تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837958308
سلام عَلی بَدَنِ الَسلیب
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > شکیبا، شهرام - -: چه کسی در میزند؟ -: لابد همان ناشناسی است که نان و غذا میآورد. او که آرام بر زمین گام برمیدارد. در هم که نزند بوی عطرش از پشت در، جان را مست می‌کند و خبر می‌دهد از آمدنش. عطری که بوی نان تازة در انبان را هم می‌پوشاند. عطری که گرانبهاترین عطرهای عطاران را رنگ و بو می‌برد. هر چه گشتیم جز بوریایی کهنه یافت نشد. «غیر از جگر که دسترس اشقیا نبود - چیزی نماند در بر ایشان ز پاره‌ها.» از چنان ایلغاری که انگشتر را با انگشت برده بودند چه می‌توانست مانده باشد؟ جسم بی‌سر و تن بی‌لباس که تاخت اسب‌ها با نعل تازه... خاکم بر دهان اگر بازگو کنم حال تن آن جان جهان را. در شولای زخم و خون پیچیده بود آن قرآنِ شیرازه گسسته. میان آن همه زخم، اثر کبودی و پینه‌ای کهنه بر شانه‌اش هویدا بود. از فرزندش زین‌العابدین علیه‌السلام که به تاخت برای تدفین رسیده بود، پرسیدیم که چیست؟ اثر کیسه‌هایی که بر دوش می‌کشید تا غذای شبانة بیوه‌زنان و یتیمان و مسکینان را خود برایشان برده باشد.... هر چه اشک می‌ریختیم بر آتشی که در دلمان بود، فروزان‌تر و سوزنده‌تر می‌شد. -: چرا دیگر کسی در نمی‌زند؟خدا را رحمی ای مُنعِم که درویش سر کویتدری دیگر نمی‌داند، رهی دیگر نمی‌گیرد*سلام بر آن بدن عریان /56
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 212]
-
گوناگون
پربازدیدترینها