واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی:
۱) بهترین زمان شروع بازی شما می توانید بازی با کودک را از ماه های نخست زندگی آغاز کنید زیرا شیرخواران نیاز به انگیزش و تحریک دارند. ایجاد انگیزش در آنها به اندازه تغذیه شان اهمیت داد و باید توجه بسیاری به آن مبذول داشت. شیرخواران توانایی هماهنگ کردن اندام ها و حرکت کردن را ندارند و بدون کمک قادر به کشف دنیای اطرافشان نیستند. وقتی اسباب بازی را در جایی قرار دهید که آنها قادر به دیدن آن باشند رنگ و شکل اسباب بازی برایشان ایجاد انگیزش می کند و اگر این اسباب بازی در دسترس شیرخوار قرار بگیرد، تصادفی به آن ضربه می زند و باعث جابه جاشدن آن خواهد شد. شیرخوار از این تجربه یاد می گیرد چگونه چیزی را حرکت دهد و اولین هماهنگی های حرکتی را می آموزد. به مرور پس از کسب توانایی راه رفتن، بازی شگفت انگیزتر می شود. چون راه رفتن با شناخت و کشف دنیای بیرون همراه است. ۲) بهترین اسباب بازی به خاطر بسپارید برای کودک شما تمامی وسایل بی خطر، نقش اسباب بازی را ایفا می کند و در عین حال که او را بسیار خوشحال و سرگرم می کند نسبت به اسباب بازی های گران قیمت، آموزش های بهتر و بیشتری را به وی می دهند. پس منزل را جست وجو کنید و هر وسیله بی خطر و تمیزی مانند فنجان پلاستیکی یا قاشق چوبی را برای او کنار بگذارید. دقت کنید که این اشیا نباید نوک تیز باشند و از طرفی کوچک هم نباشند، زیرا اگر چه بتواند آنها را در دهانش جای دهد، احتمال خطر خفگی برایش به وجود می آید. بازی برای کودکان نوپا، آمیزه ای از لذت، یادگیری و احساس درماندگی است. برای نمونه اگر فرزند نوپایتان قصد داشته باشد برچسب وسیله ای را روی آن بچسباند، با توجه به اینکه قادر به انجام این کار نیست بلافاصله عصبی می شود. برای پیشگیری از این شرایط به وی کمک کنید، یا وسیله دیگری را در اختیار او قرار دهید تا بتواند از عهده این کار برآید. ۳) اولین همبازی توقع نداشته باشید که کودک نوپا برای مدت طولانی به شی ای توجه داشته باشد یا با بچه های دیگر بازی کند. زیرا توانایی تمرکز نداشته و مهارت های ارتباطی آنها برای بازی با سایر کودکان کافی نیست. کودک نوپا در کنار بچه های دیگر بازی می کند نه با آنها و اگر به آنها توجه نشان می دهد به دلیل اسباب بازی قشنگ یا خوراکی هایشان است و شاید هم در یک چشم به هم زدن آن وسایل را از دست آنها دربیاورند. والدین باید تا زمانی که کودکان، مهارت اجتماعی کافی را کسب نکرده اند، همکاری و اشتراک را یاد نگرفته اند و توانایی بازی با سایر بچه ها را ندارند، همبازی آنها باشند. لزومی ندارد، پدر و مادر، هر دو با هم به بازی با کودک بپردازند و همبازی شدن یکی از آنها نیز با او کافی نیست. ۴) آموزش از طریق بازی توجه داشته باشید بازی با کودک امر مهمی است و خردسالان تفاوتی بین فعالیت هایی مانند کار و بازی قائل نیستند و همه چیز برای آنها موضوع یا وسیله بازی و تفریح است. مشارکت کودک در کارهای خانه، مانند شستن ماشین، یکی از بهترین راه های بازی با آنهاست. این روش بسیار موثر است زیرا در عین حال که شما مشغول انجام کارهای خانه و امور شخصی خود هستید، می توانید به کودکتان توجه کنید. از نظر کودک زمانی که وی روی صندلی کنار شما ایستاده و به شما کمک می کند تا مثلا میوه ها را بشویید به این معناست که اجازه دارد، در جریان زندگی با شما شریک شود. شریک شدن، تقسیم کردن و رعایت نوبت از نکاتی است که باید به روشنی به کودک آموزش دهید و بازی های ساده برای فراگیری موضوع هایی از این دست بسیار موثرند. به خصوص بازی هایی که در آنها عمل دادن و گرفتن، بیشتر انجام می شود. حین بازی با خردسالان آنها را به حال خود رها نکنید. در کنارشان بنشینید و قواعد را به آنها بیاموزید و به آنها کمک کنید تا متوجه شوند که هنگام بازی چه اتفاقی می افتد. اگر بازی کردن را به فرزندتان آموزش ندهید، او بازی با سایر کودکان را فرا نمی گیرد. همکاری، شراکت و رعایت نوبت بدون شک مهم ترین مفاهیمی هستند که تا بچه ها آنها را درک نکنند و یاد نگیرند، قادر به بازی با سایر کودکان نیستند. ۵) استفاده ابزاری از اسباب بازی هنگامی که کودک خوب و بی دردسر با خودش سرگرم بازی است مانند هر کار خوب دیگری که انجام می دهد، مرتبا از او تعریف کنید تا مجبور نشود، توجه منفی شما را با رفتارهای ناپسند جلب کند. کودکان اسباب بازی را دوست دارند و والدین هم از اینکه برای آنها اسباب بازی بخرند، لذت می برند. به همین دلیل هم تعداد اسباب بازی های آنها به سرعت افزایش می یابد و بعد از مدتی باید در تدارک محلی برای نگهداری آنها باشید. بعضی از والدین به این علت برای کودکشان اسباب بازی می خرند که برای بازی با فرزندشان فرصت کافی ندارند و به همین علت هم دچار احساس گناه می شوند. گاهی هم والدین از اسبا ب بازی به عنوان رشوه استفاده می کنند یعنی به شراط اینکه کودک در آینده رفتار مناسبی داشته باشد یا اینکه کاری را انجام بدهد برایش اسباب بازی تهیه می کنند. عده ای از والدین نیز ترک رفتار و اعمال ناشایست را با اسباب بازی پاداش می دهند. در تمام این موارد اسباب بازی در خدمت عواطف شماست. به وسیله یادگیری فرزندتان در تمام این شرایط یاد می گیرد که اسباب بازی را به عنوان ابزاری برای تسلط بر والدین به کار گیرد. روزنامه سلامت پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 612]