گفت و گوي تفصيلي ايسنا با متخصص روان شناسي:حدود يك تا پنچ درصد دانش آموزان مشكل امتناع از حضور در مدرسه دارند

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: گفت و گوي تفصيلي ايسنا با متخصص روان شناسي:حدود يك تا پنچ درصد دانش آموزان مشكل امتناع از حضور در مدرسه دارند

خبرگزاري دانشجويان ايران - مركزيسرويس: اجتماعي با شروع فصل مدارس ، برخي خانواده ها از اينكه كودكانشان تمايلي براي رفتن به مدرسه از خود نشان نمي دهند در رنج مي باشند . گفت و گوي ذيل در جهت آشنايي بيشتر به مشكلات اين نوع دانش آموزان و ارائه راهكارهايي براي والدين ومسوولين مدرسه براي حل اين مشكل است . امتناع از حضور در مدرسه مشكلي است كه براي دانش آموزان، خانوادها و مديران مدرسه مشكل زاست. اين مشكل اثرات كوتاه و بلند مدتي بر روي رشد اجتماعي، هيجاني و تحصيلي كودكان به جا مي گذارد. "دكترسيد علي آل ياسين" ، عضو هيات علمي دانشگاه آزاد آشتيان درگفت و گو با خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)- منطقه مركزي گفت: در اغلب اوقات امتناع از حضور در مدرسه با برخي نشانه هاي روان شناختي مانند اضطراب و افسردگي همراه است و تشخيص زود هنگام مشكل و اقدام مناسب جهت رفع آن نقش مهمي در جلوگيري از رخداد مشكلات بعدي دارد . تشخيص و درمان، به تشريك مساعي پزشك ، معلمين، والدين و روان شناس نياز دارد. او در ادامه همكاري پزشك را ضروري عنوان كرد و افزود: برخي از اين كودكان نشانه هاي مرضي بدني را دارا هستند. يك معاينه ساده پزشكي اين اطمينان را بوجود مي آورد كه مشكل بدني خاصي وجود ندارد. درمان كودكان دچار امتناع از حضور در مدرسه از تقويت دروس تا درمانهاي شناختي- رفتاري و مداخله والدين، معلم و حتي دارو درماني مي تواند در تغيير باشد و امتناع از حضور در مدرسه يك مشكل عاطفي جدي است و اين مشكل مي تواند پيامدهاي كوتاه و دراز مدت منفي بدنبال داشته باشد. عضو هيات علمي دانشگاه آزاد اسلامي آشتيان به برخي ويژگي هاي كودكان دچار امتناع از مدرسه را شامل موارد زير عنوان كرد: -پريشاني هيجاني شديد از حضور در مدرسه از جمله اضطراب، افسردگي، قشقرق يا علائم مرضي بدني. - والدين از غيبت كودك آگاه هستند زيرا بچه اغلب سعي مي كند پدر و مادر را متقاعد به ماندن در خانه كند. - نداشتن رفتارهاي ضد اجتماعي مهم از جمله بزهكاري. - كودك معمولا در ساعات مدرسه در خانه مي ماند زيرا محيط خانه را مكاني امن و مطمئن مي داند. - دانش آموز به انجام تكا ليف درسي تمايل دارد و به انجام آنها در خانه تن مي دهد. دكتر آل ياسين در ادامه با توجه به شباهت ظاهري اين دسته از دانش آموزان با كودكان مدرسه گريز خاطرنشان كرد: ويژگي هاي دانش آموزان مدرسه گريز را شامل :-نداشتن اضطراب يا ترس شديد از حضور در مدرسه - دانش آموز اغلب تلاش مي كند غيبتش از مدرسه را از چشم والدين مخفي نگه دارد. - داشتن رفتارهاي ضد اجتماعي از جمله اعمال بزهكارانه و مخرب( دروغگويي ،دزدي و...) و غالبا" هم با دوستان بزهكار بسر مي برند. - در ساعات مدرسه اغلب در خانه حضور ندارند. - همچنين نداشتن علاقه به انجام تكاليف درسي و عدم تمايل به انطباق خود با انتظارت مدرسه بيان كرد . وي خاطرنشان كرد : تقريباً يك تا پنچ درصد دانش آموزان مشكل امتناع از حضور در مدرسه را دارا هستند.در اين ميزان، مابين دختران و پسران تفاوتي ديده نمي شود. اگرچه اين مشكل در همه دانش آموزان رده هاي مختلف سني ديده مي شود ولي شيوع آن در سنين 7، 10و 11 سال بيشتر گزارش شده است. او همچنين برخي علايم بدني كودكان دچار امتناع از مدرسه را شامل علائم مربوط به سيستم عصبي خود مختار،علائم رودهاي و شكمي، علائم ماهيچه اي بيان كرد . عضو هيات علمي دانشگاه آزاد آشتيان با بيان اينكه امتناع از حضور در مدرسه داراي پيامد هاي كوتاه و دراز مدت خاصي است، افزود: از جمله اين اثرات مي توان به افت درسي، بروز مشكلا ت در خانواده و روابط با همسن و سالان اشاره كرد. پيا مدهاي دراز مدت هم شامل عقب افتادگي تحصيلي ، بروز مشكلا تي در آينده شغلي و ازدواج فرد و حتي افزايش احتمال بروز علايم بيما ري ها ي رواني مي باشد . وي گفت: مطابق نتايج پژوهش ها، حدود 18 درصد اين دانش آموزان موفق به اتمام دوره دبستان و راهنمائي نمي شوند و 45 درصد هم دوره دبيرستان را نيمه تمام رها مي كنند. 43 درصد اين افراد در دوره بزرگسا لي نيازمند مراقبت هاي سر پايي روان پزشكي و حدود 6 درصد هم به بستري احتياج پيدا مي كنند، 14 درصد پس از بيست سال ديگر كماكان با والدين خود زندگي مي كنند و تعدادي از آنها پس از ازدواج از داشتن حتي يك فرزند هم اجتناب مي كنند. او با اشاره به اينكه امتناع از رفتن به مدرسه يك اختلال رواني طبقه بندي شده و يا رسمي نيست، افزود: تعداد زيادي از دانش آموزان دچاراين مشكل از مشكلات رواني و هيجاني خصوصا داشتن افسردگي و اضطراب در رنج مي باشند. در كودكان بيشتر علايم اضطراب و در نوجوانان عمدتا افسردگي و اضطراب توامان ديده مي شود و عمده ترين اختلات رواني در اين گونه دانش آموزان شامل اضطراب جدايي، فو بياي اجتماعي، فوبياي ساده، وحشت زدگي، استرس پس از سانحه،افسردگي عمده و اختلال سازگاري مي باشد . وي درخصوص عملكرد خانواده در اين خصوص افزود: مشكل داشتن با خانواده در بروز امتناع از مدرسه تاثير دارد. با وجود اين، مطالعا ت كمي به شكل منظم اين گونه مشكلات را تحت ارزيابي و سنجش قرار داده اند. در تعداد زيادي از والدين كودكان دچار امتناع از مدرسه ، اختلالات وحشت زدگي و هراس از مكان هاي باز ديده شده است. اين عضو هيات علمي دانشگاه آزاد آشتيان گفت: اولين هدف درماني اين است كه اين دسته از دانش آموزان هر چه سريعتر به محيط مدرسه بازگردند. پزشكان بايد از نوشتن گواهي براي اينكه اين كودكان در خانه بمانند، اجتناب كنند مگر اينكه مشكل پزشكي خاصي در ميان باشد كه حضور دانش آموز را در خانه توجيه كند. در درمان بايد مشكلات رواني، بد كنشي خانواده و ديگر عوامل موثر را مورد توجه قرار داد. وي گفت: از آنجايي كه كودكان دچار امتناع از مدرسه برخي نشانه هاي جسماني را ازخود نشان مي دهند، پزشك با معاينه مي تواند دريابد كه آيا رد پاي يك بيماري جسماني در ميان است يا يك مشكل روان شناختي. تيم مشورتي در جهت حل مشكل بايد شامل روان شناس، پزشك، كودك، والدين و معلمين باشد. احتمال دارو درماني را نيز نبايد از نظر دور داشت. قطعا" نقش والدين و مطرح كردن مشكل با مسوولين مدرسه موثر است ولي هنوز معلوم نيست كداميك از عوامل درماني مي تواند بيشترين نقش را در رفع مشكل داشته باشد. بعلاوه، در درمان بايد به شدت نشانه ها و آسيب شناسي رواني والدين نيز توجه داشت. به گفته وي ، در درمان امتناع از حضور در مدرسه راه حل هاي متعددي وجود دارد. زماني كه دانش آموز كم سن و سال است و نشانه هاي خفيفي از ترس، اضطراب و افسردگي را نشان مي دهد ، كار كردن مستقيم با والدين و معلمين موثرتر است تا با كودك. اگر مشكل دانش آموز شامل غيبت طولاني مدت از مدرسه، تشخيص يك اختلال رواني ومشكل در مهارت هاي اجتماعي باشد ، در اين حالت درمان با محوريت دانش آموز و با مشاركت والدين و معلمين توصيه مي شود. دكتر آل ياسين خاطرنشان كرد: مداخله والدين و معلم از عوامل اساسي در افزايش كارايي درمان است و اين روش شامل برگزاري جلسات باليني و مشاوره با والدين، معلمين و كاركنان مدرسه مي باشد. به والدين راهبرد هاي ويژه تغيير رفتار در كودك مانند همراهي كودك تا مدرسه، ارائه تقويت مثبت بخاطر حضور كودك در مدرسه ، آموزش داده مي شود. همچنين به والدين ياد داده مي شود كه چگونه اضطراب خودشان را كم كنند و از اهميت نقش شان در كاهش مشكل كودكان مطلع شوند. او ادامه داد: مشاوره با مسئولين مدرسه نيز شامل ارائه سفا رش هاي لازم به معلمين و كاركنان مدرسه مي باشد كه خود را براي بازگشت دانش آموز آماده كنند، از تقويت مثبت استفاده نمايند و از كمك هاي تحصيلي ، اجتماعي و عا طفي به دانش آموز دريغ نورزند. اين متخصص روان شناسي در پايان افزود: درمان دارويي كودكان دچار امتناع از مدرسه بايد همراه با روش هاي روان درماني مورد استفاده قرار گيرد و نبايد تنها بعنوان روش درماني مد نظر باشد.زيرا روش هاي روان درماني به دانش آموز كمك مي كنند مهارت هايي را جهت غلبه بر مشكل شان بيا موزند و از رخداد مجدد علايم جلوگيري كنند. تحقيقات كمي تاثير و كارايي دارو درماني را در درمان امتناع از مدرسه مورد مطالعه قرار داده اند و پژوهش ها در اين زمينه ادامه دارد. انتهاي پيام
شنبه 18 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 250]