نیای تلخ و شیرین

واضح آرشیو وب فارسی:تکناز: داری دستی دستی خودتو می كشی ... دختر مگه تو یكی تو این دنیا با یه همچی مشكلی روبه رو شدی ؟ بسه دیگه ، این قدر قنبرك نگیر... حیف تو نیس ؟ پس اون شیرین سرحال و شاداب و پرتحرك چی شد؟ اصلا گور اون باباش ... تو واسه خودت زندگی كن ... خیال كردی همه مرد و زنایی كه تو خیابون یا توی ماشین كنار هم و پهلو به پهلوی هم دیگه راه می رن ، حتی می گن و می خندن ، همه شون با هم دیگه خوشن و مشكلی ندارن ؟ همین همسایه طبقه بالایی ما، همه ش هشت ماهه كه ازدواج كرده ن ، اما دایم توی سروكله همدیگه می زنن . دو روزخوبن و صدای خنده هاشون رو به آسمونه ، اما وقتی مشكل دارن ، كاسه و بشقاب سرهم می شكنن و همدیگه رومثل توپ بلند می كنن و زمین می زنن ، باز فردا از دوباره می بینی با خنده و قهقهه تو كوچه و محل دارن خریدمی كنن ... ما كه آخرش نفهمیدیم اینا خوبن یا بد؟
چه حرفا می زنی افسانه من از كجا می دونستم فرهاد تریاكیه ؟ من از كجا می دونستم سرنوشت سیاه منم مثل مامان بدبختمه ... ای كاش حرف دایی سیروس رو گوش كرده بودم و همون موقع كه واسم دعوت نامه فرستاد،می رفتم اتریش و پیش اون درس می خوندم ، اون وقت می تونستم واسه مامان و شیدا، خواهر كوچیكم دعوت نامه بفرستم . اصلا براشون پول می فرستادم . بعد كه درسم تموم می شد و برمی گشتم ، واسه خودم كسی بودم .خیال كردم پسر عمه از گوشت و پوست و استخونمه و می دونه چه بدبختی ها كه نكشیدم ... عمه همیشه طرف من ومامان و شیدا بود و همیشه جلوی بابام وای می ستاد. یه موقع هایی هم تا جایی كه از دستش بر می اومد، بهمون كمك می كرد. شوهرش تو بازار پارچه فروشی داشت . بیچاره چه می دونست یكی از بچه هاش تنش می خوره به تن دایی تریاكیش . تازه اگه من بدبخت زودتر حالیم می شد فرهاد اعتیاد داره كه عمرا تن به این مصیبت نمی دادم . من هر چی یادمه اون از سیگار كشیدن بابام بدش می اومد. لااقل تا دبیرستان كه این طور بود. دیگه چه می دونستم بعدش چی شده . حتما این لعنتی رو توی سربازی یا موقع دانشجویی توی خوابگاه دستش دادن .بدبختی توی آزمایش قبل از ازدواجمون هم چیزی نبود.
آخه چطور...؟
چه می دونم ...؟ خودمم ماتم ... من كه سر از این چیزا درنمی آرم ، ولی هر چی هست من تازه چند روزه كه حالیم شده . اگه یه كم زودتر می فهمیدم ، هیچ وقت نمی ذاشتم حامله بشم . حالا تو رو خدا تو بگو ببینم می شه یه جوری این بچه رو انداخت ؟
تو مگه خل شدی دختر...؟ چطور دلت می آد بچه ت رو بكشی ؟ تازه ، تو الان هفت ماهته ... مگه دو سه ماهه هستی كه این طوری وهم برت داشته ؟ یه وقت جدی جدی خل نشی كار دست خودت بدی دختر؟
پس می گی چی كار كنم ، چه خاكی تو این سرم بریزم ؟ بذارم این طفل معصوم هم مثل خودم با یه دنیا آرزو به دنیا بیاد؟ اون وقت با یه عالم حسرت زندگی كنه و هی به من لعنت بفرسته كه باعث و بانی بدبختیش بودم . مادربیچاره م كم از بابام كشید كه حالا نوبت من فلك زده باشه ؟ مامانم خیلی سعی كرد با حرف مردم و با نداری وبی كاری بابام بسازه ... همه می گفتن تو مكانیكی رودست نداشت ، اما مغازه و كاسبیش رو گذاشت روی رفیق بازی و تریاك كشی ... خلاصه همه مونو به روز سیاه كشوند. اگه بابا بزرگ و مامان بزرگ نبودن ، معلوم نبود چه بلایی سرمون می اومد. وقتی مامان از بابا جدا شد، دست منو و شیدا رو گرفت و برد خونه بابابزرگ ، اونا هم تا تونستن دوروبرمون رو گرفتن ، یه حقوق بازنشستگی بابابزرگ بود و یه پولی كه مامان از خیاطی و اصلاح صورت در وهمسایه به دست می آورد.
آخرش معلوم نشد چه بلایی سر بابام اومد... با این كه من با پسر عمه م ازدواج كردم ، هیچ خوش نداشتم دیگه بابابام مواجه بشم . دیگه نمی خواستم توی مردم ، فامیل ، همسایه ها و دوستام ، باز سروكله ش پیدا بشه و آبرومونوببره . البته یه دو سه باری اومد تا پولی از مامان بگیره ، ولی بعد از مدتی دیگه پیداش نشد. ما شنیدیم از مصرف زیاد سكته كرده ، بعضی ها هم می گفتن زیر ماشین رفته ، واسه من كه اصلا فرقی نداشت و وجودش برام مهم نبود.من سر سخت تر از این بودم كه غرورم رو واسه دلم زیر پام بذارم .
ولی حالا با شوهرم ; پدر بچه ای كه توی شكممه چی كار باید بكنم ...؟ اون واقعا منو دوست داشت و داره ، اما نمی خواد ما رو با بقیه چیزایی كه دوست داره ، جمع ببنده ، یا مجبور بشه بین ماها یكی رو انتخاب كنه . من اونو درست یا غلطانتخاب كردم ، ولی دلیل نمی شه این بچه طفل معصومم با آتیش خودم بسوزونم .
از دست من چه كمكی برمی آد شیرین جون ؟ تو خودت خوب می دونی كه من از صمیم قلب دوستت دارم ، مثل یه خواهر... هر چی باشه من و تو همكلاسی و همسایه های قدیمی ایم .
درسته ... كاش الان همون موقع بود افسانه ،همون روزای بی خیالی . كاش حرفت رو گوش می كردم و لااقل حالا توی یه آزمایشگاه مشغول به كار بودم .
این كاش و افسوسا واسه آدم هیچی روعوض نمی كنه شیرین جون . من فوق دیپلم مامایی قبول شدم ، تو فوق دیپلم آزمایشگاه ، اما اون موقع واست كم می اومد فوق دیپلم بخونی ...خب حالا من دوباره واسه لیسانس قبول شدم ،تازه فعلا توی یه مطب ، كنار دست یه خانم دكتركار می كنم ، بالاخره گلیم خودمو كه می تونم ازآب بیرون بكشم ... ببین اگه حالا هم از من می پرسی ، بهتره كه مراقب سلامتی خودتو وبچه ت باشی . حتما خواست خدا بوده ، والاخیلی ها ازدواج می كنن ، اما اصلا بچه دارنمی شن ، یا چندسالی طول می كشه تا بچه داربشن ... حتما یه مصلحتی تو كار بوده . بی خودی خودتو به دست انداز ننداز...
ولی افسانه من با یه بچه و یه شوهری كه یه موقع بی كاره و یه موقع كار می كنه و دودی هم هست ، چی كار كنم ؟
سخت نگیر، این همه آدم كه واست مثال زدم و خیلی های دیگه به این درد گرفتارن ، ولی زندگیشونو می كنن . اصلا شایدم خدا خواست وقتی بچه دنیا اومد، فرهاد تریاكش رو گذشت كنار... ببینم فهمیده كه تو متوجه اعتیادش شدی ...؟
نه هنوز، البته این چند روزه بی محلی می كردم ، سرد بودم و بیشتر اوقات دو سه كلمه هم به زور باهاش حرف می زدم ... به نظرم بهتره كه یه بار موقع برداشتن و استفاده كردن ، مچش روبگیری و ازش بخوای زودتر به خاطر بچه هم كه شده ترك كنه ، این طوری بیشتر از قبل بهش عادت نمی كنه و هی اندازه مصرفش رو زیاد نمی كنه .خدا رو چه دیدی ؟ اصلا شایدم خجالت كشید و به كل گذاشتش كنار...
شایدم اصلا جدی تر شد... اون وقت چی كاركنم ؟
ای بابا تو هم كه همش آیه یاس می خونی ،یه ذره صبر داشته باش و به خدا توكل كن . درست می شه .
__ت
افكار زیادی توی سرم می چرخید. آن قدر كه احساس می كردم مغزم به مرز انفجار رسیده . دلم می خواست می توانستم خودم را محكم به جایی بكوبم ، تا هم از دست این تشویش های ذهنی وهم از این بچه خلاص شوم . افسانه حق داشت ،نمی شد در ماه هفتم بارداری چنین كاری كرد، امافكر تولد این بچه هم برایم عذاب آور بود.
ناگهان فكری از ذهنم گذشت . من دل آن رانداشتم كه بچه خود را بكشم ، اما با از بین رفتن خودم ، بچه ای هم در كار نمی بود. تا جایی كه یادم هست ، من از مردن می ترسیدم ، ولی حالا باوضع موجود به سرم افتاده یك راه راحت وبی دردسر و سریع برای خودكشی پیدا كنم ، اماچه راهی ؟
خدای من آخر چطور می توانم چنین جرات و شهامتی به خود بدهم . یعنی ممكن است فرهادآدمی باشد كه به خاطر سرنوشت من و بچه اش این لعنتی را ترك كند؟ باید او را بترسانم ، فرهادمرا خیلی دوست دارد. از وقتی فهمیده من باردارم ، علی رغم كسادی بازار سفارشها و كار،خود را به هر آب و آتشی می زند تا برای فراهم كردن امكانات ، وسایل و آنچه كه دلم می كشد، بامشكلی روبه رو نشود. هروقت هم راه به جایی نمی برد، قرض می كند...
فكری مثل برق از ذهنم می گذرد. باید او رایك جوری بترسانم . باید غیرتی اش كنم . بایدیك طوری او را نسبت به این جریان حساس كرده و كاری كنم تا خود را مقصر قلمداد كند. فقط كافی است كمی صبور باشم .
خدایا باز سرم گیج می رود. تازگی ها بوی غذاحالم را به هم می زند.
سلام ... به به ... عجب عطری ... این بوی خوش قورمه سبزی نیست شیرین جون ...؟
چرا فرهاد، ولی تو رو خدا اسمشو نیار; چون حالم به هم می خوره ...
ای بابا، آخه این كه نشد، یعنی خودت نمی خوای از دستپختت ، كه این قدر زحمتشوكشیدی ، بخوری ؟ تو این طوری ممكنه از ضعف نتونی بچه سالمی به دنیا بیاری ها؟
- از ضعف نه ... ولی مسلما از دست كارای توممكنه اصلا بچه م توی شكمم بمیره یا یه بلایی سرهر جفتمون بیاد.
فرهاد با تعجب و در حالی كه برافروخته شده بود، گفت : یعنی چی ؟ چرا از دست من ؟
و با چهره ای در هم كشیده تر پاسخ داد:
- اگه منظورت بی كاری و بی پولیمه ، باید بگم تو كه هنوز كم و كسری نداری ، من كه هر طورشده ، از هر جا كه تونستم واست پول جور كردم ،من كه واست چیزی كم نذاشتم شیرین جون یه موقع اونقدر پول تو دستمونه كه نمی دونیم باهاش چی كار كنیم ، یه موقع هم اینطوری ، این كه دست خودم نیست ...
مردم دائم كه برای چیپس و پفك نمكی و...بیلبورد تبلیغاتی سفارش نمی دن . منم كه از اول بهت همه چیزرو گفتم ...
حرف او را قطع كردم و با حالتی از خشم ونارضایتی گفتم : خب حرف منم همینه ، اما تو ازهمون اول به من گفتی هراز چند گاهی یه چیزی می كشی ؟
حس كردم رنگ از چهره اش پرید و دستپاچه ،با حالتی از یاس و نگرانی و در حالی كه صدایش می لرزید، گفت :
- آهان ... خب من توی سربازی سیگاری شدم ، آخه مجبور بودم شبا بالای دكل پادگان تاصبح پاس بدم . توی او بیابون و صحرا و هزار جورمشكلات دیگه ، خب آدم همینه كه دلش به سمت سیگار یه دفعه پر می كشه .
- خودت خوب می دونی كه منظورم یك پك سیگار نیست فرهاد تو از كی تریاك استفاده می كنی ... مگه نمی دونستی من به خاطر خاطرات سیاهی كه از بابام ، دایی جناب عالی داشتم ، چقدراز این موضوع وحشت دارم و فراری ام ؟
زبانش بند آمده بود. كمی تامل كرد، خواست چیزی بگوید، اما من نگذاشتم .
- ببین ، من امروز خیلی سعی كردم خودموكنترل كنم ، می خواستم ... یعنی با تمام وجود قصدداشتم بچه رو بندازم .
- چی ؟ تو چطور به خودت اجازه می دی بچه منو بندازی ؟
- از حالا احساس مالكیت شخصی بهت دست داده ؟ این بچه به همون اندازه كه مال توئه ، مال منم هست ، اما بچه مامان و بابای سالم و دلسوزمی خواد... فرهاد تو رو خدا به آخر و عاقبت دایی ت یه نیگاهی بكن . ما آخرش نفهمیدیم چه بلای سربابا اومد.
من همیشه دلم می خواست بابام یه كارگر سالم و زحمتكش باشه ... نه به اون استادیش تو كارمكانیكی كه همه جا زبونزد بود، نه به اون وضع زندگیش ... توكه خیلی با اون فرق داری .ناسلامتی تو تحصیل كرده ای ، دانشگاه رفتی ...دایی ت فقط ششم قدیم سواد داشت . تو دیگه چرا خودتو آلوده این زهر ماری كردی ؟ فرهاد...فرهاد به خدا من به تو امید طول و درازی بستم ،نذار امیدم نامید بشه ... تو مگه قول ندادی همه ناراحتیا و غم و غصه های سابق رو واسم جبران كنی ؟ من با تو ازدواج كردم ; چون هم دوستت داشتم ، هم دلم خوش بودكه تو توی زندگیمون بودی ، می دونستی ما به خاطر بابام چه بلایی سرمون اومده ، تو رو خدا نذار همون مصیبت تكرار بشه ... به خاطر من ... به خاطر بچه مون ، تو كه منو این بچه رو خیلی دوست داشتنی .
- هنوزم دوستت دارم . هنوز می خوامت . به خدا قول می دم ترك كنم ، من كم مصرف می كنم ،پس حتما خودت فهمیدی كه واسه من ترك اون كاری نداره ، كافیه یه چند روزی نكشم ، اون وقت حل می شه . ببین اصلا می رم كارم رو می آرم خونه تا جون دارم همین جا انجام می دم ، بعدشم اگه دیدی حالم خوبه و در اتاق رو روم قفل كن .دو سه روز بیشتر طول نمی كشه . باور كن شیرین من بهت قول می دم ...
نفس راحتی كشیدم و با تمام وجود باورش كردم . فرهاد تا امروز هر چه به من گفته عمل كرده است . دلم نمی خواست نه او را و نه خودم رانسبت به آنچه در آینده پیش رویمان بود، مایوس كنم .
او كارهایش را به خانه آورد; یكی دو طرح برای یك شركت تولید پوشاك مردانه و زنانه ،طرح بیلبورد و طراحی روی جلد یك نوار كاست اثر یكی از خوانندگان جوان كه تازگی ها در بازارموسیقی گل كرده است . یكی دو روز اول حالش خوب بود، صبحها نرمش می كرد، صبحانه مختصری می خورد و بعد شروع می كرد به كار، اماروز سوم مثل مار به خود می پیچید. دائم كلافه بود و این طرف و آن طرف می پرید، آخرش رفت توی اتاق خودش و از من خواست در را ازپشت روی او ببندم .
اوایل كار مردد بودم . این چیزها را توی فیلم ها یا سریالهای تلویزیونی دیده بودم ، اماهرگز باورم نمی شد یك روز این بلا به سر خودم بیاید. با این حال امیدوار بودم . وضع غذایی من به همان منوال یك ماه قبل برگشته بود. كمی بااشتهاتر غذا می خوردم . شاید به خاطر پایان اضطرابی بود كه از ادامه زندگی با فرهاد داشتم .
بالاخره بعد از حدود 10 روز، حس كردم واقعازندگی به روی من و فرهاد و بچه ای كه در شكم داشتم لبخند می زند. امیدی تازه در وجودم وعشقی پرحرارت به همسر و فرزندم كه او را هرلحظه به خود نزدیكتر می دیدم ، احساس می كردم . با تمام وجود آنها را دوست داشتم .خوشحال بودم از این كه به حرف افسانه گوش كرده بودم و به خاطر چنین مسئله ای مامان و شیدارا ناراحت نكرده بودم . اوایل دلم می خواست همه دنیا بدانند كه من دچار چه بدبختی ای شده ام ، ولی حالا دیگر مشكلی نبود كه مرا آزاددهد; چون او به قولش وفا كرده بود.
فرهاد طرحها را تحویل داد و پول خوبی هم گرفت . بچه در موعد مقرر به دنیا آمد، یك پسرسالم و تپل . اسمش راه «فربد» گذاشتیم . چهل روزش تازه تمام شد كه فرهاد هوای سفر به سرش افتاد.
- موافقی دسته جمعی یك سر بریم مشهد وبرگشتن هم كنار دریا رو ببینم ؟
- آخ فرهاد فرهاد تو همیشه خوب می تونی بفهمی من دلم چی می خواد؟
هیچ وقت خاطره آن سفر را فراموش نمی كنم .به نظرم از سفر ماه عسلمان به مراتب شیرین تر بود.احساس غرور و سربلندی می كردم ; چون می توانستم به خود ببالم كه باعث شده ام فرهاد ازاسارت چهار، پنج ساله اعتیاد خلاص شود.
بعد از بازگشت تا قبول كار بعدی ما همچنان ازپس اندازمان استفاده كردیم .من به سرم زده بودكمی پس انداز فراهم كنم تا با سپرده گذاری دربانك بتوانیم از وام مسكن استفاده كنیم . احساس می كردم وجود فرهاد و كار بزرگی كه انجام داده ،دائم در من روحیه ای تازه می دمید.
چند ماهی كار پشت كار برایش می بارید.خوشحال بودیم و همه چیز را به خاطر قدم فربدمی گذاشتیم ، تا این كه مدیر یكی از پروژه هاناگهان وسط كار سكته كرد و مرد و فرزندانش كه سر میراث او دعوا داشتند، قرارداد را لغو كردند.ما نیمی از پول آن قرارداد را به عنوان پیش پرداخت گرفته بودیم ، اما فرهاد به خاطرمشغله زیاد نتوانسته بود یك سوم پروژه را مطابق قرارداد كار كند. آنها پولشان را مطالبه كردند. مامجبور شدیم علاوه بر پس اندازمان ، كمی قرض كنیم تا پولشان را بدهیم . بعد از آن دوباره فرهادبدشانسی آورد و بعد یك شب كه من به خاطربیماری مادرم مجبور شدم با فربد به خانه آنهابروم ، فرهاد یك جلسه كاری را بهانه كرد و شب رادر خانه شریك پولدارش ، «آبتین » گذراند. من ازاو بیزار بودم . می دانستم او از فرهاد فقطسوءاستفاده می كند. او اگر چه لیسانس گرافیك داشت ، ولی چیزی بارش نبود. در عوض ثروت كلانی داشت و با آن شركت تبلیغاتی راه انداخته بود و تا می توانست از وجود فرهاد و یكی دیگر ازدوستان مشتركشان بهره می برد. آبتین همسراولش را طلاق داده بود و در ازدواج دوم نیز بیوه جوان پولداری را به همسری انتخاب كرده بود كه دائم یك پایش ایران بود و یك پایش امریكا.
چاره ای نداشتم . قراركاری تنها بهانه ای بود كه می شد به خاطرش سكوت كرد. بعد از آن شب ظرف كمتر از یك ماه پی به حالتهای عجیب وغریب فرهاد بردم . او دیگر فرهاد من نبود. نه به نظم و نه به مرتبی سر و رویش چندان اهمیت نمی داد، تا این كه بالاخره دوباره به او مشكوك شدم ، اما این بار كشف من بیش از قبل مراوحشت زده كرد; این گرد سفید و چند سرنگ ؟خدایا او هروئین مصرف می كرد.
- فرهاد تو به من قول داده بودی ... جون من ، جون فربد رو قسم خوردی .
- ببین ... كافیه كمی صبر كنی ، یه كم پول بیشترمی خواد و یه بیمارستان خوب ، از اون خصوصیا...باور كن اینم مثل اونه ، فقط یه كم نیاز به مراقبت وداروی مخصوص داره .
آنچه برای وام خانه پس انداز داشتم و تمام طلاهایم را به پای درمان او ریختم ، اما او هرباردوباره به سراغش می رفت . دیگر راهی برایم نمانده بود. فربد را برداشتم و رفتم . این كارسرنوشت من بود و نمی توانستم با سرنوشت بجنگم .

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تکناز]

[مشاهده در: www.taknaz.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 264]