مفاهيم: هروئين چيست؟

واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: مفاهيم: هروئين چيست؟
عمومي- همشهري آنلاين:
هروئين يك داروي خطرناك و غيرقانوني است كه پتانسيل بالاي اعتياد دارد

هروئين به خانواده‌ داروهاي شبه‌افيوني (اوپيوئيدها) تعلق دارد. اين خانواده دارويي شامل داروهاي مانند مرفين و كدئين است، كه مشتقات طبيعي ترياك محسوب مي‌شوند؛ و نيز شبه‌افيوني‌‌هاي "صناعي"‌ از جمله شامل دمرول و متادون كه به طور شيميايي ساخته مي‌شوند. هروئين يك شبه‌افيوني "نيمه‌صناعي" است؛ هروئين با پردازش شيميايي از مرفين ساخته مي‌شود و داراي اثر قدرتمندتر و فوري‌تري از آن است. هروئين در مغز به مرفين تبديل مي‌شود.

هنگامي كه هروئين براي اولين بار در انتهاي قرن نوزدهم عرضه شد، به عنوان يك مسكن و مهاركننده سرفه تبليغ مي‌شد. در اوائل قرن بيستم خطرات هروئين شناسايي شد. قوانيني در اروپا و آمريكا براي محدود كردن توليد، توزيع و استفاده از آن تدوين شد.

براي مثال در انگليس دكترها مي‌توانند در مواردي هروئين را براي درد شديد تجويز كنند. اين درمان تنها براي بيماراني كه دچار بيماري لاعلاج هستند، قابل تجويز است.

در انگليس، هلند و سوئيس شمار اندكي از معتادان به هروئين كه به درمان‌هاي ديگر پاسخ نمي‌دهند، در برنامه‌هاي نگهدارنده به دقت تحت نظارت هروئين را با نسخه دريافت مي‌كنند.

هروئين از كجا مي‌‌آيد؟

اغلب هروئين جهان در آسيا و آمريكاي لاتين توليد مي‌شود كه خشخاش در آنها كشت مي‌شود. مرفين در آزمايشگاه‌هاي نزديك اين مزارع از صمغ ترياك استخراج مي‌شود، و بعد در آزمايشگاه‌هاي درون يا مجاور كشور توليدكننده به هروئين بدل مي‌شود.

هروئين به چه شكلي است؟

هروئين در شكل خالص به صورتي پودر بلوري سفيد و تلخ‌مزه‌اي است كه در آب حل مي‌شود. هنگامي كه هروئين در خيابان فروخته مي‌شود، بسته به فرآيند توليد و اينكه چه موادي به آن اضافه شده باشد، رنگ و قوام متفاوتي پيدا مي‌كند.

هروئين خياباني ممكن است به شكل پودري سفيد، يك ماده قهوه‌اي‌ دانه‌دانه يا يك صمغ تيره چسبنده قهوه‌اي تيره باشد. خلوص هروئين خياباني از بسته‌اي به بسته‌اي ديگر متفاوت است، و ممكن است از دو تا ۹۸ درصد متفاوت باشد.

برخي افزودني‌ها مانند شكر، نشاسته يا شير خشك براي افزايش وزن جنس هنگام خرده‌فروشي به كار مي‌روند و ساير داروها ممكن است براي افزايش اثرات هروئين به آن افزوده شوند. كينين ممكن است براي تقليد مزه تلخ هروئين به آن اضافه شود تا تعيين خلوص آن را با چشيدن مشكل كند.

هروئين چگونه استفاده مي‌‌شود؟

رايج‌ترين راه‌هاي مصرف هروئين اينها هستند:

* تزريق به داخل وريد، يا به داخل عضله يا زير پوست.
* بالا كشيدن از راه بيني. در اين روش گرد هروئين از راه مجاري بيني استنشاق مي‌شود.
* استنشاق يا دودكردن -در اين روش هروئين را روري يك زرورق آلومينيومي حرارت مي‌دهند و بعد دود و بخار حاصل را با يك لوله استنشاق مي‌كنند.

معتادان به هروئين ممكن است روش تزريق را انتخاب كنند، زيرا اين روش بيشترين و فوري‌ترين اثر را با كمترين مقدار دارو ايجاد مي‌كند. افرادي كه به هروئين وابسته هستند، ممكن است دو تا چهار بار در روز آن را تزريق كنند. هنگامي كه هروئين با خلوص بالا در دست است يا در مورد مصرف‌كنندگان گاهگاهي كه ترجيح مي‌دهند، تزريق انجام ندهند، با احتمال بيشتر هروئين با بالاكشيدن از راه بيني يا دود كردن مصرف مي‌شود.

مصرف هروئين چه احساسي ايچاد مي كند؟

تاثيري كه هروئين يا هر داروي روانگردان غيرمجاز ديگر در فرد ايجاد مي‌كند. بسته به عوامل مختلفي دارد، از جمله:

* سن فرد.
* مقدار ماده مصرفي و تناوب مصرف آن.
* روشي كه فرد دارو را مصرف مي‌كنند.
* محيطي كه در آن هستيد.
* اين كه آيا فرد دچار بيماري جسمي يا رواني قبلي هست يا نه.
* اينكه فرد الكل يا ساير داروهاي غيرمجاز يا مجاز را مصرف كرده باشد.

هنگامي كه هروئين به داخل وريد تزريق مي‌شود، باعث اوج‌‌گيري حالتي از سرشوخي (rush) مي‌شود. اين اثر پس از هفت تا هشت ثانيه احساس مي‌شود، و از ۴۵ ثانيه تا چند دقيقه به طول مي‌انجامد. اين اثر در صورتي كه هروئين از بيني بالا كشيده شود يا دود شود، اينقدر شديد نيست.

به دنبال اين سرخوشي شديد اوليه، دوره‌اي از تسكين و آرامش به دنبال مي‌آيد (being on the node) كه ممكن است تا يكساعت به طول انجامد. هنگامي كه هروئين زيرپوست يا داخل عضله تزريق مي‌شود، اين اثر با آهستگي بيشتر در طول پنج تا هشت دقيقه رخ مي‌‌دهد.

كساني كه به تازگي مصرف هروئين را آغاز كرده‌اند، ممكن است دچار تهوع و استفراغ شوند. اثرات مطلوبي كه مصرف‌كننده به دنبال آنهاست شامل جدايي از درد جسمي و عاطفي و احساس خوشي است. ساير اثرات شامل كندشدن تنفس، تنگ‌شدن مردمك‌ها، خارش و عرق كردن. مصرف مرتب هروئين به يبوست، از دست دادن ميل جنسي، و متوقف‌شدن يا نامنظم‌شدن چرخه قاعدگي.

مصرف هروئين باعث تغييراتي در خلق و رفتار مي‌شود. افرادي كه به هروئين وابسته هستند، ممكن است بعد از مصرف هروئين سربه‌راه و مطيع شوند، و در حين دوره دوري از هروئين تحريك‌پذير و پرخاشگر مي‌شوند.

تاثير هروئين چقدر طول مي‌كشد؟

اثرات هروئين بدون توجه به نحوه استفاده آن، بسته به ميزان مصرفي، به طور معمول سه تا پنج ساعت طول مي‌كشد.

افرادي كه وابسته به هروئين هستند، بايد هر شش تا ۱۲ ساعت هروئين مصرف كنند، تا از بروز نشانه‌هاي ترك جلوگيري كند. علائم اوليه شديد هستند، و شامل آبريزش بيني، عطسه كردن، اسهال، استفراغ، بيقراري و اشتياق مداوم براي هروئين است.

همچنين در هنگام ترك هروئين راست‌شدن مو‌هاي پوست (دانه‌دانه‌شدن پوست) و حركات غيرارادي پا رخ مي‌دهد. علائم ترك هروئين در طول چند روز به اوج خود مي‌رسد و معمولا در پنج تا ۱۰ روز برطرف مي‌شود. ساير علائم ترك شامل بيخوابي، اضطراب و تمناي شديد دارو ممكن است براي مدت بيشتري طول بكشد. ترك هروئين مرگبار نيست، اما ممكن است بسيار ناراحت‌‌كننده باشد.

آيا هروئين خطرناك است؟

بله، استفاده مداوم از هروئين چه به صورت تزريقي، استنشاقي يا دود كردن، مي‌تواند در طول دو تا سه هفته به وابستگي جسمي و رواني منتهي شود.

البته همه افرادي كه هروئين را تجربه مي‌كنند، وابسته نمي‌شوند. برخي افراد تنها به طور گاهگاهي مثلا در آخرهفته‌ها مصرف مي‌كنند، بدون اينكه دوز مصرفي‌شان افزايش يابد. ما با مصرف مداوم هروئين، تحمل نسبت به اثرات دارو به وجود مي‌آيد، و هروئين بيشتر و بيشتري براي رسيدن به اثر مطلوب لازم است. مصرف مداوم مقادير فزاينده هروئين نهايتا به وابستگي ختم مي‌شود.

هنگامي كه وابستگي به هروئين تثبيت شد، متوقف كردن مصرف آن ممكن است بسيار مشكل باشد. افرادي كه براي مدت طولاني از هروئين استفاده كرده‌اند، ممكن است اظهار كنند كه ديگر از از اين دارو لذتي نمي‌برند. آنها تنها براي اجتنناب از علائم ترك و كنترل تمناي شديد براي دارو به مصرف هروئين ادامه مي‌دهند.

تمنا براي هروئين ممكن است تا مدت‌ها پس از قطع مصرف آن باقي بماند، عود كند، يا به مصرف دوباره هروئين منجر شود، و اجتناب از دارو را مشكل كند.

اثرات درازمدت هروئين چيست؟

وابستگي به هروئين، و عوارض پزشكي، اجتماعي و قانوني كه از مصرف هروئين ناشي مي‌شود، ممكن است براي زندگي‌ افراد مصرف‌كننده آن، مصيبت‌بار باشد.

پژوهش‌ها با استفاده از اسكن‌هاي مغزي نشان داده است كه مصرف درازمدت و مدواوم هروئين به تغييراتي در نحوه عمل مغز مي‌انجامد. در حاليكه اثر اين تغييرات به درستي درك نشده است، اين پژوهش نشان داده است كه ممكن است ماه‌ها يا سال‌ها پس از قطع مصرف هروئين به طول بينجامد تا مغز به كاركرد طبيعي‌اش بازگردد.

درمان نگهدارنده متادون، كه از بروز علائم ترك هروئين جلوگيري مي‌كند و تمنا براي آن را كاهش مي‌دهد يا برطرف مي‌كند، موثرترين درمان در دسترس در حال حاضر براي درمان وابستگي به هروئين است.

Camh.net
پنجشنبه 5 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: همشهری]

[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 1278]