واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: اعتماد به نفس ـ یا تصور یک خانم جوان از ارزش دادن به خود ـ به تدریج با بزرگ شدن افراد و ارتباط برقرار کردن با دیگران، پرورش می یابد. اگر والدین، آموزگاران، مربیان و سایرین، دختربچه ها را تأیید و تشویق کنند و به آنها احترام بگذارند، احساسات مثبت اعتماد به نفس و ارزش دادن به خود در آنها پرورش پیدا می کند. بر عکس، اگر دیگران دخترها را دست کم بگیرند و با آنها طوری ارتباط برقرار کنند که گویی آنها توانایی انجام کاری را ندارند، باعث می شوند که دخترها احساس بی ارزشی کنند. در حالی که بیشتر اعتماد به نفس در سنین کم شکل می گیرد، ولی افراد و جامعه نیز در تأثیرگذاری بر اعتماد به نفس، نقش دارند. اعتماد به نفسِ بسیار کم در خانم های جوان ممکن است در نتیجه تبعیض، تبعیض جنسی، بی عدالتی در تمام جنبه های زندگی، آزار و اذیت، سوء استفاده، اختلال در زندگی خانوادگی، نبود زنی به عنوان یک الگوی باارزش، تربیت خانوادگی نامناسب و سایر نقش های زنان در رسانه ها، باشد. دخترهای نوجوان با اعتماد به نفس کم، بیشتر دچار مشکلات روحی روانی می شوند (مثل افسردگی و بی نظمی در غذا خوردن)؛ گرفتار رفتارهای پر خطر می شوند؛ در مدرسه و در روابط شان با دیگران مشکلاتی دارند؛ ظاهر و تناسب اندام نامناسبی دارند و در مورد وزن شان، سایز و شکل ظاهری شان دچار نگرانی هستند و فعالیت های فیزیکی را کنار می گذارند. خانم های جوان با اعتماد به نفس بالا اغلب شاد و راضی هستند. در مدرسه خوب کار می کنند و اجتماعی هستند و در فعالیت های فیزیکی شرکت می کنند. «در حالی که هر زن جوانی منحصر به فرد است ولی تحقیقات اخیر در کانادا تصویر منفی از اعتماد به نفس زنان جوان را نشان می داد. هر چند اکثر زنان جوان می گویند که احساس خوبی نسبت به خودشان دارند ولی مردان جوان در تمام آزمون ها در مورد اعتماد به نفس، نمرات بالاتری کسب کرده اند. دخترهای جوان طی دوران دبیرستان اعتماد به نفس شان را از دست می دهند، شکاف بین مردان جوان و زنان جوان در سنین نوجوانی افزایش می یابد. اعتماد به نفس دخترهای جوان بیشتر به روابط شان (به ویژه با خانواده) بستگی دارد ولی در پسرها این طور نیست. دخترهای جوان هنگام تهدید شدن ترجیح می دهند کاری انجام ندهند و به هر قیمتی که شده از درگیری خودداری می کنند.» در سال 1988 [1367]، یک تحقیق راجع به زنان جوان و فعالیت های فیزیکی مشکل اعتماد به نفس و فعالیت فیزیکی در زنان را شرح داد: زنان، در سنین پایین، توانایی های خود را برای شرکت در فعالیت های فیزیکی کمتر از حد واقعی تصور می کنند و به خودشان ارزش کمی می دهند و این دیدگاه را در جامعه در اختیار سایر افراد نیز قرار می دهند از جمله پسرهای هم سن و سال شان. در نتیجه، شایستگی و مهارت یک دختر در فعالیت های فیزیکی دایما کمتر از پسرهای هم سن و سالش می شود. ممکن است دخترها فعالیت هایی را انتخاب کنند که از قدیم زنانه بوده یا بدتر از همه برای همیشه فعالیت های فیزیکی را کنار بگذارند. شواهد خوبی در دسترس است که نشان می دهد ورزش، زندگی پر شور و نشاط و یادگیری فعالیت های فیزیکی، می تواند تأثیر مثبتی بر اعتماد به نفس دخترهای نوجوان داشته باشد. در واقع ما از نظر اخلاقی و وجدانی مسئولیت داریم که برای پرورش احساسات اعتماد به نفس در آنها برنامه های اخلاقی خاصی را ارائه دهیم. mihanpatogh.net
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 553]