استخر و بهداشت استخر

واضح آرشیو وب فارسی:تکناز:

بهداشت استخر

استخر و بهداشت استخر

بهداشت استخر-شنا یکی از ورزش ها و سرگرمی های بسیار مناسب و لذت بخش برای کلیه افراد در سنین مختلف، به ویژه در فصل گرما محسوب می شود.

این تفریح سالم نه تنها در هوای گرم تابستان، بلکه در روزهای سرد زمستان نیز طرفداران زیادی دارد. آن چه در همه استخرها باید مورد توجه قرار گیرد، مسائل بهداشتی به ویژه پاکیزگی آب و تجهیزاتی است که باید به طور کامل تحت نظارت و کنترل قرار گیرند.

استخر شنا به حجم مشخصی از آب اطلاق می شود كه معمولاً در یك فضا با ابعاد و اندازه مشخص محصور شده است. آب استخرها معمولاً از منابع آب آشامیدنی هستند كه با اضافه كردن مواد گندزدا تصفیه شده اند. استخرهای شنا به یكی از سه شكل پر و خالی شونده، با گردش آب و یا با جریان مداوم آب وجود دارند.

استخر شنا محل مناسبی برای انتقال بیماریهای عفونی و پوستی می باشد. اهمیت بهداشت آب استخرهای شنا در رابطه با كیفیت میكروبی و شیمیایی آن می باشد.
استخرها بعلت اینكه در یك مدت زمان محدود به طور همزمان مورد استفاده تعداد زیادی از افراد قرار می گیرند همیشه با مسائل و خطرات بهداشتی همراه می باشند. چنانچه منبع تأمین كننده آب استخر كاملاً سالم هم باشد، ورود حتی مقادیر جزیی باكتریهای پاتوژن (بیماریزا) توسط شناگران احتمال خطر عفونت را به همراه دارد. از بین بیماریهای منتقله از طریق شنا می توان به تب تیفوئید، دیسانتری، تراخم لیپتوسپیروزیس، كرمهای حلقوی، عفونت های پوستی، خارش شناگران، عفونت سینوسها، عفونت گوش و گلو اشاره كرد.

● رعایت نکات و مقررات بهداشتی توسط شناگران در استخرها
به منظور پیش گیری از بیماری ها، ضرورت دارد که شناگران به دستورات و نکات بهداشتی زیر توجه کنند:

۱) شناگران موظف هستند که قبل از ورود به استخر، بدن خود را با آب گرم و صابون بشویند. همچنین بعد از استفاده از آب استخر همین عمل را انجام دهند تا از آلودگی های احتمالی پیش گیری به عمل آید.

۲) قبل از ورود به استخر، حتما پاهای خود را در حوضچه ضد عفونی به مدت یک دقیقه قرار دهند.
۳) شناگران قبل از ورود به استخر، باید مثانه خود را تخلیه کنند.
۴) در صورت استفاده از توالت در محوطه استخر شنا، شناگر می باید قبل از ورود به استخر، بدن خود را با آب و صابون بشوید و از حوضچه کلر عبور کند.
۵) شنا گر از ورود به استخری که به طور کامل پر آب نیست و یا نجات غریق در محوطه نیست، خودداری کند.
۶) شناگران از بردن مواد غذایی، ظروف مختلف به ویژه شیشه به محوطه استخر خودداری کنند.
۷) هر شناگر باید دارای وسایل اختصاصی شنای تمیز باشد.

● شرایط مطلوب آب استخر(بهداشت استخر)
بعضی از پارامترهای شیمیایی، فیزیكی و بیولوژیكی كه در كیفیت آب استخرهای شنا مورد توجه می باشند عبارتند از :

1. PH آب استخر : PH درجه اسیدی و بازی آب را نشان می دهد. PH مناسب آب استخرهای شنا بین 8-2/7 توصیه شده است. خورندگی سطوح، ایجاد لك، تحریك و سوزش چشم و پوست شناگران از اثرات PH پایین و رسوب گذاری، كاهش كارایی كلر برای گندزدایی، كدر شدن آب استخر (حالت ابری)، تحریك و سوزش چشم و پوست از اثرات PH بالا در آب استخرهای شناست.

2. دمای آب استخر: در استخرهای سرپوشیده، كنترل دمای آب استخر و محیط آن (هوای استخر) دارای اهمیت است. توصیه می شود دمای هوای استخر حدود 3 درجه سانتیگراد گرمتر از دمای آب استخر باشد. دمای پیشنهاد شده برای آب استخر برای استفاده عموم 27، درجه مطلوب 24-23 و در وضعیت ایده آل 28-26 درجه سانتیگراد می باشد.
دما نباید بیشتر از 29 درجه باشد چرا كه شنا كردن در آبهای بالای 30 درجه ممكن است موجب وقفه تنفسی در فرد گردد.

استخر و بهداشت استخر

بهداشت استخر

3. شفافیت آب استخر: شفافیت از مهمترین ویژگیهای ظاهری آب استخرهای شنا می باشد و از جنبه های زیر حائز اهمیت است:
- عدم وجود ذرات معلق و كلوئیدی در آب استخر كه مانع تماس مستقیم و مناسب عامل گندزدا با میكروارگانیسم ها می شود.

- افراد قادر خواهند بود عمق آب استخر را تخمین بزنند و از وجود خطرات احتمالی به آسانی مطلع شوند و می توانند با اطمینان خاطر در آب استخر شنا نموده و شیرجه بزنند.

- ایجاد شرایط دلپذیر، خوشایند و مطلوب در آب استخر به همراه جنبه های زیبا شناختی برای استفاده كنندگان.
شفافیت آب استخر باید به حدی باشد كه یك صفحه سیاه و سفید به قطر 15 سانتیمتر، در عمیق ترین نقطه استخر به راحتی دیده شود.

4. مشخصه های میكروبی در استخر: كیفیت میكروبی آب استخرهای شنا مهمترین عامل در استفاده سالم از استخر می باشد. اكثر میكروارگانیسم هایی كه در آب استخر یافت می شوند، خطرناك نیستند.به علاوه در فرآیند گندزدایی و تصفیه، تمامی میكروارگانیسم ها كه شامل باكتریها، ویروسها، جلبكها و قارچ ها می باشند نابود می شوند.مسئله عمده، آلودگی ثانویه ناشی از تماس ترشحات دهان، بینی، پوست و دفع ادرار می باشد.

برای گندزدایی آب استخرهای شنا روشهای متعددی مانند استفاده از كلر، برم، ید، سیانورات های كلره و لامپ های اشعه ماوراء بنفش استفاده می شود.

در حال حاضر كلر گزینه انتخابی برای گندزدایی آب استخرهاست. بخشی از كلر اضافه شده صرف اكسیداسیون مواد آلی و معدنی موجود در آب استخر شده و مابقی صرف گندزدایی آب استخر می شود. جهت اطمینان از گندزدایی آلودگی های ثانویه همواره باید مقداری كلر آزاد باقیمانده در آب وجود داشته باشد. توصیه می شود میزان كلر آزاد باقیمانده حداقل 6/0 میلی گرم در لیتر باشد.

این میزان كلر در PH بین 6/7-2/7 باعث ایجاد نتایج باكتریولوژیكی رضایت بخش خواهد شد. اما عملاً بین 3-1 میلی گرم در لیتر كلر آزاد باقیمانده مورد نیاز است. چرا كه افزایش آلودگی های احتمالی به همراه نوسانات PH كه كارایی كلر را محدود می كند، نیاز به كلر بیشتر را ضروری می نماید.

تحریك و سوزش چشم ممكن است بر اثر شنا در آب با PH كمتر از 4/7 همراه با حضور كلر تركیبی باقیمانده (كلرآمین) اتفاق افتد.
آب حوضچه پاشویه باید حداقل حاوی 15 میلی گرم در لیتر كلر باشد. تماس كوتاه مدت پا با آب حوضچه اطمینان كافی جهت گندزدایی ایجاد نخواهد كرد. كلر علاوه بر غلظت، نیاز به زمان كافی برای اثرگذاری دارد. اگر چه غلظت بالای كلر در حوضچه نیاز به زمان را محدود كرده است اما یك مكث چند ثانیه ای در حوضچه ضروری به نظر می رسد.

پرهیز از شنا در مواقع ابتلا به بیماریهای عفونی و مسری (پوستی، گوارشی و تنفسی) كمترین انتظاری است كه از افراد مراجعه كننده به استخرهای شنای عمومی وجود دارد چرا كه امكان سرایت بیماری به دیگر استفاده كنندگان وجود خواهد داشت.

شناگاههای طبیعی (رودخانه ها، چشمه ها، دریا، سدها و ...)
شناگاههای طبیعی در فصل تابستان ممكن است جهت شنا مورد استفاده قرار گیرند، همه ساله موارد زیادی از غرق شدن شناگران در دریا، رودخانه ها و دیگر محلهای مورد استفاده اتفاق می افتد كه عمدتاً ناشی از بی توجهی افراد به رعایت نكات ایمنی است. بنابراین مسئله اساسی در استفاده از شناگاههای طبیعی توجه به حفظ ایمنی شناگران است.
به لحاظ بهداشت و سلامت نیز آب این مناطق ممكن است حاوی آلاینده های میكروبی، شیمیایی و فیزیكی باشد. با آغاز فصل گرما و حضور مردم در شناگاههای طبیعی، موارد زیادی از ابتلا افراد به بیماریهای منتقله از آب گزارش می شود. بدیهی است كه تماس با آبهایی كه هیچگونه اطمینانی جهت عدم وجود باكتری، قارچ و ... در آنها وجود ندارد ممكن است سبب ابتلا به بیماریهای گوارشی و پوستی گردد.
آلودگی های زیست محیطی نكته قابل توجه دیگری است كه باید مد نظر قرار گیرد. آلاینده های شیمیایی (مانند سرب و جیوه) ناشی از تخلیه فاضلاب و یا پساب كارخانه ها در بالا دست رودخانه ها و آبریزها ممكن است سبب ایجاد مشكل گردد.
قبل از استفاده از هر آبی جهت شرب، شنا، تفریح و یا هر مورد دیگر باید جنبه های ایمنی بهداشتی در ابعاد سلامت فردی و زیست محیطی مورد توجه قرار گیرند.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تکناز]

[مشاهده در: www.taknaz.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 234]