روح دفاع(3) سرهنگ ستاد محمد رضا باستاني

واضح آرشیو وب فارسی:ايران: روح دفاع(3) سرهنگ ستاد محمد رضا باستاني
اين نوشتار تحليل جامعي از عوامل و انگيزه‌هاي حاكم بر
8 سال دفاع مقدس است كه توسط واحد انتشارات و رسانه سازمان حفظ آثار و نشر ارزش‌هاي دفاع مقدس ارتش جمهوري اسلامي ايران ارائه گرديده است و در چند شماره تقديم مي‌گردد
نتيجه كلي اين هدف‌ها، وصول به يك هـدف سياسي بود و آن به دست آوردن برتري مطلق سياسي در منطقه خليج‌فارس، وابستگي بيشتر به ابر قدرت‌هاي شرق و غرب، اثبات برتري عراق در منطقه و سرانجام قبولاندن رهبري عراق به آنان بود، طبعاًَ اين خواست برتري‌جويي سياسي و مكتبي عـراق با حقوق طبيعي و سياسي و اقتصادي ملت ايران كه سياست نه شرقي و نه غربي را اصل سياست خود قرارداده بود هماهنگي نداشت و بـا آن نيز كاملاً در تضاد بود؛ زيرا عقايد اسلامي ايـران بـا عقايد پان عربيسم و ناسيوناليسم منفي حكومت بعثي عراق و ساير حكام منطقه مغايرت اصولي داشت، بنابـراين اولين عامل جنگ كه تلاش براي وصول به هدف‌هاي سياسي بود، خـواه ناخـواه نمايان شد.
با بررسي‌هاي بعمل آمده از مقايسه توانايي‌هاي سياست داخلي و خارجي ايران و عراق چنين استنباط مي‌شود كه معمولاً براي وصول به هدف‌هاي سياسي علاوه بر برتري نظامي، برتري سياست داخلي و خارجي نيز ضروري است، بنابراين براي پي بردن به توانايي‌هاي سياست داخلي و خارجي ايران و عراق لازم است شرايـط سياسي مـوجود درآغاز جنگ و همچنين در 8 سال دفاع مقدس بررسي شود. از نظر سياست خارجي مي‌توان گفت، برتري مطلق با دولت عراق بود؛ زيرا سياست نه شرقي نه غربي جمهوري اسلامي ايـران يك روش سياسي كاملاً جديد نـسبت بـه روش‌هـاي شناخته شده جهان بود و تقريباً هيـچ كشوري در صحنه سياست بين‌المللي پيرو اين سياست نبود و حتي كشورهاي عضو نهضت غير متعهدها، بـه نادرستي چنين اسمي را براي خود انتخـاب كرده بـودند، زيرا هيـچ يك از اين كشورهاي غير متعهد مطلق نبودند بلكه يا گرايش بـه شرق داشتند و يـا گرايش به غرب، نظريه غـير متعهد واقعي را براي اوّلين بار نظام نوپاي جمهوري اسلامي ايران بـا اعلام سياست نه شرقي نه غربي به حكومت‌هاي جهان سوم ارائه داد، اما آنهـا توانايـي پذيرش اين سياست را نداشتند، بويژه اين‌كه فلسفه سياسي ايران از يك مكتب مذهبي، يعني اسلام سرچشمه مي‌گرفت درحالي كه در جهان امروز، درتمام اجتماعات اقوام و ملل، عملاً مذهب از سياست جدا شده و در حاشيه قرار گرفته است، بنابراين حكومت‌هاي كشورهاي ديگر جهان به استثناي دو كشور ليبي و سوريه و تا حدودي كشور الجزاير كه از ايران حمايت مي‌كردند، بقيـه بيش از 150 كشور جـهان به‌طور قطعي و يـا ضمني پشتيبان عراق بودند و يـا از ايران حمايت نمي‌كردند، سياست جهاني به‌طور كلي عليه انقلاب اسلامي ايران بود و اغلب دولت‌ها اعم از اسلامي و غير اسلامي از گسترش نهضت ضد استكباري، ضد كمونيستي و امپرياليستي به وحشت افتاده بودند.
در شماره بعدي بخش پاياني بررسي عوامل سياسي تقديم مي‌شود

پيشخوان

امامت را بشناس
كتاب امامت را بشناس (پرسش‌ها و شبهات) به قلم مرتضي مطيعي از سوي انتشارات كريمه اهل بيت (ع) منتشر شد. مؤلف كتاب امامت را بشناس، به مباحثي از امامت از جمله لزوم وجود امام، علم امام، عصمت امام و تعيين و انتصاب امام پرداخته است. اين كتاب با روش تحليلي كلامي و با استفاده از ادله عقلي و نقلي به شبهات و پرسش‌ها در باب امامت پرداخته است. ضرورت وجود امام و صفات و شرايط مهم او در نزد شيعه يعني علم و عصمت ـ كه وجه تمايز شيعه از غير او در اين باب است ـ و اين كه نصب امام به دست كيست؟ و او چه كساني را به امامت برگزيده است، موضوع پژوهش اين كتاب است. بخش عمده‌اي از اين نوشتار به رفع شبهات و پاسخ به سؤالات اختصاص يافته است. «لزوم وجود امام»، «علم امام»، «عصمت امام»، «تعيين و انتصاب امام». عناوين بخش‌هاي چهارگانه اين كتاب را تشكيل مي‌دهد. مؤلف اين كتاب در پاسخ به اين سؤال كه اظهار گناه و استغفار از طرف امام به چه معناست، وجوهي نقل مي‌كند كه به يك مورد آن اشاره مي‌شود: «معرفت داراي مراتب است. گاهي كسي چندين واجب الهي را ترك مي‌كند و چندين گناه كبيره مرتكب مي‌شود و هيچ احساس ندامتي ندارد، شخص ديگري با ترك شدن يك واجب يا مرتكب شدن يك گناه كبيره بسيار غمگين است، ديگري با عدم توفيق بر انجام نماز شب يا مستحب ديگري خود را نمي‌بخشد و ماتم مي‌گيرد و شخصي ديگر با عدم رعايت آداب و محاسن اخلاقي دچار اندوه مي‌شود و... به هر ميزان كه معرفت شخص به حق تعالي بيشتر باشد، اين اظهار ندامت و احساس گناه افزوني مي‌يابد. ائمه عليهم السلام چون معرفت‌شان نسبت به حق تعالي بسيار بالاست با همه اعمال خالصانه‌اي كه دارند وقتي عظمت حق تعالي رادر نظر مي‌آورند، خود را مقصر و گناهكار مي‌بينند و اعمال خود را ـ كه در مقايسه با اعمال ما بسيار ارزشمند است ـ ناچيز شمرده و خود را گناهكار به حساب مي‌آورند. مثل كسي كه هديه‌اي به اندازه قدرت و استطاعت خود براي شخصيت بزرگي مي‌برد با اين حال وقتي هديه را تقديم مي‌كند با توجه به مقام بالاي آن شخصيت، عذرخواهي مي‌كند كه با آوردن اين پيشكش بي‌ارزش به مقام والاي شما جسارت و بي‌احترامي شد».

پنجشنبه|ا|8|ا|دي|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايران]

[مشاهده در: www.iran-newspaper.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 273]