محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827471156
نظر مطهري درباره رفع فيلتر فيس بوك
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: نظر مطهري درباره رفع فيلتر فيس بوك
نماينده مردم تهران در گفت وگويي يكساعته با روزنامه خبر به مسائل سياسي روز پاسخ داد.
او در بخشهايي از مصاحبه به حقوق شهروندي و تفاوتهاي خاتمي و روحاني پرداخت.
به گزارش تابناك، توجه به حقوق شهروندي مردم از جمله شعارهاي آقاي روحاني در ايام انتخابات بود كه در قالب تدوين منشور حقوق شهروندي سعي كردند به آن جامه عمل بپوشانند. الان كه گزارشهاي مختلفي از عملكرد 100 روزه دولت منتشر شده است، به نظرتان دولت آقاي روحاني چقدر در زمينه اين شعار خاص موفق بودهاند؟ اساسا مقوله حقوق شهروندي چقدر در حوزه اختيارات دولت است كه بخواهد در آن مانور بدهد؟ ممكن است اين مساله صرفا يك شعار براي ايام انتخابات باشد؟
قطعا تحقق حقوق شهروندي به طور كامل دست دولت نيست. ما اصل تفكيك قوا را داريم و قواي سه گانه نميتوانند در كار يكديگر دخالت كنند. ولي دولت بويژه شخص رئيس جمهور پشتوانه راي مردم را دارد و با نيروي افكار عمومي خيلي كارها ميتواند بكند. كما اينكه طبق اصل 113 قانون اساسي رئيس جمهور مسئول اجراي قانون اساسي است. البته نه با برداشت آقاي احمدينژاد! ايشان مي گفت من مسئول اجراي قانون اساسي هستم، لذا اگر خودم تشخيص بدهم كه قانوني منطبق بر قانون اساسي نيست، اجرا نميكنم! اين، برداشت غلطي بود چرا كه مرجع تشخيص انطباق قوانين عادي بر قانون اساسي، شوراي نگهبان است و قانوني كه به تاييد شوراي نگهبان رسيد رئيس جمهور چه آن را قبول داشته باشد و چه قبول نداشته باشد بايد اجرا كند.
مسئوليت رئيس جمهور در اجراي قانون اساسي به اين معني است كه اگر تخلفي در اين زمينه ديد، ميتواند تذكر بدهد. مثلا مي تواند به مجلس تذكر بدهد كه فلان قانوني كه تصويب كرده برخلاف قانون اساسي است، يا به قوه قضاييه تذكر بدهد كه فلان رفتارش خلاف قانون اساسي بوده است. دولت با اين نوع تذكرها ميتواند در راستاي حقوق شهروندي اقدام كند ولي بيش از اين نميتواند كاري بكند.
در مورد عملكرد دولت در اين 100 روز هم بگويم كه قطعا دولت اولويت بنديهايي در كارهايش دارد. مثل اولويت دادن به اقتصاد و ديپلماسي كه با يكديگر مرتبط هستند. به نظرم بايد دولت مقداري جايگاهش را در اين دو حوزه محكم كند و بعد وارد مقوله سياست داخلي و حقوق شهروندي شود.
ميتوان گفت بر اساس سخنان شما احقاق حقوق شهروندي نيازمند اجماع قوا است، همين طور است؟
ولي ممكن است به چنين اجماعي نرسند.
پس چطور ميتوانند حقوق شهروندي را اجرا كنند؟
فشار افكار عمومي كار خودش را ميكند. حتي اگر ساير قوا و نهادها راضي به احقاق حقوق شهروندي نباشندگاهي فشار افكار عمومي دستگاهها را وادار به انجام كاري ميكند كه تمايلي به آن ندارند.
هواداران آقاي خاتمي هم چنين توقعي از ايشان داشتند كه با پشتوانه راي 20 ميليوني خود شعارهايش را محقق كند. اما اين اتفاق نيفتاد. به نظر شما آقاي روحاني با كسب 50.5 درصد آرا ميتوانند چنين كنند؟
اين مبنا كه راي آقاي روحاني 50.5 درصد آراي ماخوذه باشد، حرف درستي نيست. او در مرحله اول اين راي را آورد و قطعا اگر انتخابات همچون سال 84 به مرحله دوم ميكشيد ايشان آرايي بيش از 25 ميليون و شايد تا 30 ميليون را كسب ميكردند. فراموش نكنيد كه آقاي احمدينژاد در مرحله اول انتخابات سال 84 حدود 5 ميليون راي داشت و در مرحله دوم 17 ميليون.
بله ولي من آراي آقاي خاتمي و روحاني را مقايسه كردم. آقاي خاتمي در همان مرحله اول 20 ميليون راي داشتند ولي در بسيج افكار عمومي براي تحقق شعارهايشان موفق نبودند و اين انتقاد كماكان به ايشان وارد است. به همين دليل هم ايشان حتي از قيد لوايح معروف به «دو قلو» گذشتند. اين سرنوشت ممكن است در انتظار آقاي روحاني هم باشد يا نه؟
البته آقاي خاتمي توفيقاتي هم داشتند ولي به نظرم روش آقاي روحاني با آقاي خاتمي متفاوت است. در دوره آقاي خاتمي تندرويهايي شد و برخي تندروها ايشان را احاطه كرده بودند كه خود آقاي خاتمي هم از آنها گلايه داشت. اما آقاي روحاني بيشتر بر گفت و گو و جلب نظر و جذب طرف مقابل اصرار دارد.
خب آقاي خاتمي هم ميگفتند كه بايد با گفت و گو معاند را به مخالف و مخالف را به منتقد تبديل كرد.
بله ايشان مي گفت اما روش بسياري از هوادارانشان اين نبود. كما اينكه در مطبوعات تندرويهايي شد و عواطف مذهبي مردم تحريك شد. اما آقاي روحاني روش متفاوتي دارد و به قشر متدين توجه كافي دارد و در اين مدت هم از دولت، گذشته از چند مورد جزئي، رفتاري نديديم كه عواطف اين قشر را جريحه دار كند. ميبينيد كه ايشان به ديدار جانبازان ميرود و همچنين ميگويد كه قانون عفاف و حجاب را اجرا ميكند. اين نشان مي دهد كه او روش متفاوتي دارد و سعي ميكند كه نهادهاي خودسر در درون حكومت را با گفت و گو و استدلال قانع كند. فكر ميكنم آقاي روحاني با رابطه خوبي كه با رهبري دارد بتواند تا حد قابل قبولي در اين زمينه موفق شود. ولي اگر دائم از شعارهايش عقب نشيني كند، قطعا به سرنوشت آقاي خاتمي مبتلا ميشود.
اميدوارم كه او بتواند موفق شود و در كارهايي چون رفع حصر خانگي و آزادي زندانيان سياسي در راستاي شعار حقوق شهروندي موفق باشد.
بيش از 100 روز از عمر دولت گذشته و غبار تعارفهاي تبريك بعد از انتخابات فرو نشسته و به نظر ميرسد كه منتقدان دولت بالاخره وارد عمل شدهاند. شما منتقدان دولت آقاي روحاني را چه كساني ميدانيد و چگونه آنها را دستهبندي ميكنيد؟
ريشه اصلي مخالفت عدهاي از اصولگراها با آقاي روحاني اين است كه اكثر قريب به اتفاق حاميان او در انتخابات را اصلاح طلبان تشكيل ميدادند. برخي اصولگراها نگاه خاصي به اصلاح طلبان دارند و آنها را برانداز و خارج از دايره نظام مي دانند. به كارگيري آنها در دولت را خلاف مصلحت نظام و راه رهبري ميدانند، لذا با اين دولت مخالفت ميكنند.
از طرفي طعم شكست در انتخابات هم ذائقه اصولگراها را تلخ كرده و انتصابهاي دولت هم بيشتر شامل اصلاح طلبها شده است؛ در نتيجه برخي اصولگرايان خيلي زود وارد مخالفت با دولت شدند به طوري كه گاهي مواضع آنها بيشتر انتقام جويي را تداعي ميكند تا انتقاد سازنده.
به دسته بندي مخالفان دولت يازدهم در درون و بيرون مجلس اشارهاي نكرديد.
فعلا برخي مخالفت هاي فردي از طرف هواداران جبهه پايداري و جمعيت ايثارگران در مجلس صورت مي گيرد و مخالفت سازماندهي شده وجود ندارد. نمايندگان معتدل در مجلس نهم كمتر هستند چون انتخابات اين دوره از مجلس در شرايط خاصي برگزار شد كه بسياري از منتقدان دولت گذشته اعم از اصلاح طلب و اصولگرا اصلا نامزد نشدند. بخشي از اصلاح طلبان هم كه انتخابات را تحريم كردند. بنابراين تركيب نمايندگان مجلس نهم تركيب خاصي شده است.
در مورد دسته بندي منتقدان دولت پاسخ شفافي نداديد. بگذاريد سوالم را اينطور بپرسم كه به نظر شما جنس انتقادهايي كه در روزنامههايي چون كيهان و رسالت خطاب به دولت يازدهم مطرح ميشود با انتقاد چهرههايي چون احمد توكلي و الياس نادران از يكسو و رسايي و كوچك زاده از سوي ديگر كه در مجلس مطرح ميشود، يكي است؟
به نظر من همه اينها در كينه و دشمني با اصلاح طلبان تقريبا يكسانند. در اين موضوع، نگاه آقاي حدادعادل با نگاه كيهان و رسايي و كوچكزاده خيلي فرق ندارد. ولي آقاي توكلي كمي متفاوت است و نگاه واقعبينانه تري به اصلاح طلبان دارد. البته اين يك نقطه ضعف است كه چنين نگاهي بين گروه هاي مختلف اصولگرا به اصلاح طلبان وجود دارد چون سبب ميشود كه تصميمات احساسي نسبت به آنها بگيرند. اما معتقدم كه به تدريج مجلس شكل واقعي خود را در مقابل دولت جديد پيدا مي كند به طوري كه حاميان منطقي دولت افزايش پيدا خواهند كرد. اين امر نياز به زمان دارد.
به نظرتان هرچه پيش برويم، موضع مجلس نسبت به دولت معتدلتر ميشود؟
بله، اينهايي كه شما گفتيد سر و صدايشان زياد است ولي اين طور نيست كه مجلس دست آنها باشد.
ولي ديديد كه هم توانستند ارائه راي اعتماد به وزير ورزش را به دور چهارم برسانند و هم دو فوريت طرحي براي منع استخدام افراد باتجربه بازنشسته در دولت را تصويب كنند.
در مورد وزير ورزش عوامل مختلفي دخالت داشت و اين طور نيست كه صرفا اراده فراكسيون اصولگرايان موثر بود.
راي به دو فوريت طرح استخدام بازنشستگان هم به اين معني نيست كه مجلس تسليم اراده اين افراد شده است، چرا كه اساسا نگاه برخي نمايندگان اين بوده كه نبايد تا اين ميزان كارها را به افراد سالخورده و بازنشسته سپرد. بسياري از اين قبيل نمايندگان گرايشي هم به جبهه پايداري و جمعيت ايثارگران ندارند. ولي ديديم كه كليات اين طرح دو فوريتي رأي نياورد، چون اكثر نمايندگان فرزند دليل هستند و وقتي دلايل را شنيدند به اين نقطه رسيدند كه اين طرح يك طرح احساسي و بلكه سياسي است و به صلاح كشور نيست.
باز هم نگفتيد كه جنس انتقادات يكي است يا نه؟ مثلا جنس انتقاد آقاي نادران به موضع آقاي زنگنه در كرسنت، يا انتقادهاي رسايي به اظهارات آقاي جنتي در وزارت ارشاد با انتقادهاي حسين شريعتمداري به ديپلماسي دولت در روزنامه كيهان يكي است؟
انتقاد آقاي نادران ناشي از حساسيت بجايي است كه ايشان نسبت به مفاسد اقتصادي دارد و به نظرم در اين كار خودش هم در مجموع حسن نيت دارد. ولي انتقادهاي آقايان رسايي و حسين شريعتمداري اين طور نيست و توأم با تعصب و عناد است. اما بيشتر مخالفت هايي كه از روي حسن نيت صورت مي گيرد ناشي از ترس از اصلاح طلبان است. آنها نگرانند كه در همه اين زمينه ها به دوره اصلاحات برگرديم.
برخي از كساني كه شما نام برديد بيش از حد عكسالعمل نشان ميدهند. بايد اول تخلفي در دولت صورت بگيرد بعد آنها اعتراض كنند. اما گاهي احساس ميكنيم كه انتقادهاي آنها با حسن نيت نيست و بيشتر نوعي بهانهجويي است. مثلا اين كه وزير ارشاد بگويد رأي هيات نظارت بر مطبوعات درباره توقيف روزنامه بهار محترم است ولي من مخالف توقيف بودم و فكر مي كنم كمتر بايد از اين ابزار استفاده كرد، بعد نمايندهاي بيايد و درباره اين اظهارنظر وزير از او سوال كند و از پاسخش هم قانع نشود تا سوال به صحن علني بيايد، اين كارها درست نيست. وزير بايد مثل هر كس ديگري در بيان نظرش آزاد باشد. اين نوع رويكردها نسبت به وزير ارشاد بيشتر نشان از كينه ورزي دارد تا نگراني از وضعيت فرهنگي كشور.
شما هم نگرانيهايي در حوزه فرهنگ داريد، آيا ميتوان گفت كه شما هم منتقد رويكرد فرهنگي دولت هستيد؟
من در مباحثي همچون آزادي بيان و آزادي مطبوعات در اظهارنظر و نقد، رويكرد وزارت ارشاد را قبول دارم. به طور كلي در خيلي جاها با دولت در عرصه فرهنگ، هم نظرم. ولي مثلا در مورد حد و مرز نظارت دولت بر مسئله پوشش اسلامي شايد اختلاف نظر دارم. اخيرا وزير كشور اعلام كرد كه «گشت ارشاد به فضاي بيمارستان ها، فضاهاي فرهنگي، دانشگاه ها، فرودگاه ها و فروشگاههاي بزرگ نبايد ورود پيدا كند.» اين يعني محدود كردن حوزه آن بخش از امر به معروف و نهي از منكر كه وظيفه دولت اسلامي است و البته خلاف قانون است، مگر اين كه براي اين اماكن متولي و ضابط خاص تعيين كرده باشند. يا در مورد فيس بوك البته فعلا نظري ندارم و در حال تحقيق هستم ولي معلوم نيست كه رفع فيلتر به نفع كشور باشد. چون فيس بوك تيغ دو دم است و ممكن است جنبههاي منفي آن بيش از جنبههاي مثبتش باشد، لااقل تا زماني كه فرهنگ استفاده از فيس بوك در ميان ما پيدا شود و قانون هم تكليف اعمال مجرمانه در اين حوزه را مشخص كند.
ولي راه دورزدن فيلتر بسيار زياد است. با توجه به اين كه مردم با استفاده از فيلترشكن مي توانند وارد فيس بوك بشوند، آيا فيلتر بودن آن باعث كاهش آسيبها ميشود؟
من در اين زمينه در حال تحقيق هستم و با اهل فن صحبتهايي دارم. ولي هنوز به نظر قطعي نرسيده ام. البته اگر استفاده از ابزاري، جنبه مجرمانهاش بيشتر باشد، حكومت مي تواند دسترسي به آن را مشكل كند، گرچه نتواند استفاده از آن را غيرممكن سازد.
اما آقاي دكتر، هم برخي وزراي دولت در اين شبكه اجتماعي عضوند و هم فرزند خود شما!
بله ميدانم! عرض كردم، به اين نقطه نرسيدهام كه فيس بوك بايد فيلتر باشد يا نباشد. كساني كه استفاده مي كنند لابد آثار مثبت و محاسن آن را بيش از آثار مخرب و معايب آن ميدانند. استفاده از فيس بوك تا قبل از حوادث سال 88 آزاد بود و مشكلي نداشت. ممنوعيت آن هم از ناحيه قانون مجلس نيست، از سوي شوراي عالي امنيت ملي است. شايد بيشترين نگراني از اين شبكههاي اجتماعي از بعد سياسي باشد و دغدغههاي اخلاقي و اجتماعي در درجه دوم باشد. اگر مخالفت با اين شبكهها صرفا ناشي از نگراني سياسي باشد، من ان را قبول ندارم كه چون منتقدين نبايد با هم مرتبط شوند، چنين شبكههايي را فيلتر كنند. ولي اگر مخالفت با اين شبكهها به دليل مسائل اخلاقي باشد كه كسي وارد زندگي خصوصي ديگران نشود، كار درستي است، گرچه كسي كه صفحهاي در فيس بوك دارد ميتواند فقط به افراد خاصي امكان ورود به صفحه خود را بدهد. به هرحال كساني ميتوانند از اين طريق كاسبيهاي غيراخلاقي ايجاد كنند. اينجاست كه حكومت بايد دخالت كند. براي رفع فيلتر فيس بوك تكليف اين امور بايد مشخص شود. البته همان طور كه گفتم اطلاعات من در اين زمينه كامل نيست و در حال تحقيق هستم.
نظام اسلامي نسبت به مسائل فرهنگي و اخلاقي بايد حساس باشد و برخلاف دولتهاي لائيك و سكولار وظيفه دارد كه به اين حوزهها ورود كند. اما بايد ببينيم كه فيلتر كردن شبكههاي اجتماعي ما را به اين مقصود ميرساند يا نه؟ آيا آزاد گذاشتن مردم در اين شبكهها آنها را به اين مسئوليت ميرساند كه با اراده خودشان وارد حيطههاي غير اخلاقي نشوند يا نه؟ به دليل اهميت اين مسئله به كميسيون فرهنگي مجلس پيشنهاد دادم كه اين مسئله را بررسي كند و به نتيجه برساند.
به نظر شما اينكه با گذشت بيش از سه دهه از عمر نظام اسلامي نگران از ورود به اين شبكهها اعم از فيس بوك و توئيتر هستيم و نگرانيهايي نسبت به حجاب و ماهواره و ... وجود دارد، ناشي از چيست؟ اشكال كار كجاست؟
اين نگرانيها هميشه وجود دارد و بايد وجود داشته باشد و به معني ضعف نظام اسلامي نيست. عرض كردم، اگر نگرانيها صرفا سياسي باشد موجه نيست اما اگر نگراني از آسيب هاي اجتماعي باشد بجاست. شما هر مقدار هم كار فرهنگي بكنيد، باز در جامعه اقشاري خواهند بود كه دچار آسيبهاي اجتماعي و فرهنگي هستند و ممكن است به خاطر گرايش به فرهنگ غربي يا از روي هوا و هوس با كارهايشان انحطاط اجتماعي و اخلاقي ايجاد كنند. زمان پيامبر هم اين گونه افراد بودند، منتها امروز به خاطر توسعه ارتباطات اين آسيب جديتر است.
اساسا مسائل اخلاقي و جاذبههاي جنسي به گونه اي است كه نمي توان صرفا با آموزش و تربيت و افزايش تقوا كاري كرد كه ديگر، افراد ميلي به آن نداشته باشند. دين اسلام هم به اين جاذبه شديد توجه داشته و حجاب و عدم اختلاط زن و مرد را به همين جهت مقرر كرده است. اين بدان معني است كه خدا هم كه خالق انسانهاست در اين موضوع به بشر اعتماد ندارد و ميداند كه اگر بشر در اين وادي بيفتد، ديگر نميتواند جلوي خودش را بگيرد و از حدود تعيين شده ميگذرد، لذا با احكام خود ميخواهد زمينه اين اتفاق را از بين ببرد. دولت اسلامي هم بايد زمينهها را از بين ببرد.
به همين دليل است كه ميگويم هرچقدر هم مدرسه و دانشگاه و صداوسيما و ديگر مربيان جامعه مثل روحانيت، خوب كار كنند باز هم افرادي هستند كه به خاطر هوا و هوس دست به كارهاي خلاف اخلاق ميزنند و اينجا نياز به قانون و اقدام عملي دولت اسلامي است. البته اكثريت جامعه اينچنين نيستند و حدود را رعايت مي كنند.
بگذاريد اين سوال را به نحو ديگري بپرسم. رژيم گذشته در ايران، اسلامي نبود اما جواناني در آن دوره تربيت شدند كه انقلابي از جنس اسلامي را پايه گذاري كردند و 8 سال براي دفاع از ارزشها جنگيدند. جوانان تربيت شده در نسل بعد از انقلاب در چنين وضعيتي هستند؟ از سوي ديگر به قول آقاي مرعشي خطبههاي نمازجمعه اول انقلاب را چهرههايي چون آقاي طالقاني و مقام معظم رهبري و آقاي هاشمي مي خواندند اما الان جاي چنين چهرههايي خالي است. يا مثلا در مجلس اول همه طيف هاي سياسي نماينده داشتند اما الان به قول خود شما به جايي رسيدهايم كه بخشي انتخابات را تحريم مي كنندو بخشي هم به دليل اطمينان از اينكه رد صلاحيت ميشوند، اصلا نامزد نميشوند. چرا در نظام اسلامي دچار چنين روندي شدهايم؟
تفاوت جوانان اين دوره و دوره قبل از انقلاب را قبول ندارم. جوانان آن دوره تحت تأثير تعليمات امام خميني و شهيد مطهري و ساير رهبران فكري و سياسي قيام كردند، جوانان امروز هم تحت تأثير همين تعليمات هستند و اگر شرايطي شبيه شرايط آن روز و شرايط جنگ پيش بيايد همان فداكاريها را خواهند داشت و شايد قويتر. اما اتفاقي كه به آن اشاره كرديد، در حاكميت رخ داده است. چرا كه مدام دايره انقلاب تنگ شده و افراد را از قطار انقلاب پياده كردهاند. مدام منتقد را مخالف و مخالف را معاند و هر دو را برانداز پنداشتهاند. اين سخت گيري ها سبب شده كه هر دوره كيفيت مجلس پايينتر بيايد. من، هم در مجلس هشتم بودم و هم در مجلس نهم هستم، معتقدم كه مجلس هشتم قويتر بود. كساني چون آقاي كاتوزيان كه در مجلس هفتم و هشتم بودند، مي گفتند مجلس هفتم قويتر از مجلس هشتم بود. اين عارضه، هم به دليل سخت گيري هايي است كه در مرحله بررسي صلاحيت افراد صورت گرفته و هم به اين دليل است كه به جهت همان رد صلاحيت ها به تدريج فقط قشر خاصي از مردم در انتخابات شركت كرده اند.
در كامنتهاي اخبار ما ميآيد كه كاربران براي انتخابات مجلس بعد انگيزه بسياري دارند و از اين نظر ميتوان حدس زد كه ميزان مشاركت مردم در انتخابات بعد بيشتر از انتخابات مجلس نهم باشد. در اين صورت تركيب مجلس دهم را چطور پيش بيني مي كنيد؟
اين موضوع مقدار زيادي به عملكرد دولت بستگي دارد كه در اين فاصله تقريبا دو ساله تا انتخابات مجلس بعد، چگونه رفتار كند. ممكن است مردم احساس كنند كه بايد به دولت كمك كنند و با حضور در عرصه، به كانديداهاي نزديك به گفتمان دولت راي بدهند. البته اين موضوع به رفتار شوراي نگهبان هم بستگي دارد. اگر شوراي نگهبان افراد خوش فكر و مستقل و آزاده را رد صلاحيت كند، مشاركت پايين مي آيد و اتفاق جديدي نمي افتد.
البته فشار افكار عمومي بر نوع رفتار شوراي نگهبان موثر است. فضاي دوم خرداد بود كه سبب شد شوراي نگهبان بسياري از افراد را براي مجلس ششم تاييد صلاحيت كند. شايد آن وقت هم مجبور شوند كه افراد معتدل را تاييد صلاحيت كنند. البته قطعا شوراي نگهبان اجازه نمي دهد كه اكثريت مجلس بعد در اختيار غير اصولگرايان باشد، مگر اين كه فشار افكار عمومي و انعكاس جهاني آن شديد باشد. به هرحال هر نوع پيش بيني و اظهارنظر در اين موضوع بايد نزديك انتخابات مجلس صورت بگيرد و اكنون براي اظهارنظر زود است.
در حال حاضر چند نماينده حامي دولت يازدهم در مجلس داريم كه دولت اطمينان داشته باشد به لوايحش در مجلس راي خواهند داد؟
به نظرم هنوز بسياري از نمايندگان جايگاهشان را در مقابل دولت جديد نيافتهاند. از اين رو تقسيم نمايندگان به دو دسته منتقد يا حامي دولت، فعلا امكانپذير نيست. البته اكثر نمايندگان تابع دليل هستند و حمايت يا انتقاد آنها از دولت از روي تعصب نيست، گروه كوچكي هستند كه با دولت عناد دارند.
شايد چون هنوز تركيب مديران استاني تكميل نشده و نمايندگان منتظرند كه ببينند فرمانداران و ديگر مديران استان از چه جناحي انتخاب ميشوند!
گر حمايت يا انتقاد نمايندگان از دولت به خاطر اين چيزها باشد كه ارزشي ندارد. منكر نميشوم كه اين مسائل دخيل است اما نبايد آن را عنصر اساسي در نظر گرفت. البته وزير كشور هم اشتباه كرد كه گفت استاندارها را با نظر نمايندگان مجلس انتخاب ميكنم. چون با اين حرفش هم به دولت آسيب زد و هم توقع نمايندگان را بالا برد. در نهايت، عدم توجه به نظرات گوناگون نمايندگان درباره استاندار اصلح موجبات گلايهمندي آنها را فراهم كرد. اما در مجموع معتقدم كه هرچه به پيش ميرويم تعداد نمايندگان متمايل به گفتمان دولت بيشتر ميشود.
يکشنبه 24 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 52]
-
گوناگون
پربازدیدترینها