واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: عمومی - سميه شرافتي: درحاليكه در برخي كشورهاي همسايه ايران، مقررات جديدي مربوط به كيفيت سيگارهاي توليدي وضع شده است، در ايران، كشوري كه پيشگام مبارزه با دخانيات در آسيا محسوب ميشود، هنوز استانداردي براي توليد دخانيات در كشور وجود ندارد؛ گذشته از اين، آييننامه اجرايي قانون جامع مبارزه با دخانيات هم بعد از گذشت قريب به 2 سال، هنوز نهايي نشده است. طبق استانداردهاي جديد، هر نخ سيگار نبايد بيشتر از 6/0 ميليگرم نيكوتين و 10 ميليگرم تار داشته و مصرف آن نبايد بيشتر از 12 ميليگرم دياكسيد كربن توليد كند. دكتر غلامرضا حيدري، رئيس مركز تحقيقات كنترل دخانيات در پاسخ به سؤال همشهري مبني بر اين كه اصلا استانداري در ايران در مورد پاكتهاي سيگار وجود دارد يا نه ميگويد: تمام نكتههاي بهداشتي مربوط به استعمال سيگار در معاهده جهاني مبارزه با دخانيات به تمام كشورها ابلاغ شده و ايران هم از كشورهايي است كه اين معاهده را تنظيم كرده است. وي در ادامه توضيح ميدهد: مثلاً الصاق برچسب هشدار يكي از اقداماتي است كه ما بايد آن را به اجرا درآوريم، ولي متاسفانه هنوز اقدامي در اين مورد صورت نگرفته تنها به اين خاطر كه قانون جامع كنترل دخانيات هنوز در مرحله اجرا نيست. دكتر حيدري با اشاره به اينكه در اين قانون بايد برچسبهاي بهداشتي شامل بيماريهاي مربوط به سيگار با زبان فارسي درج شود، ميگويد: الان 11 كشور دنيا مشغول اجرايي كردن اين قوانين هستند و ايران با اين كه در داشتن قانون جامع مبارزه با دخانيات از همه كشورها جلوتر است ولي در اجرايي كردنش از تمام اين كشورها عقب مانده و اين تنها سؤال ما از دولت و وزارت بهداشت است كه چرا تا به حال اقدامي در مورد اجرايي كردن اين قانون نكردهاند؟ ترفندهاي كشنده در بند هشتم معاهده جهاني كنترل دخانيات، پيشبيني شده كه توليدات محصولات دخاني تابع ضوابط خاصي باشند. دكتر هومن شريفي، قائممقام مركز تحقيقات مبارزه با دخانيات با اشاره به اينكه شركتهاي توليدكننده دخانيات هميشه از ترفندهاي مختلف براي فروش بيشتر محصولاتشان استفاده كردهاند، به همشهري ميگويد: اولين قانون مربوط به اين معاهده اين بود كه روي هر بسته سيگار بايد محتواي نيكوتين، تار و مونوكسيد كربن درج شود ولي شركتهاي توليدكننده دخانيات از اين ترفند استفاده كردهاند و سيگارهاي لايت را توليد ميكنند به طوري كه استفادهكنندگان از اين سيگارها گمان ميكنند كه اگر از سيگارهاي لايت استفاده كنند، ترككردن هم برايشان راحتتر ميشود در صورتي كه اين تصور كاملاً اشتباهي است. وي ادامه ميدهد: البته هر كشوري با وجود معاهده جهاني مبارزه با سيگار قوانين خاص خودش را دارد اما مسأله مهم ميزان مواد افزودني به سيگار است. با اين اوصاف، در حاليكه تمام كشورهاي جهان قوانيني مربوط به ميزان مواد افزودني به سيگار را براي شركتهاي توليدكننده سيگار تعيين كردهاند ولي همچنان در ايران اين مسأله در حاشيه قرار گرفته است. قائممقام مركز تحقيقات مبارزه با سيگار ضمن تاكيد بر اينكه سيگارهايي كه در ايران توليد ميشوند، به طرز نامحدودي حاوي مواد افزودني هستند، ميگويد: مقدار اين مواد افزودني هنوز براي ما معلوم نيست و اين در حالي است كه اگر از فرد استعمالكننده سيگار در كشورمان آزمايش اعتياد بگيريم، اين آزمايش صد در صد مثبت خواهد بود. دكتر شريفي با تأكيد بر اين كه بيشتر سيگارهاي موجود در بازار قاچاق هستند، ميگويد: البته نبايد با وجود كيفيت پايين سيگارهاي داخلي به سيگارهاي قاچاق اعتماد كرد ولي اين سيگارها در بيشتر موارد مارك تقلبي دارند و مثلاً در كشوري مثل افغانستان 49تومان و در پاكستان 39 تومان فروخته ميشوند؛ در حاليكه وقتي همين سيگارها به ايران قاچاق ميشوند، با قيمت 150 تا 200 تومان و گاهي تا 400 تومان به فروش ميرسند. هشدارهايي كه فقط نوشته ميشوند در حال حاضر در ايران 55هزار ميليارد نخ سيگارمصرف ميشود. با اين حال شركتهاي دخانيات اعلام ميكنند كه تنها 10درصد اين مقدار، قاچاق است؛ با اينحال، سؤال اين است كه سيگاري كه حتي توسط شركتهاي دخاني داخلي توليد ميشود، چقدر از استانداردهايي كه سازمان جهاني بهداشت و FDA تعيين كرده برخوردار است؟ به گفته دكتر شريفي طبق استانداردهاي سازمان جهاني بهداشت 50درصد سطح جلويي و پشت سيگار بايد حاوي يك پيام بهداشتي هشداردهنده باشد، البته با زبان ملي و محلي تمام استانهاي كشور. همچنين اين پيامهاي بهداشتي بايد در طول سال جديد شوند و با عكسهاي هشداردهنده از بيماريهاي مربوط به سيگار همراه باشند. سطح كناري سيگار هم بايد نشاندهنده محتواي سيگار همراه با يك شعار هشداردهنده باشد. روي هر بسته سيگار هم بايد محتواي نيكوتين، قطران و منوكسيد كربن ذكر شده باشد. نام كشور توليدكننده و كشور مصرفكننده و همچنين كارخانه توليدكننده نيز بايد روي بسته سيگار قيد شود. دكتر شريفي با ابراز تأسف از اينكه درصد بسيار بالايي از سيگارهاي مصرفي در كشور ما حاوي مشخصات كشورهاي توليدكننده و مصرفكننده نيست، ميگويد: مسئله نگرانكننده ديگر كه كمي هم عجيب به نظر ميرسد، اين است كه برچسبهاي روي بستههاي سيگار كه توسط شركتهاي توليدكننده داخلي درج ميشوند به گونهاي هستند كه با بازكردن درب سيگار اين برچسبها كاملاً از بين ميروند در حاليكه هيچكدام از اين هشدارها نبايد از روي بسته سيگار در هيچ شرايطي از بين بروند. طبق استانداردهاي سازمان جهاني بهداشت، نيكوتين و منوكسيد موجود در سيگار بايد زير 10ميليگرم و قطران بايد زير 1ميليگرم باشد. به گفته دكتر شريفي اين اعداد روي بستههاي موجود در سيگار ديده ميشوند، ولي دروغي بيش نيستند و شركتهاي دخاني ما به هيچوجه به خودشان زحمت اجراي اين قوانين را نميدهند. با اين اوصاف، در حاليكه كشور ما از جمله كشورهايي است كه متعهد شده تمام موارد مربوط به قوانين مبارزه با دخانيات را اجرا كند، ولي نكته اساسي كه تمام كارشناسان هم به آن اذعان دارند اين است كه اجرايي نشدن اين قوانين و به تاخير انداختن آنها در حاليكه شركتهاي دخاني هر روز مشتريان بيشتري را به سمت خود ميكشانند، به گفته دكتر شريفي، باعث شده سن بروز سرطانهاي ناشي از سيگار در تمام كشورهاي دنيا 20 تا 30 سال بعد از مصرف سيگار باشد در حاليكه در ايران مرگ ناشي از دخانيات روز به روز در سنين پايينتري مشاهده شود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 327]