واضح آرشیو وب فارسی:فارس: علل و راه حل كج خلقي و نحسي كودكان
خبرگزاري فارس: كجخلقي يا نحسي كودك، شامل دورههايي از رفتارهاي ناخوشايند و قهركردن يا فورانهاي عاطفي بهصورت گريه و داد و بيداد است. اين حملهها معمولا در واكنش به برآورده نشدن نيازها يا اميال كودك بروز ميكند...
كجخلقيها اغلب در كودكاني مشاهده ميشود كه هنوز در حال يادگيري چگونگي بيان نيازها و خواستههايشان با كلمات هستند. اين كجخلقيها از حدود 5/1سالگي تا 4سالگي يعني زماني كه بخشي از مغز كه مسوول كنترل عواطف است هنوز در حال رشد است بيشتر بروز ميكند.
اين كجخلقيها يا رفتارهاي تخليه ناگهاني عواطف در دوره ابتدايي رشد كودك طبيعي محسوب ميشود. هنگامي كه كودكان حس ميكنند موجوداتي جدا از والدينشان هستند، گرايشي طبيعي به تاكيد بر استقلالشان پيدا ميكنند. اين تمايل براي كنترل محيط، اغلب خود را بهصورت مخالفت با دستورهاي والدين و كجخلقي بروز ميدهد. اين حقيقت كه كودك هنوز واژگان لازم را براي بيان احساساتش نميداند، وضعيت را بدتر ميكند. كجخلقيها معمولا از حدود 18-12 ماهگي آغاز ميشود. كجخلقي كودك در سنين 2 تا 3 سالگي بدتر ميشود، بعد به سرعت تا 4 سالگي كاهش پيدا ميكند و پس از 4 سالگي به ندرت اين كجخلقيها دوباره بروز ميكنند. خستگي، گرسنگي يا بيماري ممكن است باعث شود دورههاي كجخلقي كودك بيشتر و شديدتر شوند.
چطور با كودك كجخلق برخورد كنيم؟
مهمترين نكته اين است كه آرامش?تان را حفظ كنيد. به ياد داشته باشيد كه كجخلقي او، طبيعي است و شما در ايجاد آن مقصر نيستيد. مشكل اين نيست كه پدر يا مادر بدي هستيد يا پسر يا دخترتان مشكلي دارد. فرياد كشيدن يا كتكزدن كودك، فقط باعث بدتر شدن وضعيت ميشود. واكنشي توام با آرامش و ايجاد جوي آرام بدون اينكه در مقابل كودك «وا بدهيد» يا قواعدي را كه برايش تعيين كردهايد، زير پا بگذاريد، استرسها را كاهش ميدهد و باعث ميشود هم شما و هم فرزندتان احساس بهتري داشته باشيد.
ميتوانيد خيلي ملايم، توجه كودك را به چيز ديگري جلب كنيد و او را به انجام فعاليتهايي واداريد كه از آنها لذت ميبرد يا سعي كنيد او را بخندانيد. اگر كجخلقي كودك بيرون از خانه بروز كرد، او را به جاي آرامي مثل داخل اتومبيل يا دستشويي ببريد و در آنجا مراقبش باشيد تا نحسيكردنش به پايان برسد.
نحسيكردن كودك رفتاري براي جلب توجه است، بنابراين يك راهبرد در مواجهه با كجخلقي، اين است كه اين رفتارش را ناديده بگيريد. اگر كودك در وضعيت ايمني قرار دارد و كار خطرناكي انجام نميدهد، بردن او به اتاقي ديگر ممكن است باعث پايان كجخلقياش شود زيرا ديگر كسي نيست كه نمايش او را تماشا كند. چنانچه كودك به سروصدا و نحسي كردن ادامه داد، به واكنش نشان ندادن و صحبت نكردن با او ادامه دهيد تا رفتارش متوقف شود. بعد به آرامي موضوع را برايش توضيح دهيد و جايگزينهايي به او ارائه دهيد بدون اينكه در مقابل خواستهاش تسليم شويد.
پيشگيري از كجخلقي كودك
روال منظمي براي غذا خوردن و خوابيدن كودك ايجاد كنيد. حتي اگر كودك ميلي به خوابيدن ندارد، بايد هر روز مدتي در آرامش و سكوت بگذراند. ميتوانيد هر روز 15 تا 20 دقيقه او را بخوابانيد و در كنارش دراز بكشيد و برايش داستان بخوانيد تا از بروز كجخلقي جلوگيري شود.
• روشهاي ديگري براي جلوگيري از حملههاي كجخلقي:
هنگامي كه از كودك ميخواهيد كاري انجام دهد، از لحني ملايم و شاد استفاده كنيد. لحنتان بايد طوري باشد كه گويي او را به انجام كار دعوت ميكنيد، نه اينكه حس كند به او دستور ميدهيد. ميتوانيد بگوييد: «اگر دستكشها و كلاهت را بپوشي، ميتونيم بريم بيرون بازي كنيم.»
بر سر چيزهاي جزئي مانند اينكه كودك كدام كفش را بپوشد، با او جروبحث نكنيد اما مساله ايمني كودك را در نظر بگيريد؛ مثلا در مورد دست نزدن به اجاق داغ، بستن كمربند ايمني و بازي نكردن در وسط خيابان كوتاه نياييد. توجه داشته باشيد كه كودك، ممكن است به همه چيز «نه» بگويد، اما بايد فقط تنها در مواردي كه ضروري است، به كودك «نه» بگوييد.
هر زماني كه امكان دارد، حق چند انتخاب را به كودك بدهيد. مثلا اجازه دهيد لباسي كه خودش ميخواهد، بپوشد يا داستاني كه دوست دارد، برايش بخوانيد. كودكي كه احساس كند در زمينههاي بسياري استقلال دارد، با احتمال بيشتري هنگام ضرورت از قواعد پيروي خواهد كرد. چيزي به او پيشنهاد نكنيد كه امكان دسترسي به آن وجود نداشته باشد.
چه زماني بايد كمك بخواهيد؟
اگر كجخلقي كودك با افزايش سن بدتر ميشود و قادر به كنترل آن نيستيد، بهتر است از متخصصان كمك بخواهيد. اگر خودتان در مواجهه با اين كجخلقيها عصباني ميشويد و داد و بيداد راه مياندازيد، يا اگر نگران هستيد در واكنش به رفتار كودك، دست به تنبيه بدني بزنيد، بهتر است با كارشناسان بهداشت رواني مشاوره كنيد.
متخصصان اطفال در اين موارد توصيه ميكنند از پزشك خانوادگي يا متخصص اطفال كمك بخواهيد:
• اگر كجخلقي و نحسي كودك پس از 4 سالگي ادامه پيدا كرد.
• كودك هنگام اين دورههاي كجخلقي خودش يا ديگران را زخمي يا اسباب و اثاثيه را خراب ميكند.
• كودك در اين دورهها نفسش را حبس و بهخصوص اگر غش ميكند.
• كودك دچار كابوس ميشود، در روند آموزش توالت به عقب بازگشته، سردرد، شكمدرد، يا اضطراب دارد و از خوردن غذا يا رفتن به تختخواب اجتناب ميكند يا هميشه ميخواهد با شما باشد.
ترجمه:حسين غلامي/
منبع :پايگاه اطلاع رساني هفته نامه سلامت
انتهاي متن/
سه|ا|شنبه|ا|27|ا|دي|ا|1390
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 242]