واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: دوست دارم برای ایران بازی کنم
این یک افتخار برایم محسوب میشود که برای مملکت ایران بازی کنم و پیروز شوم و مطمئن باشید اگر زمینه آن فراهم باشد، به نام ایران بازی خواهم کرد. با این وجود حتی هنگامی که اینجا بازی میکنم هم تبار ایرانیام را فراموش نکردهام و در همین مسابقات هرگاه پیروز میشدم، من را در اخبار و برنامهها به عنوان یک تنیسور ایرانی- فرانسوی معرفی می کردند و قطعاً هیچ گاه خاکی که در آن ریشه دارم، از خاطر نخواهم برد.ارغوان رضایی تنیسور 22 ساله یکی از معدود ورزشکاران ایرانی الاصل است که ریشه خود را، علیرغم آنکه خود متولد شهر سنت اتین فرانسه است، حفظ کرده است. او را که به عنوان ملکه تنیس ایران نیز معرفی میکنند، اگرچه بیشتر به عنوان یک تنیسباز فرانسوی بازی میکند اما دو بار (در سالهای 2001 و 2005 ) به عنوان بازیکن تیم تنیس زنان ایران، در بازیهای اسلامی زنان شرکت کرده و مدال طلای این رقابتها کسب کرده است.هرگاه برای ایران راکت به دست گرفتم، خیلی خوشحال شدم و فکر میکنم این یک افتخار برایم محسوب میشود که برای مملکت ایران بازی کنم و پیروز شوم و مطمئن باشید اگر زمینه آن فراهم باشد، به نام ایران بازی خواهم کرد.درخشش ویژه رضایی در مسابقات سال 2007 استانبول بود که با غلبه بر بر تنیسبازان سرشناسی هچون ماریا شاراپوا و ونوس ویلیامز پدیده این مسابقات لقب گرفت اما در دیدار پایانی این مسابقات به دلیل آسیب دیدگی از ادامه دادن مسابقه خودداری کرد. رضایی در مسابقات رولان گاروس 2009 حضور موفقی داشت و تا مرحله یک هشتم نهایی این گراند اسلم صعود کرد که شاید اگر با بدترین قرعه ممکن روبرو نمیشد، جزو فینالیستهای این رویداد نیز میتوانست لقب گیرد. ارغوان که 165 سانتی متر قد برخوردار است در دیدار با دینارا سافینا که 185 سانتی متر قد و 70 کیلو وزن دارد، در دو ست (1-6 و6-0) نتیجه را واگذار کرد تا همانگونه که بارها عنوان کرده، طعم شکست برابر این حریف را بچشد و دیگر فرصت عرض اندام به این تنیسور بلندقامت و درشت هیکل روس ندهد. با این حال همین میزان درخشش نیز در رسانههای ایران به وساطه حس وطن پرستیاش به شکلی مثبت مورد توجه قرار گرفت.
ستاره تنیس زنان فرانسه به همان میزان که به زادگاهش عشق میورزد، به ایران نیز دلبستگی دارد و آویز نقشه ایران را به گردنبندش میاندازد تا همواره یاد ایران را در خاطر داشته باشد. اصلان رضایی پدر ارغوان که خودش مکانیک اتومبیل بود نقش مربی وی از همان 8 سالگی برعهده داشته تا او که این روزها با برادرش تمرین میکند، هیچ گاه زحمات پدر را فراموش نکند. رضایی در گفت و گو با تابناک در خصوص از عملکردش در دومین گرنداسلم 2009 سخن به میان آورد و همچنین در ارتباط با موضوعی همکلام شد که این روزها او را بیشتر در دایره توجه مردم قرار داده است. از عملکردتان در دومین گرانداسلم سال رضایت دارید؟در رولن گاروس تا یک هشتم خوب پیش آمدم اما برابر سافینا خیلی خسته بودم و به همین خاطر نتواستم نتیجه بهتری بگیرم. من روز قبلش شدیداً با پردم تنیس بازی کردم و این اشتباهی بود که باعث شد، قوای من تحلیل برود و نتوانم بهترین عملکردم را برابر این تنیسور روس به نمایش بگذارم. این تجربهای خوبی برای مسابقات بعدی بود که با چنین استراتژی برابر رقبا ظاهر نشوم.در مسابقات حرفهای تنیس از جمله گرانداسلمهای چهارگانه، حضور تنیسورهای روس به خصوص در بخش بانوان چشمگیر است و در بسیاری از موارد این روسها هستند که تحت تابعیت و با پرچم سایر کشورها صاحب عناوین قهرمانی میشوند. به زعم شما این میزان فراگیری حضور تنیس بازان روس به چه علت است؟روسها از استعدادهای فوقالعادهای در تنیس برخوردارند اما ستارههای محدودی در خود روسیه شکوفا میشوند که این به هوای سرد و نه چندان مساعد برای این ورزش و امکانات نه چندان زیاد از جمله محدودیت مربی تنیس در روسیه مربوط میشود و به همین هنگامی که تنیسورها روس به سایر کشورهای اروپایی میروند، به دلیل پشتکاری که دارند موفق عمل میکنند. من هم البته با چنین پشتکاری تمرین میکنم و این امید را دارم که بتوانم جایگاهی بهتری را بدست آورم.پس از این مسابقات، چه میزان در رده بندی حرفه ای تنیس بانوان رشد داشتهاید و در فرانسه نفر چندم هستید؟من در جایگاه 108 جهان بودم که در آخرین ردهبندی به 45 جهان ارتقاء پیدا کردم و در فرانسه هم نفر چهارم تنیس بانوان هستم.و در حال حاضر سقفی برای آرزوهایتان در ردهبندی تنیس جهان، بنا کردهاید؟سقفی خاصی برای آرزوهایم قائل نشدهام اما تلاش میکنم به این خواسته قلبیام که حضور در جمع در تنیسور برتر جهان است، دست یابم که رسیدن به این موقعیت در تنیس جهان، نیازمند ان است که مسیر پیشرفتم را بدون وقفه ادامه دهم اما قطعاً کار سادهای نخواهند بود و برای کسب این موقعیت، با توجه به رقبای مطرحی که پیش رو دارم، علیالخصوص تنیس بازان روس، دستیابی به این هدف، بسیار دشوار خواهد بود اما برای تحقق آن آماده و مصمم هستم.
بزرگ ترین مسابقاتی که پس از گرانداسلم پاریس پیش رو خواهد داشت، گراند اسلم ویمبلدون است که در انگلیس برگزار خواهد شد؛ تصور میکنید، بتوانید در آنجا موفقتر ظاهر شوید؟ببنید من همیشه مسابقه به مسابقه برنامه ریزی می کنیم و مثلاً الان بعد از رولن گاروس، یک تورنمنت در پیش دارم که در بیرمنگام برگزار خواهد شد و در حال حاضر ذهنم را بر روی آن تمرکز کردهام و هیچ گاه برای چندین مسابقه بعد، تمرکز نمیکنم، چرا که این روش به عملکردم لطمه وارد میسازد. باید در بیرمنگام بهتر از هر مسابقهای بجنگم و با این طرز فکر که می بایست بهترین نتیجه را در این تورنمنت به دست بیاورم به میدان میروم. پس باید تا زمان تمریناتم برای ویمبلدون که بر روی این مسابقات متمرکز میشوم، صبر کنید.علیرغم اینکه دارای ملیت فرانسوی هستید اما چندین بار برای ایران در بازیهای ورزشی زنان مسلمان دست به راکت شدهاید و با توجه به آنکه در سطح بالایی بازی میکنید، همواره در این رویدادها قهرمان بودهاید. با توجه به آنکه زمانی بحث حضورتان در تیم ملی تنیس ایران در رسانههای داخلی ایران جدی شده بود، آیا زمانی فراخواهد رسید که به عنوان عضو ثابت تیم ملی تنیس بانوان ایران، شاهد درخششتان خواهیم بود؟هرگاه برای ایران راکت به دست گرفتم، خیلی خوشحال شدم و فکر میکنم این یک افتخار برایم محسوب میشود که برای مملکت ایران بازی کنم و پیروز شوم و مطمئن باشید اگر زمینه آن فراهم باشد، به نام ایران بازی خواهم کرد. با این وجود حتی هنگامی که اینجا بازی میکنم هم تبار ایرانیام را فراموش نکردهام و در همین مسابقات هرگاه پیروز میشدم، من را در اخبار و برنامهها به عنوان یک تنیسور ایرانی- فرانسوی معرفی می کردند و قطعاً هیچ گاه خاکی که در آن ریشه دارم، از خاطر نخواهم برد.شما تنها ورزشکار ایرانیتباری هستید که نسبت به مسائل داخلی و علاوه بر ورزش، حتی در مسائل اجتماعی ایران نیز فعالیتهایی داشتهاید که اهمیت ایران را نیز شما نشان میدهد. آخرین اقدام شما در همین رابطه دیدارتان با رئیس جمهور بود که طی آن راکتهایتان را به آقای احمدینژاد هدیه دادید. با چه انگیزهای این عمل را انجام دادید و هنگام اهداء این راکتها چه احساسی داشتید؟من آخرین مرتبه که ایران بودم با رئیس جمهور دیدار داشتم که دو عدد راکتم را در این ملاقات به ایشان هدیه دادم. آقای احمدینژاد در کشورهای مختلف علیالخصوص میان مسلمانان از احترام خاصی برخوردار است و ما هنگامی که به برخی کشورهایی همچون مراکش، مصر، کویت و ترکیه رفته ایم، مشاهده کردهایم که مردم آن کشورها او را دوست دارند و نگاهشان نسبت به ما تغییر کرده و استقبال بهتری از ما صورت میپذیرد که این یک اتفاق خوب است. شخصاً از اینکه توانستم با ایشان ملاقات داشته باشم و راکتهایم را هدیه کنم، خوشحالم.با توجه به آنکه، صحنه اهداء راکت توسط شما به رئیس جمهور در فیلم تبلیغاتی انتخاباتی آقای احمدینژاد وجود داشت، عدهای این مسئله را حرکتی سیاسی برای تبلیغ وی تلقی کردهاند. آیا واقعاً چنین ذهنیت وجود داشته است؟!به هیچ عنوان اهداء راکتهایم به آقای احمدینژاد، اقدامی سیاسی نبود. من یک قهرمان تنیس هستم که خیلی از مردم دوست دارند یک توپ با امضایم داشته باشند ولی وقتی از من دعوت کردند، مثل هر شخصی که وقتی جایی می رود سوغات و هدیهای برای دوستانش می برد، دو راکت تنیسم را به رئیس جمهور ایران هدیه دادم تا همیشه به یاد تنیس و قهرمانان این رشته ورزشی باشد.تنظیم برای تبیان: رضا سیگاری
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 331]