چه كسي از جانشين ريكارد انتظار اين نتايج را داشت؟تيم رؤيايي پپ؛ دست نيافتني و تكرارنشدني

واضح آرشیو وب فارسی:قدس: چه كسي از جانشين ريكارد انتظار اين نتايج را داشت؟تيم رؤيايي پپ؛ دست نيافتني و تكرارنشدني
* دانيال صدقي

تيمي كه در لاليگا مقتدرانه يكه تازي مي كند. رقيبان سنتي و مدعيان جديد همگي به نوعي در نيمه راه از نفس افتاده اند و توان

مبارزه با «تيم رؤيايي» را در خود نمي بينند. با توجه به اينكه امسال سال اسپانياست و تيم ملي اين كشور بعد از 44 سال قهرمان اروپا شده، بدون ترديد برترين تيم حال حاضر ليگ قهرمانان اروپا هم نمي توانست به كشور ديگري تعلق داشته باشد.
ركوردهاي بارسلونا در ليگ قهرمانان اين فصل باوركردني نيستند. تيمي كه رقباي خود را با گلهاي فراوان ويران مي كند. بارسلوناي مدل پپ گوارديولا را بايد شگفتي مطلق سال 2008 دانست.
يك ماشين بي نقص فوتبال كه جايي براي رقابت باقي نمي گذارد. در لاليگا آنها سه امتياز بيشتر از رئال مادريد اندوخته و در 12 هفته سپري شده از رقابتهاي اين فصل 37 بار دروازه حريفان را فرو ريخته اند! در اروپا با 13 امتياز تيم صدرنشين گروه خود هستند و در 5 بازي 16 گل به ثمر رسانده اند. بارسلونا تنها باشگاهي است كه صدرنشيني خود را در 5 هفته سپري شده از ليگ قهرمانان حفظ كرد و به عنوان تيم نخست به مرحله بعدي راه يافت. براي تأييد شايستگيهاي اين تيم چه آمار ديگري نياز داريم؟ واقعاً بايد يادآوري كنيم كه باشگاه كاتالان در دو ماه اخير سه نتيجه خيره كننده 6 بر1 مقابل اسپورتينگ خيخون و آتلتيكو مادريد و 6 برصفر مقابل وايادوليد داشته است؟ آنها سه بار هم با چهار گل در ديدار مقابل آلمريا، بازل و اسپورتينگ ليسبون پنج گل زده اند و برابر مالاگا هم با چهارگل حريف خود را شكست دادند.
بارساي پپ گوارديولا در رقابتهاي ليگ باشگاهي اسپانيا 9 پيروزي پياپي رديف كرد كه اگر بازيهاي ليگ قهرمانان را هم به آن اضافه كنيم، اين ركورد تا عدد 11 بهبود مي يابد.
آبي اناري ها بيشتر از اينكه مقابل حريفان خود پيروز شوند، آنها را قلع و قمع مي كنند. كاتالونياييها تنها تيم اروپايي هستند كه واژه احتياط را به هيچ وجه نمي شناسند و هميشه عطش گلزني دارند. يك مقايسه ساده با تيمهاي ديگر اروپايي و مدعيان هميشگي عنوان قهرماني، اين نكته را ثابت مي كند.
اينتر در روزي كه با نتيجه يك برصفر به پاناتينايكوس باخت، به مرحله يك هشتم نهايي صعود كرد. يوونتوس يا رئال مادريد هم درحالي به جمع شانزده تيم برتر اروپا راه يافتند كه تنها 7 و 6 گل به حريفان زده اند. همه مدعيان آرام و بي سر و صدا به راه خود ادامه مي دهند. حتي انگليسي ها. ليورپول و منچستريونايتد و آرسنال، صعودشان را به مرحله بعدي حتمي كرده اند، اما چلسي تازه 9 دسامبرآينده به جمع آنها ملحق خواهد شد. ولي هيچ كس يادش نرفته كه ديرزماني تيمهاي بريتانيايي در اين مسابقات پرواز مي كردند. ولي امروز شرايط براي آنها هم فرق كرده است. در روز پنجم چمپيونز ليگ ليورپول و توپچي ها با نتيجه يك برصفر حريفانشان را مغلوب كردند و روز چهارم اين ديدارها هم با شكست چلسي و سه تساوي براي انگليسيها به پايان رسيده بود.
شايد نزديك يك دهه مي شد كه در اروپا كسي شاهد اين افت چشمگير مدعيان قهرماني نبود. امسال سال اسپانياست و بارسلونا بدون ترديد شايسته ترين نماينده براي اثبات قدرت ماتادورها در فوتبال اروپاست. يك تيم رؤيايي كه در زمان و جايي شكل گرفت كه هيچ كس انتظار آن را نداشت. باشگاهي كه از اين تيمهاي رؤيايي در يكي دو دهه اخير زياد به چشم ديده است. با اين تفاوت كه همه انتظار درخشش آن تيمهاي قبلي را داشتند، ولي هيچ كس از گوارديولاي جوان توقع نداشت كه اين تيم را روانه مسابقات اين فصل كند. تيمي كه دوسال ناكامي پياپي همراه با اعتراضهاي فراوان را تجربه كرده بود. بدون كسب افتخار چه در داخل و چه در خارج از مرزهاي اسپانيا. ستاره هايي كه همگي رو به افول گذاشته بودند و حاشيه هاي فراوان در رختكن كه بارسلونا را در ورطه نابودي قرار داده بود.
انقلاب بزرگ تابستان 2008 غيرقابل اجتناب به نظر مي رسيد. وداع با ريكارد و استقبال گسترده از گوارديولا اجباري جلوه مي كرد. مربي 37 ساله اي كه يك دهه پيش جزو بهترينهاي باشگاه بود، ولي هيچ تجربه اي درعرصه مربيگري نيندوخته بود. براي هواداران باشگاه كاتالونيايي، اما او پپ بود. يك كاتالان متعصب، مردي كه به خود بارسلونا تعلق داشت. با همه وجود يك مربي با انگيزه و سختگير كه انقلاب واقعي را به لاپورتا و هيأت رئيسه باشگاه بارسلونا نشان داد. دكو، رونالدينيو، جيوواني، زامبروتا و تورام به درد او نمي خوردند. آنها بازيكناني بودند كه به عقيده پپ دوران فوتبالشان به سر آمده بود و ديگر چيزي براي عرضه كردن نداشتند. يا حداقل با حقوقهاي كلاني كه باشگاه كاتالونيايي به آنها مي داد، هيچ سنخيتي با پروژه هاي باشگاه نداشتند.
دني آلوس، كيتا و هلب مي توانستند جانشينان مناسبي براي آنها باشند. بخصوص اينكه قرار بود پپ آنها را در كنار جواناني كه دست پرورده خود باشگاه بودند، براي ساختن تيم جديد به كار گيرد. نتيجه اين بود كه بارسلوناي امروز پر از بازيكنان زير 21 سال است و 9 بازيكن اين تيم همگي در تيم نوجوانان و جوانان آبي آناري پرورش يافته اند. اين تفكري است كه در هيچ تيم ديگر اروپايي به چشم نمي خورد و برخلاف رويه رايج در تيمهايي نظير بارسلونا و آرسنال، در تيمهاي ايتاليايي به طور مثال هرگز به استعدادهايي نظير بالوتلي و جووينكو بهايي داده نمي شود و آنها هرگز فرصت بازي براي تيمهايشان پيدا نمي كنند.
گرچه دراين ميان مهمترين عامل بحث فرهنگي و استراتژي هاست. استراتژي بارسلوناي پپ گوارديولا از همان جولاي گذشته مشخص بود. از همان زماني كه تيم او براي عبور از مرحله مقدماتي ليگ قهرمانان اروپا مقابل ويسلا لهستاني، اردو زده بود.
پپ كه مثل برادر بزرگتر بازيكنان اين تيم بود، خيلي زود قوانين جديد تيم را وضع كرد؛ كار سخت و ديسيپلين شديد و البته جريمه سنگين براي كسي كه خودش را با آنها وفق ندهد. تاكتيك 3-3-4 بدون اينكه مسي همه كاره تيم باشد. او شروع خوبي نداشت. تنها يك امتياز و انتقادهاي فراوان حاصل كار او بعد از دوهفته از شروع لاليگا بود. ولي پپ در نقش يك رهبر نامرئي خيلي واضح تصميم گرفت و عمل كرد. او با اتكا به گلهايي كه اتوئو براي تيمش به ثمر رساند، نقطه ضعفهايي را پوشاند كه كليد موفقيت تيم نام گرفتند. از بازيكناني كه هريك ساز مخالف خود را مي زدند، يك گروه منسجم ساخت. مطالعه تاكتيكهاي صحيح را در دستور كار تيم قرار داد و به بهترين شكل ممكن در زمين نتيجه گرفت. يك نفر براي همه، همه براي يك نفر شعار مسخره اي به نظر مي رسيد. ولي واقعيت چيز ديگري بود.
در اين سالها هرگز كسي نديده بود كه بارسلونا آنتي تزي واقعي مقابل كهكشانيهاي بدون روح باشد. اتوئو كه رؤياي تابستاني ميلان بود، 20 روز پيش وقتي در عرض 45 دقيقه چهار گل به تنهايي وارد دروازه وايادوليد كرد، به تنهايي يكي از افسانه هاي شيرين كاتالان را در دفتر اين باشگاه نوشت. مهاجم كامروني حتي از گوارديولا خواست تا جايش را با آنري، مهاجمي كه راه گل زدن را مدتهاست فراموش كرده، عوض كند تا مرد فرانسوي هم راحت تر به دروازه حريف نزديك شود. نتيجه اين شد كه در پايان مسابقه آنري هم جزو گلزنان بارسا بود. گوارديولا عاشق فوتبال تماشايي است. اين ديگر يك راز پنهان نيست. سالها بود كه هيچكس در ماه نوامبر بيشتر از سه گل در هر بازي به حريفانش نمي زد. ولي پپ اين سنت را يك بار ديگر رواج داد. آن هم با يك نمايش واقعي كه پاياني براي آن وجود ندارد.
يکشنبه 10 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: قدس]

[مشاهده در: www.qudsdaily.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]