تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1838064173
دنيا براي اهلش بماند، من دارم ميروم...
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: آدم، سالمند كه مي‌شود انگار ترسو هم مي‌شود. نكند زمين بخورم. نكند دست و پايم بشكند. نكند خانه را گم كنم. نكند كسي سراغ من نيايد و در خانه تنها بميرم. نكند پولم تمام شود يا يك بيماري سخت دچار شوم كه نتوانم هزينه دوا و دكتر را بدهم.روزهاي طولاني مي‌نشنيم و با خود به همه اين ترس‌ها فكر مي‌كنم.گاهي با خودم مي‌انديشم مگر چقدر به پايان زندگي من باقي مانده است. آن‌وقت دلم مي‌خواهد غير از پول كفن و دفن و عزاداري كه براي خودم نگه داشته‌ام بقيه را به ديگران بدهم و احساس كنم سبك شده‌ام.خواهرم آخر عمري همين كار را كرد. وقتي دكتر به او گفت كه سرطان دارد ديگر درنگ نكرد و همه دارايي‌اش را تا زنده بود قسمت كرد. تمام چيزهايي كه داشت طي برنامه منظمي تا روز آخر به آشنايان و فرزندان داده شد. وقتي او با زندگي خداحافظي كرد، تقريبا همان‌طوري بود كه از مادرزاده شده بود. هيچ چيز نداشت و كاملا دست خالي بود. من هم مي‌خواهم مثل خواهرم باشم، اما نمي‌دانم كي اجل مي‌رسد. يك‌بار بخش زيادي از دارايي‌ام را بخشيدم، اما كمي بعد بيماري سختي سراغم آمد كه سبب شد بخش ديگر دارايي من هزينه درمانم شود. هنوز دلم مي‌خواهد همه چيز را ببخشم و منتظر مرگ بمانم و بگويم دنيا مال اهلش، ما كه رفتيم. اما واقعيت اين است كه كسي نمي‌داند كي مي‌رود. به همين خاطر است كه ترسو شده‌ام و مي‌ترسم همه چيز را ترك كنم. كاش مثل خواهرم بودم. درد‌دل‌هاي نوري‌عاكفي بانوي 76 ساله اهل تهران
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 367]
-
گوناگون
پربازدیدترینها