قيام امام حسين(ع) نيم قرن استحاله فكري و فرهنگي را از بين برد

واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: قيام امام حسين(ع) نيم قرن استحاله فكري و فرهنگي را از بين برد
انديشه > دين - همشهري آنلاين:
بعد از نيم قرن جامعه نبوي دچار استحاله فكري و فرهنگي شد و انحراف‌ها و دروغ‌پردازي‌ها اتفاق افتاد و بر چهره اصيل و حقيقي اسلام گرد و غبار‌هايي نشست و جنگ حق و باطل و توحيد و شرك تبديل شد به جنگ حق با نفاق!

حجت‌الاسلام محمدجواد رودگر، رئيس پژوهشكده دين‌پژوهي پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامي، در گفت‌وگو با خبرگزاري قرآني ايران(ايكنا) در مورد فقه عزاداري و شيوه‌هاي مورد تأييد ائمه(ع) براي عزاداري گفت: در باب عزاداري براي امام حسين(ع) و در باب رنج‌هايي كه بر اين امام همام رفت از ابتدا يعني از زمان آدم ابوالبشر و در ذيل آيه «فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ» روايات كه هنگامي كه اسماء خمسه براي حضرت آدم بيان شد وقتي كه به نام امام حسين(ع) رسيد، قلبش را حزني فراگرفت و براي امام حسين(ع) گريست.

وي ادامه داد: روايات زيادي در مورد گريستن پيامبران براي امام حسين(ع) به دست ما رسيده است و اين مسئله نشان مي‌دهد پيامبران زمينه تاريخي‌ و مناسبي را با توجه به فلسفه گريه براي امام حسين(ع) و نقشي كه آن حضرت در اسلام داشته‌اند براي عزاداري براي آن حضرت ايجاد كرده‌اند.

رئيس پژوهشكده دين‌پژوهي با اشاره به روايت پيامبر(ص) كه فرمودند: «حسين مني و انا من حسين»اظهار كرد: عزاداري پيامبران با استفاده از اين روايت تفسير پذير مي‌شد به اين معنا كه اسلام محمدي الحدوث و حسيني البقا است.

درودگر با اشاره به اينكه پيامبر اسلام (ص) هم براي امام حسين(ع) گريستند بيان كرد: منطق اسلام به وسيله قيام كربلا بيمه مي‌شود و لذا گريه بر امام حسين(ع) و بيان مصائب آن حضرت ارتباط مستقيمي با بقا مكتب نبوي دارد كه بعثت اگر به وسيله پيامبر (ص) در قار حرا آغاز شد و تكون پيدا كرد و در طول 23 سال استمرار پيدا كرد در سرزمين كربلا و در روز عاشورا بيمه شد.

وي با اشاره به زمينه‌هاي حادثه كربلا گفت: بعد از نيم قرن جامعه نبوي دچار استحاله فكري و فرهنگي شد و انحراف‌ها و دروغ‌پردازي‌ها اتفاق افتاد و روي چهره اصيل و حقيقي اسلام گرد و غبار‌هايي نشست و جنگ حق با باطل و جنگ توحيد و شرك تبديل شد به جنگ حق با نفاق!

رئيس پژوهشكده دين‌پژوهي تصريح كرد: نفاق فكري با استفاده از نقاب داراني كه نقاب اسلام بر چهره خود زده بودند در حال از بين رفتن بود و بار ديگر حادثه كربلا نقاب‌ها را كنار زد و مردم را هدايت كرد و بار ديگر جنگ حق با نفاق تبديل شد به جنگ حق و باطل و اين فلسفه قيام امام حسين (ع) است.

وي با اشاره به سيره ائمه (ع) در گريه براي امام حسين(ع) اظهار كرد: اميرالمومنين(ع) براي امام حسين(ع) گريستند، امام حسن مجتبي(ع) هم براي ايشان گريستند و عبارت «لايومك كيومك يا ابا عبدالله» از آن حضرت است و در واقع خود اين عبارت پرده برداري از قيام امام حسين(ع) است.

رئيس پژوهشكده دين‌پژوهي ابراز كرد: امام سجاد(ع) 30 سال براي پدر مظلوم خود گريست؛ امام باقر(ع) كه چهار ساله بودند و در واقعه كربلا حضور داشتند بعدها در هر مناسبتي كه پيش مي‌آمد قيام كربلا را زنده مي‌كردند.

وي با اشاره به اينكه گريه براي امام حسين(ع) صرفا گريه عاطفي نيست تصريح كرد: اين گريه گريستني نيست كه در آن صرفا دل بسوزد؛ در اين واقعه بايد از گريه عاطفي به گريه عقلاني و از گريه عقلاني به گريه عرفاني و از مجموع گريه عاطفي، عقلاني و عرفاني به گريه جهادي و حماسي و عدالت‌خواهانه و ظلم‌گريزانه برسيم و در متن جامعه حركت ايجاد كنيم.

رئيس پژوهشكده دين‌پژوهي با اشاره به اينكه در واقع اين گريه بايد گريه حركت‌زا و تعهد آفرين باشد و مسئوليت براي انسان توليد كند عنوان كرد: اين نوع گريستن گريه‌اي بوده است كه ائمه ما آن را احيا مي‌كردند و فراوان هم بر آن تاكيد داشتند.

وي بيان كرد: عبارت«كل ارض كربلا كل يوم عاشورا و كل شهر محرم» از امام صادق(ع) اگر به درستي تفسير شود روايت بسيار عجيبي است و نشان از اين واقعيت دارد كه ما در هر لحظه بايد به دنبال احيا نام امام حسين(ع) باشيم.

درودگر با اشاره به اينكه حضرت زينب(س) آنچنان در مدينه براي امام حسين(ع) عزاداري كردند كه بنا به روايات مجبور شدند كه آن حضرت را تبعيد كنند ادامه داد: اين امر نشان مي‌دهد اين عزاداري‌ها اين قدرت را دارد كه پايه‌هاي حكومت ظلم را بلرزاند.

وي با اشاره به عزاداري موسى بن جعفر(ع)، على بن موسى (ع) و ساير ائمه(ع) براي امام حسين(ع) تصريح كرد: در زيارت مقدسه ناحيه حضرت حجت بن الحسن، قائم آل محمد(ص) واقعه عاشورا را به تفضيل بيان مي‌كند و مي‌فرمايد اگر اشك چشمانم تمام شود براي شما خون گريه مي‌كنم!

درودگر اظهار كرد: تمامي انبيا از حضرت آدم(ع) تا خاتم و از اميرالمومنين(ع) تا خاتم الاوصيا(ع) تلاش مي‌كردند كه اين جريان زنده بماند و تحريفي در آن صورت نگيرد و اهداف آن در جامعه زنده بماند.

وي با اشاره به عزاداري‌هاي امروز بيان كرد: عزاداري بايد عاطفي، عقلاني و عرفاني باشد و ما نبايد اجازه بدهيم كه عزاداري‌ها با خرافات آميخته شود و يا از شيوه‌ها و سبك‌هاي غير متعارف براي عزاداري استفاده شود.

رئيس پژوهشكده دين‌پژوهي در پايان گفت: شيوه‌هاي عزاداري براي امام حسين(ع) يك امر عرفي است و ممكن است هر منطقه و قومي به شيوه‌اي خاص براي آن حضرت عزاداري كنند اما در عزاداري‌ها بايد اين قاعده كلي كه هيچ فعل حرامي نبايد انجام شود مد نظر قرار بگيرد.

يکشنبه|ا|18|ا|دي|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: همشهری]

[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 278]