سوالي كه نيويورك تايمز مطرح مي كند

واضح آرشیو وب فارسی:الف: سوالي كه نيويورك تايمز مطرح مي كند
يك روزنامه آمريكايي در مقاله اي به اين مساله مي پردازد كه با توجه به اذعان مقامات اروپايي به ناكارآمدي تحريم ها براي مقابله با برنامه هسته اي ايران سوالهايي را درباره آينده برنامه هاي غرب در قبال ايران مطرح مي كند.

به گزارش فارس، روزنامه آمريكايي نيويورك تايمز در مقاله اي با عنوان "تحريم هاي عليه ايران سخت تر مي شود، ولي اقدام بعدي چيست؟" مي نويسد گرچه دولت اوباما و متحدان اروپائي اش تحريم هاي اقتصادي عليه ايران را روز دوشنبه با محدود ساختن دسترسي تهران به سيستم جهاني مالي، و تضعيف صنايع حياتي نفت و گازش سخت تر كرده اند، اما مقامات آمريكائي و اروپائي اذعان دارند كه شانس موفقيت اين جديد ترين اقدامشان براي وادار ساختن تهران به دست برداشتن از آنچه كه مايه اي براي نگراني هاي غرب در مورد پيگيري تسليحات اتمي توسط تهران محسوب مي شود، محدود است.

در چنين شرايطي اين سئوال مهم پيش مي آيد كه بعدا چه بايد كرد؟

آمريكا و اسرائيل گزينه هاي نظامي را از دستور كار خارج نكرده اند اما رفتن دنبال اين گزينه ها هم دست كم در شرايط كنوني نا مطلوب بنظر مي رسد. چند مقام آمريكائي و اروپائي در صحبت هائي خصوصي گفته اند كه دست يافتني ترين نتيجه براي غرب مي تواند بر اين پايه استوار شود كه ايران اطلاعات و فناوري لازم براي ساختن سلاح اتمي را داشته باشد، اما وارد مرحله ساخت آن نشود. چنين وضعيتي ضمن آنكه اعمال حاكميت و استقلال ايران را ممكن مي سازد به تهران نيز فرصت مي دهد پس از سالها تنشهاي سياسي به راه حلي آبرومندانه دست يابد.

گرچه اين از ديدگاه موضع آمريكا در حكم دادن امتيازي بزرگ محسوب مي شود اما ايران بايد نخست امتيازهائي بزرگتر بدهد ، و از جمله بايد ثابت كند كه مي تواند مورد اعتماد قرار گيرد، و به بازرسان امكان بدهد ادعاي صلح آميز بودن برنامه اتمي اش را بررسي، و راست آزمائي كنند.

به عبارت ديگر ايران بايد به كشوري نظير ژاپن مبدل شود كه در غايت از توانائي تبديل فوري به يك قدرت اتمي در صورت نياز برخوردار است، اما از وارد شدن به مراحل نهائي دستيابي به سلاح اتمي امتناع مي كند. يك ديپلمات ارشد اروپائي مي گويد "اگر از ما مي پرسيد آيا راضي هستيم كه ايران ژاپن بشود، جواب ما آري است. اما اين كار بايد در قالب راست آزمائي انجام گيرد و ما هنوز تا اعتماد كردن به رژيم تهران راهي دراز در پيش داريم".

ايران فعلا نظير ژاپن نيست كه سابقه تنفرعميقش به تسليحات اتمي به بمباران هاي اتمي هيروشيما و ناگازاكي باز مي گردد.

در همين حال پذيرفتن ايراني كه بتواند به سرعت وارد مرحله ساختن سلاح اتمي شود، به سبب بيزاري عميق اسرائيل از ايران، براي آمريكا دشوار است، بخصوص كه غرب و كشورهاي ديگر نگرانند چنين وضعيتي مي تواند به يك مسابقه تسليحاتي در منطقه بيانجامد.

بحث در اين باره كه با ايران بايد چگونه رفتاري شود، با دوراني از مبارزات جمهوريخواهان در انتخابات مقدماتي رياست جمهوري آمريكا مصادف شده است كه برنامه اتمي ايران را در راس نگراني هاي مرتبط با سياست خارجي آمريكا قرار مي دهد، و متقاضيان كانديدائي اين حزب از پرزيدنت اوباما انتقاد مي كنند كه عليه ايران به قدر كافي شدت عمل به خرج نداده است.

به گفته يك مقام ارشد آمريكائي، ايران تا كنون عامدا از وارد شدن به اقداماتي فني و مشخص در ساختن سلاح خودداري كرده است، هر چند كه به غني سازي اورانيوم ادامه مي دهد. او مي گويد ايران براساس تجزيه و تحليل هائي عمل مي كند كه مشخص كننده هزينه ها در قبال منافع است. به عقيده آمريكا، ايران هنوز تصميم نهائي را در مورد ساختن بمب اتمي اتخاذ نكرده است.

مقامات آمريكائي و اروپائي مي گويند اين بدان معناست كه آمريكا و اروپا بايد در اندازه گيري آثار تحريم ها دقت بخرج دهند. اگر گزندگي ناشي از نيش تحريم ها بيش از حد باشد، مي تواند به جمع شدن مردم در اطراف دولت منجر شود. يك مقام اطلاعاتي آمريكا روز نهم ژانويه پرزيدنت اوباما را از نتايج نظر سنجي هائي در ايران با خبر ساخت كه معرف حمايت شديد مردم از برنامه اتمي ايران بود.

در حاليكه ديپلمات هاي غربي به مدل ژاپني اشاره مي كنند، مدل ديگري هم وجود دارد، و آن مدل ليبي است، كه مي تواند براي دولت ايران در حكم نمونه اي هشدارآميز باشد. سرهنگ معمر قذافي، رهبر ليبي كه جاه طلبي هاي اتمي اش را كنار گذاشت تا از حمايت غرب برخوردار شود، هنگامي كه در بازي هاي سياسي با فشارهاي منجربه تغيير رژيم روبه رو شد، ديگر كارت اتمي در دست نداشت كه با آن بازي كند.

به رغم تمامي اين بحث هاي داغ ، مقامات آمريكائي و اروپائي مي گويند وقايع و تحولات جاري در ايران و منطقه، از جمله اقداماتي كه در جهت استقرار دمكراسي در خاورميانه انجام مي گيرد، مي تواند به مذاكره و ديپلماسي نيز شانس موفقيت بدهد.

مقامات آمريكائي و اروپائي مي گويند اگر ايران كماكان تا رسيدن به قابليت و توانائي تسليحات اتمي بيش از يك سال فاصله داشته باشد - كه بسياري از كارشناسان چنين اعتقادي دارند - تحريم ها تنها گزينه واقعي است، نه به اين خاطر كه الزاما به عقيده آنها كارساز و ثمربخش است، بلكه به اين جهت كه گزينه جايگزين، يعني حمله نظامي، و يا دست روي دست گذاشتن در شرايطي كه ايران دنبال تسليحات اتمي است، اقدامي قابل قبول محسوب نمي شود.

پنجشنبه|ا|6|ا|بهمن|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: الف]

[مشاهده در: www.alef.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 64]