حماسه حسيني (قسمت دوم و سوم) عوامل اصلي تحريف واقعه كربلا ازنگاه استاد شهيد مطهري(قسمت دوم و سوم)

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: حماسه حسيني (قسمت دوم و سوم) عوامل اصلي تحريف واقعه كربلا ازنگاه استاد شهيد مطهري(قسمت دوم و سوم)
دفتر پژوهش و بررسيهاي خبري:استاد شهيد آيت‏اللّه‏ مرتضي مطهري در كتاب "حماسه حسيني" عوامل اصلي تحريفات تاريخي واقعه كربلا را مورد بررسي قرار داد.

كتاب " حماسه حسيني" مجموعه‏اي است مشتمل بر سخنراني‏ها و يادداشت‏هاي استاد مطهري در باره واقعه كربلا كه قسمت دوم آن در گزارش زير منتشر مي شود.
جلسه دوم : عوامل تحريف
بسم الله الرحمن الرحيم
الحمد لله رب العالمين باري‏ء الخلائق اجمعين و الصلوه و السلام علي عبد الله و رسوله و حبيبه و صفيه ، سيدنا و نبينا و مولانا ابي‏القاسم محمد صلي‏ الله عليه و آله و سلم و علي آله الطيبين الطاهرين المعصومين . اعوذ بالله من الشيطان الرجيم :
« فبما نقضهم ميثاقهم لعناهم و جعلنا قلوبهم قاسيه يحرفون الكلم عن‏ مواضعه و نسوا حظا مما ذكروا به ».
گفتيم تحريفاتي در واقعه عاشورا شده است ، چه از نوع تحريف لفظي و چه‏ از نوع تحريف معنوي . و همين تحريفات سبب شده كه اين سند بزرگ تاريخي‏ و اين منبع بزرگ تربيتي براي ما بي‏اثر و يا كم اثر شود، و احيانا در مواقعي اثر معكوس ببخشد. عموم ما وظيفه داريم كه اين سند مقدس را از اين تحريفات كه آن را آلوده كرده است پاك منزه كنيم . امشب درباره عوامل تحريف بحث مي‏كنم و سپس بحث ما در اطراف تحريفات معنوي اين حادثه خواهد بود .
عوامل تحريف:
اين عوامل بر دو قسم است. يك نوع عوامل عمومي است . يعني بطور كلي‏ عواملي وجود دارد كه تواريخ را دچار تحريف مي‏كند ، اختصاص به حادثه‏ عاشورا ندارد . مثلا هميشه اغراض دشمنان، خود ، عاملي است براي اينكه‏ حادثه‏اي را دچار تحريف كند . دشمن براي اينكه به هدف و غرض خود برسد، تغيير و تبديلهايي در متن تاريخ ايجاد و يا توجيه و تفسيرهاي ناروايي از تاريخ مي‏كند و اين نمونه‏هاي زيادي دارد كه نمي‏خواهم در اطراف آنها بحث‏ بكنم ، همين قدر عرض مي‏كنم كه در تحريف حادثه كربلا هم اين عامل دخالت‏ داشته است. يعني دشمنان در صدد تحريف نهضت حسيني برآمدند. و همان‏ طوري كه در دنيا معمول است كه دشمنان ، نهضت هاي مقدس را به افساد و اخلال و تفريق كلمه و ايجاد اختلاف متهم مي‏كنند، حكومت اموي نيز خيلي‏ كوشش كرد براي اينكه نهضت حسيني را چنين رنگي بدهد.
از همان روز اول چنين تبليغاتي شروع شد. مسلم كه به كوفه مي‏آيد، يزيد ضمن ابلاغي كه براي ابن زياد جهت حكومت كوفه صادر مي‏كند،مي‏نويسد: مسلم پسر عقيل به كوفه آمده است و هدفش اخلال و افساد و ايجاد اختلاف در ميان مسلمانان است ! برو و او را سركوب كن . وقتي مسلم گرفتار مي‏شود و او را به دارالاماره ابن زياد مي‏برند ، ابن زياد به مسلم مي‏گويد : پسر عقيل ! چه شد كه آمدي به اين شهر ، مردم وضع مطمئن و آرامي داشتند ، تو آمدي آشوب كردي ، ايجاد اختلاف و فتنه انگيزي كردي ! مسلم هم مردانه جواب داد: اولا آمدن ما به اين شهر ابتدايي نبود. مردم اين شهر از ما دعوت كردند، نامه‏هاي فراوان نوشتند و آن نامه‏ها موجود است . و در آن نامه‏ها نوشته‏اند پدر تو ، زياد ، در سالهايي كه در اينجا حكومت كرده ، نيكان‏ مردم را كشته، بدان را بر نيكان مسلط كرده و انواع ظلمها و اجحافها به‏
مردم كرده است . از ما دعوت كردند براي اينكه عدالت را برقرار كنيم .
ما براي برقراري عدالت آمده‏ايم . و حكومت اموي براي اينكه تحريف معنوي‏ كرده باشد، از اين جور قضايا زياد گفت، ولي تاريخ اسلام تحت تاثير اين‏ تحريف واقع نشد. و شما يك مورخ و صاحبنظر را در دنيا پيدا نمي‏كنيد كه‏ بگويد حسين بن علي العياذ بالله قيام نابجايي كرد ، آمد كلمه مردم را تفريق كند ، اتحاد را از بين ببرد . خير ، دشمن نتوانست در حادثه كربلا
تحريفي ايجاد كند . در حادثه كربلا هر چه تحريف شده ، با كمال تاسف از ناحيه دوستان است.
عامل دوم
عامل دوم تمايل بشر به اسطوره سازي و افسانه‏سازي است و اين در تمام‏ تواريخ دنيا وجود دارد . در بشر ، يك حس قهرمان پرستي هست كه در اثر آن درباره قهرمانهاي ملي و قهرمان هاي ديني افسانه مي‏سازد. بهترين دليلش اين است كه مردم براي نوابغي مثل بوعلي‏
سينا و شيخ بهايي چقدر افسانه جعل كردند! بوعلي سينا بدون شك نابغه‏ بوده و قواي جسمي و روحي او يك جنبه فوق العادگي داشته است. ولي‏ همينها سبب شده مردم براي او افسانه‏ها بسازند. مثلا مي‏گويند بوعلي سينا مردي را از فاصله يك فرسنگي ديد و گفت اين مرد ، نان روغني ، ناني كه‏ چرب است مي‏خورد . گفتند از كجا فهميدي كه نان مي‏خورد و نان او هم چرب‏ است ؟ ! گفت براي اينكه من پشه‏هايي را مي‏بينم كه دور نان او مي‏گردند ،
فهميدم نانش چرب است كه پشه دور آن پرواز مي‏كند ! معلوم است كه اين‏ افسانه است ، آدمي كه پشه را از يك فرسنگي ببيند ، چربي نان را از خود پشه‏ها زودتر مي‏بيند .
يا مي‏گويند بوعلي سينا در مدتي كه در اصفهان تحصيل مي‏كرد، گفت من‏ نيمه‏هاي شب‏كه براي مطالعه برمي‏خيزم ، صداي چكش مسگرهاي كاشان نمي‏گذارد مطالعه كنم . رفتند تجربه كردند ، يك شب دستور دادند مسگرهاي كاشان‏ چكش نزنند ، آن شب را بوعلي گفت آرام خوابيدم و يا آرام مطالعه كردم . معلوم است كه اينها افسانه است .
براي شيخ بهايي چقدر افسانه ساختند. اين جور چيزها اختصاص به حادثه‏ عاشورا ندارد . مردم درباره بوعلي هر چه مي‏گويند ، بگويند ، به كجا ضرر مي‏زند ؟ به هيچ جا . اما افرادي كه شخصيت آنها ، شخصيت پيشوايي است ، قول آنها ، عمل آنها ، قيام آنها ، نهضت آنها سند و حجت‏ است ، نبايد در سخنانشان ، در شخصيتشان ، در تاريخچه‏شان تحريفي واقع شود
. درباره اميرالمؤمنين علي عليه السلام ، ما شيعيان چقدر افسانه گفته‏ايم !
در اينكه علي عليه السلام مرد خارق العاده‏اي بوده و بحثي نيست . در شجاعت علي عليه‏السلام كسي شك ندارد . دوست و دشمن اعتراف دارند كه‏ شجاعت علي عليه السلام شجاعت فوق افراد عادي بوده است . علي عليه السلام‏ در هيچ ميدان جنگي ، با هيچ پهلواني نبرد نكرد مگر اينكه آن پهلوان را كوبيد و بزمين زد. اما مگر افسانه سازها و اسطوره سازها به همين مقدار قناعت كردند ؟ ! ابدا . مثلا گفته‏اند علي عليه السلام در جنگ خيبر با
مرحب خيبري روبرو شد، مرحب چقدر فوق العادگي داشت. مورخين هم‏ نوشته‏اند كه علي در آنجا ضربتش را كه فرود آورد اين مرد را دو نيم كرد ( نمي‏دانم كه اين دو نيم كامل بوده يا نه ) ولي در اينجا يك حرفها ، و يك‏ افسانه‏هايي درست كردند كه دين را خراب مي‏كند . مي‏گويند به جبرئيل وحي‏ شد فورا بزمين برو كه اگر شمشير علي فرود بيايد ، زمين را دو نيم مي‏كند، به گاو و ماهي خواهد رسيد ، بال خود را زير شمشير علي بگير . رفت گرفت‏ ، علي هم شمشيرش را آنچنان فرود آورد كه مرحب دو نيم شد و اگر آن دو نيم را در ترازو مي‏گذاشتند با هم برابر بودند! بال جبرئيل از شمشير علي‏ آسيب ديد و مجروح شد، تا چهل شبانه روز نتوانست به آسمان برود. وقتي‏ كه به آسمان رفت خدا از او سؤال كرد اين چهل روز كجا بودي ؟ خدايا در زمين بودم ، تو به من ماموريت داده بودي . چرا زود برنگشتي ؟ خدايا
شمشير علي كه فرود آمد بالم را مجروح كرد، اين چهل روز مشغول پانسمان بال خودم بودم ! ديگري مي‏گويد شمشير علي آنچنان سريع و نرم آمد كه از فرق مرحب گذشت تا به نمد زين‏
اسب رسيد . علي كه شمشيرش را بيرون كشيد ، خود مرحب هم نفهميد ! گفت‏ علي همه زور تو همين بود ؟ ! ( خيال كرد ضربت كاري نشده است ! ) همه‏ پهلواني تو همين بود ؟ ! علي گفت خودت را حركت بده، مرحب خودش را حركت داد، نصف بدنش از يك طرف افتاد و نصف ديگر از طرف ديگر ! حاجي نوري، اين مرد بزرگ در كتاب لؤلؤ و مرجان ، ضمن انتقاد از جعل‏ اينگونه افسانه‏ها مي‏گويد براي شجاعت حضرت ابوالفضل نوشته‏اند كه او در جنگ صفين ( كه اصلا شركت حضرت هم معلوم نيست ، اگر شركت هم كرده يك‏ بچه پانزده ساله بوده ) مردي را به هوا انداخت ، ديگري را انداخت ، نفر بعدي را ، تا هشتاد نفر ، نفر هشتادم را كه انداخت هنوز نفر اول بزمين‏ نيامده بود ! بعد اولي كه آمد دو نيمش كرد ، دومي نيز همچنين تا نفر آخر ! قسمتي از تحريفاتي كه در حادثه كربلا صورت گرفته معلول حس اسطوره سازي‏
است . اروپائيها مي‏گويند در تاريخ مشرق زمين مبالغه‏ها ، اغراقها زياد است و راست هم مي‏گويند . ملا آقاي دربندي در اسرار الشهاده نوشته است : سواره نظام لشكريان عمر سعد ششصد هزار نفر و پياده نظامشان دور كرور بود و در مجموع يك ميليون و ششصد هزار نفر و همه اهل كوفه بودند ! مگر كوفه‏ چقدر بزرگ بود ؟ كوفه يك شهر تازه ساز بود كه هنوز سي و پنج سال بيشتر از عمر آن نگذشته بود ، چون كوفه را در زمان عمربن خطاب ساختند . اين شهر را عمر دستور داد بسازند براي اينكه لشكريان اسلام در نزديكي ايران مركزي داشته باشند .
در آن وقت معلوم نيست همه جمعيت كوفه آيا به صد هزار نفر مي‏رسيده است‏ يا نه ؟ اينكه يك ميليون و ششصد هزار نفر سپاهي در آن روز جمع بشود و حسين بن علي هم سيصد هزار نفر آنها را بكشد ، با عقل جور در نمي‏آيد. اين‏، قضيه را بكلي از ارزش مي‏اندازد .
گويند كسي در مورد هرات اغراق و مبالغه مي‏كرد و مي‏گفت : هرات يك‏ زماني خيلي بزرگ بود. گفتند : چقدر بزرگ بود ؟ گفت : در يك زمان‏ واحد در هرات بيست و يك هزار احمد يك چشم كله پز وجود داشت . چقدر ما بايد آدم داشته باشيم و چقدر بايد احمد داشته باشيم و چقدر احمد يك‏ چشم داشته باشيم و چقدر احمد يك چشم كله پز داشته باشيم كه بيست و يك‏ هزار احمد يك چشم كله پز وجود داشته باشد !
اين حس اسطوره سازي ، خيلي كارها كرده است . ما نبايد يك سند مقدس‏ را در اختيار افسانه سازها قرار بدهيم « فان فينا اهل البيت في كل خلف‏ عدولا ينفون عنه تحريف الغالين و انتحال المبطلين و تاويل الجاهلين »، ما وظيفه داريم . حال براي هرات هر كس هر چه مي‏خواهد ، بگويد . آيا صحيح است در تاريخ حادثه عاشورا ، حادثه‏اي كه ما دستور داريم هر سال آن‏ را بصورت يك مكتب ، زنده بداريم ، اينهمه افسانه وارد شود ؟ !
عامل سوم
عامل سوم ، يك عامل خصوصي است . اين دو عامل كه عرض كردم يعني غرضها و عداوتهاي دشمنان و حس اسطوره‏سازي و افسانه سازي بشر در تمام تواريخ‏ دنيا هست. ولي در خصوص حادثه عاشورا يك جريان و عامل بالخصوصي هست‏ كه سبب شده است در اين داستان ، جعل واقع شود .
پيشوايان دين از زمان پيغمبر اكرم و ائمه اطهار دستور اكيد و بليغ‏ داده‏اند كه بايد نام حسين بن علي زنده بماند ، بايد مصيبت حسين بن علي‏ هر سال تجديد شود . چرا ؟ اين چه دستوري است در اسلام ، چرا ائمه دين‏ اينهمه به اين موضوع اهتمام داشتند ، و چرا براي زيارت حسين بن علي‏ اينهمه ترغيب و تشويق است ؟ به اين چرا بايد دقت كنيد . ممكن است كسي‏ بگويد براي اينست كه تسلي خاطري براي حضرت زهرا باشد ! آيا اين حرف‏ مسخره نيست ؟ بعد از 1400 سال هنوز حضرت زهرا احتياج به تسليت داشته‏ باشد ، در صورتي كه به نص خود امام حسين و بحكم ضرورت دين ، بعد از شهادت امام حسين ، ايشان و حضرت زهرا نزد يكديگرند . اين چه حرفي است‏ ؟ ! مگر حضرت زهرا بچه است كه بعد از 1400 سال هنوز هم بسر خودش بزند ، گريه كند و ما برويم به ايشان سر سلامتي بدهيم ؟ ! اين حرفهاست كه دين‏ را خراب مي‏كند ! حسين عليه السلام مكتب عملي اسلام را تاسيس
كرد . حسين عليه السلام نمونه عملي قيامهاي اسلامي است . خواستند مكتب‏ حسين زنده بماند، خواستند سالي يك بار حسين با آن نداهاي شيرين و عالي‏و حماسه انگيزش ظهور كند ، فرياد كند : « الا ترون ان الحق لا يعمل به و ان الباطل لا يتناهي عنه ليرغب المؤمن في لقاء الله محقا » خواستند « الموت اولي من ركوب العار »، مرگ از زندگي ننگين بهتر است ، براي هميشه زنده بماند . خواستند « لا اري الموت الا سعادش و الحياش مع‏ الظالمين الا برما » ، براي هميشه زنده بماند . زندگي با ستمكاران‏ براي من خستگي آور است ، مرگ در نظر من جز سعادت چيزي نيست . خواستند آن جمله‏هاي ديگر حسين : « خط الموت علي ولد آدم مخط القلادش علي جيد الفتاش » ، زنده بماند « هيهات منا الذله » زنده بماند .
خواستند صحنه‏هايي از اين قبيل كه حسين عليه السلام مي‏آيد در مقابل سي هزارنفر مي‏ايستد در حالي كه در نهايت شدت از ناحيه خود و خاندان خود گرفتار است و مرد وار ، كه چنين مردي دنيا بخود نديده است مي‏فرمايد:
« الا و ان الدعي ابن الدعي قد ركز بين اثنتين بين السلة »
« و الذلة و هيهات منا الذلة يأبي الله ذلك لنا و رسوله و المؤمنون و
حجور طابت و طهرت » ، زنده بماند . مكتب حسين عليه السلام زنده‏ بماند ، تربيت حسيني زنده بماند ، پرتوي از روح حسيني در اين ملت دميده‏ شود و بر آن بتابد . فلسفه‏اش خيلي روشن است .
نگذاريد حادثه عاشورا فراموش شود . حيات شما ، زندگي و انسانيت و شرف شما به اين حادثه بستگي دارد . به اين وسيله مي‏توانيد اسلام را زنده‏ نگهداريد . پس ترغيب كردند كه مجلس عزاي حسيني را زنده نگهداريد و درست است . عزاداري حسين بن علي واقعا فلسفه صحيحي دارد ، فلسفه بسيار بسيار عالي هم دارد . هر چه ما در اين راه كوشش كنيم ، بشرط اينكه هدف‏ اين كار را تشخيص دهيم ، بجاست . اما متاسفانه عده‏اي اين را نشناختند، خيال كردند بدون اينكه مردم را به مكتب حسين آشنا كنند ، به فلسفه قيام‏ حسيني آشنا كنند، مردم را عارف به مقامات حسيني كنند ، همين قدر كه‏ آمدند و نشستند و نفهميده و ندانسته گريه‏اي كردند، كفاره گناهان است.
مرحوم حاجي نوري نكته‏اي را در كتاب " لؤلؤ و مرجان " ذكر كرده است‏ و آن اينكه عده‏اي گفتند موضوع امام حسين و گريه بر او ، ثوابش آنقدر زياد است كه از هر وسيله‏اي براي اين كار مي‏شود استفاده كرد . يك حرفي‏ امروزيها در مكتب " ما كياول " در آورده‏اند كه مي‏گويند هدف وسيله را مباح مي‏كند . هدف خوب باشد ، وسيله هر چه شد ، شد ! اينها هم گفتند ما يك هدف مقدس و منزه داريم و آن گريستن بر امام‏ حسين ( ع ) است كه كار بسيار خوبي است و بايد گريست . به چه وسيله‏ بگريانيم ؟ بهر وسيله كه شد ! هدف كه مقدس است ، وسيله هر چه شد ، شد . اگر تعزيه در آوريم ، يك تعزيه‏هاي اهانت آور ، درست است يا نه ؟
گفتند اشك جاري مي‏شود يا نه ؟ همين قدر كه اشك جاري شود ، اشكال ندارد ! شيپور بزنيم ، طبل بزنيم ، طبل بزنيم معصيت كاري بكنيم ، به بدن مرد لباس زن بپوشانيم ، عروسي قاسم درست كنيم ، جعل كنيم ، تحريف كنيم ، در دستگاه امام حسين اين حرفها مانعي ندارد . دستگاه امام حسين از دستگاه‏ ديگران جداست . در اينجا دروغ گفتن بخشيده است ، جعل كردن ، تحريف‏ كردن ، شبيه سازي ، به تن مرد لباس زن پوشاندن ، بخشيده است . هر گناهي‏ كه اينجا بكنيد ، بخشيده است ، هدف خيلي مقدس است ! در نتيجه افرادي‏
دست به جعل و تحريف اين قضيه زدند كه انسان تعجب مي‏كند!
در ده ، پانزده سال پيش كه به اصفهان رفته بودم، در آنجا مرد بزرگي‏ بود، مرحوم حاج شيخ محمد حسن نجف آبادي اعلي الله مقامه، خدمت ايشان‏ رفتم و روضه‏اي را كه تازه در جايي شنيده بودم و تا آن وقت نشنيده بودم ، براي ايشان نقل كردم . كسي كه اين روضه را مي‏خواند اتفاقا ترياكي هم بود . اين روضه را خواند و بقدري مردم را گرياند كه حد نداشت . داستان‏ پيرزني را نقل مي‏كرد كه در زمان متوكل مي‏خواست به زيارت امام حسين برود
و آن وقت جلوگيري مي‏كردند و دستها را مي‏بريدند تا اينكه قضيه را به آنجا رساند كه اين زن‏
را بردند و در دريا انداختند . در همان حال اين زن فرياد كرد يا اباالفضل‏ العباس ! وقتي داشت غرق مي‏شد سواري آمد و گفت ركاب اسب مرا بگيرد .
ركابش را گرفت، گفت چرا دستت را دراز نمي‏كني ؟ گفت من دست در بدن‏ ندارم ، كه مردم خيلي گريه كردند .
مرحوم حاج شيخ محمد حسن تاريخچه اين قضيه را اين طور نقل كرد كه يك‏ روز در حدود بازار ، حدود مدرسه صدر ( جريان ، قبل از ايشان اتفاق افتاده‏ و ايشان از اشخاص معتبري نقل كردند ) مجلس روضه‏اي بود كه از بزرگترين‏ مجالس اصفهان بود و حتي مرحوم حاج ملا اسماعيل خواجويي كه از علماء بزرگ‏ اصفهان بود در آنجا شركت داشت . واعظ معروفي مي‏گفت كه من آخرين منبري‏ بودم . منبريهاي ديگر مي‏آمدند و هنر خودشان را براي گرياندن مردم اعمال‏ مي‏كردند . هر كس مي‏آمد روي دست ديگري مي‏زد و بعد از منبر خود مي‏نشست‏ تا هنر روضه خوان بعد از خود را ببيند ، تا ظهر طول كشيد . ديدم هر كس‏
هر هنري داشت بكار برد ، اشك مردم را گرفت . فكر كردم من چه كنم ؟ همانجا اين قضيه را جعل كردم ، رفتم قصه را گفتم و از همه بالاتر زدم ، عصر همان روز رفتم در مجلس ديگري كه در چارسوق بود ، ديدم آنكه قبل از من منبر رفته همين داستان را مي‏گويد . كم كم در كتابها نوشتند و چاپ هم‏ كردند ! اين موضوع كه دستگاه حسيني ، دستگاه جدايي است و از هر وسيله‏اي‏ براي گرياندن مردم مي‏شود استفاده كرد ، اين توهم و خيال دروغ و غلط ،
عامل بزرگي براي جعل و تحريف شد !
مرحوم حاجي نوري، اين مرد بزرگوار ، استاد مرحوم حاج شيخ عباس قمي كه‏ حتي بر حاج شيخ عباس ترجيح داشته است به اعتراف خود حاج شيخ عباس و ديگران ، مرد فوق العاده متبحر و با تقوائي است . ايشان اين مطلب را در كتاب خودشان طرح كرده‏اند كه اگر اين حرف درست باشد كه هدف وسيله را مباح مي‏كند ، من اين جور مي‏گويم : يكي از هدفهاي اسلامي ، ادخال سرور در قلب مؤمن است ، يعني انسان كاري كند كه مؤمني خوشحال شود . من براي‏ اينكه مؤمني را خوشحال كنم ، در حضور او غيبت مي‏كنم چون از غيبت خيلي‏ خوشش مي‏آيد ! اگر بگويند مرتكب گناه مي‏شوي ، مي‏گويم خير ، هدفم مقدس‏ است ، من كه غيبت مي‏كنم ، مي‏خواهم او را خوشحال كنم !
مثال ديگري مرحوم حاجي نوري ذكر مي‏كند كه مردي زن بيگانه‏اي را مي‏بوسد . بوسيدن زن نامحرم حرام است، مي‏گوئيم چرا اين كار را انجام دادي ؟ مي‏گويد من ادخال سرور در قلب مؤمن كردم ! در مورد زنا و شراب و لواط هم‏ همين را مي‏توان گفت . اين چه غوغايي است ؟ ! اين چه حرف شريعت خراب‏ كني است؟! اينكه براي گرياندن مردم در سوگ امام حسين (ع)، استفاده‏ كردن از هر وسيله‏اي جايز است ، بخدا قسم برخلاف گفته امام حسين است .
امام حسين ( ع ) ، شهيد كه اسلام بالا برود ، « اشهد انك قد اقمت الصلوه‏ و آتيت الزكوه و امرت بالمعروف و نهيت عن المنكر و جاهدت في الله حق‏ جهاده ». امام حسين ( ع ) كشته شد كه سنن اسلامي ، مقررات اسلامي ، قوانين اسلامي زنده شود ، نه اينكه بهانه‏اي شود.
كه پا روي سنن اسلامي بگذارند. امام حسين ( ع ) را ما بصورت العياذ بالله اسلام خرابكن درآورده‏ايم . امام حسيني كه ما در خيال خودمان درست‏ كرده‏ايم اسلام خرابكن است .
حاجي نوري در كتابش نوشته است يكي از طلاب نجف كه اهل يزد بود ، برايم نقل كرد كه در جواني سفري پياده از راه كوير به خراسان مي‏رفتم . در يكي از دهات نيشاپور مسجدي بود و من چون جايي را نداشتم ، به مسجد رفتم‏ . پيشنماز مسجد آمد و نماز خواند و بعد منبر رفت . در اين بين با كمال‏ تعجب ديدم فراش مسجد مقداري سنگ آورد و تحويل پيشنماز داد . وقتي روضه‏ را شروع كرد ، دستور داد چراغها را خاموش كردند . چراغها كه خاموش شد ،
سنگها را به طرف مستمعين پرتاب كرد كه صداي فرياد مردم بلند شد .
چراغها كه روشن شد ديدم سرهاي مردم مجروح شده است و در حالي كه اشكشان‏ مي‏ريخت از مسجد بيرون رفتند . رفتم نزد پيش نماز و به او گفتم اين چه‏ كاري بود كه كردي ؟ ! گفت من امتحان كرده‏ام كه اين مردم با هيچ روضه‏اي‏ گريه نمي‏كنند . چون گريه كردن بر امام حسين ( ع ) اجر و ثواب زيادي دارد و من ديدم كه راه گرياندن اينها منحصر است به اينكه سنگ به كله‏شان بزنم‏ ، از اين راه اينها را مي‏گريانم ! به قول او هدف وسيله را مباح مي‏كند .
هدف ، گريه بر امام حسين ( ع ) است ولو اينكه يك دامن سنگ به كله‏ مردم بزند . پس اين يك عامل خصوصي در اين قضيه بوده كه در جعلها و تحريفها دخالت داشته است .
انسان وقتي كه در تاريخ سير مي‏كند ، مي‏بيند بر سر اين حادثه چه‏ آورده‏اند ! بخدا قسم حرف حاجي نوري حرف راستي است . مي‏گويد امروز اگر كسي بخواهد بر امام حسين بگريد ، بر اين تحريفها و مسخها بايد بگريد ، بر اين دروغها بايد بگريد .
كتاب معروفي است به نام " روضة الشهداء " كه نويسنده آن ملا حسين‏ كاشفي است . حاجي نوري مي‏گويد اين داستان زعفر جني و عروسي قاسم اول بار در كتاب اين مرد نوشته شده و من اين كتاب را نديده بودم و خيال مي‏كردم‏ در آن يكي دو تا از اين حرفهاست . بعد كه اين كتاب را كه به فارسي هم‏ هست و تقريبا 500 سال پيش تاليف شده است ، . . . ملا حسين مرد ملا و با سوادي بوده و كتابهائي هم دارد و صاحب انوار سهيلي است .
تاريخش را كه مي‏خوانيم معلوم نيست شيعه بوده يا سني و اساسا مرد بوقلمون صفتي بوده است ، بين شيعه‏ها كه مي‏رفته ، خودش را شيعه صددرصد و مسلم معرفي مي‏كرده و بين سنيها كه مي‏رفته خودش را حنفي نشان مي‏داده است‏ . اهل سبزوار است و سبزوار مركز تشيع بوده است و مردم هم متعصب در تشيع . در سبزوار شيعه صددرصد بوده و گاهي كه به هرات مي‏رفته ( شوهر خواهر و يا باجناق عبدالرحمن جامي بوده است ) در آنجا سني بوده و به‏ روش اهل تسنن . واعظ هم بوده ولي تا در سبزوار بود ذكرمصيبت مي‏كرد . و وفاتش در حدود 910 بوده است يعني در اوايل قرن‏دهم يا اواخر قرن‏نهم .
اولين كتابي كه در مرثيه به فارسي نوشته شده، كتاب است كه در پانصد سال پيش نوشته شده است . قبل از اين كتاب، مردم به منابع اصلي مراجعه مي‏كردند . شيخ مفيد رضوان الله عليه "ارشاد" را نوشته است و چقدر متقن نوشته است . ما اگر به " ارشاد " شيخ‏مفيد
خودمان مراجعه كنيم ، احتياج بجاي ديگر نداريم . از اهل‏تسنن ، طبري نوشته‏ ، ابن اثير نوشته ، يعقوبي و ابن عساكر و خوارزمي نوشته‏اند . من نمي‏دانم‏ اين بي‏انصاف چه كرده است ! وقتي كه اين كتاب را خواندم ديدم حتي اسمها جعلي است ! يعني در اصحاب امام حسين ( ع ) اسمهايي را ذكر مي‏كند كه اصلا وجود نداشته‏اند ، در ميان دشمن هم اسمهايي را مي‏گويد كه همه جعلي است. داستانها را بشكل افسانه درآورده است .
اين كتاب چون اولين كتابي است كه بزبان‏فارسي نوشته شد ، لذا مرثيه‏ خوانها كه اغلب بي‏سواد بودند و به كتابهاي عربي مراجعه نمي‏كردند ، همين‏ كتاب را مي‏گرفتند و در مجالس ازرو مي‏خواندند . اينست كه امروز مجالس‏ عزاداري امام حسين ( ع ) را روضه خواني مي‏گوئيم . در زمان امام‏حسين ( ع ) و حضرت صادق (ع) و امام حسن عسكري ( ع ) اصطلاح روضه خواني رايج نبوده و بعد، در زمان سيد مرتضي و خواجه نصيرالدين طوسي هم روضه خواني نمي‏گفته‏اند . از پانصد سال پيش به اين طرف اسمش روضه خواني شده ، روضه خواني يعني‏ خواندن كتاب روضة الشهداء، يعني خواندن همان كتاب دروغ. از وقتي كه اين‏
كتاب بدست مردم افتاد ، كسي تاريخ واقعي امام حسين (ع) را مطالعه نكرد.
در شصت ، هفتاد سال پيش مرحوم ملا آقاي دربندي پيدا شد. تمام حرفهاي‏ روضة الشهداء را باضافه چيزهاي ديگري پيدا كرد و همه را يكجا جمع كرد و كتابي نوشت بنام اسرارالشهاده ، واقعا مطالب اين كتاب انسان را وادار مي‏كند كه به اسلام بگريد.
حاجي نوري مي‏نويسد كه ما در درس حاج شيخ عبدالحسين تهراني بوديم ( كه‏ مرد بسيار بزرگواري بوده است ) و از محضر ايشان استفاده مي‏كرديم كه سيد روضه خواني اهل حله آمد و كتاب مقتلي به ايشان نشان داد كه ايشان ببينند معتبر هست يا نيست ، اين كتاب نه اول داشت و نه آخر فقط در جايي از آن نوشته بود كه فلان ملاي جبل عاملي از شاگردان صاحب‏معالم است . مرحوم‏ حاج شيخ عبدالحسين كتاب را گرفت كه مطالعه كند .
اولا در احوال آن عالم مطالعه كرد ، ديد چنين كتابي به نام او ننوشته‏اند و ثانيا خود كتاب را مطالعه كرد ، ديد مملو از اكاذيب است . به آن سيد گفت اين كتاب همه‏اش دروغ است . مبادا اين كتاب را بيرون بياوري و يا از آن چيزي نقل كني كه جايز نيست، و اساسا اين كتاب نوشته آن‏عالم‏ نيست و مطالبش دروغ است . حاجي نوري مي‏نويسد : همين كتاب دست‏ صاحب اسرارالشهاده افتاد و تمام مطالبش را از اول تا آخر نقل كرد .
حاجي نوري حكايت ديگري را نقل مي‏كند كه تاثرآور است و آن اينكه مردي‏ رفت نزد مرحوم صاحب مقامع گفت ديشب خواب وحشتناكي ديدم . چه خواب ديدي ؟ گفت خواب ديدم با اين دندانهاي خودم‏ گوشتهاي بدن امام حسين عليه السلام را دارم مي‏كنم ! اين مرد عالم لرزيد ،
سرش را پايين انداخت ، مدتي فكر كرد ، گفت شايد تو مرثيه خوان هستي ، گفت بله . فرمود بعد از اين يا اساسا مرثيه خواني را ترك كن ، و يا از كتابهاي معتبر نقل كن . تو با اين دروغهايت گوشت بدن امام حسين (ع) را با دندانهايت مي‏كني ! اين لطف خدا بود كه در اين رؤيا اين را به تو نشان بدهد .
اگر كسي تاريخ عاشورا را بخواند مي‏بيند از زنده‏ترين و مستندترين و از پرمنبع ترين تاريخهاست . مرحوم آخوند خراساني فرموده بود آنها كه بدنبال‏ روضه نشنيده مي‏روند ، بروند روضه‏هاي راست را پيدا كنند كه آنها را احدي‏ نشنيده است . خطبه‏هايي كه امام حسين عليه السلام در مكه و بطور كلي در حجاز ، در كربلا ، در بين راه خوانده ، خطابه‏هايي كه اصحابش خوانده‏اند ، سؤال و جوابهايي كه با حضرت شده ، نامه‏هائي كه ميان ايشان و ديگران‏ مبادله شده ، نامه‏هائي كه ميان خود دشمنان مبادله شده است ، به علاوه‏ اظهارات كساني كه حاضر در واقعه‏عاشورا بوده‏اند ( چه از دشمنان و چه از دوستان ) و اين حادثه را نقل كرده‏اند ، آنها را مطالعه كنند . سه چهار نفر از دوستان امام حسين بودند كه جان بسلامت بردند . از جمله ، غلامي‏ است به نام عقبه بن سمعان كه از مكه همراه امام بود و وقايع نگار لشكر ابا عبدالله بوده است . او در روز عاشورا گرفتار شد و چون گفت غلامم ، آزادش كردند . مرد ديگري است بنام حميد بن مسلم كه از وقايع نگارهاي لشكر عمرسعد بوده است‏. يكي از حاضرين واقعه، شخص امام زين‏العابدين عليه السلام است كه همه‏ قضايا را نقل كرده‏اند . نقطه ابهامي در تاريخ امام‏حسين وجود ندارد.
متاسفانه حاجي‏نوري يك داستان جعلي و تحريفي درباره امام زين‏العابدين‏ عليه السلام نقل مي‏كند . مي‏گويد در روز عاشورا وقتي كه براي اباعبدالله‏ ياوري باقي نماند ، حضرت براي خداحافظي به خيمه امام زين‏العابدين‏ عليه‏السلام رفتند . حضرت امام زين‏العابدين عليه السلام فرمود : پدرجان ! كار شما و اين مردم به كجا كشيد ؟ ( يعني تا آن وقت امام زين‏العابدين‏ بي‏خبر بوده است ) ! فرمود : پسر جان به جنگ كشيد . امام زين‏العابدين‏ فرمود حبيب‏بن‏مظاهر چطور شد ؟ فرمود: قتل . زهيربن‏القين چطور شد ؟ قتل . بريربن‏خضير چطور شد ؟ قتل . هر كس از اصحاب را كه اسم برد، فرمود كشته‏ شد . بعد بني‏هاشم را پرسيد ، قاسم‏بن‏حسن چطور شد؟ برادرم علي‏اكبر چطور شد؟ بر عمويم ابوالفضل چه شد ؟ . قتل اين ، جعل است ، دروغ است . امام‏ زين‏العابدين كه العياذ بالله آنقدر مريض و بيهوش نبوده كه نفهمد چه‏ گذشته است . تاريخ مي‏نويسد حتي در همان حال امام حركت كرد و فرمود عمه‏ ! عصاي مرا با يك شمشير بياور . يكي از كساني كه حاضر در واقعه بوده و آن را نقل كرده است ، شخص امام زين‏العابدين عليه السلام است . پس توبه كنيم ، واقعا بايد توبه كنيم به خاطر اين جنايت و خيانتي كه نسبت به ابا عبدالله الحسين عليه السلام و اصحاب و ياران و خاندانش‏ مرتكب مي‏شويم ، همه افتخارات اينها را از بين مي‏بريم . توبه كنيم و بعد ، از اين مكتب‏تربيتي استفاده كنيم .
چه كم‏وكسري در زندگي عباس‏بن علي آن طور كه مقاتل معتبر نوشته‏اند وجود دارد ؟ اگر نبود براي ابوالفضل مگر همين يك افتخار ، كسي با او كاري‏ نداشت ، غير از امام‏حسين ( ع ) با هيچ كس كاري نداشتند . امام‏حسين ( ع‏ ) هم فرمود اينها فقط به من كار دارند و اگر مرا بكشند ، به هيچ كس‏ ديگري كار ندارند . وقتي كه شمربن‏ذي الجوشن مي‏خواست از كوفه به طرف‏ كربلا حركت كند ، يكي از حضاري كه در آنجا بود ، به ابن‏زياد اظهار كرد كه‏ بعضي از خويشاوندان مادري ما همراه حسين‏بن‏علي هستند ، خواهش مي‏كنم‏ امان‏نامه‏اي براي آنها بنويس . ابن‏زياد هم نوشت . شمر در يك فاصله‏دور ، از قبيله‏اي بود كه قبيله ام‏البنين با آنها نسبت داشتند . اين پيام را در عصرتاسوعا شخص او آورد . اين مرد پليد آمد كنار خيمه حسين‏بن علي‏ عليه‏السلام و فريادش را بلند كرد : اين بنوا اختنا خواهرزادگان ما كجا هستند ؟ ابوالفضل عليه‏السلام در حضور اباعبدالله عليه‏السلام نشسته بود ، برادرانش همه آنجا بودند ، يك كلمه جواب ندادند تا امام فرمود:« اجيبوه و ان كان فاسقا »جوابش را بدهيد هر چند آدم فاسقي است .
آقا كه اجازه داد، جواب دادند . گفتند: تقول ، چه مي‏گوئي ؟ مژده‏اي براي شما آورده‏ام ، بشارتي براي شما آورده‏ام .
براي شما از اميرعبيدالله امان آورده‏ام ، شما آزاديد ، اگر الان برويد ، جان بسلامت مي‏بريد . گفتند خدا ترا لعنت كند و اميرت ابن‏زياد و آن‏ امان‏نامه‏اي كه آورده‏اي . ما امام خودمان ، برادر خودمان را رها كنيم به‏ موجب اينكه تامين داريم ؟ !
در شب عاشورا ، اول كسي كه اعلام ياري نسبت به اباعبدالله كرد ، برادر روز عاشورا مي‏شود ، بنابر يكي از دو روايت ابوالفضل جلو مي‏آيد، عرض‏ مي‏كند برادرجان به من هم اجازه بفرمائيد ، اين سينه من تنگ شده است ، ديگر طاقت نمي آورم ، مي‏خواهم هر چه زودتر جان خودم را فداي شما كنم .
من نمي‏دانم روي چه مصلحتي امام جواب حضرت‏ابوالفضل را چنين داد، خود اباعبدالله بهتر مي‏دانست . فرمود برادرم حال كه مي‏خواهي بروي ، برو بلكه‏ بتواني مقداري آب براي فرزندان من بياوري . لقب "سقا"، آب‏آور ، قبلا به حضرت ابوالفضل داده شده بود ، چون يك نوبت يا دو نوبت ديگر در شبهاي پيش ابوالفضل تواسنته بود برود صف دشمن را بشكافد و براي اطفال‏ اباعبدالله آب بياورد . اين‏جور نيست كه سه شبانه‏روز آب نخورده باشند ، نه ، سه شبانه روز بود كه ممنوع بودند ، ولي در اين خلال توانستند يكي‏ دوبار از جمله در شب‏عاشورا آب تهيه كنند ، حتي غسل كردند ، بدنهاي‏ خودشان را شستشو دادند . ابوالفضل فرمود چشم . ببينيد چقدر منظره باشكوهي‏ است ، چقدر عظمت است ، چقدر شجاعت است ، چقدر دلاوري است ، چقدر انسانيت است ، چقدر شرف است ، چقدر معرفت و فداكاري است ؟ ! يك‏تنه‏ خودش را به جمعيت مي‏زند . مجموع كساني را كه دور آب را گرفته بودند چهارهزار نفر نوشته‏اند . وارد شريعه فرات شد ، اسب را داخل آب برد ( اين را همه نوشته‏اند ) . اول مشكي را كه همراه دارد پر از آب مي‏كند و به‏ دوش مي‏گيرد . تشنه است ، هوا گرم است ، جنگيده است . همان طور كه‏ سوار است و آب تا زيرشكم اسب را فرا گرفته است ، دست زير آب مي‏برد ، مقداري آب با دو دستش تا نزديك لبهاي‏مقدسش مي‏آورد . آنهائي كه از دور ناظر بوده‏اند ، گفته‏اند اندكي تامل كرد ، بعد ديديم آب‏نخورده بيرون آمد ، آبها را روي‏ آب ريخت . كسي نفهميد كه چرا ابوالفضل در آنجا آب نياشاميد ؟ ! اما وقتي كه بيرون آمد رجزي خواند كه در اين رجز ، مخاطب ، خودش بود نه‏ ديگران . از اين رجز فهميدند چرا آب نياشاميد: يا نفس من بعد الحسين هوني فبعده لا كنت ان تكوني هذا الحسين شارب المنون
و تشربين بارد المعين و الله ما هذا فعال ديني و لا فعال صادق‏اليقين
اي نفس ابوالفضل ! مي‏خواهم بعد از حسين زنده نماني . حسين شربت مرگ‏ مي‏نوشد ، حسين در كنار خيمه‏ها با لب‏تشنه ايستاده باشد و تو آب بياشامي‏ ؟ ! پس مردانگي كجا رفت ، شرف كجا رفت ، مواسات و همدلي كجا رفت ؟
مگر حسين امام تو نيست ، مگر تو ماموم او نيستي ، مگر تو تابع او نيستي‏ ؟ !
هذا الحسين شارب المنون و تشربين بارد المعين هيهات ! هرگز دين من چنين اجازه‏اي به من نمي‏دهد ، هرگز وفاي من چنين‏ اجازه‏اي به من نمي‏دهد . ابوالفضل مسير خود را در برگشتن عوض كرد . از داخل نخلستانها آمد . قبلا از راه مستقيم آمده بود . چون مي‏دانست همراه‏ خودش امانت گرانبهايي دارد ، راه خود را عوض كرد و تمام همتش اين بود كه آب را به سلامت برساند ، بخدا قسم اگر دست راست مرا ببريد من دست از دامن حسين بر نمي‏دارم ، طولي نكشيد كه رجز عوض شد: يا نفس لا تخشي من الكفار و ابشري برحمة الجبار مع النبي السيد المختار قد قطعوا ببغيهم يسري، در اين رجز فهماند كه دست چپش هم بريده شده است . نوشته‏اند با آن‏ هنر و فروسيتي كه داشت ، به هر زحمت بود مشك آب را چرخاند و خودش را روي آن انداخت . من نمي‏گويم چه حادثه‏اي پيش آمد ، چون خيلي جانسوز است‏ . در شب تاسوعا معمول است كه ذكر مصيبت اين‏مردبزرگ مي‏شود .
اين را هم عرض كنم كه ام‏البنين مادر حضرت‏ابوالفضل در حادثه كربلا زنده‏ بود ولي در كربلا نبود ، در مدينه بود . به او خبر دادند كه در حادثه كربلا هر چهار پسر تو شهيد شدند . اين زن بزرگوار به قبرستان بقيع مي‏آمد و براي‏ فرزندان خودش نوحه‏سرايي مي‏كرد نوشته‏اند نوحه‏سرايي اين زن آنقدر دردناك‏ بود كه هر كس مي‏آمد.
گريه مي‏كرد، حتي مروان‏حكم كه از دشمن‏ترين دشمنان بود . در نوحه‏سرايي خود، گاهي همه فرزندانش و گاهي ارشد آنها را بالخصوص ياد مي‏كرد . ابوالفضل‏، هم از نظر سني و هم از نظر كمالات روحي و جسمي ارشد فرزندانش بود . من‏ يكي از اين دو مرثيه‏اي را كه از اين زن بخاطر دارم براي شما مي‏خوانم .
اين مادر داغدار در آن مرثيه‏هاي جانسوز خودش ( بطور كلي عربها مرثيه را خيلي جانسوز مي‏خوانند ) اين جور مي‏خواند : يا من راي العباس كر علي جماهير النقد و وره من ابناء حيدر كل ليث‏ ذي لبد انبئت ان ابني اصيب براسه مقطوع يد ويلي علي شبلي امال براسه ضرب‏
العمد، لو كان سيفك في يديك لمادني منه احد
اي چشم‏ناظر ، اي چشمي كه در كربلا بودي و آن مناظر را مي‏ديدي ، اي كسي‏ كه آن لحظه را تماشا كردي كه شير بچه من ابوالفضل از جلو و شير بچه‏گان‏ ديگر من از پشت سرش بر اين جماعت پست حمله برده بودند ، براي من‏ قضيه‏اي نقل كرده‏اند ، نمي‏دانم راست است يا دروغ ؟ گفته‏اند در وقتي كه‏ دستهاي بچه من بريده بود ، عمود آهنين بر فرق فرزند عزيز من وارد شد ، آيا راست است ؟ ! ويلي علي شبلي امال براسه ضرب العمد بعد مي‏گويد، ابوالفضل ! فرزند عزيزم ، من خودم مي‏دانم ، اگر دست مي‏داشتي مردي در جهان نبود كه با تو روبرو شود . اينكه آنها چنين جسارتي كردند براي اين بود كه دستهاي تو از بدن‏
بريده شده بود.
لا حول ولا قوش الا بالله العلي العظيم و صلي الله علي محمد و آله‏ الطاهرين
پنجشنبه 12 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 1325]