الزيدي و كفش هايش زير تيغ نقد صاحب نظران عراقي

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: الزيدي و كفش هايش زير تيغ نقد صاحب نظران عراقي
بغداد- قضاوت و داوري در باره اقدام "منتظر الزيدي" خبرنگار عراقي كه كفش هايش را به سوي "جورج بوش" رييس جمهوري آمريكا پرتاب كرد، در عراق، كشوري كه طي پنج سال اشغال توسط آمريكايي ها 292 خبرنگار خود را در جنگ و خشونت هاي فرقه اي از دست داده، كار دشواري است.

هنوز سرنوشت 18 خبرنگار ديگري كه طي اين سال ها ربوده شده اند، مشخص نيست و علاوه بر اينها سه خبرنگار عراقي از سه سال پيش تاكنون همچنان در بند نيروهاي آمريكايي هستند و از وضعيت آنان نيز كسي خبري ندارد.
عراق، طي پنج سال گذشته، هر ساله به عنوان خطرناك ترين كشور جهان براي فعاليت هاي خبري و خبرنگاران معرفي مي شود.
در چنين اوضاع و احوالي براي خبرنگاران در عراق، الزيدي و كفش هايش پس از گذشت يك هفته، همچنان بحث روز عراق است. همراه با اين سووال كه "اين اقدام درست بوده يا نه"؟
در حمايت از اين خبرنگار تلويزيون البغداديه، تظاهرات در شهرهاي مختلف عراق برپا جلسه پارلمان در روز چهارشنبه گذشته به تشنج كشيده شد و رييس پارلمان نيز تهديد به استعفا كرد.
اين رويداد بازتاب بين المللي گسترده داشت و در منطقه، نمايندگان پارلمان اردن يك دقيقه به حمايت از او سكوت كردند و در برخي كشورهاي منطقه نيز كفش هاي وي و خانواده اش را تا پايان عمر بيمه كردند.
اما اين حادثه كه شايد بتوان آن را يك رويداد نادر در عالم رسانه اي محسوب كرد، جامعه عراق را با طرح اين سووال كه "الزيدي كار درستي كرده يا نه ؟"، به دو قطب تقسيم كرده است.
الزيدي، به اعتقاد اكثر كارشناسان رسانه اي، عملا خلاف مسووليت ها و وظايف حرفه اي اش عمل كرده و اقدامي غيرقانوني هم انجام داده است، اما هيچكس شدت تنفر از آمريكايي ها در عراق را نيز نمي تواند ناديده بگيرد.
الزيدي به عنوان يك شخصيت حقوقي كه اعتبارش را از موقعيت حرفه اي كار خبرنگاري اخذ كرده است، داراي مسووليت اجتماعي هم هست، اما "آيا اقدام او همسو با مسووليت اجتماعي اش بوده يا مخالف و مغاير آن است ؟" ايرنا در بغداد، در بررسي اين رويداد، با تعدادي صاحب نظر عراقي، اين موضوع را در ميان گذاشته است.
"هادي جلو مرعي" سخنگوي ديده بان آزادي هاي رسانه اي عراق و معاون اين نهاد حمايتي در اين گفت وگو، از چند منظر به موضوع مي نگرد و مي گويد: در اينكه مقررات و قوانين حرفه خبرنگاري چنين اجازه اي به يك خبرنگار نمي دهد كه كفش هايش را به سوي مصاحبه شونده پرتاب كند، شك نداشته باشيد. الزيدي اشتباه كرد و كارش قابل قبول نيست .
مرعي، ارتكاب عمل پرتاب كفش را داراي يك جنبه شخصي هم مي داند و مي گويد: مساله دوم اينكه الزيدي مسوول عمل خودش است و بايد در برابر قانون پاسخگو باشد. او عمل غيرقانوني انجام داد و بايد متحمل مجازات و پيامدهاي عملش باشد.
سخنگوي ديده بان، در عين حال، دفاع از الزيدي را وظيفه اين نهاد حمايتي رسانه اي مي داند و مي گويد: ما براي آزادي، تضمين سلامت جسمي و روحي و نيز رعايت حقوق شهروندي الزيدي تلاش هاي خود را در چارچوب قانون آغاز كرده ايم .
مرعي، تاثير عملكرد آمريكايي ها را در عراق، در شكل گيري چنين رفتارهايي، جنبه ديگر موضوع مي داند و مي گويد نظر شخصي من بدور از مسووليت موسسه ديده بان آزادي هاي رسانه اي عراق، اين است كه رفتار الزيدي، نتيجه عملكردهاي تجاوزگرانه و سركوب گرانه بوش و ارتش آمريكا در قبال ملت عراق است كه در كشورهاي ديگر مانند افغانستان، فلسطين و لبنان هم صورت مي گيرد. از همين رو، آمريكايي ها بايد منتظر هزاران الزيدي ديگر در ساير نقاط جهان باشند.
با اين همه، قضاوت خيلي سخت است، به هرحال كار الزيدي، با لحاظ تمام موارد گفته شده ، درست بوده يا نه ؟
مرعي پاسخ روشني نمي تواند بدهد. او مي گويد الان جامعه عراق در خصوص موضوع الزيدي به دو قطب تقسيم شده است ؟ يك دسته كه اعتقاد دارند كار الزيدي اصلا درست نبود، چرا كه آمريكايي ها در نجات ملت عراق از كابوس صدام به عراقي ها كمك كرده اند.
اما دسته ديگر معتقدند كه كشور و ملت عراق توسط ارتش آمريكا با تسليحات مدرن اش به اشغال در آمده و سركوب شده است و از همين رو اقدام الزيدي بازتاب دهنده نگاه عمومي ملت عراق به آمريكايي ها است.
"هاشم الموسوي" معاون انجمن دفاع از حقوق خبرنگاران عراق و مشاور حقوقي اين انجمن هم اقدام الزيدي را قابل توجيه نمي داند و مي گويد: عمل و رفتار الزيدي با هيچيك از قوانين، مقررات و عرف كار حرفه اي خبرنگاري تناسبي ندارد. او به عنوان يك خبرنگار نمي بايست ديدگاه هاي شخصي اش را در كار حرفه اي دخالت دهد و نبايد اجازه مي داد كه احساس بر او غلبه كند.
الموسوي به اين نكته اشاره مي كند كه "الزيدي بايد بخاطر داشته باشد كه موقعيت شغلي و حرفه اي اش بود كه به وي اجازه ورود به چنين جلسه اي را داده است ، پس بايد به قوانين و مقررات حاكم بر آن نيز پايبند باشد."
معاون انجمن دفاع از حقوق خبرنگاران عراق ، جنبه ديگر موضوع را "شخصي و انساني " دانسته و مي گويد: اگرچه الزيدي هم يك انسان با نظرات شخصي به عنوان يك شهروند است و همانند ساير انسان هاي عادي جامعه حق اعتراض در فضاي دمكراسي را دارد، اما او باز هم نمي تواند در جايگاه خبرنگار، احساسات و ديدگاه هاي شخصي اش را غلبه دهد."
الموسوي در عين حال عمل و برخورد محافظان نخست وزيري عراق را در ضرب و شتم الزيدي، غير قانوني دانست و گفت: انجمن ما عليه خشونت و ضرب وشتم الزيدي توسط محافظان نخست وزير، در دادگاه صالحه طرح شكايت خواهد كرد.
وي تاكيد كرد كه رفتار غيرقانوني نبايد با واكنش غيرقانوني پاسخ داده شود.
با اين حال ، افكار عمومي به حدي از بوش و دستگاه حاكمه آمريكا تنفر دارند كه به مغايرت هاي رفتار الزيدي چه از جنبه قانوني و چه از منظر حرفه اي كاري ندارد.
"نجم الربيعي" نويسنده و معاون سردبير روزنامه الدستور به همه آنها كه عمل و رفتار الزيدي را از منظر حرفه اي و حقوقي نكوهش مي كنند، يك انتقاد وارد مي كند و آن اينكه ، "آنهايي كه انتقاد مي كنند، به اين نكته توجه ندارند كه اگر قرار است قانون اجرا شود بايد براي همه و در تمامي موارد اجرا شود."
او هم در گفت وگو با ايرنا مي گويد: "من به حاكميت قانون اعتقاد دارم، اما نه اينكه فقط براي مخالفان ما اجرا شود."
الربيعي مي گويد اگر قرار است الزيدي را بخاطر نقض قوانين محاكمه كنند، ايرادي ندارد، اما عاملان جنايات و نقض حقوق صدها زنداني ابوغريب را هم محاكمه كنند.
عاملان فاجعه "ميدان نسور" توسط شركت بلاك واتر هم مجازات شوند.
او مي گويد، هزاران عراقي زير چرخ ها و زنجير تانك هاي آمريكايي له شدند.
آمريكايي ها نماينده پارلمان (فتاح الشيخ نماينده سابق پارلمان ) را كتك زده و بارها به خانم هاي نماينده عراقي هنگام ورود به پارلمان توهين كرده اند.
نويسنده الدستور مي گويد اينها، تنها گوشه اي از جنايات و اهانت هاي آمريكايي ها در عراق است، اول به آنها رسيدگي شود، بعد الزيدي را هم محاكمه كنند.
او اعتقاد دارد، كاري كه الزيدي كرد دربرابر رفتارهاي نظاميان آمريكايي هيچ نيست ، بويژه آنكه خوني ريخته نشد، فقط ابراز تنفر بود.
به گفته الربيعي، اقدام الزيدي در پرتاب كفش به سوي بوش ، اولين واكنش خبرنگاران عراقي به آمريكايي ها نبوده است .
خبرنگاران عراقي كه براي كنفرانس خبري "كالين پاول" وزير خارجه وقت آمريكا و "پل برمر" حاكم آمريكايي عراق پس از سقوط رژيم صدام حسين ، در اواخر سال 2003 ميلادي دعوت شده بودند، در اعتراض به عملكرد آمريكايي ها در كشورشان از ورود به سالن كنفرانس و شركت در جلسه امتناع ورزيده و بصورت جمعي به آمريكايي ها اعتراض كردند.
به گفته الربيعي، اينها به منزله توهين نيست، بطوري كه آن اقدام جمعي در اعتراض به كشته شدن دو خبرنگار عراقي شاغل در شبكه العربيه به دست آمريكايي ها بود.
به نظر نمي رسد، سوژه و موضوع الزيدي و كفش هايش كه خاطرات آخرين روزهاي يك رييس جمهوري آمريكا را تلخ كرد، به اين زودي ها سرد شود.
خاورم/1770 **1368
شنبه 30 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]