واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش ايرنا، دهم ارديبهشت ماه در تقويم تاريخي و سياسي ايرانيان به نام پاينده خليج نيلگون فارس، مزين شده است، نامي به جاي مانده از کهن ترين منابع تاريخي و ثبت شده در ديرينه ترين جغرافياي جهان. خليج فارس، درياي کم عمق و نيمه بسته اي است با مساحت حدود 240 هزار کيلومتر مربع که در جنوب غربي قاره آسيا و در جنوب ايران قرار دارد. قدمت خليج فارس با همين نام چندان ديرينه است که عده اي معتقدند: -خليج فارس گهواره تمدن عالم يا مبدا پيرائي نوع بشر است. البته تلاش هاي بسياري از سوي استعمارگران براي خدشه به اين حقيقت تاريخي انجام شده و در سالهاي اخير نيز نام خليج فارس هدف قرار گرفته است، اما پايداري ايرانيان براي حفظ ميراث کهن تاريخي ايران و جهان خليج فارس هميشگي فارس را پاينده نگه داشته است. جغرافياي آب هاي خليج فارس و نام اين خليج آنقدر با اهميت است که ايجاب مي کرد روزي به اين نام داشته باشيم، زيرا در جهان عرب از زمان جمال عبدالناصر، انگليس ها باني تبليغات منفي براي مبارزه با واژه تاريخي و چند هزار ساله خليج فارس بودند اما با توجه به اينکه اين نام در جغرافياي جهان نامي ثبت شده است، پايدار مانده است و حساسيت موضوع ايجاب مي نمايد که جمهوري اسلامي ايران از طريق وزارت امور خارجه، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي، صدا و سيما و ساير رسانه هاي گروهي اجتماعي و ساير مراجع رسمي با جديت هرگونه جعل نام تاريخي خليج فارس را پيگيري نمايند. زيرا صيانت از حفظ نام پاينده خليج فارس سبب اقتدار ملي کشور مي شود و از سويي نامگذاري و تمدني کشور را ارتقاء مي بخشد چون خليج فارس ميراثي است که ايرانيان آزادانديش روزگار کهن براي فرزندان خود به يادگار گذارده اند تا مايه فخر و مباهات نسل هاي بعدي باشد. خليج فارس از زمانهاي قديم يکي از مهم ترين راه هاي دريايي جهان به لحاظ اقتصادي و چه از نظر انتقال فرهنگ هاي سرزمين هاي گوناگون تا عصر حاضر بوده است. به احتمال قريب به يقين هيچ درياي ديگري در عالم بيش از خليج فارس توجه علماي علم جغرافيا، باستانشناسي، اقتصاد، سياست و نظاميان و استعمارگران را به خود معطوف نداشته و دورنماي پرفراز و نشيب را به خود نديده باشد که در تاريخ اين منطقه مکتوب است. خليج فارس از قديم الايام زماني که تمدن بشري در روي کره زمين شکل گرفت، بر اساس سابقه تاريخي و به لحاظ قومي، نژادي، زباني و جغرافيايي به همين نام معروف و مشهور بوده است. زماني که پارسيان به ساحل درياي جنوب رسيدند يعني از هزاره دوم پيش از ميلاد مي بايستي اين دريا را پارسي يا خليج فارس نامگذاري مي کردند زيرا نخستين روزي که نام اين دريا در اسناد و مدارک معتبر تاريخي ديده شده تا امروز آن را به همين نام خوانده اند و در سرتاسر جهان متمدن هميشه و به هر زباني اين نام رواج داشته است. قديمي ترين اسناد در مورد خليج فارس کتيبه اي است از داريوش هخامنشي در ترعه سوئز در کشور مصر در دو هزار و چهارصد سال پيش که جزو قلمرو پادشاهي ايران بوده است. در کتيبه اي که در محل اين کانال به دست آمده نوشته شده است: -من پارسي هستم. از پارس مصر را گشودم. من فرمان کندن اين ترعه را داده ام از رودي که از مصر روان است به دريايي که از پارس آيد پس اين جوي کنده شد چنان که فرمان داده ام و ناوها آيند از مصر از اين آبراه به پارس چنان که خواست من بود.» داريوش در اين کتيبه از خليج فارس به نام دريايي که از پارس مي آيد نام برده است و اين نخستين مدرک تاريخي است که درباره خليج فارس موجود است. آثار عرب زبان نيز بهترين و غني ترين منابعي هستند که براي شناسايي و توجيه کيفيت تسميه اين دريا مي تواند در اين بررسي مورد استفاده قرار گيرد. در اين منابع و آثار از درياي فارس و چگونگي آن بيش از آثار فرهنگي موجود در هر زبان ديگري گفت و گو شده است. کتاب جغرافياي حدودالعالم من المشرق و المغرب به زبان فارسي، کتاب بطلميوس و در نقشه هاي جهان از اراتوستن، هيپارک و بالاخره استرابون و ... مکررا نام خليج فارس و درياي پارس مورد استفاده قرار گرفته است. بنابراين تغيير نام خليج فارس به خليج ع رب ي که در اين اواخر از طرف بعضي کشورهاي عربي عنوان مي شو جزء دسيسه استعمار، به منظور ايجاد اختلاف و تفرقه بين کشورهاي اسلامي و به ويژه کشورهاي حوزه خليج فارس چيز ديگري نمي تواند باشد. درباره نام خليج فارس تا اوايل دهه 1960 ميلادي هيچ گونه بحث و جدلي در ميان نبوده و در تمام منابع اروپايي و آسيايي و آمريکايي و دايرة المعارف ها و نقشه هاي جغرافيايي اين کشورها نام خليج فارس در تمام زبان ها به همين نام ذکر شده است. اصطلاح خليج عربي براي نخستين بار از طرف يکي از نمايندگان سياسي انگليس در خليج فارس به نام سر چارلز بلگريو عنوان شد و در واقع او بود که به قصد تفرقه بين ايران و کشورهاي عرب اين تخم لق را در دهان اعراب شکسته است. سر چارلز بلگريو که بيش از 30 سال نماينده سياسي و کارگزار دولت انگليس در خليج فارس بوده است، بعد از مراجعت به انگلستان در سال 1966 ميلادي کتابي درباره سواحل جنوبي خليج فارس منتشر کرد و در آن براي اولين بار نوشت که عرب ها ترجيح مي دهند خليج فارس را خليج عربي بنامند. در حال حاضر از نگاه غربي در مهندسي تهديدات و در معماري امنيت، جايگاه ايران به پشتوانه اسلامي در بين کشورهاي مسلمان حوزه خليج فارس و خاورميانه بسيار محوري است. زيرا ما ايرانيان با بيشترين کرانه در جايي از خليج فارس زندگي مي کنيم که بيشترين تاثير را بر کشورهاي منطقه و فرامنطقه اي داشته است. نقش جمهوري اسلامي ايران به عنوان بازيگري خردمند در منطقه خليج فارس نمود پيدا کرده و هرگونه نظم و سامانه اعم از امنيتي، سياسي و اقتصادي آن را نبايد ناديده گرفت زيرا جمهوري اسلامي ايران مي تواند در هر لحظه که اراده کند بر 60 درصد از منابع انرژي جهان اثرگذار باشد. با نگرش به تئوري دانشمند معروف سرهارد فورد مکيندر انگليسي نظريه هارتلند يا قلب جزيره جهاني که در تصرف هر حکومتي باشد حاکميت بر جهان خواهد داشت. در همين رابطه امروز اين تئوري و تفکر در خصوص هارتلند انرژي يعني خاورميانه صدق مي کند و قلب سرزمين خاورميانه منطقه خليج فارس و کشورهاي حوزه خليج فارس مي باشد يعني بخشي از عراق، عربستان و ايران است که ابرقدرت هاي غربي براي احصاء آن بطور مستقيم و غيرمستقيم درصدد تصرف (قلب) هارتلند انرژي جهان مي باشند و در همين رابطه ايران از منظومه و سياره استعماري ابرقدرت آمريکا خارج شده است و آمريکا درصدد است به هر نحو ممکن اين بخش هارتلند را در تصرف خود درآورد. از نگاه ديگر ايران در سند چشم انداز 20 ساله خود را کشوري توسعه يافته با جايگاه اول اقتصادي علم و فناوري با هويت اسلامي تعريف نموده است که براي رسيدن به اين جايگاه و منزلت يکي از راه هاي آن حفظ هويت ملي و باستاني خود مي باشد و اين حفظ هويت در زنده نگه داشتن نام خليج فارس و جلوگيري از تحريف نام آن مي باشد. 7177/633
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 440]