تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1864635284
راننده بی اعصاب
واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز:
راننده بی اعصاب
جرم‌هایی از جنس ترافیک را می‌توان همه روزه در خیابان‌های شهرهای بزرگ و کوچک دید.
به گزارش نامه نیوز به نقل از خبرپو، پرونده‌هایی در دادسراها به چشم می‌خورند که همگی از حوادث تلخ پشت چراغ‌قرمزها و ترافیک خودروها حکایت دارند، قتل، دعواهای خونین و... همه و همه پشت‌پرده‌هایی دارند که ناشی از همین ترافیک هستند.
پرونده‌هایی در دادسراها به چشم می‌خورند که همگی از حوادث تلخ پشت چراغ‌قرمزها و ترافیک خودروها حکایت دارند، قتل، دعواهای خونین و... همه و همه پشت‌پرده‌هایی دارند که ناشی از همین ترافیک هستند.
هیچ‌کس نمی‌تواند ادعا کند کسی که در ترافیک به‌خاطر تصادف، بوق‌های اعصاب خردکن یا کش و قوس‌های روانی دست به قتلی زده باشد یک جنایتکار به حساب بیاید. در این موارد باید روانشناسان به تأثیر آثار مخرب ترافیک نیز بپردازند و چاره‌جویی کنند.
عصر یک روز پاییزی بود. صدای بوق‌های ممتد خودروهای گره خورده در خیابان اصلی و فرعی آزار‌دهنده و گوشخراش بود. گاهی همهمه صدا و در این بین فریاد راننده 57 ساله که به‌شدت عصبانی بود به گوش می‌رسید.
در این لحظه پسر 19 ساله با پراید سفید رنگ جلوی سمند خاکستری پیچید و با قفل فرمان به سوی راننده سمند حمله کرد. ناگهان با ضربه‌ای بر سر مرد 57 ساله کوبید و سرتاسر چهره‌اش را خون گرفت. مردم فقط نظاره‌گر بودند و هیچ‌کس عکس‌العملی نشان نمی داد. صحنه ناراحت‌کننده‌ای بود. به نظر می‌رسید این دو خودرو به هم راه نمی‌دادند.این اظهارات راننده پشت‌سری این دو
راننده بود.
یک روز اضطراری
ساعت 5 عصر بود که محل کارم را ترک کردم و با دیدن ترافیک به استرس افتادم. نمی‌دانستم می‌توانم سر ساعت به مقصد برسم یا ممکن است در این حجم انبوه خودروها ساعت‌ها گرفتار شوم. ساعت 7 عصر باید به مطب پزشک می‌رسیدم. 2ماه پیش بود که این وقت را به سختی و با هزاران خواهش و تمنا از منشی دکترم گرفته بودم و حالا فاصله زیادی با آنجا داشتم.
گره‌های ترافیکی
از محل پارک خودرو تا خیابان اصلی، 10 دقیقه طول کشید. تنها دو خیابان کم عرض و کوتاه را پشت‌سر گذاشته بودم تا به خیابان دوطرفه و اصلی برسم. انگار امروز دقیقه‌ها و ثانیه‌ها با من یار نبودند و زمان به سرعت می‌گذشت.
مجبور شدم تغییر مسیر دهم تا به یکی از خیابان‌هایی که می‌شناختم و تردد خودروها در آن کمتر بود بروم، اما با صحنه عجیبی روبهرو شدم. تصورش هم برای من غیرممکن بود. این خیابانی که من می‌شناختم همیشه خلوت بود.
همزمان با فعال شدن همه چراغ تقاطع‌ها در مسیری کوتاه خودروها آهسته و آرام، چند سانت به چند سانت، رو به جلو می‌رفتند. همه چراغ‌های راهنمایی و رانندگی این تقاطع‌های کوتاه و نزدیک به هم، بی‌دلیل فعال شده بودند. خیابان‌های همجوار در این تقاطع‌ها خلوت بودند اما فعال بودن چراغ‌ها باعث شده بود در مسیر اصلی یک ترافیک طولانی وجود داشته باشد.
طولانی بودن چراغ‌ها
پس از چند پیچ و خم میانبر دوباره وارد خیابان اصلی شدم. خودروها در چندین صف نامنظم انگار رژه می‌دادند؛ رژه‌ای که کند و بی‌نظم بود. دلیلش خیابان اصلی بود که فقط سه خط کشیده و منظم داشت. اما نمی‌دانم بعضی از راننده‌ها چگونه بدون توجه به فواصل قانونی، با سرعت مقطعی، مماس به مماس از طول خودرویم به سختی عبور می‌کردند. ترس هم به جانم نشست، هر لحظه احتمال تصادف را می‌دادم. این رفتار، استرس و تنش زیادی را به من منتقل می‌کرد. با این وجود ناگهان خودرویی که به سختی از کنارم عبور کرده بود با خودروی جلویی من از سمت راست برخورد کرد. جالب بود راننده متخلف اصلاً توجهی نداشت که با خودروی کناری‌اش تصادف کرده و سرتاسر خودروی خود و کناری‌اش را مخدوش کرد.
در این هنگام دو راننده با پرخاشگری و نزاع، این ترافیک سخت را بیشتر تشدید کردند. حتی این رفتار باعث درگیری فیزیکی آن دو راننده شد. راننده پژو که مقصر اصلی بود متوجه این قضیه نبود که حق عبور از سمت راست را نداشت و حتی نزدیک بود خودروی من هم آسیب ببیند. حالا چطور به خودش اجازه می‌دهد بر سر و کله راننده مزدا3 بکوبد. با این حال درگیری به حدی بود که چند راننده دیگر که این صحنه را دیده بودند با راننده خشمگین درگیر شدند. با این حال چراغ قرمز هم که به این ترافیک کیلومتری روی خوشی نشان نمی‌داد. 199 ثانیه پشت چراغ قرمز، نفسگیر بود.
جالب بود که شمارگان چراغ قرمز پایانی نداشت بلکه در شمارگان 7 و 8 با یک سکته 40 و 50 ثانیه‌ای دیگر رو به رو بود تا وقت‌ها به سرعت فرار کنند. همزمان چراغ سبز فقط یک لبخند 15 ثانیه‌ای به علامت رضایت نامطلوب نشان داد و دوباره ماجرا تکرار شد. فکر نمی‌کنم در این مدت کوتاه بیش از 10 یا 15 خودرو از این چراغ سرسخت و سختگیر عبور کرده باشند.
با این حال حداقل پشت 4 یا 5 چراغ قرمز دیگر معطل شدم و به سختی از این چراغ عبور کردم. وقت تنگ بود و استرس من بیشتر از حد بود. با وجود آرامش روزانه در محل کارم عصبی شده بودم تا اینکه وارد بزرگراه شدم. برخی خودروها با سرعت از کنارم عبور می‌کردند و این موضوع نیز مرا بیشتر نگران می‌کرد که شاید تصادف کنم چون سرعت آنها بالای 120 کیلومتر بر ساعت بود، اما حداکثر سرعت مجاز در این بزرگراه 100 کیلومتر بر ساعت بود. بعضی از خودروها که بیشتر از حد احتیاط می‌کردند و سرعتی برابر 40 کیلومتر بر ساعت داشتند.
مه شکن و نور بالا
کلافه شده بودم. این ماجرا تمام شدنی نبود بلکه بعضی از خودروها هم قانون‌شکن بودند و عمداً با نور بالا و حتی مه شکن یا همان پروژکتورها که روشن کرده بودند، خودخواهانه پشت سرم با سرعت در حال حرکت بودند که شاید راننده جلویی از این نور بالا آسیب ببیند و سریع از سر راه آنها کنار برود که همین طور هم شد. چشم‌هایم تیره و تار شد و درد شدیدی به جانم افتاد و تا دقایقی طولانی آن نور شدید را احساس می‌کردم و نمی‌توانستم به خوبی رانندگی کنم. ناخواسته صدایم بلند شد و من هم دچار عصبانیت و پرخاشگری شدم. خوشبختانه به خود آمدم و خودرویم را کنار زدم تا لحظه‌ای آرامش خودم را بازیابم. این فکرم باعث شد از یک درگیری دور بمانم. سرانجام هم نتوانستم رأس ساعت تعیین شده به مطب پزشکم برسم و از میان راه برگشتم اما این داستان هر روز تکرار می‌شود.
نظریه کارشناسان
علیرضا اسماعیلی فرمانده سابق پلیس راه کشور و کارشناس ترافیک در این رابطه می‌گوید: پرخاشگری اختلالی است که ناگهانی بروز می‌کند و عموماً نیز پیامدی به بار می‌آورد. در دوران تغییرات اجتماعی، شناختی و فیزیولوژیکی ممکن است در مقطعی راننده دچار اختلالات روانی- فیزیولوژیکی شود که این امر موقتاً تعادل هرکسی را بر هم می‌زند.
سرهنگ اسماعیلی در ادامه گفت: رانندگی پرخاشگرانه نوعی تخلیه فشارهای درونی است که متأسفانه مشکلات و حوادث ناشی از آن دامنگیر بسیاری از افراد می‌شود و باعث ایجاد رفتارهای غیرمتعارف در رانندگی می‌شود. وقتی معابر و خیابان‌ها پاسخگوی تعداد خودروها نیستند، آستانه تحمل رانندگان کاهش می‌یابد و باعث رفتارهای خشونت‌آمیز در راننده می‌شود. گاهی نیز دیده شده در زمان پرخاشگری میان دو راننده حادثه غم‌انگیزی رخ داده و یکی از راننده‌ها به دلیل درگیری جان خود را از دست داده است.
یکی از عوامل پرخاشگرانه رانندگان، تنظیم دستی چراغ راهنمایی و طولانی بودن تایمر یا شمارگان برخی چراغ‌های قرمز است. اغلب این چراغ‌ها براساس حجم تردد و در ساعات نخست یعنی اول صبح تنظیم می‌شود که براساس حجم ترافیک صبحگاهی بوده و طبیعی است که ساعات 11 تا 4 بعدازظهر تردد خودروها کمتر است و چون چراغ‌ها هر یک ساعت تنظیم نمی‌شوند بنابراین راننده‌ها نسبت به طولانی بودن چراغ‌ها واکنش نشان می‌دهند و به نشانه اعتراض بوق ممتد می‌زنند. این رفتار نیز باعث عصبانیت راننده‌ها می‌شود و سرانجام راننده‌ای که بیشترین وقت و دقیقه‌ها را پشت این چراغ‌ها گذرانده با کوچکترین عکس‌العملی با یکدیگر به نزاع و پرخاشگری می‌پردازند و متأسفانه گاهی دیده می‌شود این نزاع‌ها به درگیری فیزیکی نیز منجر می‌شود.
البته بهترین گزینه و روش جلوگیری از اتلاف وقت و انرژی در ترافیک، استفاده از سیستم‌های هوشمند است که در بعضی از تقاطع‌ها به کار گرفته شده است. این سیستم‌ها براساس حجم تردد خودروها تعریف می‌شود و هنگامی که یک طرف تقاطع از حجم تردد کمتری برخوردار باشد. این سیستم به صورت هوشمند عمل می‌کند و طرف دیگر تقاطع را که از حجم تردد بیشتری بوده شناسایی می‌کند. این سیستم هوشمند باعث می‌شود تردد در همه نقاط درون شهری به خوبی کنترل شود. این تکنولوژی که در دنیا تجربه شده باید توسعه یابد و در دیگر تقاطع‌ها نیز استفاده شود. این سیستم هوشمند توانایی تنظیم ترافیکی – انضباط ترافیکی را دارد و آلودگی محیط زیست، ترافیک درون شهری و بار روانی، پرخاشگری و درگیری‌ها را کاهش می‌دهد و تأثیر زیادی بر کاهش مصرف انرژی دارد. در حوزه مدیریت نیز کمک بی‌شائبه‌ای دارد به طوری که مواقع اضطراری در مدیریت کنترل با دوربین و کنترل تقاطع‌ها نقش اساسی دارد.
اسماعیلی عضو هیأت دانشگاه علوم انتظامی می‌گوید: سرعت بیش از حدمجاز و سرعت کمتر از حد مجاز در بزرگراه‌ها می‌تواند حادثه‌ساز باشد. اگر کسی در بزرگراهی در خط سرعت با 30 کیلومتر بر ساعت حرکت کند بسیار خطرآفرین است. همه دنیا نسبت به سرعت بیش از حد مجاز و سرعت کمتر از حدمجاز برخورد قانونی دارند. این یکی دیگر از ناهنجاری‌ها و تنش‌ها هنگام رانندگی است که می‌تواند حادثه‌ساز باشد.
وی درخصوص مسدود کردن برخی راه‌های اصلی در درون شهر توسط جرثقیل راهنمایی و رانندگی اظهار داشت: محدودیت امکاناتی در راهنمایی و رانندگی در این سال‌ها یکی از مشکلات اساسی در پلیس راهنمایی و رانندگی است. البته این روش و به‌کارگیری از جرثقیل در مسیر‌های اصلی، کار خیلی خوبی نیست. نبودن سیستم هوشمند در برخی ورودی‌ها این مشکل را تشدید می‌کند. پلیس مجبور به این کار سنتی و قدیمی است که البته ما این روش را نمی‌پسندیم. حداقل در این مورد می‌توانند مسیر یا جاده را باریک کنند تا عبور و مرور در دیگر بخش‌ها به خوبی کنترل و هدایت شود ولی در کل با مسدود کردن خیابان‌های اصلی مخالف هستم و این خود باعث نگرانی‌های زیادی برای خانواده‌ها و رانندگان خواهد شد.
این عضو مرکز تحقیقات و پیشگیری از مصدومیت دانشگاه شهید بهشتی در ادامه می‌افزاید: برخی خیابان‌های اصلی که با تردد روزانه روبهرو هستند باید تقاطع‌ها را همسطح کنند و قطع کردن تقاطع باعث ترافیک می‌شود. در این موارد باید از تقاطع غیرهمسطح مانند زیرگذر و پل بهره‌مند شویم تا یک عبور و مرور روان درون شهری داشته باشیم.
گرچه در برخی خیابان‌های کم عرض و طولانی که تعدادی تقاطع‌های کوتاه و نزدیک به هم دارند به تازگی چراغ راهنمایی در این تقاطع‌ها فعال شده و تردد خودرو در این خیابان‌ها پیش از فعال شدن چراغ‌ها کم حجم و روان بوده است، اما فعال شدن پی در پی برخی تقاطع‌ها باعث تردد و ترافیک سنگین در این خیابان‌ها شده که این عمل و رفتار نیز باعث تشدید ناهنجاری‌ها و پرخاشگری‌ها شده است.
باید در این‌گونه موارد که خیابان‌ها از تردد کمتری برخوردار هستند یا تقاطع‌های کوتاه و مکرر در یک مسیر قرار دارند از چراغ چشمک‌زن یعنی احتیاط استفاده کرد تا بدون دلیل راننده‌ها در هر تقاطع، پشت چراغ قرمز معطل نشوند.
وی درخصوص این که برخی رانندگان از چراغ مه‌شکن یا پروژکتورها با نور بالا و لامپ زنون در درون شهر استفاده می‌کنند، می‌گوید: همه موارد را نمی‌توان به رانندگان گوشزد کرد چرا که این نیاز به فرهنگسازی دارد. حتی هنگام دریافت گواهینامه به این نکات تأکید شده است اما رانندگان بی‌توجهی می‌کنند. این یکی از جرایم سنگین و سرسختانه پلیس راهنمایی و رانندگی است که در صورت مشاهده با آن برخورد می‌شود. اما در این خصوص باید بیشتر کار کرد و آموزش داد و برخورد کرد تا از مه‌شکن، نور بالا و لامپ‌های زنون استفاده نشود. پلیس باید نسبت به این جرایم عکس‌العمل جدی نشان دهد و حتی از طریق دوربین‌های رانندگی با عاملان برخورد کند.
اسماعیلی فرمانده سابق پلیس راه کشور در رابطه با فرهنگسازی و تبلیغات انیمیشنی می‌گوید: همین قدر بگویم که انیمیشن‌های راهنمایی و رانندگی «داش سیاه» و... در آن سال‌های 85 – 80 مورد استقبال مردم بود. در سال 2008 میلادی از سوی کشور مکزیک شهر مریدا از ما تقدیر و تشکر شد. کارشناسان و اندیشمندان در آن کنگره از ما تقدیر به‌عمل آوردند و جایزه جهانی دریافت کردیم. من در آن زمان مدیر کل فرهنگی و اجتماعی راهنمایی و رانندگی بودم و با استفاده از هنر و گرافیک توانستیم در سال 85 میزان تصادفات را کاهش دهیم. بیش از 20 کشور از دنیا و به‌ویژه کشورهای عربی از این تبلیغات استقبال کردند. متأسفانه در این سال‌ها این نوع تبلیغات انیمیشنی کمرنگ‌تر شده و حتی در فرهنگسازی راهنمایی و رانندگی استفاده نمی‌شود. به یاد دارم آن زمان با همین روش تبلیغاتی توانستیم با فرهنگسازی، اهمیت کلاه ایمنی و کمربند ایمنی را در سطح کشور ارتقا دهیم.
انیمیشن می‌تواند نقطه پروازی برای تشویق و فرهنگسازی صحیح رانندگی در سطح کشور باشد. تهیه انیمیشن و فرهنگسازی در موضوعاتی مانند درگیری و خشونت، قصد انجام اعمال خلاف مقررات راهنمایی و رانندگی، اعمالی همچون تغییر مسیر ناگهانی و خطرناک، سبقت غیرمجاز، رعایت نکردن فاصله مناسب طولی و عرضی، بوق زدن‌های مکرر، استفاده از نور بالا، استفاده از مه‌شکن برای تنبیه دیگران، حرکت سریع و تعقیب و گریز خودرویی، سرعت‌های نا‌بجا، مانور و تغییر مسیر به‌طور مکرر، اشغال طولانی خط سبقت، ترمزهای ناگهانی و مکرر، انحراف از مسیر اصلی و عبور از خط مقابل برای رهایی از ترافیک غیرروان و قانون‌شکنی و ممنوعیت پارک در مقابل پارکینگ و دیگر رفتارها می‌تواند نقش ریشه‌ای در بهبود آسیب‌های اجتماعی و رانندگی داشته باشد.
مشکلی به نام ریشه
دکتر مصطفی اقلیما رئیس انجمن علمی مددکاران اجتماعی تهران می‌گوید: مشکل ما چراغ قرمز راهنمایی و رانندگی نیست، مشکل ما ریشه است. این مشکل، ریشه در اقتصاد دارد. وقتی کسی 2 شیفت و حتی 3 شیفت کار می‌کند تا بتواند کرایه خانه افزایش یافته را تأمین کند، مشکلات اقتصادی او را آزار می‌دهد، نمی‌تواند مسئولیت‌های اجتماعی و مسئولیت کاری که به او محول شده را به خوبی اجرا کند. همواره در فکر دخل و خرج است. این آدم‌ها وقتی وارد خانه می‌شوند حتی به آنها سلام هم کنید داد می‌زنند. باید این موضوع را از ریشه درمان و یکی‌یکی مشکلات را برطرف کرد تا یک جامعه پویا و ایده‌آل داشته باشیم.
وی در ادامه می‌افزاید: اگر کسی از کار خود لذت ببرد و به شغلش علاقه داشته باشد و از لحاظ درآمدی و اقتصادی در حد ایده‌آل باشد، حتی اگر داد هم بر سرش بزنند ناراحت نمی‌شود اما برعکس آن را تصور کنیم، می‌بینیم این فشارها و نارضایتی‌ها آن قدر زیاد است که نمی‌توانیم همه این مشکلات را به یک باره درمان کنیم. هرکسی به نوعی ناراحتی دارد. یک سری علت‌هایی وجود دارد که باید برطرف شود تا مشکل حل شود. می‌بینیم مردم تحمل ایستادن در پشت چراغ‌های طولانی را ندارند و کوچکترین استرس و فشار را نیز تحمل نمی‌کنند و سریع نسبت به این موضوع واکنش نشان می‌دهند. به‌طور مثال در همین دبی اگر راننده‌ای ببیند آن طرف چراغ مشکلی پیش آمده یا کسی به زمین خورده به خود اجازه نمی‌دهد از تقاطع عبور کند حتی اگر چراغ سبز سه مرتبه روشن شود حرکت نمی‌کند و با خونسردی فقط لبخند می‌زند، چرا؟ به دلیل این که مشکلات بسیار کم است، نگران نیست، نگران این نیست که دیرتر به مقصد می‌رسد چون از لحاظ اقتصادی تأمین است و مشکلی در جامعه خود نمی‌بیند.
دکتر اقلیما در بخش دیگری به استفاده برخی راننده‌ها از مه شکن‌ها و نور بالا در ترافیک و بزرگراه‌ها اشاره می‌کند و می‌گوید: این افراد معمولاً خودخواه هستند و بیشتر خودنمایی می‌کنند. چرا این کار را می‌کنند؟ چون جلب توجه کنند و با این کار راننده جلویی را آزار دهند تا راه برایشان هموار شود. این موضوع نیز مسائل ریشه‌ای دارد. ما تا زمانی که علت آن را ریشه‌یابی و برطرف نکنیم مشکل همچنان ادامه خواهد داشت. البته که این کار صحیحی نیست باید در این زمینه‌ها بیشتر فرهنگسازی کنیم. زمان نیاز داریم تا همه مشکلات را برطرف کنیم، اما هر چه زودتر باید فکری کرد و زودتر دست به کار شد تا بتوانیم یک جامعه پویا و ایده‌آل برای مردم مهیا کنیم.
نتیجه این نزاع و پرخاشگری هنگام رانندگی می‌تواند اثرات خطرناکی در پی داشته باشد و حتی نیز در این مواقع شنیده و دیده‌ایم برخی پرخاشگری‌ها منجر به قتل و حادثه غم‌انگیزی شده است. توصیه می‌کنم در چنین مواردی آرامش خود را حفظ کنید و لحظه‌ای از ادامه مسیر انصراف دهید تا زمانی که به آرامش برسید و سپس به مسیرتان ادامه دهید.
1392/9/30
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[مشاهده در: www.namehnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]
-
گوناگون
پربازدیدترینها