واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: توافق نامه ژنو و اين سه گروه ايراني - اسرائيلي - آمريكايي
شكست روحاني در سياست خارجي، مساوي خواهد بود با كُند شدن روند اصلاحات اقتصادي و اين،بهترين زمينه براي ضربه زدن به وجهه او در انتخابات 96 است.
عصر ايران ؛ جعفر محمدي - از روزي كه توافق نامه ژنو به امضاي وزراي خارجه ايران و 1+5 رسيد ، توپخانه هاي متعددي به سمت آن آتش گشودند. البته پيش از توافق نيز، كارشكني ها و فضاسازي هاي بسياري صورت گرفت تا تفاهمي صورت نگيرد ولي در نهايت موفق نشدند.
هر چند كه پاي توافق نامه ژنو را 7 وزير خارجه امضا كرده اند ولي ترديدي نيست كه دو طرف اصلي آن ، ايران و آمريكا هستند. بنابراين ، اگر اين دو ، به توافق پايبندي عملي داشته باشند ، مي توان بدان اميد داشت و الا آنچه در ژنو حاصل شده ، ارزش عملياتي ندارد.
به همين دليل است كه مخالفان توافق ژنو ، هم در ايران فعال شده اند و هم در آمريكا. هم دولت ايران مورد حمله تندروها قرار گرفته و هم كاخ سفيد به شدت تحت فشار لابي صهيونيست هاست.
علاقه و تشنگي زائد الوصف صهيونيست ها براي ناكام گذاردن توافق ژنو را مي توان نشانه اي از اين واقعيت دانست كه توافق ژنو در كلان ماجرا ، به نفع ايران است.
براي تل آويو، يك ايرانِ تحت تحريم و منزوي كه حتي نفت اش را هم نمي تواند بفروشد و با تورم و فقر دست و پنجه نرم مي كند ، بسيار مطلوب تر از يك ايران فعال و سرزنده است كه داراي روابط عالي با جهان است و اقتصادش روز به روز شكوفا تر مي شود و قدرت ملي اش افزون تر.
توافق ژنو ، اگر درست اجرا شود ، اولين شكاف جدي در سازمان تحريم هاست و اين ، اصلاً خوشايند صهيونيست هايي نيست كه معتقد بودند تا تير خلاص به ايران راه چنداني باقي نمانده و بايد راه تحريم ها را ادامه داد.
از اين روست كه تلاش هاي فراواني در كنگره آمريكا - كه به شدت تحت نفوذ آيپك است - انجام مي شود تا به نوعي توافق نامه ژنو نقض شود.
دولت آمريكا نيز كه به طور سنتي تحت تأثير لابي قدرتمند و متنقذ صهيونيست هاست ، از يك سو ، ناگزير است مواضعي اتخاذ و اقداماتي انجام دهد تا اين لابي را راضي نگه دارد و از سوي ديگر ، توافق نامه را امضا كرده و نقض آن را به زيان خود مي بيند. دليل مواضع و صداهاي ضد و نقيضي كه از داخا هيأت حاكمه آمريكا مي آيد، همين است.(آمريكا كه تا پيش از اين ، ايران را متهم مي كرد كه صداي واحدي در سياست خارجي اش ندارد،اكنون خودش با همين مساله مواجه شده است.)
علاوه بر صهيونيست ها كه به شدت نگران اجرايي شدن توافق نامه ژنو هستند، در داخل نيز اجراي توافق ژنو و لغو تدريجي تحريم ها ، "دل نگرانان" فراواني دارد.
البته پيش از ورود به بحث اين "جريان هاي نگران" ، حساب افرادي كه با دلمشغولي ملي ، به توافق ژنو مي نگرند و بدان نقد دارند را جدا مي كنيم و ضمن احترام به اين افراد ، موضوع بحث را متوجه اينان نمي كنيم.
در داخل ايران ، دو گروه به شدت نگران اجرايي شدن توافق ژنو هستند كه البته گاه ، با يكديگر ، تطابق مصداقي نيز پيدا مي كنند.
گروه نخست ، جريان رقيب انتخاباتي حسن روحاني در انتخابات رياست جمهوري سال 1396 است ؛ اين " سوداگران سياست" ، مي دانند كه اگر روحاني بتواند به وعده هايش مبني بر گشايش اقتصادي عمل كند ، در انتخابات آتي ، مردم با طيب خاطر و با رأيي بالاتر مجدداً او را به رياست جمهوري خواهند برگزيد و جريان رقيب ، مخصوصاً با توجه به سابقه نه چندان روشن خويش در 8 سال گذشته ، شانسي نخواهد داشت.
در اين ميان ، نكته مسلم اين است كه تا گشايشي در روابط خارجي حاصل نشود ، بهبود جدي اوضاع اقتصادي ، تحقق پذير نيست. لذا بهترين راه براي ناكام گذاردن اصلاحات اقتصادي روحاني اين است كه مانع از اصلاحات ديپلماتيك شوند.
شكست روحاني در سياست خارجي ، مساوي خواهد بود با كُند شدن روند اصلاحات اقتصادي و اين ، بهترين زمينه براي ضربه زدن به وجهه او در انتخابات 96 است. فراموش نكنيم كه جناح رقيب روحاني ، برنامه خود براي حذف روحاني را 4 ساله بسته است و هدفگذاري اش اين است كه روحاني را تبديل به اولين رئيس جمهوري كند كه تنها يك دوره توانست رأي بياورد.
براي اين جريان، مهم نيست كه مردم در چهار سال پيش رو چه مشكلاتي را متحمل شوند:"اين همه مردم مشكل ديده اند، اين 4 سال هم رويش ؛ مهم اين است كه ما به قدرت برسيم ، آنگاه خودمان مشكلات را حل خواهيم كرد!"
گروه دوم ، "كاسبان تحريم" هستند كه البته بسياري از اينان ، عضو گروه نخست نيز هستند. آنان در فضاي تحريم كه دست بازرگانان عادي از بازار كوتاه شده ، به مدد رانت هاي خاص خود ، يكه تاز عرصه تجارت خارجي ايران شده اند. به عنوان مثال ، اگر تا ديروز، شركت ملي نفت ايران ، نفت را به طور رسمي مي فروخت و پولش را مي گرفت و به خزانه واريز مي كرد ، امروز كاسبان تحريم ، ميدان دار شده اند و واسطه گري هايي مي كنند كه تا قبل از تحريم ، حتي خوابش را هم نمي ديدند. در يك مورد ، كسي كه 8 سال قبل ، به دليل يك چك 20 ميليون توماني زنداني شده بود ، به مدد رانتي كه در دولت قبل پيدا كرد ، وارد حوزه معاملات نفتي كشور شد و اكنون ثروتي چند ميليارد دلاري دارد.
بديهي است چنين افرادي كه بناي بيزينس شان ، تحريم هاست ، از انهدام اين بنا نگران هستند زيرا مي دانند در شرايط آزاد و رقابتي ، حرفي براي گفتن نخواهند داشت.
اينك "صهيونيست ها" در آمريكا و اسرائيل و "سوداگران سياست" و "كاسبان تحريم" در ايران ، در يك همگرايي تاريخي قرار دارند.
دوشنبه 25 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 103]