كجايي تو؟!...

واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: كجايي تو؟!...

خداحافظ مدينه عزيز!

اكبر كتابدارــ مدينه، 10 آذر

مدينه عزيز!

پس از سلام و عرض ارادت، اگر از احوال ما خواسته باشي، خوبيم. همه خوبيم كه تو را پس از سال‌ها انتظار، پس از عمري حسرت، ديديم و ديدار كرديم. از مهمان‌نوازي تو يك دنيا، نه براي هميشه دنيا سپاسگزاريم. چقدر به ما خوش گذشت كه سرسبزترين گنبد عالم را زيارت كرديم و ضريح متبركش را دورادور بوسيديم. چقدر آرامش يافتيم كه توانستيم حتي از راه دور، به مجتباي تو، به سجادتو، به باقر تو، به صادق تو... به ام‌البنين تو، سلام كنيم و با ارادت و احترام در مقابل بقيع خاموش‌ تو زانو زنيم و درد دلهايمان را واگويه كنيم.

مدينه خوبم!

راستي زهرايت... زهرايت كجاست، كجا بود، كه او را نديديم؟ او را كجا پنهان كرده‌اي؟ از هر كه پرسيديم و احوالپرسش شديم، چيزي نگفت و سكوت بود و سكوت.....

تو هم كه به ما چيزي نگفتي. نگفتي كجاست؟.... نگفتي چه شده است؟.... نگفتي..... حالا كه مي‌خواهيم از تو جدا بشويم، با همة آرامشي كه از با تو بودن در اين چند روز ميهماني نصيبمان شده است، اما غمگينيم و ناخرسند كه بي‌ديدن زهرايت، مي‌خواهيم از تو جدا شويم و با تو وداع كنيم.

مدينه عزيز!

اين رسم مهمان‌نوازي نيست كه ميهمان را با شادي و شادماني بطلبي و هنگام بدرقه كردنش، اشكش را در بياوري؟ كاش نشان خانة زهرايت را به ما مي‌گفتي تا عقدة سال‌ها دوري و بي‌خبري و بي‌نشاني را با او مي‌گفتيم و آرام مي‌شديم.... امّا چه بايد كرد.... شايد تقدير اين است. آري.... شايد تقدير اين است، آري... قسمت اين است.

آري از قسمت نمي‌بايد گريخت

عين الطاف است ساقي آنچه ريخت

مدينه عزيز!...

بغض گلويمان را گرفته است. سخن گفتن مشكل است. وقت رفتن است و خداحافظي با تو. جز خداحافظي از تو، چه چيزي مي‌توان گفت: خداحافظ مدينه عزيز!......

بگذار تا بگريم چون ابر در بهاران

كز سنگ ناله خيزد روز وداع ياران

دوشنبه 11 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اطلاعات]

[مشاهده در: www.ettelaat.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 55]