راهنمای تحصیل در ژاپن

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: نيم.نگاهي به نظام آموزشي كشورهاي جهان.ـ

دانشجوي خارجي در ژاپن براي ليسانس بايد 12 سال درس بخواند

خبرگزاري فارس: دانشجويان خارجي بايد 12سال آموزش رسمي مدرسه.اي (يا معادل آن) براي تحصيلات دوره كارشناسي، 16سال براي تحصيلات كارشناسي ارشد و 18سال براي تحصيلات دوره پزشكي يا دندانپزشكي گذرانده باشند.

به گزارش خبرنگار حوزه دانشگاه خبرگزاري فارس، آموزش عالي در كشور ژاپن توسط دانشگاه.هاي "دايگاكو " (Daigaku)،مدارس عالي " تانكي ـ دايگاكو " (Tanki- Daigaku) و دانشكده.هاي فنّي "كوتو سمنو نگاكو "(Koutou- Senmon- Gakko) فراهم مي.شود. اين مؤسسات ممكن است دولتي( Prefectural) يا وابسته به شهرداري يا خصوصي باشند.
وزارتخانه بايد تأسيسات مؤسسات آموزش عالي را تصويب كند و اين مؤسسات تحت كنترل اين وزارتخانه هستند. درحدود70درصد مراكز " دايگاكو "(Daigaku) و 85 درصد مراكز "تانكي ديگاكو "(Tanki- Daigaku)، مؤسسات خصوصي هستند.

* بودجه دانشگاه.هاي دولتي اساساً از بودجه ملي و محلي تأمين مي.شود

دانشگاه.ها از يك يا چند دانشكده كه دوره.هاي 4 ساله را با موضوعات و رشته.هاي مختلف ارائه مي.دهند، متشكل مي.شوند. بودجه دانشگاه.هاي دولتي اساساً از بودجه ملي و محلي تأمين مي.شود. دانشگاه.هاي خصوصي و دانشكده.ها توسط شهريه دانشجويان و بودجه خصوصي تأمين مالي مي.شوند. دولت ملي حدود يك سوم هزينه.هاي جاري مؤسسات خصوصي را با كمك.هاي بلاعوض تأمين مي.كند. مدارس عالي دوره.هاي 2 تا 3 ساله ارائه مي.دهند كه به مدرك تحصيلي درجه يك منتهي نمي.شود بلكه مدارك اكتسابي ممكن است بخشي از مدارك منجر به مدرك تحصيلي به حساب آيند.
دانشكده فني دوره.هاي 5 ساله ارائه مي.دهد كه دروس سال آخر آن در سطح بعد از متوسطه است. آنها تكنيسين تربيت مي.كنند امّا گواهينامه در سطح دانشگاه ارائه نمي.كنند.
با وجود اين.كه دارندگان مدرك تكنيسين ممكن است براي پذيرش در سومين سال دوره دانشگاهي كاربرد داشته باشد. دو دانشگاه ملي(دانشگاه فنّي "ناگا اوكاو " (Nagaoka) و دانشگاه فنّي " تويو هاشي " (Toyohashi) دوره.هاي 4 ساله كارشناسي ارائه مي.دهند.
همانطور كه قبلاً ذكر شد،. تعداد دانشگاه.هاي ژاپني، .منحصر به دانشگاه.هاي 4 ساله ملي و خصوصي و دولتي prerectural از ماه مي 1997 به بعد 586 دانشگاه بوده است. تعداد دانشجويان در سال 1960 ، به 6/0 ميليون ، در سال 1975 ، 7/1 ميليون ، در سال1990، 1/2 ميليون، و در 1997به 6/2 ميليون رسيد ( جمعيّت كل ژاپن در اول اكتبر 1997، 126.166.000 نفر بوده است).
با فرض ارقام سال 1960 به عنوان مبنا ( 100 =) ، شاخص تعداد در سال 1997،. در مورد دانشگاه 2/239 و براي دانشجويان 8/420 بود. به عبارت ديگر ، در طول اين دوره تعداد دانشگاه.ها 204 برابر شده است ، در حالي كه تعداد دانشجويان تا حدود 402 برابر افزايش يافته است . به منظور تأسيس دانشگاه.هاي علوم و فن آوري، يا دپارتمان.هاي علوم و فن آوري در دانشگاه.هاي موجود ، به مقدار متناوبي بودجه تسهيلات نياز است ، مبلغي بسيار بيش از آن كه جهت تأسيس دانشكده.هاي علوم اجتماعي و انساني يا برقراري دپارتمان.هايي در اين زمينه.ها لازم بود. در نتيجه، آموزش علوم و فن آوري در دانشگاه.هاي ملّي به نسبت همتاهاي خصوصي آنان سريع.تر افزايش مي.يابد. از سوي ديگر بيشتر دانشگاه.هاي خصوصي بر آموزش علوم انساني و علوم اجتماعي تأكيد مي.كنند . اين روزها ، دانشگاه.هاي خصوصي به 2/73 درصد كلّ دانشجويان دانشگاه درجه دانشگاهي مي.دهند ، امّا كمك مالي از بودجه ملّي فقط 1/50 درصد (درسال 1998) كلّ هزينه.هاي دانشگاه.هاي خصوصي است.
بيشتر هزينه.ها توسط شهريه و هزينه.هاي ثبت.نام پرداختي توسط دانشجويان تأمين مي.شود. اين شهريه.ها به طور تقريب بالغ بر 8/49 درصد درآمد دانشگاه.هاي خصوصي ( در سال 1996 ) هستند.
افزايش ناگهاني تعداد دانشگاه.هاي داراي دانشكده.هاي علوم طبيعي و فن آوري همراه با مشكلاتي كه مؤسسات خصوصي با آنها روبرو هستند و در بالا ذكر شد، موجب بروز دشواري.هاي جديدي درآموزش عالي ژاپن شده است. اوّلاً آنچه كه در سطح آموزش تكميلي متوسطه و در رابطه با حركت جاري اصلاحات تذكر داده شد ، در سطح دانشگاه هم صادق است. رابطه ميان فرهنگ جامع و گسترده از يك سو و مهارت.هاي فنّي از سوي ديگر، به نسبت سطح دبيرستاني در تضاد شديدتري است. بيم آن مي.رود كه دانشگاه.ها به تدريج تغيير يابند و به مكان.هايي جهت آموزش فنون تخصّصي به شكلي محدود و ضعيف مبـدل شوند . در درجه دوم ، تأسيسـات اضـافي باري بر بودجه.هاي مـالي مؤسسـات خصـوصي هستند كه به افزايش اجتناب ناپذير شهريه آنان منجر مي.شود.
مشاهده جزئيات، مسائل ديگر را آشكار مي.سازد. يك نمونه از بازنگري دروس آموزشي و سازمان.هاي معلّمان به منظور هماهنگي با تغييرات محيط اجتماعي، كه به شكل روزافزون اطلاعات گرا و جهاني مي.شود، با افزايش سواد تحقيقات علمي و با ايجاد مراكز آموزش تكميلي متوسطه تا حد ممكن جذاب و مؤثر انجام مي شود. مثال ديگر اين است كه سيستم جديد خود آزمايي در دانشگاه.ها يا در حال اجراست يا تحت آزمايش است. همچنين ، اين مشكل وجود دارد كه چگونه از عهده افزايش سريع فعلي و كاهش تعداد 18 ساله.ها براييم . سياست.هاي آتي آموزش عالي، امتياز را در عوض كميّت به كيفيّت خواهند داد و علوم پايه را به منظور آوردن آنها در خط انتظارات جهاني ارتقا. خواهند داد. آموزش عالي همچنين بايد نقش مهمّي در تأمين فرصت.هاي آموزش.هاي دراز مدت ايفا كند.
در ژاپن كلاس.هاي دانشگاهي از ماه آوريل آغاز شده و تا ماه مارس به طول مي.انجامد.
تعطيلات طولاني مدت از15جولاي آغاز شده و تا 31 آگوست ادامه مي.يابد.

* دوره كارشناسي در ژاپن 4 ساله است

مقطع كارشناسي در ژاپن شامل دوره 4 ساله ( 6 سال در پزشكي ، دامپزشكي و دندانپزشكي ) است. از سال 1979 ، متقاضيان ورود به دانشگاه مّي و دولتي پيش از گذراندن امتحانات ورودي بايد در امتحانات سراسري مرحله اول شركت كنند. علاوه بر مطالعه رشته تخصصي، آموزش عمومي (شامل ادبيات و علوم اجتماعي و طبيعي ) براي هر دانشجو اجباري است.
نظام واحدي مورد استفاده قرار مي.گيرد و حداقل واحد مورد نياز براي فارغ التحصيلان 124 واحد است،(در پزشكي و دندانپزشكي، به شكل جداگانه مشخص شده است ) كه شامل واحدهايي در موضوعات عمومي زبان.هاي خارجي و آموزش بهداشت و تربيت بدني است.
در مورد مدارس عالي ، حداقل واحد مورد نياز فراگيري بيش از 62 واحد براي دوره.هاي 2 ساله و 63 واحد براي دوره.هاي 3 ساله است. مدرك تحصيلي اعطايي در پايان مرحله اول كاگوشي (Gakoshi) " مدرك كارشناسي " است. درسال1991وزارت آموزش اصلاحاتي انجام داد كه از آن طريق كساني كه از دانشگاه فارغ التحصيل نشده بودند مي.توانستند تحت شرايطي معين و مشروط به اين.كه از سوي مؤسسه ملي مشمول دريافت مدرك تحصيلي علمي شده باشند ، مدرك كارشناسي دريافت كنند.
تخصص بيشتر در مقطع كارشناسي ارشد " دايگاكو اين " ( (Daigaku _ in صورت مي.گيرد كه در همه دانشگاه.ها وجود ندارد و بعد از 2 سال به " شوشي " (Shushi) ( ديپلم يا مدرك فوق ليسانس) منجر مي.شود. اين مرحله نياز به گذراندن تعدادي واحدهاي اضافي، ارائه تز تحقيقاتي و گذراندن امتحان نهايي دارد. براي رشته.هاي پزشكي ديپلم كارشناسي ارشد وجود ندارد بلكه مدرك دكتري كسب مي.شود.
مرحله سوم به بالاترين مدرك تحصيلي " هاكوشي "(Hukushi) دكتري منجر مي.شود. تحصيلات حداقل 3 سال پس از "شوشي " به طول مي.انجامد.( 4سال در پزشكي و دندانپزشكي ) داوطلبان "هاكوشي " بايد تزي را ارئه دهند و امتحان نهايي را هم بگذارنند. " كاتي ها كاسه " (Katei_Hakase) ( دكتري دوره كاري ) به افرادي اعطا مي.شود كه از برنامه دانشگاهي دوره كارشناسي ارشد فارغ التحصيل شده.اند. " ورنبون ـ هاكاسه "(Runbun - Hakase )(رساله يا پايان نامه دكتري) به آناني اعطا مي.شود كه پايان نامه آنان در امتحان پذيرفته شده است.
دايجاكو دانشگاه، تانكي دايجاكو : مدارس عالي، كوتو ـ سامن ـ گاكو :دانشگاه فنّي از انواع مؤسسات آموزشي ژاپن هستند.
يكي از مؤسسات آموزش عالي كه بعد از 1976 بنا نهاده شده ، مدرسه آموزش ويژه با دوره.هاي تخصصي آن است. اين مدرسه حاصل سياست متنوع سازي آموزش عالي به منظور هماهنگي افزايش سريع تعداد دانشجويان خواستار دريافت آموزش حرفه.اي سطح بالا در رشته.هاي گوناگون بوده و مراقبت.هاي پزشكي، علم بهداشت، ترجمه شفاهي،آموزش كامپيوتر و غيره را شامل مي.شود.

* تعداد دانشجويان جديد در ژاپن سال به سال افزايش مي.يابد

تعداد دانشجويان جديد سال به سال افزايش مي.يابد و در سال تحصيلي 1992 بالغ 930/861 برنفر بالغ شد. با اين همه تأكيد بيش از حد دوره.هاي تخصصي آموزشگاه.هاي تربيت متخصص بر آموزش حرفه.اي به قيمت فدا كردن آموزش عمومي مورد ترديد قرار گرفته است.
دوره هاي ارائه شده در كالج.ها و دانشگاه.ها در 4 رشته آموزش عمومي، زبان.هاي خارجي، آموزش بهداشت و بدنسازي و آموزش تخصصي گروه بندي مي.شوند.
آموزش عمومي شامل 3 گروه انساني و رشته.هاي مربوطه، علوم اجتماعي و علوم مربوطه و علوم طبيعي و علوم مربوطه مي.شوند.
براي هر رشته و آموزش ويژه، دروس اجباري، انتخابي و اختياري وجود دارد. واحدهاي مورد نياز مطابق با دپارتمان(يا دانشكده) آن دوره تفاوت مي.كند، اما دانشجويان لازم است 124 واحد از اين 4 موضوع شامل 3 گروه آموزشي را بگذرانند. قبلاً حداقل تعداد واحدها در هر موضوع و گروه پيش نياز رسمي بود، اما بعد از بازنگري قانون " استانداردهاي تأسيس دانشگاه " در سال1991، اختصاص واحدها تغيير پذير شده و به صورت انفرادي توسط هر مؤسسه.اي تعيين مي.شود.
كالج.ها و دانشگاه.ها در مقياس متفاوت هستند، از دانشگاه.هاي مجهز به كتابخانه، انجمن.هاي تحقيقي تحت پوشش، بيمارستان.ها و غيره گرفته تا كالج.هاي داراي فقط يك دانشكده. بعضي از دانشگاه.ها يك سيستم خطابه.اي باز را به كار مي.گيرند، در حالي كه دانشگاه.هاي ديگر تعداد دانشجويان ثبت.نام شده در هر دوره را ثابت نگه مي.دارند.
سيستم قبلي به اين سو گرايش دارد كه مورد تأييد دانشگاه.هاي با بودجه.هاي نسبتاً بالا و با سنت طويل المدت قرار گيرد. بسياري از دانشكده.ها يا دانشگاه.هايي كه پس از جنگ جهاني دوم تا حد دانشگاه ارتقا يافته.اند، به گروه دانشگاه.هاي داراي تعداد ثابت دانشجو تعلق دارند و معمولاً بودجه.اي محدود دارند.
در ميان دانشگاه.هاي ملي آنها كه به مقياس وسيع عمل مي.كنند، و سنتي طويل المدت دارند، دانشگاه.هاي توكيو، كيوتو، توهوكو، هوكايدو، اوزاكا، كيوشو، وناگويا هستند. اين دانشگاه.ها تا سال 1945به عنوان دانشگاه.هاي سلطنتي شناخته مي.شدند. برخي از مشهورترين مؤسسات خصوصي دانشگاه كايو، واسدا، نهيون، و هيشي در توكيو و دوشيشا، ريتسوميكان، كوانسي، گاكواين و كانزاي و در منطقه كيوتو ـ ازاكا هستند.
ازميان دانشجويان ثبت.نام شده در دانشگاه.هاي ملي، دولتي و خصوصي، ثبت.نام شدگان در دانشگاه.هاي خصوصي بالغ بر 2/73 درصد كل ثبت.نام شدگان سال 1997بوده است. با اين حال، به گفته وزارت آموزش ، شرايط تحصيل در دانشگاه.هاي خصوصي در كل پايين.تر از شرايط آنهايي است كه در دانشگاه.هاي ملي و دولتي هستند. مسئله مهم براي آموزش دانشگاهي از ميان برداشتن و اصلاح تفاوت ميان دانشگاه.هاي ملي و خصوصي است.
ميزان رقابت در امتحانات ورودي براي پذيرش در كالج و دانشگاه در سال1998 به طور متوسط برابر تعداد مكان.هاي در دسترس بوده است. يك دانشگاه در هر باز گشايي بيش از 20 هزار متقاضي را به ثبت رسانده است.
" تست مشترك موفقيت مرحله اول " براي ورود به دانشگاه.هاي ملي و دولتي در بين سال.هاي 79 و 89 به مورد اجرا گذاشته شد. اين تست چون قضاوت در مورد اين.كه داوطلبين در دبيرستان آموزش كافي دريافت كرده بودند را از طريق طرح سؤالات مستدل و نگنجاندن سؤالات بسيار دشوار و غير عادي ممكن ساخته بود، مورد تشويق قرار گرفت. با اين حال، منتقدان اين تست ادعا مي.كردند كه در نتيجه انجام آزمون در 5 موضوع درسي همچون درجه بندي دانشگاه.ها تاثير بدي داشته است.
از ميان اين انتقادات مثبت و منفي و پيشنهادات گزارش نخست اصلاحات آموزشي، ارائه شده توسط شوراي ملي اصلاحات آموزشي، تست جديدي به نام "تست مركز ملي جهت پذيرش دانشگاهي " مطرح شد كه به داوطلبين ورود به دانشگاه سال 1990 ارائه شد. اين تست به دانشگاه.ها اجازه داد كه آزادانه از ميان موضوعات درسي مورد امتحان سؤالاتي را مناسب با پيش نيازهاي ويژه خود بر دارند.

* دانشگاه.هاي ژاپن براي پذيرش دانشجو آزمون برگزار مي.كنند

درحال حاضر تمامي دانشگاه.هاي ملي و دولتي و تعداد رو به افزايشي از دانشگاه.هاي خصوصي اين تست را در گزينش اوليه داوطلبان خود مورد استفاده قرار مي.دهند.
دانشگاه.ها با تركيب اين آزمون با گرايشي از سوابق تحصيلي دانش آموزان كه به تأييد دبيرستان آنها رسيده است، تست.هاي علمي، مصاحبات، مقالات كوتاه و تست.هاي مهارت.هاي كاربردي، پروسه و روند انتخاب خود را بهبود مي.بخشند و به سمت ارزيابي داوطلبين از جنبه.هاي مختلف درحركت هستند.
در حال حاضر به داوطلبان فرصت.هاي بيشتري داده مي.شود تا براي دانشگاه.هاي مختلف تقاضاي ورود بدهند. بدعت.هاي سال1987به دانشگاه.ها در مورد تعيين نشان آزادي عمل داد و پس از آن در سال 1989 براي دانشگاه.ها امكان پذير شد كه داوطلبين را به روزهاي مختلف تقسيم كنند. با سرمايه گذاري دانشگاه.ها در مورد اين نو آوري.ها، در آينده رشد بيشتر تعداد فرصت.ها و گوناگوني متدهاي ارزيابي انتظار مي.رود.

* دانشجويان كم درآمد مي.توانند از انجمن بورسيه ژاپن وام بگيرند

دانشجويان كم درآمد كه امتحان ورودي را گذرانده.اند مي.توانند از انجمن بورسيه ژاپن وام بگيرند. با اين وجود تعداد زيادي از دانشجويان بخشي از شهريه يا هزينه زندگي خود را از طريق كار نيمه وقت درطول سال.هاي دانشگاه يا كالج تأمين مي.كنند.
مشهورترين شكل كار پاره وقت شايد تدريس خصوصي به دانش آموزان مقاطع مقدماتي و تكميلي متوسطه در خانه.هاي آنها در جوكو(مؤسسات آموزش انتفاعي خصوصي) باشد.
مدرك تحصيلي دوره متوسطه Kotogokko Sotsugyo Shomeisho، موفقيت در آزمون.هاي علمي ، شامل امتحان ورودي سراسري برگزار شده توسط مركز ملّي امتحانات ورودي دانشگاهاز مدارك مورد نياز براي ثبت.نام است.
درسطح كارشناسي، يك امتحان ورودي براي تمامي دانشگاه.ها جز دانشگاه آزاد ضرورت دارد. امتحانات اغلب شامل آزمون كتبي و مصاحبه هستند.

* دانشجويان خارجي بايد 12سال آموزش رسمي مدرسه.اي براي مقطع كارشناسي ببينند

دانشجويان خارجي بايد 12سال آموزش رسمي مدرسه.اي (يا معادل آن) براي تحصيلات دوره كارشناسي، 16سال براي تحصيلات كارشناسي ارشد و 18سال براي تحصيلات دوره پزشكي يا دندانپزشكي گذرانده باشند.
مؤسسات به صورت جداگانه دوره.هاي آشناسازي جهت دانشجويان خارجي فراهم مي.آورند. قبل از ورود به ژاپن دانشجوي خارجي بايد ويزاي معتبر كسب كند. دوره.هاي ژاپني در مدرسه زبان ژاپني انيستيتو بين المللي دانشجويان و انيستيتو بين المللي كانزايKansai و نيز در برخي از دانشگاه.هاي خصوصي در جهت بالا بردن سطح درس ژاپني دانشجويان در دسترس هستند.
به طور كلي مي.توان گفت كه از جمله مهم.ترين مقررات پذيرشي ويژه دانشجويان خارجي مي.توان به مواردي همچون كسب ويزاي معتبر قبل از ورود به ژاپن، الزام كسب مهارت زباني براي متقاضيان خارجي كه زبان اول (مادري) آن.ها زبان مورد تدريس نيست، برخورداري ازگواهينامه ديپلم متوسطه با عنوان كوتوگاكو سوتسوگيو شوميشو، موفقيت در آزمون.هاي موفقيت تحصيلي شامل امتحان ورودي جامع كه توسط مركز ملي امتحانات ورودي دانشگاه.ها اشاره كرد.
سيستم.هاي نمره دهي چندي در مراكز آموزش عالي مورد استفاده قرار مي.گيرد، امّا معمول.ترين آنها مقياس درصدي با 60 درصد به عنوان نمره قبولي است. بالاترين نمره : %100، نمره قبولي = %60 و پايين.ترين نمره = %0است.
از جمله ديگر سيستم.هاي اصلي نمره دهي مي.توان به سيستم نمره دهي حروفي اشاره كرد.
گاكو شي، ايگا كوشي، جويگا كوشي، شيگا كوشي، شوشي، هاكو شي، ايگا كو ـ هاكوشي، جويگا ـ هاكوشي، شيگا كو ـ هاكوشي از جمله گواهينامه هاي آموزشي ژاپن هستند.
از جمله مهم.ترين مراكز ارائه كننده خدمات دانشجويي به دانشجويان خارجي مي.توان به انجمن آموزش بين الملل، انيستيتو بين المللي دانشجويي و انيستيتو بين المللي دانشجويي كانزاي اشاره كرد.
دانشگاه.ها هدفي 2 بعدي يعني تحصيلي و آموزشي دارند. با اين وجود، پديده آموزش جمعي در سطح دانشگاه.هاي ژاپن ظاهراً دانشگاه را به مكاني منحصر به آموزش تغيير داده است. اين به علت كافي نبودن شرايط تحصيلي از نظر مطالب، موضوعات و پرسنل است. آموزش گروهي با هدف آموزش توليد انبوه ارائه مي.شود، واژه.اي كه منعكس كننده نارضايتي دانشجويان است. اين موقعيت، موجب هرج و مرج.هاي دانشگاهي شده است كه از سال 1967 تا 1971 شايع بوده است. با درخواست دانشجويان در مورد حقوق و بهبود شرايط تحصيلي آنان، مباحثاتي آغاز شده، و بتدريج به جنبش.هايي مبدل شد كه درمورد چگونگي اداره دانشگاه و آموزش در يك جامعه پيشرفته صنعتي مي.پرسيدند. در سطح فوق ليسانس، مقادير متنابهي هزينه جهت بالا بردن سطح آموزش مورد نياز است.
نام دانشگاه توكيو به دانشگاه امپراتوري توكيو تبديل شد و اين در هماهنگي با قانون دانشگاه امپراتوري در سال 1886 بود. اين دانشگاه تا زماني كه دانشگاه سلطنتي ديگري در سال 1897 در كيوتو تأسيس شد، تنها دانشگاه باقي ماند. تا سال 1920، پنج دانشگاه سلطنتي وجود داشت كه در هونشو شمالي، كيوشو، و هوكايدو قرار داشتند. در سال 1928، زماني كه قانون دانشگاهي تصويب شد، علاوه بر دانشگاه.ها، كالج.ها نيز به تصويب رسيدند، و مدارس خصوصي و دولتي كه به عنوان مدارس حرفه.اي تنفيذ شده بودند نيز به عنوان دانشگاه به تصويب رسيدند. به عنوان مثال، به دانشگاه.هاي كايو، دانشگاه واسدا در توكيو و دانشگاه دوشيش در كيوتو در اين زمان به طور رسمي عنوان دانشگاه اعطا شد. علاوه بر مؤسسات مذكور، مدارس عالي ويژه و مدارس عالي حرفه.اي هم بودند كه هر 2 نوع مدارسي ساده.تر و كاربردي.تر از دانشگاه.ها بودند. مدارس عالي حرفه.اي آموزش در يكي از رشته.هاي حرفه.اي چون حقوق، اقتصاد، الهيات، ادبيات، زبان، علوم پزشكي و غيره را ارائه مي.دادند، و مدارس عالي ويژه آموزش در زمينه صنعت، تجارت، كشاورزي و ديگر رشته.ها را فراهم مي.كردند. هر 2 نوع مدرسه در چارچوب سيستم رسمي سال 1903 نهادينه شدند. اين زماني بود كه قانون مدارس عالي ويژه و مدارس عالي حرفه.اي به تصويب رسيد.
لازم به ذكر است كه تقاضا براي آموزش عالي در پس تأسيس اين نوع جديد مدارس بود، .كه بعد.ها تحت عنوان مدارس حرفه.اي متحد شدند. در زمينه تربيت معلم، در كنار مدارس عالي عادي دختران و پسران، مؤسسات تربيت دبير نيز به عنوان مؤسسات آموزش عالي گروه بندي شدند. بعد از جنگ جهاني اول، دانشگاه.ها و مؤسسات آموزش عالي پيشرفت سريعي كردند. گرايشي واضح به افزايش تعداد مدارس، يا توسعه مقياس مدارس پسرانه و دخترانه وجود داشت، بدون آن كه توجه شود كه تحت كنترل دولت ملي يا محلي هستند يا به طور خصوصي عمل مي.كنند.

* براي پذيرش در دانشكده.هاي فني تكميل دوره راهنمايي الزامي است

براي پذيرش در دانشكده.هاي فني تكميل دوره راهنمايي الزامي است. هدف آن.ها آموزش عمقي در رشته.هاي تخصصي و فراهم آوردن توانائي.ها و استعداد.هاي مورد لزوم براي زندگي شغلي در دانشجويان است. دانشكده فني معمولاً چند دوره مهندسي و مطالعاتي مربوط به كشتيراني و تجارت را ارائه مي.دهد. طول اين دوره 5 سال است (پنج سال و نيم براي دوره.هاي كشتيراني بازرگاني) و شامل دوره.هاي اصلي گوناگوني چون مهندسي مكانيك، مهندسي برق، كنترل الكترونيكي فن آوري اطلاعات، مهندسي شيمي،مهندسي ساختمان، بازرگاني و مديريت اطلاعات دريايي است.
پذيرش در دانشكده.هاي فنّي برپايه تكميل دوره مقدماتي متوسطه است. هدف مدارس عالي هدايت با اداره كامل و جامع آموزش در رشته.هاي تخصّصي و پرورش قابليت.هاي لازم جهت زندگي حرفه.اي در دانش آموزان است.
دانشكده فنّي معمولاً دوره چندي در مهندسي و دروس كشتيراني تجاري ارائه مي.دهد. طول اين دوره 5 سال است.( پنج سال و نيم براي دوره كشتيراني تجاري). دوره.هاي گوناگوني شامل مهندسي كشاورزي، مهندسي برق، الكترونيك، فن آوري اطلاعات، مهندسي كشاورزي، مهندسي ساختمان، اطلاعات مديريت كشتيراني و بازرگاني وجود دارد.
پيشرفت صنايع ژاپن در دوره ميجي ادامه يافت و با سياست دولت در مورد خلق ملتي ثروتمندتر و داراي قدرت مورد حمايت قرار گرفت.
با توجه به افزايش توليد و ارتقاي صنعت در اين زمان، دولت طبيعتاً به طور اخص درگير آموزش صنعتي بود. اين روند در حوالي دهه 70 و اوايل دهه 80 آغاز شد .و تأكيد اساسي بر تربيت رهبران آموزش در فن آوري مدرن غربي بود. صنعتي شدن كشور، ابتدا بر صنايع سبك تأكيد داشت كه در دهه 1890 آغاز شده بود. در سال 1893، وزير آموزش، اينوكوآشي، مقررات مدرسه تكميلي حرفه.اي را ارائه داد و مدارس را ملزم ساخت كه آموزش ساده فني را به عنوان ادامه آموزش ابتدايي ارائه دهند.
بعد از جنگ جهاني سينو ژاپن در 1899، قانون مدارس فني و حرفه.اي وضع شد. بر اساس اين قانون، مدارس حرفه.اي گوناگوني براي فراهم آوردن آموزش در بخش.هاي صنعت، كشاورزي، تجارت، بازرگاني و مبادلات دريايي، پرورش كرم ابريشم، جنگلداري، دامپزشكي، جراحي، صنعت صيد ماهي و غيره تأسيس شدند. به اين طريق، آموزش حرفه.اي به عنوان بخشي از آموزش متوسطه گسترش يافت و گونه.هاي آموزش حرفه.اي نيز بعد از جنگ جهاني اول افزايش يافتند. در مقايسه با رشد كند مدارس متوسطه، مدارس حرفه.اي به سرعت توسعه يافتند.
دانشگاه هوايي (هوزو دايگاكو) " Hoso Daigaku " درسال 1983 و تحت توجهات دولت تأسيس شد. اين دانشگاه مؤسسه.اي است كه مدرك اعطا مي.كند و از راديو و تلويزيون و ديگر رسانه.ها استفاده مي.كند و توسط افزايش شناخت دو جانبه واحدهاي كسب شده و توسعه تبادل كادر آموزشي و پخش مطالب در دسترس براي ديگر دانشگاه.ها همكاري و تشريك مساعي با ديگر دانشگاه.هاي خصوصي و دولتي را ارتقا مي.بخشد.
وزارت آموزش، علوم، فعاليت.هاي ورزشي و فرهنگ مؤسسات خاصي را توسعه مي.دهد كه براي مردم فرصت.هاي يادگيري را به شكل آموزش غير رسمي فراهم مي.آورند. اين وزارتخانه اداره فراگيري مادام العمر و شوراي آموزش دراز مدت را به وجود آورده است.

دوره شبانه و مكاتبه.اي هم وجود دارند كه توسط دانشگاه.ها و كالج.ها ارائه مي.شوند .

اين دوره.ها در كلّ و اساساً مشابه دوره.هاي روزانه هستند. اين وزارتخانه سيستمي را ارائه كرده است كه با استفاد ه از آن دانشجويان فاقد مدرك تحصيلي مي.توانند در رشته.هاي منفرد يا چند رشته محدود در دانشگاه.ها به كسب علم بپردازند و براي اين رشته.ها واحدهاي دانشگاهي را كسب مي.كنند ؛ دوره.هاي دانشگاهي چنان گسترش يافته.اند كه اين امكان را دارند كه برنامه.هاي خود را با الگوهاي زندگي افراد بزرگسال كارمند هماهنگ سازند .

مؤسسات آموزش فني و حرفه.اي آموزش حين خدمت را براي بزرگسالان فراهم مي آورند. اين آموزش ، تعليم فشرده تازه كاران ونيز تربيت گروهي و شغلي را در بر مي.گيرد.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 171]