاتوری شاه، سال‌ها با حمایت ابرقدرت‌ها به ویژه آمریکا حکومت می‌کرد و از طرفی دیگر، انقلاب اسلامی، انقلاب مردمی و دینی بود، بسیاری از جریانات ضد انقلاب تصور می‌کردند ساختار جدید انقلاب اسلامی به علت کم‌تجربگی و نداشتن سازمان منسجم، پس از نابودی حکومت پهلوی در خلأ قدرت غرق خواهد شد. از این رو تصمیم گرفتند بلافاصله بعد از سقوط شاه و خلأ قدرت در ایران و سردرگمی نیروهای مسلمان، خود زمام امور را به دست گیرند. تحریک جریانات و گروهکهای ضد انقلاب از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی به عنوان راهبرد اساسی دشمنان داخلی و خارجی برای جلوگیری از استقرار نظام مقدس جمهوری اسلامی انتخاب گردید. در این شرایط سیاسی ایران، هر روز یک گروه و دسته برانداز در تمام نقاط ایران ایجاد می‌شد که در ادامه به تعدادی از این گروه‌ها اشاره می‌کنیم: الف) گروه‌های مارکسیستی اولین جریانی که بر اساس اندیشه‌های خویش نمی‌توانست شاهد استقرار جمهوری اسلامی باشد و استحکام آن را به منزله مرگ خود می‌پنداشت، جریانات و گروه‌های چپ الحادی (مارکسیستی) بودند که برای رسیدن به اهداف شوم خود، کردستان را برای ایجاد آشوب ضد انقلاب اسلامی انتخاب کرده بودند. این گروه‌ها از همان ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی، شعار تجزیه طلبی کردستان را مطرح کرده بودند. آنها با تصرف پادگان مهاباد و به دست آوردن سلاح‌های زیاد به شهر سنندج حمله و شهر را اشغال کردند. از این رو درگیری‌های خونینی میان نیروهای مسلمان و انقلابی و عناصر تجزیه طلب آغاز شد. در کردستان دو گروه عمده یعنی حزب دمکرات و کومله، سردمدار شعارها ضد انقلاب اسلامی شدند. این در حالی بود که دولت بعث عراق به ویژه استکبار جهانی، به سرکردگی آمریکا که از استقرار یک نظام اسلامی در ایران وحشت داشتند، کردستان را بهترین مکان برای مبارزه با انقلاب اسلامی انتخاب کرده بودند تا بتوانند مانعی در جهت عملی شدن اهداف انقلاب اسلامی ایجاد کنند. سایر گروه‌های چپ و الحادی مانند سازمان چریک‌های فدایی خلق که در سایر مناطق ایران جرأت مخالفت پیدا نکردند، به همراه دمکرات و کومله پایگاه‌های متعددی در کردستان ایجاد کردند. دولت موقت که با اعزام هیأت‌های سه نفره حل اختلاف به منطقه نتوانست کاری از پیش ببرد، سرانجام تسلیم ضد انقلابیون منطقه شد. کردستان به کانونی از جنگ و بحران و تشنج تبدیل شد و بخش زیادی از نیروهای انقلاب که باید صرف بازسازی خرابه‌های بازمانده از نظام پهلوی می‌شد به منطقه اعزام شد و بعد از مدت‌ها با تلاش و مجاهدت این نیروها و دادن هزاران شهید، مسأله کردستان به پایان رسید. به این ترتیب بحرانی که می‌توانست کشور را با مشکلاتی جدی مواجه کند با تدبیر و درایت امام‌خمینی(ره) کنترل و توطئه دشمنان انقلاب اسلامی نقش بر آب گردید. (دفتر سیاسی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، کردستان و امپریالیسم و گروه‌های وابسته: 80) یک هفته بعد از حوادث کردستان، گروه‌های چپ، همزمان گنبد و ترکمن صحرا را آماج آشوب‌های خود قرار دادند.آنها با دامن زدن به قومیت ترکمن و اختلافات مذهبی، زمینه مناسبی برای مخالفت با جمهوری اسلامی در این منطقه ایجاد کرده بودند. مذاکرات بین دولت و گروه‌های چپ راه به جایی نبرد (کیهان، 15/12/1358) و با آغاز درگیری گسترده بین نیروهای وفادار انقلاب اسلامی و گروه‌های ضد انقلاب، این مسأله هم به دست فرزندان مؤمن و متعهد انقلاب اسلامی سرکوب و منطقه بعد از چند ماه به کنترل کامل درآمد. ب) گروهک حزب خلق عرب منطقه دیگری که مورد توجه ضد انقلابیون و استکبار جهانی قرار گرفت، خوزستان بود که با سوء استفاده از اختلافات زبانی و نژادی می‌خواستند خوزستان را مانند کردستان آماج توطئه‌های خود قرار دهند. گروهک حزب خلق عرب به رهبری شیخ شبیر با کمک رژیم بعث عراق، حرکت تجزیه‌طلبانه خود را آغاز کرد. (معاونت سیاسی نمایندگی ولی فقیه در نیروی مقاومت بسیج، دولت اسلامی: 37) اوج درگیری در اواخر بهار 1358 در خرمشهر اتفاق افتاد که نیروهای نظامی اعم از کمیته انقلاب اسلامی سپاه و ارتش وارد عمل شدند و با گرفتن سلاح آشوب‌طلبان و دستگیری تعدادی از آنان، نیروهای انقلاب بر اوضاع مسلط شدند و امید دشمنان بار دیگر ناکام ماند. ج) گروهک حزب خلق مسلمان آذربایجان و به ویژه شهر تبریز که همواره از اسلام و ایران، دفاع به یاد ماندنی داشتند که نمونه آن، قیام یک پارچه در 29 بهمن 1356 بعد از قیام 19 دی 1356 قم بود، به عنوان یکی از مراکز توطئه علیه جمهوری اسلامی انتخاب شد. عده‌ای نادان و وابسته به قدرت‌های شرق و غرب در اطراف آقای شریعتمداری تجمع کرده‌اند و در اواسط سال 1358، حزب خلق مسلمان را تأسیس کردند تا در سایه این حزب به شورش‌های خیابانی در شهر تبریز و قم بپردازند. در اوایل مردادماه 1358، تعدادی از افراد حزب خلق مسلمان به ژاندارمری شهر تبریز حمله و تعدادی از نیروهای مستقر در آن را خلع سلاح کردند. حزب خلق مسلمان مدتی بعد خواستار تعلیق انتخابات مجلس خبرگان شد و رفته رفته شهر، کنترل خود را از دست می‌داد. در همین زمان با تلاش فراوان شهید آیت‌الله مدنی، امام جمعه شهر تبریز توطئه‌ها یکی پس از دیگری خنثی و شهر دوباره به کنترل نیروهای انقلاب اسلامی درآمد. (معاونت سیاسی نمسا، مجموعه مقالات دولت اسلامی: 37) به دنبال شورش‌های تبریز، در شهر قم تعدادی از وفاداران به آقای شریعتمداری به برخی از مراکز دولتی حمله کردند که با پایمردی علما و نیروهای وفادار به انقلاب اسلامی، از ادامه درگیری‌ها جلوگیری شد. آقای شریعتمداری وقتی با مخالفت‌های زیاد مردم مسلمان سراسر کشور مواجه شد، سرانجام به غیرقانونی بودن حزب خلق مسلمان رضایت و آن را بدون پشتوانه گذاشت. (کیهان، 15/10/1358) به این ترتیب توطئه‌های این حزب با دستگیری و محاکمه سران آن برچیده شد. د) سازمان مجاهدین خلق (منافقین) یکی از گروهک‌هایی که با پیروزی انقلاب اسلامی، به مخالفت علنی با آرمان‌ها و اندیشه‌های انقلاب اسلامی برخاست، سازمان مجاهدین خلق ایران (منافقین) بود. این گروه که در شهریور سال 1344 با جدا شدن از نهضت آزادی در صحنه سیاسی ایران ظهور کرد، ابتدا اسلام را برای مبارزه با رژیم پهلوی برگزیدند. آنها که از اسلام جز برای رسیدن به مقاصد التقاطی خودشان بهره نمی‌گرفتند، سرانجام در سال 1354 با کشتن تعدادی از اعضای خود مانند مجید شریف واقفی که مدافع اسلام بودند، به تغییر ایدئولوژیک تن داده و عملاً از مدافعان اندیشه مارکسیستی در ایران شدند. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی این سازمان به مخالفت با اندیشه‌های اسلامی انقلاب برخاست و در 30 خرداد سال 1360 با اعلام قیام مسلحانه ضد جمهوری اسلامی، وارد فاز برخورد نظامی با نظام اسلامی ایران شد. امام خمینی(ره) که از همان ابتدای قیامش با این تفکر به مخالفت برخاسته بودند، توانست با سخنان روشنگرانه خود، طومار هر چند سست این گروهک را برچیند و به غائله آفرینی آنها در داخل خاک ایران پایان دهد. اعضای رده بالای سازمان منافقین ابتدا به کشورهای اروپایی و سرانجام در سال 1364 در اوج جنگ تحمیلی صدام ضد ایران، وارد عراق شدند و به حمایت از رژیم بعث عراق پرداختند. البته با مرگ صدام و نابودی رژیم بعث در عراق، امروزه این سازمان به وضع فلاکت‌باری دچار شده است و کمتر کشوری به آنها روی خوش نشان می‌دهد، جز آمریکای غارتگر که می‌خواهد از آنها برای ضربه زدن دوباره به جمهوری اسلامی استفاده کند. این گروه همواره بعد از پیروزی انقلاب اسلامی یکی از منفورترین گروه‌ها در نزد ملت رشید و مسلمان ایران بوده است. ه) نهضت آزادی این گروهک در 27 اردیبهشت 1340 با تکیه بر اندیشه دکتر محمد مصدق (ملی‌گرای دوره ملی شدن نفت) اعلام موجودیت کرد. نهضت آزادی که با قیام امام خمینی(ره) در 15 خرداد 1342 غافلگیر شده بود، ابتدا با اعلام حمایت از امام خمینی(ره) سعی کرد، نهضت سراسری مردم مسلمان ایران به رهبری امام خمینی(ره)، بزرگ مرجع زمان را در جهت خواسته‌های خود مصادره کند، ولی با تدبیر امام(ره) در مقاطع گوناگون مبارزه، آنها از رسیدن به مقاصد خودشان که همراهی با سلطنت پهلوی و غرب بود، ناکام ماندند. حضور حضرت آیت‌الله طالقانی در این گروهک در ابتدای شکل‌گیری نیز نتوانست برای آنها چندان مشروعیت ایجاد کند. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، نهضت آزادی با ورود به کابینه مهندس بازرگان، به صورت رسمی تلاش کردند که از رسیدن جمهوری اسلامی به اهداف خود یعنی حاکمیت دین مقدس اسلام جلوگیری کنند. آنها با شکست و استعفای دولت موقت، به فعالیتشان ادامه دادند و بعد از فاجعة هفتم تیر سال 1360که تعداد زیادی از یاران امام(ره) به شهادت رسیدند، رفته رفته نیروی طرفدار آمریکا شناخته شدند و تقریباً تمام کرسی‌های حکومتی را از دست دادند. امام خمینی در بهمن سال 1366، در پاسخ به نامه آقای علی‌اکبر محتشمی وزیر کشور آن زمان با صدور اطلاعیه‌ای با غیرقانونی خواندن این گروهک به مشروعیت غیر واقعی این گروه خاتمه دادند (مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، مجموعه آثار یادگار امام(ره)، ج 1: 63) و از آن زمان آنها با طرفداری از غرب، به صورت غیر قانونی کارشان را ادامه دادند. 3. تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در ایران آمریکا که با وقوع انقلاب اسلامی در ایران، یکی از نظام‌های طرفدار خویش را در منطقه حساس خاورمیانه از دست داده بود، از همان اوایل پیروزی انقلاب اسلامی با سوء استفاده از سفارت خویش در ایران دست به توطئه‌های گوناگون زد. (غضنفری، آمریکا و براندازی جمهوری اسلامی ایران: 469) موضع‌گیری خصمانه آمریکا ضد انقلاب اسلامی و اقدامات همه جانبه آن کشور اعم از سیاسی، اقتصادی و نظامی ضد حکومت نوپای جمهوری اسلامی ایران، موجب گردید که دولت و ملت ایران و رهبری انقلاب اسلامی، آمریکا را به عنوان اصلی‌ترین تهدید برای خود در جهان بدانند و برای مبارزه با آن، اقدامات تلافی جویانه انجام دهند که مهم‌ترین آن تسخیر سفارت آمریکا در تهران بود که در 13 آبان 1358 شکل گرفت. (تهامی، حیات آمریکا در قبال ایران طی دوره جنگ تحمیلی: 86) دستگیری اعضای سفارت آمریکا در تهران، اولین و مهم‌ترین رویارویی جدی ایران و آمریکا در سال‌های اولیه پیروزی انقلاب اسلامی بود. این حادثه بر پرستیژ و هیبت بین‌المللی آمریکا به شدت خدشه وارد کرد و موج ناکامی‌های این کشور را در ایران تکمیل کرد. پناه دادن به شاه توسط آمریکا، حمایت از ضد انقلابیون فراری، توطئه در مناطق گوناگون کشور از جمله دلایل تصرف سفارت‌خانه آمریکا در تهران بود. به اعتقاد بسیاری از نویسنده‌های دنیا، تسخیر لانة جاسوسی آمریکا در ایران، در استقرار نظام جمهوری اسلامی بسیار مؤثر بود. 4. جنگ تحمیلی شکست توطئه‌های داخلی و خارجی در ایران اسلامی سبب شد که دنیای استکبار به زعم خود آخرین حربه ضد جمهوری اسلامی را به کار گیرد و صدام حسین را برای جنگ با ایران تحریک کند؛ جنگ تمام عیاری که در 31 شهریور 1359 آغاز شد. دشمن تا دندان مسلح توانست کمتر از چند روز به مناطق زیادی در جنوب و غرب ایران دست پیدا کند. امام خمینی(ره) که از همان آغاز شروع جنگ به توطئه دشمن برای براندازی جمهوری اسلامی پی برده بود، در پیامی اعلام داشت: آمریکا با ایادی مرموز و جنایتکارش، چنان خون مردم بی‌پناه را می‌مکد که گویی در جهان هیچ کس جز او و اقمارش حق حیات ندارند. ایران که خواسته است از هر جهت با این شیطان بزرگ قطع رابطه کند، امروز گرفتار جنگ‌های تحمیلی است. آمریکا عراق را وادار نموده است خون جوانان ما را بریزد... بدانید که ما با عراق جنگی نداریم و مردم عراق پشتیبان انقلاب اسلامی ما هستند. ما با آمریکا در ستیزیم و امروز دست آمریکا از آستین دولت عراق بیرون آمده است. به امید خدا این ستیز تا استقلال واقعی ادامه دارد که بارها گفته‌ام ما مرد جنگیم و تسلیم برای مسلمانان معنا ندارد. (امام خمینی، صحیفه نور: ج 13، 212 و 213) طرح شعار نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی، برای اولین بار از سوی یکی از کشورهای مهم دنیا و دست رد به سینه نظام دو قطبی دنیا یکی دیگر از عوامل مهم در تهاجم سراسری عراق بود. صدام در این جنگ با بهره‌گیری از دوازده لشکر به ایران اسلامی حمله کرد. (جعفری ولدانی، تحولات مرزها و نقش ژئوپلتیک آن در خلیج فارس: 19) در اولین روزهای جنگ، ده‌ها هزار تن از نیروهای وفادار به انقلاب اسلامی به صورت داوطلب به همراه سایر نیروهای نظامی جمهوری اسلامی به جبهه‌ها سرازیر شدند و با عملیات‌های گوناگون در طی هشت سال که دفاع مقدس نام گرفت توانستند با بیرون کردن عراق از سرزمین اسلامی ایران، تمام قدرت‌های سلطه‌گر را در آخرین توطئه ضد ایران ناکام بگذارند تا پایان یک دوره سخت، طولانی و طاقت‌فرسای توطئه‌های دشمنان اسلام و ایران را در سال 1368 شاهد باشیم. البته موانع جدی دیگری نیز برای استقرار نظام جمهوری اسلامی ایران وجود داشت؛ مانند توطئه بنی‌صدر، اولین رئیس جمهوری اسلامی ایران، کودتای نوژه، غائله آمل در سال 1360 که توسط گروهی ملحد و تروریستی برای تسلط بر این شهر صورت گرفت و ترورهای کور سال‌های 1360 که به شهادت بسیاری از وفاداران انقلاب اسلامی به ویژه شهید بهشتی، شهدای هفتم تیر و شهدای محراب مانند شهید آیت‌الله مدنی، شهید دستغیب، شهید قاضی، شهید صدوقی و شهید اشرفی اصفهانی منجر شد. در تمام این بحران‌ها، درایت و هدایت پیامبر گونه امام خمینی(ره) توانست تمام آنها را ناکام بگذارد تا انقلاب اسلامی به تثبیت برسد و رشد و توسعه در سراسر کشور آغاز شود. نتیجه در این مقاله، نویسنده در صدد پاسخ به این سؤال بود که برای استقرار نظام جمهوری اسلامی در ایران، چه فعالیت‌هایی صورت گرفت و چه موانعی پشت سرگذاشته شد؟ به همین سبب، بحث را در دو سطح فعالیت‌ها و موانع، مورد مطالعه و بررسی قرار داد. آنچه که در مسیر استقرار نظام صورت گرفت به برگزاری انتخابات گوناگون، تشکیل نهادهای مردمی، تصویب قانون اساسی، تنظیم سیاست خارجی بر اساس معیارهای اسلامی، اصلاح سیستم اداری کشور، فعالیت در جهت فقر زدایی و مبارزه با فساد و تبعیض، توسعه فرهنگ انقلاب اسلامی، استقرار رویه سیاسی، قضایی و اقتصادی، صدور انقلاب اسلامی و فعالیت جدی در سازمان‌هایی نظیر کنفرانس اسلامی و اوپک، انجامید. البته در مسیر استقرار نظام جمهوری اسلامی موانعی چون توطئه‌های دولت موقت و گروهکهای ضد انقلاب مانند گروه‌های مارکسیستی، حزب خلق عرب، حزب خلق مسلمان، سازمان مجاهدین خلق (منافقین) و نهضت آزادی در داخل و ناکامی نقشه‌های شوم آمریکا، با تصرف لانه جاسوسی و جنگ تحمیلی عراق علیه ایران به عنوان توطئه‌های هدایت شده از خارج، با مجاهدت نیروهای مؤمن و وفادار به انقلاب اسلامی و با رهبری‌های مدبرانه و عالمانه امام خمینی(ره) پشت سر گذاشته شد. فهرست منابع 1. آقایی، سیدداوود، ایران و سازمان‌های بین‌المللی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1381. 2. اسماعیلی، خیرالله، دولت موقت، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1380. 3. امام خمینی(ره)، در جستجوی راه از کلام امام، دفتر دهم، تهران، امیرکبیر، 1361. 4. ــــــــــــ، صحیفه نور، تهران، وزارت ارشاد اسلامی، 1368. 5. ــــــــــــ، وصیت نامه سیاسی ـ الهی حضرت امام خمینی(ره)، تهران، نجم‌الهدی، 1387. 6. امیر احمدی، هوشنگ، ایران پس از انقلاب، ترجمه علی مرشدی زاده، تهران، مرکز بازشناسی اسلام و ایران، 1381. 7. برزین، سعید، زندگی‌نامه سیاسی بازرگان، تهران، نشر مرکز، 1374. 8. تقوی، سید حسین، انقلاب اسلامی در تئوری و عمل، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی صاحب الزمان(عج)، 1380. 9. تهامی، سید مجتبی، حیات آمریکا در قبال ایران طی دوره جنگ تحمیلی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1380. 10. جعفری ولدانی، اصغر، تحولات مرزها و نقش ژئوپلتیک آن در خلیج فارس، تهران، نشر قومس، 1374. 11. حشمت‌زاده، محمدباقر، چارچوبی برای تحلیل و شناخت انقلاب اسلامی، تهران، مؤسسه فرهنگی دانش و اندیشه معاصر، 1378. 12. ــــــــــــــــ، اجلاس سران اوپک، فرصت‌ها و تصمیم‌ها، مجله اقتصادی انرژی، نشریه انجمن اقتصادی و انرژی ایران، شماره 13، 1379. 13. خدادادی، محمداسماعیل، آشنایی با نظام جمهوری اسلامی ایران، قم، یاقوت، 1381. 14. دفتر سیاسی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، بی‌تا، کردستان و امپریالیسم و گروه‌های وابسته، تهران، انتشارات سپاه. 15. دهقان، حمید، پژوهشی پیرامون انقلاب اسلامی، تهران، انتشارات مدین، 1376. 16. زارع، عباس، آخرین انقلاب قرن، تهران، انتشارات معارف، 1379. 17. شکوری، ابوالفضل، فقه سیاسی اسلام، اصول سیاسی خارجی، قم، بی‌نا، 1375. 18. عمید زنجانی، عباسعلی، فقه سیاسی، تهران، انتشارات امیرکبیر، 1366. 19. غضنفری، کامران، آمریکا و براندازی جمهوری اسلامی ایران، تهران، کیا، 1380. 20. فردوست، حسین، ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، تهران، اطلاعات، 1367. 21. فوزی، یحیی، سازمان کنفرانس اسلامی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1377. 22. کدیور، جمیله، آمریکا و رویارویی با انقلاب اسلامی، تهران، اطلاعات، 1373. 23. لنگرودی، محمدجعفر، ترمینولوژی حقوق، چاپ‌چهارم، تهران، کتاب‌نامه گنج دانش، 1368. 24. مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، مجموعه آثار یادگار امام(ره)، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام(ره)، بی‌تا. 25. محتشم دولتشاهی، طهماسب، اقتصاد نفت اوپک و آینده آن، تهران، انتشارات آذین، 1371. 26. محمدی، سید احسان، گامی به سوی دولت اسلامی، تهران، صادق آل محمد، 1384. 27. محمدی، منوچهر، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، تهران، دادگستر، 1377. 28. مدنی، جلال‌الدین، تاریخ سیاسی معاصر ایران، قم، دفتر انتشارات اسلامی، 1362. 29. معاونت سیاسی نمایندگی ولی فقیه در نیروی مقاومت بسیج، دولت اسلامی، تهران، نمسا، 1385. 30. معاونت سیاسی نمسا، مجموعه مقالات دولت اسلامی، تهران، نمسا، بی‌تا. 31. معبودی، حمید، چالش‌های ایران و آمریکا بعد از پیروی انقلاب اسلامی، تهران، مرکز دستاورد انقلاب اسلامی، 1381. 32. وزارت کشور، مشارکت سیاسی، احزاب، انتخابات، تهران، نشر سفید، 1378. 33. روزنامه اطلاعات، 21/11/1387. 34. ـــــــــــــــ ، 18/1/1358. 35. روزنامه کیهان، فروردین، 1371. 36. ــــــــــــ ، 7/4/1388. 37. ــــــــــــ ، 24/4/1388. 38. ــــــــــــ ، 15/12/1388. 39. ــــــــــــ ، 15/10/1358. محمداسماعیل خدادادی/ استادیار مجتمع آموزش عالی شهید محلاتی. منبع: فصلنامه مطالعات انقلاب اسلامی شماره 18 پایان متن/
92/11/14 - 05:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]
-
گوناگون
پربازدیدترینها