محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802747480
عصبانیت نئومحافظه‌کاران آمریکا از توافق ایران
واضح آرشیو وب فارسی:الف: عصبانیت نئومحافظه‌کاران آمریکا از توافق ایران
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۹ بهمن ۱۳۹۲ ساعت ۱۳:۳۹
این گزارش نمایانگر میزان عصبانیت و ناخشنودی لابی صهیونیستی در آمریکا و نئومحافظه‌کاران این کشور از توافق میان ایران و ۱+۵ است.به گزارش فرارو، جنیفر روبین، از نئومحافظه کاران مشهور آمریکایی و تحلیلگر و ستون نویس روزنامه واشنگتن پست در یادداشت امروز خود به بررسی مقاله روز گذشته دنیس راس در سایت پلیتیکو در مورد چگونگی حل مشکلات اوباما در قبال توافق موقت با ایران پرداخته و گزارش «ارزیابی توافق موقت با ایران» که توسط اریک ادلمن، معاون سابق وزیر دفاع در امور سیاست‌گذاری و دنیس راس نوشته شده را ارزیابی کرده است. وی براساس ارزیابی‌های خود می‌نویسد راس به عنوان شخصیتی که باراک اوباما را به خوبی می‌شناسد باید ابعاد پنهان سیاست وی در مورد پرونده هسته‌ای ایران را پیش از آنکه دیر شود برملا کند.جنیفر روبین در یادداشت خود در واشینگتن‌پست نوشت: دنیس راس، مشاور سابق اوباما روز گذشته مقاله‌ای ناقص و نه چندان رضایت بخش برای پلیتیکو نوشت و نگرانی خود از اینکه ایرانیان همان کاری که ما می‌خواهیم- از بین بردن برنامه تسلیحات هسته‌ای تا درجه‌ای که به آستانه قدرت هسته‌ای نرسد- را انجام نخواهند داد، ابراز کرد. خوب، چه اشتباهاتی صورت گرفت؟ و چه اتفاقی افتاد؟وی در ادامه نوشت: پس از انتشار این مقاله، ایمیلی به دستم رسید که حاوی گزارشی از تقبیح این توافق موقت بود. این گزارش کار گروهی توسط جینسا، یک سازمان بین المللی حامی اسرائیل است و نوشته مشترک اریک ادلمن و دنیس راس بوده است. و چقدر عجیب است که راس دامنه کامل نگرانی خود را با خوانندگان پلیتیکو در میان نگذاشته و هیچ درکی از اینکه چطور به اینجا رسیدیم به آنها نمی‌دهد و نمی‌گوید که رویکرد فعلی دولت تا چه اندازه گمراه کننده است.خلاصه این کار گروهی، عمق نگرانی از توافق موقت (برنامه اقدام مشترک) با ایران را توضیح می‌دهد: «ما معتقدیم که برنامه اقدام مشترک به شدت ناقص است چرا که ترکیب امتیازاتی که در توافق موقت و نهایی اعطا می‌شود، تلاش برای ممانعت از هسته‌ای شدن ایران را تضعیف می‌کند.گزارش قبلی ما در آستانه مذاکرات ژنو، شش اصل را ارائه می‌کرد که هر توافقی برای حفاظت از منافع امنیت ملی آمریکا باید شامل این اصول می‌شد. ما اینطور استدلال کردیم که هر توافقی باید ایران را ملزم به رفع نگرانی گسترده بین‌المللی، پایبندی به الزامات قانونی بین‌المللی و عقب‌نشینی از برنامه هسته‌ای کند. ضمن اینکه باید نظام سختگیرانه بازرسی و ضرب‌الاجل‌های مشخصی برای انجام تعهدات از سوی ایران مقرر می‌شد. در نهایت نیز ما تاکید کردیم که آمریکا برای کسب چنین توافقی مجبور به مذاکره و اجرای آن از موضع قدرت است تا ایران به درستی دریابد که در صورت شکست دیپلماسی بیشترین ضرر را خواهد کرد.»روبین در ادامه نوشت: ادامه این گزارش به توضیح ابعادی می‌پردازد که این توافق موقت را یک شکست می‌داند.این گزارش در مورد لزوم حذف کامل برنامه هسته‌ای ایران دچار تردید است. با این حال تاکید می‌کند که «تمام اعضای کار گروه موافق هستند که یک توافق نهایی قابل قبول باید ایران را ملزم به اجرای تعهدات قانونی بین‌المللی کند، در مورد تحقیقات و فعالیت‌های گذشته ایران در زمینه تسلیحات هسته‌ای شفاف‌سازی کند و رژیم بازرسی‌های سرزده را بپذیرد.»جدی‌ترین مشکل موجود همانی است که کنگره پیش از این مطرح کرد: «این برنامه اقدام مشترک باعث می‌شود اهرم آمریکا علیه ایران تضعیف شود در حالیکه یک حل و فصل جامع مورد مذاکره قرار گرفته و اجرا شده است. چراکه این توافق باعث شده رژیم تحریم‌های بین‌المللی که در گام نخست ایران را مجبور به حضور پشت میز مذاکرات کرد، ترک بخورد. به علاوه، تفسیر هر دو طرف، هم دولت روحانی و هم دولت اوباما از این توافق این است که آمریکا نباید تحریم‌های بیشتری را تصویب کند یا حتی قانونی را به تصویب برساند که در صورت عدم پایبندی ایران منجر به اجرای تحریم‌های بیشتر شود.» به همین دلیل است که ما در مسیر تسلیم قرار گرفته‌ایم.نویسنده این طور گزارش می‌دهد که برخلاف نمایش دولت اوباما، این توافق جدول زمانی ایران را تغییر نداده چرا که مذاکره کنندگان غربی مجبور بودند توافق نهایی را با زمان‌بندی کوتاه مدت روشنی برای اجرای تعهدات از سوی ایران تضمین کنند. برنامه اقدام مشترک، یک توافق طولانی مدت چند مرحله‌ای است با ضرب‌الاجل‌های قابل تغییر که در نهایت هیچ محدودیت دائمی بر توانایی ایران در پیگیری تسلیحات هسته‌ای ایجاد نمی‌کند. این سهل‌انگاری در جدول زمانی که هیچ ممانعتی از هسته‌ای شدن ایران نمی‌کند، می‌تواند بی‌ثباتی منطقه‌ای بیشتر، از جمله حس عمیق‌تر اسرائیل برای انجام حمله نظامی پیشگیرانه را به دنبال داشته باشد.گزارش مشترک دنیس راس و اریک ادلمن گام‌هایی را برای بهبود توافق فعلی ارائه کرده‌اند: «تحت فشار قرار دادن ایران برای بازگشت به میز مذاکرات.» (با توجه به رئیس جمهوری که ما داریم، احتمال چنین اقدامی بسیار بعید است.) این گزارش دقیقا برعکس آنچه رئیس جمهوری آمریکا انجام می‌دهد را مطرح می‌کنند- افزایش تحریم‌ها و معتبرتر کردن تهدید نظامی. آمریکا باید استقرار نظامی خود را برای نمایش آمادگی خود در اجرای حمله پیشگیرانه آغاز کند.این گزارش تاکید می کند که اگر آمریکا در اصل، از بین بردن کل برنامه هسته‌ای ایران را کنار گذاشته، دست کم باید طی شش ماه به توافق نهایی برسد که اجازه غنی‌سازی اورانیوم بالاتر از ۵ درصد را ندهد، شامل رژیم کامل بازرسی شود و محدودیت سختگیرانه بر تعداد سانتریفیوژها را اعمال کند.روبین در ادامه افزود: باید یادآور شوم که این گزارش از سوی مشاور سابق رئیس جمهور آمریکا نوشته شده است. ما باید امیدوار باشیم که کنگره بیشتر توجه نشان دهد اما حتی این گزارش هم سوالاتی را بر جای می‌گذارد که می‌خواهم به خصوص از آقای راس بپرسم:- آیا رئیس جمهوری فکر می‌کند که ما می‌توانیم تهدید ایرانی که در آستانه قدرت هسته‌ای قرار می‌گیرد را از بین ببریم؟ (راس در یادداشتش برای پلیتیکو اشاره می‌کند که در اینباره تردید دارد.»)- اگر نه، وی چطور در دولت ماند و چطور کشور را آگاه نکرد؟- اگر هنوز فکر می‌کند که این امکان وجود دارد، چرا اقداماتی را پیگیری می‌کند که دستیابی به این هدف را سخت‌تر می کند؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 54]
-
گوناگون
پربازدیدترینها