واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: ویژگیهای زبان قرآن
قرآن كریم كتاب هدایت همه انسانها در همه اعصار است . پهنه زمین و گستره زمان حوزه نورافشانی خورشید هماره تابان قرآن كریم است . نور هدایت قرآن تاآن جا كه مرز بشریت است می تابد « و ما هی الا ذكری للبشر » (مدثر 31 ) « و ماهو الا ذكرللعالمین » (قلم 52 ) و اختصاص به عصری خاص یا اقلیمی مخصوص و یا نژادی ویژه ندارد . خدای سبحان در تبیین قلمرو رسالت پیامبر اكرم (صلی الله علیه و اله و سلم ) می فرماید « و ما ارسلناك الا كافه للناس » (سبا 28 ) بنابراین رسالت آن حضرت « جهان شمول » و « ابدی » وكتاب او « جهانی » و « جاودانه » و قوم او نیز همه افراد بشرند نه گروهی از مردم حجاز قلمرو انذار پیامبر اكرم (صلی الله علیه و اله و سلم ) نیز گستره « عالمین » و همه افراد بشر معرفی شده است « تبارك الذی نزل الفرقان علی عبده لیكون للعالمین نذیرا » (فرقان 1 ) . فطرت انسان، مخاطب زبان قرآنكتابی كه برای هدایت همگان تنزل یافته و از نظر وسعت حوزه رهنمود جهان شمول است باید از دو ویژگی برخوردار باشد : 1 ـ به زبانی جهانی سخن بگوید تا همگان از معارف آن بهره مند باشند و هیچ كسی بهانه نارسایی و بیگانگی با فرهنگ آن را خار راه خود نبیند و از پیمودن صراط سعادت بخش آن باز نایستد. 2 ـ محتوایش برای همگان مفید و سودمند بوده احدی از آن بی نیاز نباشد همانند آبی كه عامل حیات همه زندگانی است و هیچ موجود زنده ای در هیچ عصری از آن بی نیاز نیست . در فهم معارف قرآن كریم نه بهره مندی از فرهنگی خاص شرط است تا بدون آن نیل به اسرار قرآنی میسور نباشد و نه تمدن ویژه ای مانع تا انسانها باداشتن آن مدنیت مخصوص از لطایف قرآنی محروم باشند و یگانه زبانی كه عامل هماهنگی جهان گسترده بشری است زبان فطرت است كه فرهنگ عمومی و مشترك همه انسانها در همه اعصار است و هر انسانی به آن آشنا و از آن بهره منداست و هیچ فردی نمی تواند بهانه بیگانگی با آن را در سر بپروراند. دست تطاول تاریخ به دامان پاك و پایه های استوار نمی رسد كه خدای فطرت آفرین آن را از هر گزندی مصون داشته است . (روم 30 ) مراد ما از « زبان قرآن » در این مقال لغت و ادبیات نیست. زیرا روشن كه معارف قرآن كریم در چهره لغت و ادبیات عربی بر انسانها نمودار گشته است و غیر عرب زبانان قبل از فراگیری زبان و ادبیات عربی با لغت قرآن كریم ناآشنایند. مراد ما از زبان قرآن و مردمی بودن آن سخن گفتن به فرهنگ مشترك مردم است . انسانها گر چه در لغت و ادبیات از یكدیگر بیگانه اند و در فرهنگ های قومی و اقلیمی نیز با هم اشتراكی ندارند اما در فرهنگ انسانی كه همان فرهنگ فطرت پایدار و تغییرناپذیر است با هم مشتركند و قرآن كریم باهمین فرهنگ باانسانها سخن می گوید مخاطب آن فطرت انسانهاست و رسالت آن شكوفا كردن فطرت هاست و از این رو زبانش برای همگان آشنا و فهمش میسور عموم بشر است . جهانی بودن زبان قرآن كریم و اشتراك فرهنگ آن در چهره اجتماع دلپذیر سلمان فارسی صهیب رومی بلال حبشی اویس قرنی وعمار و ابوذر حجازی در ساحت قدس پیامبر جهانی حضرت محمدبن عبدالله (صلی الله علیه و آله وسلم ) كه شعار « ارسلت الی الا بیض و الا سود و الا حمر » (بحار ج 16 ص 323 ) او شهره آفاق شد متجلی است زیرا در پیشگاه وحی و رسالت كه ظهور تام وحدت خدای سبحان است « كثرت صورت » محكوم « وحدت سیرت » است و تعدد زبان نژاد اقلیم عادات و آداب ودیگر عوامل گوناگون بیرونی مقهور اتحاد فطرت درونی است. منبع : تفسیر تسنیم ج 1 ص 34 ـ 31تنظیم برای تبیان: شکوری
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 543]