درباره‌ي وتوي قطعنامه‌ي ضدسوري از سوي چين و روسيه؛40 سال 40 وتوخبرگزاري فارس: چگونه است كه كاخ سفيد كه خود در 40 سال اخير، ركورد‌دار ‌وتو است؛ وتوي قطعنامه عليه سوريه را مشمئز كننده مي‌خواند؟ آيا وتوهاي ايالات متحده مبناي مستدل‌تري دارد؟

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: درباره‌ي وتوي قطعنامه‌ي ضدسوري از سوي چين و روسيه؛40 سال 40 وتوخبرگزاري فارس: چگونه است كه كاخ سفيد كه خود در 40 سال اخير، ركورد‌دار ‌وتو است؛ وتوي قطعنامه عليه سوريه را مشمئز كننده مي‌خواند؟ آيا وتوهاي ايالات متحده مبناي مستدل‌تري دارد؟
خبرگزاري فارس: چگونه است كه كاخ سفيد كه خود در 40 سال اخير، ركورد‌دار ‌وتو است؛ وتوي قطعنامه عليه سوريه را مشمئز كننده مي‌خواند؟ آيا وتوهاي ايالات متحده مبناي مستدل‌تري دارد؟

چندي پيش طرح مشترك عربي-غربي برضد سوريه با وتوي «چين» و «روسيه» در شوراي امنيت سازمان ملل متحد ناكام ماند. اين اقدام «مسكو» و «پكن» با خشم شديد «واشنگتن» مواجه گرديد و مقامهاي رسمي آمريكا طي اظهارنظرهاي خود، وتوي قطعنامهي ضد سوري را با القابي چون تنفر انگيز، شرم آور، اسفناك و از اين قبيل توصيف كردند.[1]

«يوگني پريماكف» يكي از مهمترين كارشناسان روسيه در امور خاورميانه دربارهي چرايي اين موضع مسكو ميگويد: «يكي از دلايل وتوي قطعنامه اين بود كه در آن مسؤوليت بحران بر عهدهي يك طرف نهاده شده بود. ما در اين قطعنامه شاهد بوديم كه همگي اتهامها به نيروهاي دولتي و برضد اسد وارد شده بود و حتي در آن از حتمي بودن كنار رفتن اسد سخن به ميان آمده بود كه اين دخالت بي اساس در امور داخلي سوريه است.[2]

وي تأكيد كرد: «دليل دوم روسيه براي وتوي قطعنامهي ضد سوري اين است كه مسكو در مسألهي ليبي از غرب فريب خورد و ما هم اكنون دربارهي سوريه بسيار هوشيارانه عمل كرده و بر همين اساس با دخالت خارجي مخالفت ميكنيم.»[3]

اما آيا به راستي وتوي يك قطعنامه برضد سوريه آن طور كه مقامهاي آمريكايي و غربي اظهار ميدارند، اقدام شرمآور و مشمئز كنندهاي است؟ براي پاسخ به اين سؤال چندين راه وجود دارد. يكي از اين راهها تحليل دقيق و درست اوضاع سوريه است.

چه دستهايي پشت ناآراميهاي اين كشور است؟ و چه كساني از سقوط «اسد» سود ميبرند؟ مخالفين مسلح سوري از چه راهي تأمين تسليحاتي و مالي ميشوند؟ نقش برخي كشورهاي عرب حوزهي خليج فارس در اين ميانه چيست؟

پاسخ به اين سؤالها، ميتواند پاسخ سؤال اصلي بحث را روشن كند. اما ممكن است همه (به هر دليلي) با تحليل و تفسير ما موافق نباشند. اين جاست كه بايد به جاي تفسير به سراغ اسناد رفت. به نظر ميرسد اسناد و آمار تاريخي بهترين داور اين ميدان هستند. آنچه در ادامه ميخوانيد ليستي از قطعنامهها برضد اسراييل است كه طي چهار دههي اخير توسط آمريكا وتو شدهاند:

1972م. محكوميت اسراييل به دليل كشتن صدها نفر از مردم سوريه و لبنان در حملهي هوايي؛

1973م. تأييد حقوق فلسطينيان و درخواست از اسراييل براي خروج از سرزمينهاي اشغالي؛

1976م. محكوميت اسراييل به دليل حمله به شهروندان لبناني؛

1976م. محكوميت اسراييل به دليل شهرك سازي در سرزمينهاي اشغالي؛

1976م. تقاضا از فلسطينيان براي تصميمگيري دربارهي نوع و دولت كشور خويش به دست خود؛

1978م. انتقاد از شرايط زندگي مردم فلسطين؛

1978م. محكوميت اسراييل به خاطر سابقهي خويش در نقض حقوق بشر در مناطق اشغالي؛

1979م. درخواست بازگشت تمام ساكنان تبعيد شده توسط اسراييل؛

1979م. تقاضا از اسراييل براي پايان دادن به نقض حقوق بشر؛

1979م. خواستار ارايهي گزارش دربارهي شرايط زندگي فلسطينيان در كشورهاي اشغال شدهي عربي؛

1979م. پيشنهاد كمك به مردم فلسطين؛

1979م. بحث دربارهي حق حاكميت بر منابع ملي قلمروهاي اشغالي عرب؛

1979م. اشاره به زنان فلسطيني در كنفرانس سازمان ملل متحد دربارهي زنان؛

1980م. از اسراييل ميخواهد مردم بي خانمان را بازگرداند؛

1980م. سياست اسراييل را دربارهي شرايط زندگي مردم فلسطين محكوم ميكند؛

1980م. نحوهي عملكرد شيوههاي حقوق بشر اسراييل در سرزمينهاي اشغالي را محكوم ميكند: 3 قطعنامه؛

1980م. تأكيد بر حق تصميم دربارهي كشور خود و دولت كشور خود براي فلسطينيان؛

1981م. محكوميت رفتار اسراييل برضد فلسطينيان، سياستهاي حقوق بشر آن و بمباران عراق: 18 قطعنامه؛

1982م. محكوميت حملهي اسراييل برضد لبنان؛ 6 قطعنامه ( 1982 تا 1983)؛

محكوميت تيراندازي به سوي 11 مسلمان در حرم مطهر در بيت المقدس توسط سربازان اسراييلي؛

1982م. خواستار خروج اسراييليان از بلنديهاي جولان اشغال شده در 1967م؛

1984م. محكوميت اسراييل به دليل اشغال و حمله به جنوب لبنان؛

1985م. محكوميت اسراييل به دليل اشغال و حمله به جنوب لبنان؛

1985م. محكوميت اسراييل به دليل استفاده از نيروي بيش از حد در سرزمينهاي اشغالي؛

1986م. محكوميت اسراييل به دليل اقداماتش برضد شهروندان لبناني؛

1986م. تقاضا از اسراييل براي احترام گذاشتن به مكانهاي مقدس مسلمانان؛

1986م. محكوميت اسراييل به دليل ربودن هواپيماي ليبيايي در آسمان؛

1987م. تقاضا از اسراييل براي رعايت كنوانسيون ژنو در رفتار خود برضد فلسطينيان؛

1987م. تقاضا از اسراييل براي توقف اخراج فلسطينيان؛

1987م. محكوميت اسراييل به دليل اقداماتش برضد فلسطينيان: 2 قطعنامه؛

1987م. تقاضا از اسراييل براي خروج نيروهايش از لبنان؛

1987م. تقاضا از اسراييل براي همكاري و تبعيت در ديوان عالي عدالت بين المللي دربارهي فعاليتهاي نظامي و شبه نظامي برضد «نيكاراگوئه» و تقاضا براي پايان دادن به تحريم تجاري عليه اين كشور: 2 قطعنامه؛

1987م. اقدامهاي لازم به منظور جلوگيري از تروريسم بينالمللي، مطالعهي علل سياسي و اقتصادي تروريسم، تشكيل كنفرانس براي تعريف تروريسم و متمايز ساختن آن از مبارزهي مردم براي آزادي ملي؛

1987م. قطعنامههاي مربوط به بيت المقدس، بدهيهاي بينالمللي و تجارت: 3 قطعنامه؛

1988م. محكوميت اقدامهاي اسراييل برضد فلسطينيان در سرزمينهاي اشغالي: 5 قطعنامه (1988 تا 1989)؛

1995م. تأييد اين موضوع كه زمين واقع در شرق بيت المقدس كه در دست اسراييل ميباشد جزو سرزمينهاي اشغالي است؛

1997م. تقاضا از اسراييل براي پايان دادن به شهرك سازي در شرق بيت المقدس و ديگر قلمروهاي اشغالي: 2 قطعنامه؛

2001م. ارسال بازرسان غير مسلح به كرانهي باختري و نوار غزه؛

2002م. محكوميت قتل يك كارمند سازمان ملل متحد از بريتانيا توسط نيروهاي اسراييلي. محكوميت نابودي انبار برنامهي جهاني غذا.

2003م. محكوميت اتخاذ تصميم توسط پارلمان اسراييل براي «حذف» رييس جمهور انتخابي فلسطين، «ياسر عرفات».

2003م. محكوميت ساخت يك ديوار توسط اسراييل در زمين فلسطين؛

2004م. محكوميت ترور رهبر حماس «شيخ احمد ياسين»؛

2004م. محكوميت حملهي اسراييل و كشتار در غزه؛

2007م. تقاضا براي حق انتخاب دولت توسط خود فلسطينيان براي كشور خود. ديگر قطعنامهها با توجه به فلسطينيان و حقوق آنها؛

2008م. تأييد حاكميت فلسطينيان بر سرزمينهاي اشغالي و منابع موجود در آنها؛

2008م. تأييد حقوق فلسطينيان براي تصميم دربارهي كشور و دولت خود؛

2008م. تقاضا از اسراييل براي پرداخت هزينهي پاكسازي لكهي نفت از ساحل لبنان كه ناشي از بمب باران آنها بود؛

2009م. فراخوان پايان دادن به حملهي 22 روزه، برضد نوار غزه؛

2011م. فراخوان براي توقف شهرك سازي غير قانوني در كرانهي باختري توسط اسراييل؛

2011م. فراخوان براي پايان دادن به ممانعت اسراييل از حركت و دسترسي كاركنان، وسايل نقليه و منابع مورد نياز آژانس امداد و كار سازمان ملل متحد به پناهندگان فلسطيني؛

2011م. درخواست توقف فوري و كامل تمام فعاليتهاي شهرك سازي اسراييلي در اراضي اشغالي فلسطين از جمله شرق بيت المقدس و در بلنديهاي جولان اشغال شدهي سوريه. [4]

با نگاه به اين آمار ميتوان دريافت كه در سپهر سياسي كاخ سفيد، استفاده از امتيازي استكباري به نام وتو اگر دهها بار براي تأمين منافع رژيم اسراييل باشد، حقي مسلم و بديهي است اما اگر در جايي ساير دارندگان اين امتياز خلاف جهت منافع آمريكا از آن استفاده كنند، سياستي شرم آور و تنفرانگيز ميشود!

پي‌نوشت‌ها:

[1] . http://presstv.com/detail.fa/224956.html

[2]. http://www.mehrnews.com/fa/newsdetail.aspx?NewsID=1527868

[3]. همان

[4] http://www.krysstal.com/democracy_whyusa03.html

*محمد جعفري؛ پژوهشگر/

منبع :‌برهان

انتهاي متن/

دوشنبه|ا|8|ا|اسفند|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 47]