واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > وصفی، محمدرضا - اُخدودیان ، امروز هم سر بر آورده اند ، و شگفت که خداوند می گوید ؛ دورغ پنداریشان پیوسته است ( بل الذین کفروا فی تکذیب ). این بار تکذیبِ چه چیزی ؟ تکذیبِ ( بل هو قرآن مجید ) نفرینِ خداوند بر اُخدودیان ، که همیشه آتش افروزند سوره بُروج ، آیاتی بسیار شگفت آور دارد . این سوره از به آتش کشیده شدنِ گویندگانِ سخن حق ، توسط اُخدودیان ، یاد می کند . از درد جانگدازی که پیش از اسلام بر مومنانِ به خداوندیش ، و ذکرگویانِ نامِ او رفته است و پس از آن هم خواهد رفت ( و شاهدٍ - دیروز- و مَشهود - آینده - ) ! خداوند در آیات نخستین این سوره ، قسم می خورد ، قسم به آسمان ، قسم به روزِ موعود ، قسم به ماجرایی که گذشته ، قسم به ماجرایی که بعد ها روی خواهد داد ! چه قسم های شگفت آوری ! خداوند پس از این قسم هایِ پیاپی ، اُخدودیان را بر ارتکابِ زشتیِ نفرت انگیزشان ، نفرین می کند ! اما ماجرای دیروزِ یاد شده در این سوره چه بوده ، که بی پایان است ، و تکرار شدنی؟! ماجرا مربوط به دورغ پنداری های همیشگیِ اهل کفر است ، در مقابل ، مومنانی صادق که از پرستش دنیا و ستایشِ دنیاپرستان ، سرباز می زنند. اما جماعت دنیا پرست یا همان اصحاب اُخدودِ دیروز و امروز و فردا ، در مقابل این ایمانِ عاشقانه ، هیچگاه تاب نمی آورند و همیشه اینگونه می پندارند که با آتش افروزی در غرورِ رخوت انگیزشان ، می توانند ایمان قلب ها را خاموش کنند. دیروز، در زمین ، گودالهایی حفر کردند و در آن ، آتشِ فراوان افروختند و مومنان را در حالی که ذکر خداوندِ عزیز و حمید ، بر لب داشتند ، در کمال قساوت ، به میان آتش های زبانه کشیده افکنند ، و شگفتا ، که از کار زشتِ خود ، لذت هم می بردند و شاد و مستانه و بر بالای گودال ها می ایستادند و سوختن مومنان را در میان زبانه های آتش ، مشاهده می کردند.( آیات 3 تا 8 ) اما مومنانِ ابراهیمی چه می کردند ، التماس ! هرگز ! بلکه تنها عاشقانه ، خدایشان را میخواندند و فریاد می زدند ؛ ای عزیزِ بی همتا ، ای سزاوار ستایش ، ای خدای آسمانِ پر فروغ ، ای خدای زمین پهناور ( الله العزیز الحمید ، الذی له ملک السماوات و الارض )... آگاه باش ! آگاه باش ! که ما تنها به بزرگیت شهادت داده ایم و نه چیزی دیگر ! ... و خداوند می گوید ؛ می دانم ! می دانم عزیزانم ! همه چیز را می دانم ، همه چیز را ( و الله علی کل شی شهید ) آنها می خواهند ، شما از من روی گردانید . اما مطمئن باشید که اگر از جنایت خود توبه نکنید ، خود در آتشی سوزان گرفتار خواهند آمد( لهم عذاب جهنم و لهم عذاب الحریق ) و شما مومنان رستگارید. رستگاری ای بزرگِ بزرگ ، و فردوس با همه زیبایی هایش ، پذیرای شماست. ( جنات تجری من تحتها الانهار ، ذلک الفوز الکبیر) آه ، از اُخدودیان ، امروز هم سر بر آورده اند ، و شگفت که خداوند می گوید ؛ دورغ پنداریشان پیوسته است ( بل الذین کفروا فی تکذیب ). این بار تکذیبِ چه چیزی ؟ تکذیبِ ( بل هو قرآن مجید ) ! قرآنی که شهادت نامه است. شهادت نامه بر وحدانیت حضرت حق ، از گذشته دور تا آینده دور. قرآنی که شاهد است بر تمامی مومنان ، از گذشته دور تا آینده دور. مومنانی که گواهی دهندگانِ بر یکتائیش می باشند . پس ؛ نفرین خداوند ، بر اُخدودیان ، که همیشه آتش افروزند. ( ُقتل اصحاب الاخدود ، النار ذات الوقود ، اذ هم علیها قعود)
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 103]