آرزوهـاي مـقـوايـي؛ مـار و پـلـه زنــدگــي

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: آرزوهـاي مـقـوايـي؛ مـار و پـلـه زنــدگــي

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: نگاهي به وبلاگها

آيا زندگي شبيه به بازي مار و پله نيست؟ طاس خوب مي‌آيد و بازي را خوب شروع مي‌كنيد، شانس‌تان مي‌زند و از يكي دو نردبان بالا مي‌رويد، يك قدم مانده به موفقيت با نيش ماري كه آن‌جا خوابيده رديف‌ها و ستون‌ها را سقوط مي‌كنيد و برمي‌گرديد به قعر، به جايي كه از آن شروع كرده‌ بوديد...

به گزارش سرويس نگاهي به وبلاگ‌هاي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در ادامه مطلب وبلاگي به نشاني http://sainttouka.blogfa.com آمده است: مار كه پنهان نبود، در تمام مدت جلوي چشم‌تان دراز كشيده بود و انتظار مي‌كشيد و شما خوش‌بينانه فكر مي‌كرديد كه شايد طاس بازهم خوش بيايد و از روي آن به سلامت بجهيد...

كنار هر بازي مار و پله‌اي يك صفحه‌ي منچ هست، من منچ را ترجيح مي‌دهم كه مار ندارد، اگر مهره‌اي زمين بخورد و از دور خارج شود به خاطر نيش مار بي‌ احساسي نيست كه فقط دراز كشيده تا بخت از شما روي برگرداند، رقيبي داريد كه شرايطي مساوي با شما دارد و به دنبال‌تان است، همان‌طور كه شما در تعقيب او هستيد...

نويسنده اين يادداشت در ادامه نوشته است: عادتي نه خيلي قديمي‌ است كه با رسيدن به روزهاي پاياني سال روي مقواي بزرگي فهرستي بنويسم از آرزوها و هدف‌هاي سال بعد، با ضخيم‌ترين قلمي‌ كه دارم مي‌نويسم تا پررنگ باشد و پررنگ بماند. اين كار هيچ حسني نداشته باشد مي‌فهمم كه دامنه‌ي آرزوهايم چه پهنايي دارد، به چه دورنمايي نگاه مي‌كنم و چه توقعي از روزگار دارم. آن‌چه را سال پيش نوشتم ‎خواندم و آن‌هايي را كه ديگر آرزو نبود خط زدم، به باقي مانده‌اش نگاه كردم، به بعضي‌شان نرسيدم، اما ديگر نمي‌خواهم‌شان، به آن‌ها ‌خنديدم و خط‌شان زدم، بعضي ديگر را هنوز مي‌خواهم، دوباره نوشتم‌شان و بعد نوبت به آرزوهاي جديد رسيد كه به فهرست اضافه كردم و ‌گذاشتم آن روبرو، جلوي چشم تا يك سال تمام، هرشب نگاهش كنم... آيا روزي كه به همه‌ي آرزوهايم رسيده باشم يا ديگر آرزويي نداشته باشم آدم خوشبخت‌تري هستم؟

انتهاي پيام

دوشنبه|ا|19|ا|اسفند|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 253]