عرفه روز نيايش است و ...

واضح آرشیو وب فارسی:ایسکانیوز: عرفه روز نيايش است و ...

تهران – خبرگزاري ايسكانيوز: دلداده بيقرار ابا عبدالله (ع) به نيكي مي داند كه حسين (ع) چه عاشقانه حج ابراهيمي را از سرزمين عرفات وداع گفت و با دعاي روح بخش عرفه راهي سرزمين عشق و دلدادگي يعني كربلا شد.

نهم ذي الحجه روز پذيرش توبه حضرت آدم ابوالبشر است آن هم با كلماتي كه خدايش آموزش داد و گفت كه با ذكر حسين به درگاهش تضرع كند.
نهم ذي الحجه را كربلائيان بهتر مي شناسند چرا كه همين روز حسين (ع) با كاروان كربلائي اش از خيمه هاي خود در صحراي عرفات بيرون آمده روي به دامن كوه رحمت نهاده با وداع از مناسك حج راهي در پيش گرفت كه آخرش عشق بود و دلدادگي.
و براي همين است كه خداي مهربان در اين روز با شكوه قبل اينكه مناجات حاجيان سرزمين عرفات را ببيند حتما" روي به سرزمين كربلا مي كند و با زائران حرم شش گوشه ابا عبدالله هم نوا مي شود.
البته كه در اين ميان ، دل در جوشش ناب عرفه، وضو مي گيرد و در صحراي تفتيده عرفات، جاري مي شود. آن جا كه ايوان هزار نقش خداشناسي است. لب ها ترنم با طراوت دعا به خود گرفته و چشم ها امان خود را از بارش توبه، از دست داده اند. دل، بيقرار روح عرفات، حضرت اباعبدالله الحسين (ع) شده است. پنجره باران خورده چشم ها از ضريح اجابت، تصوير مي دهد و اين صحراي عرفات است كه با كلمات روحبخش دعاي امام حسين (ع) و اشك عاشقان او بر دامن خود اجابت را نقش مي كند. اشك و زمزمه ما را نيز بپذير، اي خداي عرفه.
روز نهم ذيحجه روز عرفه ، روزي كه زائران سپيده دم صبح راهي عرفات شدند تا در جوي مملو از ايمان، خشوع و خضوع استغفار كرده و اركان اصلي حج را به جا آورند.
زائران در روز نهم ذيحجه، روز عرفه، آداب و رسوم و مناسك ديني خود را به جا مي‌آورند و خود را براي ديگر اعمال اين ايام آماده مي‌كنند. روزي كه صدها هزار زائر خانه خدا به عرفات رفته‌اند و در اين روز بزرگ به درگاه خداوند متعال تضرع مي‌كنند، روزي كه آنها خواستار تقرب به درگاه احديت هستند. روزي كه خواهان بخشش گناهان و تولدي دوباره‌اند. در اين روز خدا دينش را كامل كرده و نعمتش را تمام.
در اين روز حجاج بيت الله الحرام استغفار مي كنند و پاك و عاري از هر گناه مي شوند، همچون كودكي كه تازه زاده شده است. در اين روز صداي دعا و انابه بنده به درگاه احديت قطع نمي شود و استغاثه بنده از پروردگارش تا عرش مي رود.
زائران پس از اداي نماز ظهر و عصر در عرفات مانند سنت پيامبر اكرم (ص) رو به قبله ايستاده، تا زمان غروب خورشيد اين حالت را حفظ ، به دعا خواني خود ادامه مي دهند و به تفكر و تأمل در اعمال خود پرداخته و توبه و انابه سر مي دهند. آنها پس از وقوف در عرفات از طلوع خورشيد تا غروب، به سوي مزدلفه براي شب زنده داري رفته و در آنجا بيتوته مي كنند و به عبادت و راز و نياز مي پردازند. آنها نماز مغرب و عشا را در مزدلفه به جا مي آورند و تا صبح فردا (عيد قربان) شب زنده داري كرده و به دعا و مناجات مي پردازند.
زائران خانه خدا 10 ذيحجه بار ديگر به مني باز مي گردند تا قرباني كنند، رمي جمرات و مراسم عيد قربان را برگزار كنند تا حج آنها كامل شده و نام حاجي را بر خود نهند.
رمي جمرات را طي سه روز متوالي (ايام تشريق) انجام مي‌دهند. در نيمه‌هاي شب ضعيفان، زنان، پيران و بيماران آنگونه كه پيامبر اكرم(ص) به اين گروه اجازه داده بود، رمي جمرات را به جا مي‌آورند و بقيه تا صبح فردا صبر كرده و دعا مي‌خوانند و به عبادت مي‌پردازند. سپس مناسك حج به پايان مي‌رسد و به منظور طواف افاضه و خارج شدن از احرام به مكه مي‌روند.
وجه تسميه آن را چنين گفته اند كه جبرائيل عليه السلام هنگامي كه مناسك را به ابراهيم مي آموخت، چون به عرفه رسيد به او گفت «عرفت» و او پاسخ داد آري، لذا به اين نام خوانده شد. و نيز گفته اند سبب آن اين است كه مردم از اين جايگاه به گناه خود اعتراف ميكنند و بعضي آن را جهت تحمل صبر و رنجي ميدانند كه براي رسيدن به آن بايد متحمل شد. چرا كه يكي از معاني «عرف» صبر و شكيبايي و تحمل است.

حضرت آدم (ع) در عرفات:

آدم از پروردگارش كلماتي دريافت داشت و با آن بسوي خدا بازگشت و خداوند، توبه او را پذيرفت، چه او توبه پذير مهربان است.
طبق روايت امام صادق(ع)، آدم (ع) پس از خروج از جوار خداوند، و فرود به دنيا، چهل روز هر بامداد بر فرار كوه صفا با چشم گريان در حال سجود بود، جبرئيل بر آدم فرود آمد و پرسيد:
ـ چرا گريه مي كني اي آدم؟
ـ چگونه مي توانم گريه نكنم در حاليكه خداوند مرا از جوارش بيرون رانده و در دنيا فرود آورده است.
ـ اي آدم به درگاه خدا توبه كن و بسوي او بازگرد.
ـ چگونه توبه كنم؟
جبرئيل در روز هشتم ذيحجه آدم را به مني برد، آدم شب را در آنجا ماند. و صبح با جبرئيل به صحراي عرفات رفت، جبرئيل بهنگام خروج از مكه، احرام بستن را به او ياد داد و به او لبيك گفتن را آموخت و چون بعد از ظهر روز عرفه فرا رسيد تلبيه را قطع كرد و به دستور جبرئيل غسل نمود و پس از نماز عصر، آدم را به وقوف در عرفات واداشت و كلماتي را كه از پروردگار دريافت كرده بود به وي تعليم داد، اين كلمات عبارت بودند از:
خداوندا با ستايشت تو را تسبيح مي گويم
جز تو خدايي نيست
كار بد كردم و بخود ظلم نمودم
به گناه خود اعتراف مي كنم
تو مرا ببخش كه تو بخشنده مهرباني
آدم (ع) تا به هنگام غروب آفتاب همچنان دستش رو به آسمان بلند بود و با تضرع اشك مي ريخت، وقتيكه آفتاب غروب كرد همراه جبرئيل روانه مشعر شد، و شب را در آنجا گذراند. و صبحگاهان در مشعر بپاخاست و در آنجا نيز با كلماتي به دعا پرداخت و به درگاه خداوند توبه گذاشت......

حضرت ابراهيم (ع) در عرفات
در صحراي عرفات، جبرئيل، پيك وحي الهي، مناسك حج را به حضرت ابراهيم (ع) نيز آموخت و حضرت ابراهيم (ع) در برابر او مي فرمود: عَرِفتُ، عَرِفتُ (شناختم، شناختم).

پيامبر اسلام (ص) در عرفات
و نيز دامنه كوه عرفات در زمان صدر اسلام كلاس صحرايي پيامبر اسلام (ص) بود و بنا به گفته مفسرين آخرين سوره قرآن در صحراي عرفات بر پيغمبر (ص) نازل شد و پيغمبر اين سوره را كه از جامع ترين سوره هاي قرآن است و داراي ميثاق و پيمانهاي متعدد با ملل يهود، مسيحي و مسلمان و علماي آنها مي باشد، و قوانين و احكام كلي اسلام را در بر دارد، به مردم و شاگردانش تعليم فرمود.
و طبق مشهور ميان محدثان پيامبر (ص) در چنين روزي سخنان تاريخي خود را در اجتماعي عظيم و با شكوه حجاج بيان داشت:
...... اي مردم سخنان مرا بشنويد! شايد ديگر شما را در اين نقطه ملاقات نكنم. شما به زودي بسوي خدا باز مي گرديد. در آن جهان به اعمال نيك و بد شما رسيدگي ميشود. من به شما توصيه مي كنم هركس امانتي نزد اوست بايد به صاحبش برگرداند. هان اي مردم بدانيد ربا در آئين اسلام اكيداً حرام است. از پيروي شيطان بپرهيزيد. به شما سفارش مي كنم كه به زنان نيكي كنيد زيرا آنان امانتهاي الهي در دست شما هستند، و با قوانين الهي بر شما حلال شده اند.
......... من در ميان شما دو چيز بيادگار مي گذارم كه اگر به آن دو چنگ زنيد گمراه نمي شويد، يكي كتاب خدا و ديگري سنت و (عترت) من است.
هر مسلماني با مسلمان ديگر برادر است و همه مسلمانان جهان با يكديگر برادرند و چيزي از اموال مسلمانان بر مسلماني حلال نيست مگر اينكه آنرا به طيب خاطر به دست آورده باشد.....
صحراي عرفات همايش شناخت و خودسازي امام حسين (ع)
حضرت سيدالشهدا، امام حسين (ع) نيز بعد از ظهر روز عرفه همراه با فرزندان و گروهي از اصحاب از خيمه هاي خود در صحراي عرفات بيرون آمدند، و روي به دامن «كوه رحمت» نهادند و در سمت چپ كوه روي به كعبه، همايشي تشكيل دادند، كه موضوع آن بمناسبت روز عرفه (روز شناخت)، شناخت و سازندگي بود. اين همايش، تنها جنبه علم و معرفت نداشت بلكه شناخت توأم با عمل و سازندگي و تزكيه و خودسازي بود.120
دبير گروه اجتماعي
باشگاه خبرنگاران دانشجويي ايران "ايسكانيوز"
يکشنبه 17 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایسکانیوز]

[مشاهده در: www.iscanews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 267]