واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: طلوع آفتابتقدیم به حضرت موسى بن جعفر «علیه السلام»
هفتم ماه صفر است و امروز مى توان چیدن گل بوته لبخند خورشید آسمان شهر مدینه را به تماشا نشست. آن گاه که سروش امین جام دل را از معجون شگفت بشارتى عظیم آکنده مى سازد. زمین ملتهب است و زمان در گردونه خویش مستانه مى چرخد. وهم و سکوت بر گستره قلبها سایه افکنده است و چشمها در انتظار رؤیت خورشید امامت، افق ولایت را به نظاره نشسته است. باز هم شمیم پر شراره علوى و این بار خانه صادق آل على علیهالسلام. آرى، این گونه بود که به سال 128 هـ ق. کودکى به جهان لبخند مى زند تا سجده کنندگان معتکف سر از سجده بر گیرند و تارهاى عنکبوتى ریا را که بر پیشانیشان تنیده بودند بدرند و به تماشاى زین المجتهدین بنشینند که از زمزمههاى «لیغفر لَکَ الله ما تقدَمَ مِن ذَنبکَ وَ ما تأخَر» حاملان عرش سر به زیر افکنند.او مىآید، سومین فرزند جعفر بن محمد تا همگان تفسیر «کانوا قلیلاً من اللیل ما یهجعون و بالاسحارِهم یستغفرون» را از بر کنند.او مىآید، هفتمین پیشواى شیعه و نهمین شمس منظومه عصمت تا در بُحرانى ترین شرایط تاریخ اسلام لواى زرین امامت را به دست گیرد و سبزپوشان اهل ولایت را از سیاهى دوران حکومت آل عباس به سلامت عبور دهد و شیعه را از اضمحلال و نابودى مصون دارد. در آن روزگارى که انعکاس صداها در حنجره محبوس شده بود و فرزندان سیاه دل عباس، دارهاى بر افراشته را محکم مىکردند، خونهاى مطهرى را که ریخته بودند نمىشستند تا درس عبرتى باشد براى آنانى که هنوز نفس در سینه دارند و زمزمهاى بر لب!آن گاه که حاکمان روبَه صفت نگذاشتند که در روشنایى روز، نداى حقیقت و توحید را بر فراز منبر جدش رسول اللّه «صلى الله علیه و آله» باز گوید، در حصار میلههاى گستاخ زندان هارون الرشید، زیباترین اسرار بندگى و حق جویى را به یارانش ابلاغ کرد.آن هنگام که قامت ایستاده سروِ صبر را با دستانى بسته در مخوفترین قلعه تاریخ زندانى کردند و به گمان خویش نور نبوت را به حبس کشیدند، چنان از رسالت خویش و امامت این یگانه میراث خاندان وحى سخن مىراند که طنین صدایش تا ابد در ذهن تاریخ باقى است.سکوت شکننده اش که نشانى از مظلومیت و حقانیت بود به چشمان خیره آموخت که در علم و حلم و شجاعت هم چون اجداد طاهرینش است.آرى ما امت همیشه مظلوم عشقیم، امت اشک و ناله، روضه و حوزه، اسلام و تشیع و در یک کلام ما شیعه موسى بن جعفریم. همو که تاریخ درباره او صادقانه شهادت داده است که: هرگاه زنجیر بر دستانى سنگینى مىکند، گویا که آسمان را به زنجیر کشیدهاند.
منبع: شمیم یاس، شماره 59 تنظیم: گروه دین و اندیشه - عسگری1. سوره فتح (48) آیه 2.2. سوره الذاریات (51) آیه 17 - 18
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 164]