واضح آرشیو وب فارسی:ايران ورزشی: تيمي يكدست و بدون ستاره و شگفتيساز نوعي قهرماني براي يحيي و نفت
وصال روحاني
كشف و توضيح دلايل درخشش فراوان نفت تهران در فصل جاري ليگ برتر فوتبال كار بسيار سختي است. به واقع امسال همه دلايل فراهم بود تا نفتيها بعد از فصل بسيار موفقي كه در ليگ دوازدهم سپري كردند و به رتبه پنجم رسيدند و تا يكقدمي كسب مجوز حضور در ليگ قهرمانان آسيا پيش رفتند، در ليگ سيزدهم نزول كنند و از شكوه و افتخار فاصله بگيرند اما آنها از دستاوردهاي فصل پيش هم فراتر رفتهاند.
از يك سو منصور ابراهيمزاده كه فصل پيش نفت را متحول كرده و به چنان رتبهاي رسانده بود، اين تيم را ترك گفته و سرمربي راهآهن شده و از طرف ديگر فاكتور ناشناخته بودن براي رقبا و به تبع آن شگفتيساز شدن نيز بايد از اردوي نفتيها رخت بربسته باشد زيرا همه ششدانگ حواسشان روي اين تيم بوده و نه تنها به نفت بياعتنايي نكردهاند بلكه هوايش را داشتهاند تا مبادا دوباره شگفتزده و توسط اين تيم مغلوب و قرباني شوند. به اينها بيفزاييد آمدن يحيي گلمحمدي را به نفت. مرد جوان شايستهاي كه بايد از او خوب و مثبت حرف زد اما در صبا دوران كوتاه و ناموفقي را سپري كرده بود و در پرسپوليس هم به رغم داشتن فوجي بازيكن خوب در ليگ كاملا دست خالي مانده بود و در فينال جام حذفي موهبت انجام ديدار فينال در تهران و برتري يك – 2 بر سپاهان در وقت اضافي را راحت از مشتش پرانده و به قول هواداران قرمز جام را دو دستي به تيم اصفهاني سپرده بود.
از طرف ديگر يحيي آنقدر محجوب و شريف است كه برخلاف برخي مربيان مقاومتر با شنيدن كوچكترين كلمات مخالف ابرو درهم ميكشد و غصه ميخورد و صحنه را ترك ميكند و چند فقره استعفاي ناتمام در صبا و سپس بازگشت به آنجا، يكي دو فقره واقعه مشابه در پرسپوليس و تكرار همان سناريو در نفت در فصل جاري اين باور را كاملا راسخ كرده بود كه نفت در اين فضا و با اين مربي غيراستوار (اما شريف) دستش به جايي بند نخواهد شد. جدول ردهبندي ليگ برتر در پايان هفته نوزدهم جواب كاملا متفاوتي را با تمامي ضرب ممكن به فرضيه فوق ميدهد؛ تيم تهراني با نفراتي كه البته خوباند اما كافي به نظر نميرسند و با هدايت مربي كه خيليها يقين داشتند حتي به هفته دهم نيز نخواهد كشيد، اينك با امتيازي برابر با پرسپوليس، تيمي كه يحيي قهرا و خلاف ميلش در پايان فصل آن را ترك گفت، در صدر قرار دارد و اگر عنوان صدرنشين به اين تيم اطلاق نميشود و اين مقام فعلا مال پرسپوليس تيم سابق اوست فقط به خاطر قدري تفاضل گل بهتر قرمزها نسبت به زردپوشان نفتي است. چگونه است كه آن بازيكنان عادت كرده با شرايط متفاوت مربيگري سايرين و مربي كه معمولا ماندگاري شغلي و استحكام روحي لازم را ندارد، اينگونه با يكديگر همسو و يكدست شدهاند و شگفتيساز بزرگ ليگ سيزدهم لقب گرفتهاند؟
نگاهي به شيوه بازي نفرات نفت و سپس اتفاقات مساعد ديدارهاي اخير اين تيم كه البته ريشه در نوع بازي نفتيها دارد، پاسخي ولو ناقص را بر سوالات فوق فراهم ميآورد. از عليرضا بيرانوند كه اغلب درون دروازه نفت ميايستد تا احمد آلنعمه كه در سپاهان و تراكتور پخته شد و حالا عصاره آن كارآيي را در نفت پس ميدهد، وريا غفوري كه هنوز راجع به گل شگفتانگيزش برابر استقلال صحبت ميشود، كمال كاميابينيا كه از شيراز تا تهران را گشته است تا فضاي ليگ برتر را كاملا بشناسد، رسول نويدكيا كه از اصفهان تا آبادان و سپس تهران قدم به قدم بهتر شده، هادي نوروزي كه در نيم فصل از پرسپوليس آمد، علي قرباني كه هر بار از نيمكت به درون زمين آمده با شوتهايش مشكلگشا شده و البته رضا نوروزي كه شايد خوشقوارهترين مهاجم دور مانده از محاسبات اخير كارلوس كروش باشد، همه و همه بازيكناني هستند كه نفت را امسال به گونه ديگر تعبير و معنا كردهاند. به آنها بيفزاييد امثال وحيد حمدينژاد، مجتبي شيري، وحيد اميري، محمد نزهتي و حسين ابراهيمي را و تركيبي را خواهيد ديد كه ادغامي از دوندگي و تاكتيكپذيري و تلاش بيشائبه و عاري بودن از غرور است. اين خصلتها به يحيي اجازه داد در نيم فصل مانع جدايي مهرداد اولادي نشود و با سوشا مكاني هم كه با قواعد كاري او و باورهاي باشگاه همخواني نداشت قطع ارتباط كاري و بيرانوند را درون دروازه تيمش فيكس كند و مجموعهاي كه به جاي مانده، حالا يكدستتر از نيم فصل اول و به لطف گذشت حدود دو سوم فصل، طبعا بسيار هماهنگتر از اوايل مسابقات است.
نفت، گل زدن در دقايق پاياني مسابقاتش را نيز بسيار خوب بلد است و اگر بازي جمعه شب گذشته خود با راهآهن را هم يك – 3 برد با همين خصلت و زدن دو گل در 7 دقيقه پاياني توسط نوروزي و شيري بود. اين خصلت نشان ميدهد نفت به لحاظ بدني و آمادگي جسماني ساخته و پرداختهتر از رقبايش است و با خسته كردن رقبايش به مقصود ميرسد. مهمتر از همه اينها يكدست و بدون ستاره بودن نفت است كه با باورها و نوع نگاه سرمربياش به فوتبال بسيار همخواني دارد. چنين باورهايي باعث شد يحيي با كمتجربگي مهدويكيا و كريمي را در پرسپوليس از خود دلخور كند اما چون نفت فاقد اينگونه نامهاي بزرگ بوده، رويكرد گلمحمدي به نفرات فاقد اسم و شهرت براي او چندان دردسرساز نشده، هر چند اولادي و مكاني در زمان جدايي از او كم بد نگفتند!
هر اتفاقي بيفتد و نفت در پايان فصل هر رتبهاي به دست بياورد از برندههاي بزرگ اين فصل است. تيمي كه در 19 بازياش 10 برد كسب كرده و فقط 3 بار باخته كه كمترين شكست فصل است و هرچند به سبب اقتصادي بازي كردن و اكتفا به حداقل بيشتر از 16 گل نزده (و اين رقم بسيار كم و ضعيفي است) اما خط دفاعياش با 11 گل خورده از خوبهاي فصل است.
چه كسي جلوي نفت را ميگيرد؟ ما نميدانيم و شايد شما هم ندانيد اما براي نفت اين يك فصل بزرگ و براي يحيي نقطه پرواز مجدد او به سوي تيمي بزرگتر در فصلهاي بعدي است و هم براي هر دوي آنها به مثابه قهرماني است.
سه شنبه 3 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايران ورزشی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 48]