واضح آرشیو وب فارسی:ايران ورزشی: نخستين لژيونر تاريخ فوتبال ايران دارفاني را وداع گفت جديكار، مردي كه با توپ ميآمد، درگذشت
بيوك جديكار بازيكن سابق باشگاه استقلال و تيم ملي ايران دارفاني را وداع گفت. جديكار كه از قديميترين بازيكنان فوتبال در ايران به حساب ميآيد بر اثر ابتلا به بيماري فراموشي سهشنبه شب درگذشت. جديكار مدتها گرفتار بيماري آلزايمر بود كه سرانجام به علت افزايش اين بيماري چشم از جهان فرو بست. جديكار در فوتبال ايران بهعنوان نخستين لژيونر محسوب ميشد. وي كه نخستين بازياش را براي تيم ملي در سن 17سالگي مقابل تيم ملي افغانستان انجام داده بود پيش از آنكه بازيكني از فوتبال ايران به تيمهاي خارجي برود در سال 1363 با تيم ويكتوريا برلين آلمان قرارداد بست تا نخستين ايراني لژيونر در عرصه فوتبال لقب بگيرد. جديكار ابتدا در پست دروازهبان ايفاي نقش ميكرد اما بعدها به خاطر آنكه مرحوم داناييفر توانايي بالقوهاي از او در پست مهاجم ديد تشخيص داد از مرحوم بهعنوان فوروارد استفاده كند. داناييفرد خوب تشخيص داده بود چراكه جديكار به مجرد آنكه در خط حمله مورد آزمايش قرار گرفت توانست به واسطه شوتهاي مرگباري كه با پاي چپ مينواخت در فوتبال ايران خيلي زود شهره شود. جديكار روزهاي آغازين دوران حرفهاياش در فوتبال را با تيم دوچرخهسواران كليد زد. آن روزها تيم تهران جوان تحت امر مرحوم حسين فكري، مربي فقيد فوتبال كشورمان بود. جديكار از آنجا بيشتر مورد توجه اهالي فوتبال ايران قرار گرفت كه به رغم قرارداد پرمايهاي كه با تيم ويكتوريا برلين داشت براي همراهي تيم ملي كشورمان در بازيهاي آسياي 1958 قيد حضور در اين تيم را زد و به كشورمان بازگشت. چپ پاي تاريخي فوتبال ايران طي 84 سال زندگياش همواره مورد توجه و عنايت اهالي فوتبال بود. به گفته منصور پورحيدري وي تا همين 3 سال پيش در تمام جلساتي كه ميان پيشكسوتان باشگاه استقلال انجام ميشد شركت ميكرد اما بعدها به خاطر افزايش بيمارياش ديگر نتوانست با همرزمان قديمي خود دور يك ميز بنشيند. پورحيدري از يك منظر جديكار را با ديگر فوتباليستهاي زمانه خودش متفاوت ميداند. منصور ميگويد: «اواخر فوتبال آقاي جديكار بود كه من كارم را در فوتبال شروع كردم اما خاطراتي از او دارم كه هيچ گاه از ذهنم پاك نميشود. آقاي جديكار هميشه يك توپ زير بغل داشت كه با آن به ورزشگاه امجديه ميآمد و با اينكه مدتها از دوران بازيگرياش گذشته بود در اين ورزشگاه به تمرين شوتزني ميپرداخت. مرحوم جديكار شوتهاي وحشناكي داشت به طوري كه دل هر دروازهباني را خالي ميكرد. در واقع آنچه بيش از بيماري مرحوم جديكار در ذهن من باقي مانده همان صحنههايي است كه وي را درحالي كه توپ را زير بغلش گذاشته بود در حين ورود به امجديه ميديدم.» پورحيدري درباره سوابق جديكار هم توضيحاتي ميدهد: «جديكار هرگز تجربه مربيگري در فوتبال را نداشت و چندان به اين كار علاقهمند نبود. ايشان همدوره بزرگاني همچون بياتيها و مرحوم دهداري بودند. وي بازيكن بزرگي در دوران بازيگرياش بود و دوران زيادي را با باشگاه استقلال گذراند.» بيوك جديكار از سال 1328 الي 1343 قريب به 15 سال در خط حمله تيمهاي استقلال و تيم ملي ايران انجام وظيفه كرد و آمار بالاي گلهايش هرگز به صورت دقيق مشخص نشد. نخستين بازي رسمي وي در سال 1328 با تيم ملي افغانستان بود. در سال 1325 بود كه ايتالياييها خواستار او بودند و باشگاههاي رم، لاتزيو و تورينو به وي پيشنهاد عقد قرارداد دادند كه در نهايت جديكار براي عقد قرارداد با تيم تورينو عازم ايتاليا شد. در نهايت با مخالفت سازمان تربيت بدني وقت و سفر تيم ملي فوتبال به شوروي سابق اين انتقال به سرانجام نرسيد. روحش شاد.
ايران ورزشي نيز درگذشت جديكار را به وي و خانوادهاش تسليت ميگويد.
پنجشنبه 28 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايران ورزشی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 122]