واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: بمباران زمين فوتبال چوار ، نماد ظلم و توحش دشمنان ايران اسلامي
ايلام / واحد مركزي خبر / ورزشي 25 سال پيش در چنين روزي در يك حادثه خونين و غير انساني هواپيماهاي جنگي رژيم بعث عراق ، زمين فوتبال شهر چوار را بمباران كردند .
در اين جنايت ، 15 نفر از بازيكنان و تماشاگران دو تيم منتخب چوار و منتخب ايلام به شهادت رسيدند . 23 بهمن سال 1365 ساعت 17و 15 بعد از ظهر ، 2 هواييماي ميگ عراق در آسمان شهر ايلام ظاهر مي شوند و بعد از بمباران نقاطي در شهر ايلام به سمت بخش چوار در ايلام حركت مي كنند . بازيكنان تيم هاي منتخب جوانان ايلام و منتخب چوار به مناسبت گراميداشت سالروز پيروزي انقلاب اسلامي مشغول بازي دوستانه بودند.
بازيكنان به قدري سرگرم مسابقه فوتبال بودند كه متوجه دو پرنده آهنين در آسمان نشدند.
در نيمه دوم بازي تيم منتخب جوانان ايلام با دو گل از حريفش پيش افتاد .
بازيكنان دو تيم نزديك دروازه منتخب چوار جمع شدند تا ضربه كرنر زده شود ؛ اما در طرفه العيني هواپيماها به زمين فوتبال شهر چوار نزديك مي شوند و با پرتاب چند راكت ، زمين فوتبال را به ميدان خونين جنگ تبديل مي كنند . گرد و غبار و دود ناشي از بمباران ، فضاي زمين ورزشي شهر چوار را پر كرد ، در زمين فوتبال هيچ صدايي شنيده نمي شد حتي ناله اي براي كمك هم به گوش نمي رسيد . در اين روز خونين 9 بازيكن فوتبال ، يك داور و 5 تماشاگر به شهادت رسيدند و 6 بازيكن فوتبال نيز به درجه جانبازي نائل شدند.
حسين هزاوه ، يونس تلوكي ، مجتبي ناصري ، علي نجات كرمي ، علي عباسي ، محمد كمالوندي ، جهانگير كاوه ، عبدالرزاق مهديه و سيد محمد زارعي ( بازيكنان فوتبال) ، حميد رضا رضايتي ( داور مسابقه) ، مراد آذرخش ، خليل مظفري ، سجاد مظفري ، محمد جواد مظفري و امجد حيدري ( تماشاگران مسابقه ) به درجه رفيع شهادت نائل آمدند.
همچنين علي قيطاسي ، رحمت محمودي ، علي گهرسودي ، گل مراد فاضلي ، فرمان فولادوند و سلمان كرد (بازيكنان فوتبال) به افتخار جانبازي نائل آمدند .
لطيف صادقي كه آن روز همراه نيروهاي امدادي به زمين فوتبال رفته بود مي گويد : اولين چيزي كه توجه مرا به خود جلب كرد ميله هاي سوراخ سوراخ و به هم پيچيده دروازه فوتبال بود و بعد هم سرها و دستها و پاهاي از هم جدا شده و اجساد جواناني كه لباس ورزشي بر تن داشتند.
وي مي گويد : هنوز عرق ناشي از 50 دقيقه دوندگي خشك نشده بود كه اين جوانان مظلومانه در خون خود غلطيدند .
صادقي مي افزايد : همراه ديگران مشغول جمع كردن دست و پا و ديگر اجزاي تكه تكه شده بدن اين عزيزان در اطراف زمين و روي ميله هاي دروازه شديم ، در اين موقع مادري از اهالي چوار را ديدم كه با حالتي خاص جسد نيم تنه جگر گوشه اش را در بغل گرفته بود و با گريه و زاري بر پيشاني و صورت خون آلود او بوسه ميزد . مجتبي بانقلاني مي گويد : روزي كه قرار بود پيكر شهداي زمين فوتبال شهر چوار تشييع شود جمع زيادي از مردم آمده بودند و با وجود اينكه احتمال حمله هوايي هواپيماهاي عراقي وجود داشت كسي حاضر به ترك آن منطقه نبود و آنان پيكر شهدا را براي دفن به قبرستان امامزاده صالح (ع) انتقال دادند . علي نجفي از بزرگان منطقه چوار ميگويد : در آن زمان من فرماندهي نيروهاي عشاير منطقه را بر عهده داشتم.
مردم استان ايلام در همان ابتداي جنگ با اسلحه هاي قديمي و دست ساز در صحنه هاي جنگ با عراقيها وارد شده بودند.
23 بهمن سال 65 شب هنگام بود كه نيروهايي كه از پادگان ششدار به منطقه آمده بودند و خبر بمباران زمين فوتبال چوار را به ما رساندند.
در وهله اول اين خبر واقعا روحيه همه را تحت تاثير منفي قرار داده بود و تا پاسي از شب همه نيروها درباره آن صحبت ميكردند ولي بعد از اين صحبتها همه با هم ، هم قسم شديم تا انتقام خون شهدا را بگيريم و حتي انگيزه بيشتري براي جنگيدن با دشمن پيدا كرديم ، به گونه اي كه در روز بعد در چند عمليات ضربات قابل توجهي به نيروهاي بعثي وارد آورديم . ميتوان گفت : بمباران زمين فوتبال چوار يكي از موضوعاتي بود كه بعد از پايان جنگ تحميلي به فراموشي سپرده شد و هيچ كسي به سراغ اين موضوع نرفت حتي سال65 هم اين بمباران وحشيانه كه ميتوانست دستمايه خوبي براي رسانهها به منظور اثبات وحشيگري رژيم بعثي در بمباران غير نظاميان باشد مورد بي مهري واقع شد تا اينكه در سال 87 دانشجويان ايلامي مقيم تهران برنامهاي براي بزرگداشت شهداي زمين فوتبال چوار برگزار كردند .
در بهمن 1387 و بعد از 22 سال با پيگيري عده اي از دانشجويان و فارغ التحصيلان ايلامي دانشگاه هاي تهران ، همراهي برخي از پيشكسوتان فوتبال ، عده اي از اهالي مطبوعات و خبرگزاريها و گروه ورزش شبكه سوم سيما به انعكاس اين واقعه پرداختند.
در سالهاي اخير برنامه هاي متعددي در زمينه بمباران زمين فوتبال شهر چوار برگزار شده است و يادمان شهداي اين حادثه هم در دست احداث است ، اما به نظر مي رسد اين حادثه از ظرفيت بالايي براي طرح در رسانه ها برخوردار است و حتي مي توان اين موضوع را در سطح بين المللي مطرح كرد تا توحش رژيم صدام بعثي و سكوت قدرت هاي بزرگ كه حامي اصلي صدام بودند بازنمايي شود .
0002
يکشنبه|ا|23|ا|بهمن|ا|1390
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 274]