اسرارآمیزترین خانه ارواح

واضح آرشیو وب فارسی:تکناز: اسرارآمیزترین خانه ارواح

داستان <وینچستر هاوس> با یك نفرین شروع شد. این خانه كه با راهنمایی ارواح بنا شد دارای عجیب ترین نقشه خانه در دنیاست. <ویلیام ورت وینچستر> پسر <اولیور وینچستر> صاحب معروف كارخانه اسلحه سازی و وارث ثروت و شهرت او بود. تفنگ وینچستر كه به <تفنگ هنری> معروف است انقلابی در طراحی اسلحه به وجود آورد. در زمان جنگ های داخلی آمریكا شركت اسلحه سازی وینچستر به ثروتی دست نیافتنی رسید و با قراردادهایی كه با دولت می بست، روز به روز متحول تر می شد و همین موضوع، آغاز داستانی شد كه به نفرین خانوادگی آنها مشهور و در نهایت منجر به ساخت عمارت عجیب و غریب وینچستر شد كه هنوز هم مركز توجه بسیاری از مردم و پژوهشگران ماوراءالطبیعه است.
در سپتامبر سال 2681 در زمان اوج جنگ های ایالتی آمریكا، خانواده وینچستر در <نیوهیون> واقع در ایالت <كانكتیكات> میزبان جشن ازدواج <ویلیام ورت وینچستر> و <سارا پاردی> عروس ریزنقش، جذاب و گیرای خانواده وینچستر بودند كه چند سال بعد خانه معروف وینچستر را بنا نهاد ولی دلیل ساخت آن خانه بزرگ، پرستیژ خانوادگی سارا نبود بلكه او دلایلی كاملا متفاوت و خرافی برای آن داشت و همین دلایل باعث شدند خانه وینچستر صاحب چنین معماری غیرعادی شده و به خانه ارواح مشهور شود.
آغاز نفرین
در ماه جولای سال 6681 اولین فرزند خانم و آقای وینچستر به دنیا آمد. این نوزاد، دختری به نام <آنی> بود ولی این نعمت
و رحمت الهی خیلی زود تبدیل به یك تراژدی شد زیرا آنی به بیماری نادری مبتلا شد و از دنیا رفت. از نظر سارا این آغاز نفرینی بود كه دامن خانواده او را گرفت. او كه در اندوه از دست دادن دخترش تا مرز دیوانگی پیش رفته بود از مردم می گریخت و در تنهایی و عزلت با غم، دست و پنجه نرم می كرد. خانواده وینچستر دیگر هرگز بچه دار نشدند. مدتی بعد سارا به ناگاه تصمیم گرفت به خانه برگردد و دركنار همسرش یك زندگی عادی را آغاز كند اما مصیبت دیگری به وقوع پیوست. ویلیام مبتلا به سل شد و در ماه مارس 1881 از دنیا رفت. سارا كه بیوه شده بود، وارث بیست میلیون دلار ثروت (كه در آن زمان ثروتی افسانه ای بود) و نیمی از كارخانه اسلحه سازی شد ولی این پول ها نمی توانست ذره ای از غم و اندوه سارا را كه سوگوار از دست دادن دو نفر از عزیزترین كسانش بود، بكاهد. یكی از دوستانش كه پریشان حالی شدید او را دید به او توصیه كرد پیش یك <مدیوم> برود. آن زمان در آمریكا اعتقاد به عالم ارواح و احضار روح بسیار متدوال بود و عجیب به نظر نمی رسید شخصی كه در وضعیت روحی سارا قرار داشت به این راه حل روی آورد. ملاقات سارا با مدیوم، این تفكر او كه نفرین، دامنگیر خانواده منچستر شده است را تشدید كرد و زندگی او را تا آخر عمر تغییر داد.
مـدیـوم
او با مدیومی آشنا شد كه قبول كرد برای این بیوه ثروتمند احضار روح كند. او در اتاقی تاریك و دودآلود به حالت خلسه فرو رفت و گفت روح شوهر سارا را به اتاق آورده است و می گوید علت به وجود آمدن این نفرین را می داند. مدیوم از زبان <ویلیام وینچستر> گفت، نفرینی كه در خانواده وینچستر می باشد به خاطر اسلحه هایی است كه آنها ساخته اند و جان هزاران انسان بی گناه را گرفته اند. مدیوم گفت: ارواح آن مردگان، خانواده وینچستر را رها نمی كنند و با گرفتن جان ویلیام و دخترشان <آنی> می خواستند از آنها انتقام بگیرند.
ولی چه چیزی این نفرین را از بین می برد؟ مدیوم از قول روح به سارا گفت كه باید خانه شان در <نیوهیون> را بفروشد و به سمت غروب خورشید برود. در آن هنگام روح ویلیام او را راهنمایی خواهد كرد و خانهای جدید برای او و ارواحی كه زندگی او را تسخیر كرده اند، پیدا خواهد كرد. مدیوم به او گفت: <وقتی بالاخره خانه مورد نظر ویلیام را یافتی، باید بلافاصله آن را بخری و تا آخر عمر و بی وقفه آن را بسازی. اگر به ساختن ادامه بدهی زنده می مانی و اگر آن را متوقف كنی خواهی مرد.> سارا در اولین فرصت خانه خود در <نیوهیون> را فروخت و رو به سوی غرب سفری را آغاز كرد تا بالاخره به مقصد رسید. آن جا دره <سانتا كلارا> نام داشت كه هم اكنون در جنوب <سان فرانسیسكو> قرار دارد. او در آن جا یك خانه 71 اتاقه پیدا كرد كه متعلق به یك پزشك بود. سارا آن خانه را كه در زمینی وسیع قرار داشت خرید و با مشورت های مكرر با مدیوم، تا آخر عمرش آن را ساخت. این بنا هم اكنون یكی از عجیب ترین و به گفته خیلی ها معروف ترین خانه های ارواح دنیاست.
خانه جدید وینچستر
می گویند خانه جدید وینچستر دارای یك اتاق احضار روح است كه سارا به طور منظم در آن با ارواح خود برای طرح ریزی و ساخت خانه مشورت می كرد. مشهور است كه عجایب بی شمار این خانه به منظور دفع ارواح خبیثه می باشد كه نفرین آنها گریبان خانواده وینچستر را گرفته بود. سارا چندین پیمانكار را گمارد و آنها شب و روز كار می كردند. سارا نقشه ناپخته ای را كه خود با دست می كشید به آنها می داد و آنها موظف بودند كه تمام قسمت های عجیب و غریب نقشه را در ساختمان پیاده كرده و اصلا ایرادی بر غیر منطقی بودن آن نگیرند. بارها اتفاق افتاد كه كارگران، اتاق هایی را می ساختند و بعد از تكمیل شدن به دستور سارا آنها را خراب و به شكل جدیدی بازسازی می كردند. آنها آنقدر ساختند و ساختند كه عمارت جدید وینچستر، ساختمانی هفت طبقه شد كه در راهروهای پیچ در پیچ آن چهل اتاق خواب، سیزده حمام، پنچ یا شش آشپزخانه و دو سالن جشن دیده می شد. در زیر، بعضی از خصوصیات عجیب و غریب این خانه را می خوانید:
- سارا وسواسی عجیب بر روی عدد 31 داشت و این عدد در <وینچستر هاوس> عددی مشخص و تكراری می باشد.
- چهل پلكان كه خیلی از آنها به هیچ جایی نمی رسد و به سقف ختم می شود.
- برخی از این پلكان ها 31 پله دارند.
- یكی از اتاق ها پنجره ای دارد كه در كف آن باز می شود.
- دو تا از انبارها رو به دیوار باز می شوند و هیچ فضایی درون آنها نیست.
- یك در، بالای دیوار یكی از آشپزخانه ها باز می شود و ارتفاع ظرف شویی آن هشت فوت است.
- یكی دیگر از درهای خانه در ارتفاع 41 فوتی برفراز باغ گشوده می شود.
- در این خانه 74 شومینه دیده می شود كه دودكش چهار تا از آنها به پشت بام نمی رسد و به دیوار ختم می شود. (احتمالا سارا معتقد بوده كه ارواح از این شومینه ها و دودكش های آنها به داخل و خارج خانه راه می یابند).
- بسیاری از حمام ها در شیشه ای دارند.
- اغلب پنجره ها از 31 شیشه چهارگوش ساخته شده اند. بسیاری از اتاق ها 31 گوشه دارند و برخی از آنها دارای 31 پنجره هستند.
<وینچستر هاوس> در زمین لرزه بزرگ سال 6091 در سان فرانسیسكو خسارت هایی دید و بعضی از قسمت های سقف آن فرو ریخت ولی بلافاصله تعمیر و بازسازی و بر وسعت آن نیز افزوده شد به طوری كه آن عمارت هم اكنون 061 اتاق دارد. این عدد تنها تعداد تخمینی اتاق هاست زیرا این خانه آنقدر پیچ در پیچ و عجیب است كه نمی توان اتاق های آن را به طور دقیق شمرد. ساخت وینچستر هاوس سرانجام در سال 2291 و در زمان مرگ سارا در سن 28 سالگی متوقف شد. آیا آن جا در واقع یك <خانه ارواح> است؟ شاید این تنها داستان افسانه ای است كه بر سر زبان ها افتاده ولی تاكنون چندین نفر گزارش داده اند كه چیزهای عجیب و غیرقابل توضیحی را در وینچستر هاوس دیده اند. روح شناسان بسیاری تاكنون اطمینان داده اند كه ارواح زیادی در این خانه در رفت و آمد هستند. افرادی نیز گفته اند كه بارها ردپاهایی عجیب را كف اتاق دیده اند، نقاط سردی را در جاهای مختلف خانه حس می كنند، درها خود به خود باز و بسته می شوند و دستگیره ها به خودی خود می چرخند. چندین عكس وجود دارد كه گوی های نورانی و غبارهای سپیدی را در این خانه نشان می دهد و افرادی نیز ادعا می كنند كه صدای ارواح این خانه را ضبط كرده اند.
روح كشتی
مدتی پیش افسر یك رزم ناو بودم. یك شب كه در بندر پهلو گرفته بودیم با احساس خاصی از خواب بیدار شدم. چیزی كه
درست جلوی خودم دیدم، صورتی نیمه مبهم، تیره و غبارآلوده بود. یادم می آید گوش هایم از صداهای عجیب پر شده بودند. نه بلند بودند و نه آرام ولی مطمئن بودم كه آنها را می شنوم. صداهایی كه منبع آن مشخص نبود. می خواستم حرف بزنم ولی هیچ كلمه ای از میان لب هایم بیرون نمی آمد. می خواستم تكان بخورم اما باز هم برایم امكان پذیر نبود. آن صورت مبهم مدت ده تا پانزده ثانیه بالای سر من در هوا شناور بود و بعد ناگهان ناپدید شد. صداها قطع شدند. حالا دیگر می توانستم حركت كنم. باز هم صدایم را می شنیدم و همه چیز به حال طبیعی برگشت.
اولین كاری كه انجام دادم این بود كه به عرشه بروم و همه چیز را بررسی كنم. می خواستم مطمئن شوم آن صداها از آن جا نمی آمدند. فقط دو راه داشتم یا باید باور می كردم كه خواب دیده ام یا باید می پذیرفتم كه روحی دركشتی است و من مطمئن بودم كه خواب ندید ه ام. آن شب باید در شیفت دوم كه از نیمه شب تا چهار صبح بود، روی عرشه، سر پستم می ایستادم. دو نفر از همكارانم نیز در كنارم بودند. این جور مواقع حرف های گوناگونی بین ما رد و بدل می شود تا شب را به گونه ای به صبح برسانیم و آن شب حرف ارواح و داستان های آنها پیش كشیده شد. از این دست یكی، دو داستان تعریف كردند و من ناگهان به یاد اتفاقی افتادم كه برایم افتاده بود و آن را برایشان تعریف كردم و در آن وقت بود كه دیدم رنگ از روی همكارانم پرید و یكی از آنها داستانی واقعی را برایم تعریف كرد:
یك سال قبل از شروع كار من در آن ناو، افسر جزء جوانی، بر روی سیم برق رسانی رادار كار می كرد. او یك گوشی قوی به گوش زده بود كه میكروفون آن به وسیله یك صفحه فلزی بر روی سینه اش قرار داشت. افسر جزء كه 21 سال بیشتر نداشت بیش از حد به سیم برق رسانی نزدیك شده بود و ناگهان برق فشار قوی از سیستم به صفحه فلزی میكروفون روی سینه اش رسید و بلافاصله او را كشت. جایی كه این اتفاق افتاد، درست طبقه بالای اتاق استراحت من بود. افسر جزء كنونی كتابی را به من نشان داد كه ویژه ناومان بود و رویدادهای آن در كتاب به ثبت می رسید؛ چیزی شبیه به یك سالنامه. صفحه اول، یادبودی بود برای افسر جزء مرحوم و عكسی از او در آن دیده می شد. این عكس همان چهر ه ای را به یادم انداخت كه آن شب در اتاقم دیده بودم. از جایم پریدم. چیزی نگفتم ولی در آن تاریكی شب تنها لب عرشه ایستادم و به دریا خیره شدم.
نمی دانم حرف هایم را باور می كنید یا نه، ولی اعتقاد دارم كه روح می خواست چیزی به من بگوید. او یك بار دیگر هم مرا از خواب بیدار كرد. این بار بیشتر سعی كردم با او حرف بزنم ولی درست مثل دفعه اول انجام هر كاری از من ساقط شده بود. فقط دلم می خواهد یك روز بتواند به من بفهماند چه می خواهد بگوید.
ارواح مركز اورژانس
من پرستار آمبولانس یك مركز اورژانس هستم. از وقتی كارم را در این جا شروع كردم همیشه حرف این بود كه ساختمان مركز در تسخیر ارواح است. یكی از همكاران می گفت یك روز روی تختی مشغول استراحت بود كه ناگهان دید مردی كنار او ظاهر شد و در حالی كه پشتش به او بود ایستاده و حركتی نمی كرد. چند ثانیه بعد، مرد خود به خود محو شد. خیلی ها صداهای عجیبی را شنیده اند یا اتفاقات عجیبی دیده اند ولی من تا یك ماه پیش هیچ موضوع عجیب و غریبی ندیده بودم. آن شب در شیفت شبانه كار می كردم. ساعت سه صبح بود كه شنیدم در طبقه پایین با صدای بلندی باز و بسته می شود. بعد صدای پرت كردن چیزی را شنیدم. اول خودم را به نشنیدن زدم ولی این صداها باز هم تكرار شد و مجبور شدم برای بررسی به آن جا بروم. به طبقه پایین رفتم، همین كه در را بستم، خود به خود باز شد و با صدای خشكی دوباره بسته شد. سعی كردم توجهی به این موضوع نكنم ولی دوباره و دوباره این اتفاق تكرار شد. این صداها تا مدتی ادامه داشت و بعد صدای جدیدی به آن افزوده شد. انگار كسی داشت از پله ها بالا می آمد. منتظر بودم در باز شود ولی نشد. این دفعه دیگر آنقدر جرات نداشتم كه بروم و آن دور و بر را تماشا كنم، به همین خاطر سعی كردم سرم را به نوشتن و كار گرم كنم. صداها بازهم هرازگاهی می آمد. یك ساعت بعد تصمیم گرفتم روی زمین بنشینم و كتاب بخوانم. همین كه نشستم، صدای نفس كشیدن به گوشم خورد. نفس هایی سنگین و زمزمه دار. اول فكر كردم صدای باد است ولی نبود؛ صدای تنفس بود. دوباره به صندلی ام برگشتم. چند دقیقه بعد به دستشویی رفتم. وقتی در آن جا بودم، در ناگهان به شدت باز و بسته شد. من هیچ وقت به ارواح اعتقاد نداشتم ولی مطمئنا اتفاقات آن شب طبیعی نبودند. یعنی آن جا یك روح بود؟
روح سرخ پوش
من، همسر و پسرم در یك خانه دو طبقه در مركز شهر <وینی پگ> زندگی می كردیم. كنار اتاق خواب ما پلكانی قرار داشت كه به خیابان می رسید. یك شب با شنیدن صدایی از خواب بیدار شدیم. انگار كسی از پله ها بالا می آمد. فكر كردم یك دزد است كه می خواهد وارد شود. شوهرم بلند شد و به طرف آن در رفت تا با هر كسی كه آن جاست رو به رو شود ولی هیچ كس آن جا نبود. من هم بلند شدم و به همراه شوهرم تمام خانه را گشتیم. كسی نبود و تمام درها وپنجره ها قفل بودند. به خیالمان اشتباه كرده ایم و دوباره خوابیدیم. روز بعد، ساعت هفت از خواب برخاستیم. اتفاق دیشب را فراموش كرده بودیم. داشتیم آماده می شدیم كه به خرید برویم ناگهان در اتاق پذیرایی، زنی را دیدیم كه با خیال راحت از آن جا گذشت و از پلكان طبقه دوم بالا رفت.
او اصلا به ارواح شبیه نبود و مه آلود هم به نظر نمی رسید. تنها چیزی كه عجیب به نظر می رسید این بود كه وقتی روی كف چوبی و پرسر و صدای خانه راه می رفت هیچ صدایی از او شنیده نمی شد. من و شوهرم به یكدیگر نگاه و سپس با عصبانیت آن زن را صدا كرده و گفتیم: تو دیگه كی هستی؟ تو خانه ما چه كار می كنی؟ بعد به سرعت به طبقه دوم رفتیم ولی هیچ كس آن جا نبود. عجیب به نظر می رسید. مطمئن بودیم كه او را دیده ایم. پیراهنی قرمز رنگ بر تن داشت و كمربند قرمز رنگی به كمرش بسته بود. یك عینك هم از گردنش آویزان بود. آن زن حالت بدخواهانه ای نداشت و من از دیدن او اصلا نترسیدم. تنها موضوعی كه ناراحتم می كرد این بود كه چطور ممكن است كسی بدون اجازه و آن هم از در قفل شده وارد خانه و سپس ناپدید شود. مدتی بعد به این نتیجه رسیدم كه ممكن است او روح یكی از صاحبان قبلی آن خانه بوده.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تکناز]

[مشاهده در: www.taknaz.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 80]