از معماری ایرانی تا معماری روکوکو

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: «درون.گرایی» یکی از باورهای مردم ایران زندگی شخصی و حرمت آن بوده که این امر به گونه.ای معماری ایران را درون.گرا ساخته است. معماران ایرانی با سامان.دهی اندام.های ساختمان در گرداگرد یک یا چند میان.سرا، ساختمان را از جهان بیرون جدا می.کردند و تنها یک هشتی این دو را به هم پیوند می.داد. ، «پرهیز از بیهودگی» در معماری ایران تلاش می.شده کار بیهوده انجام نشود و از اسراف پرهیز می.کردند. ، «مردم.محوری» مردم.محوری به معنای رعایت تناسب میان اندام.های ساختمانی با اندام.های انسان و توجه به نیازهای او در کار ساختمان.سازی است. در ایران هم مثل مکان.های دیگر، معماری هنری وابسته به زندگی است. معمار ایرانی بلندای درگاه را به اندازه بالای مردم می.گرفته و روزن و روشندان را چنان می.آراسته که فروغ خورشید و پرتو ماه را به اندازه دلخواه به درون سرا می.آورد. پهنای اتاق خواب به اندازه یک بستر است و افراز طاقچه به اندازه.ای است که نشسته و ایستاده به آسانی در دسترس باشد و از طرفی تالار که مخصوص مهمان است به اندازه.ای پهناور و باشکوه بوده که شایسته پذیرایی باشد. ، «خود.بسندگی» معماران ایرانی تلاش می.کردند مصالح مورد نیاز خود را از نزدیک.ترین نقاط ممکن به.دست آورند و ساختمان.ها را چنان می.ساختند که نیازمند به مصالح جاهای دیگر نباشد و تنها به خود اکتفا کنند. به این ترتیب کار ساخت.وساز با شتاب بیشتری انجام می.شد و ساختمان با طبیعت پیرامون خود سازگارتر بود و هنگام بازسازی و نوسازی نیز همیشه مصالح در دسترس است. و «نیارش» نیارش به دانش ایستایی، فن ساختمان و مصالح.شناسی گفته می.شود. معماران به نیارش ساختمان بسیار توجه می.کردند و آن را از زیبایی جدا نمی.دانستند. آنها به تجربه به اندازه.هایی برای پوشش.ها و دهانه.ها و جرزها دست یافته بودند که همه بر پایه نیارش به دست آمده بود. می باشه استفاده شده.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 751]