ماجرای پناهندگی مشهورترین سربازمعلم

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: گفت.وگو با عبدالمحمد شعرانی، جوان برگزیده بخش معلمین، مدرسین و مؤلفین جوان جشنواره ملی جوان ایرانی
گاهی از شبکه.های VOA و BBC فارسی برای مصاحبه تماس گرفتند. اما با هیج کدام مصاحبه نکردم و گفتم با کسانی که به آرمان.های کشورشان خیانت می.کنند، حرفی ندارم. گفتم اگر حرفی داریم در کشور خودمان حل.اش می.کنیم.

متولد بندر دیر است و 24 ساله. عبدالمحمد شعرانی، یک روز وقتی سرباز معلم گمنامی بود تصمیم گرفت خاطرات مدرسه که نه، کلاس چهار نفره.اش را در وبلاگی بنویسد که نامش «دیرتش باد» بود و هست هنوز و او آنقدر نوشت و نوشت از مدرسه و خاطراتش که حالا همه دنیا او را و مدرسه.اش را می.شناسند. او هنوز هم معلم مدرسه روستای کالو است، قرار نبود آنجا بماند اما عبدالمحمد بعد از پایان خدمتش دیگر روستا را ترک نکرد، در کالو ماند و هر آنچه که توانست برای روستا انجام داد.

با پیگیری.های او روستایی که حتی در بوشهر هم شناخته شده نبود جهانی شد. او در هنرستان درس خوانده. مدرک کاردانی آموزش ابتدایی دارد و حالا در مقطع کارشناسی علوم اجتماعی می.خواند. او در بخش معلمین، مدرسین و مولفین جوان جشنواره ملی جوان ایرانی، نفر برگزیده شد. برای گفت و گو با او بهانه.های زیادی داشتیم.

* از خانواده ات بگو، چند نفره است؟

خانواده فرهنگی ای هستیم. هفت برادر و خواهر هستیم. سه برادر و دو خواهرم فرهنگی هستند. ششمین عضو خانواده ام هستم.

* شاید پاسخ این سوال کمی تکراری باشد، اما برای کسانی که قصه مدرسه ات را نمی.دانند، می.گویی چطور شد به کالو رفتی؟

حدود 4- 5 سال پیش به عنوان سرباز معلم به روستای کالو رفتم، که دورترین نقطه در منطقه ماست و حدود 30 کیلومتر با شهرمان فاصله دارد. زمانی که رفتم آنجا کالو هیچ امکاناتی نداشت. بچه.ها در حسینیه درس می.خوانند. تا اینکه آموزش و پرورش اتاقی خرید که پر از وسایل صیادی بود. سال اول گذشت. اتفاقات داخل مدرسه را در وبلاگم می.نوشتم، تا ساکنان دهکده جهانی را جذب خود کنم. اولین بار کامران نجف زاده آن را دیده بود و گفته بود می.خواهم بیایم کالو، گزارش بگیرم و آمد.

البته خیلی از این گزارش.ها پخش می.شود و بعد همه چیز تمام می.شود. البته روال وبلاگ نویسی ام ادامه داشت. نه تنها ایرانی.های داخل، بلکه ایرانی.های خارج از کشور هم با مدرسه در ارتباط بودند. کلی ایمیل می.زدند. نوشته.های وبلاگم به انگلیسی ترجمه شد. یک وبلاگ انگلیسی راه افتاد که خیلی تاثیرگذار بود. خانمی ایرانی که همراه شوهرش در استرالیا تحصیل می.کرد، وبلاگم را ترجمه کرد و بعد رفت در" دویچه وله" آلمان به عنوان دومین وبلاگ برتر دنیا معرفی شد و وبلاگم باعث انجام کلی کار خیر در روستا شد. خیری بوشهری آمد و آنجا مدرسه ساخت. به دستور مستقیم ثمره هاشمی، دستیار ارشد رییس جمهور آسفالت شد. مشکل، آب، برق روستا حل شد. کتابخانه ساخته شد. کنار مدرسه مرکز فنی و حرفه.ای ساخته شده.

* کتاب هم داری؟

کتابی نوشته ام به نام «کوچکترین مدرسه دنیا» که به چاپ چهارم رسید. کتابی جدید دارم که پاییز چاپ می.شود. نامش «گیرنده: کالو» است که قصه.های جدید مدرسه است، به اضافه نامه.ها و ایمیل.هایی که از جاهای مختلف دنیا برای مدرسه آمده است.

* هنوز هم می.شود گفت «کالو» محروم است؟

نه، کالوی ما با 4-5 سال پیش خیلی فرق کرده. امیدوارم که روزی آنجا دانشگاه ساخته شود. خیلی.ها فکر می.کنند مدرسه کالو به خاطر تعداد کم دانش آموزهایش معروف شد. شاید این هم باشد، اما فکر می.کنم هزار تا مثل این مدرسه در کشور داریم، چرا آنها مطرح نمی.شوند؟ به نظرم اینجا معجزه ارتباطات صورت گرفت. یک وبلاگ می.تواند زندگی خیلی.ها را تغییر بدهد. روستایی که در بوشهر هم کسی آن را نمی.شناخت، امروز به یک روستای بین المللی تبدیل شده، حتی توریست.ها هم به آنجا سرمی زنند.

اگر همت مسوولین اینجا چند برابر شود، کالو می.تواند قطب گردشگری بوشهر شود. در کنار این «CNN» هم گزارشی از این جا تهیه کرد. البته آنها همیشه مقاصد سیاسی خاص خودشان را دارند و خیلی دل خوشی از کشور ما ندارند. ولی موقعی که اتفاقات کالو را می.بینند، مجبورند که بیایند و گزارش تهیه کنند. چون کالو نشان دهنده این است که آموزش و پرورش در دورترین نقاط کشور ادامه دارد، حتی برای 4 دانش آموز.

* ایده جدیدی برای کالو در ذهنت داری؟

طرحی دارم به نام "بنیاد مدارس کوچک" که اجرایی شدنش به نظر و عنایت مسوولان آموزش و پرورش بستگی دارد. این طرح به کمک روستاهای کم جمعیت می.آید.

* چرا وبلاگت به چشم آمد و مطرح شد؟

هیچ وقت در وبلاگم از بدبختی.ها نمی.گفتم. نمی.آمدم از کسی چیزی بخواهم. حق مردم این است که بهترین.ها را داشته باشند و همه و همه این چیزهایی که به دست آمده به این راحتی نبوده، کلی مشقت و زحمت در کار بوده.

* چرا کمک نمی.خواستی؟

می توانید سطرسطر نوشته.های وبلاگم را بخوانید. شاید اگر می.گفتم سقف کلاس ما چکه می.کند، می.خواستم بگویم داریم با آن زندگی می.کنیم. بعضی.ها خوشبختی را در بهترین امکانات می.بینند. ولی در این روستاها مردم با همه مشکلاتی که دارند، لذت زندگی کردن را می.چشند. لذتی که شاید در کلان شهرهای بزرگ نباشد.

* معلمی واقعا شغل انبیاء است؟ به این معتقدی؟

خیلی اعتقاد دارم. وقتی به این شغل به این چشم نگاه نکنی باید بگذاری و بروی. شهید جایی زیبا می.گوید: معلمی شوق نیست، عشق است. اگر می.خواهی به عنوان شغل به آن نگاه کنی بگذار و برو. من آنجا تنها معلم نبودم. شاید این گفتن اش تکراری باشد. اما برق کار و شهردار هم بودم. من رییس جمهور کالو بودم.

* الان چی کم داری؟

هر چه از خدا خواستم به آن رسیده ام. مهم تر از اینکه امروز دنیا من و مدرسه ام را می.شناسد. دعای یک روستا در زندگی به کمکم می.آید، همراه من است. احترام و عزتی که مردم به من می.گذارند برایم خیلی عظیم است. گرچه در اقیانوس معلم.های فداکار کشورم هیچ ام. حضرت علی(ع) در دعای کمیل خیلی زیبا می.گوید که:" خدایا چقدر بدی.ها داریم و تو چشم پوشی می.کنی و خوبی.های اندک ما را اینقدر بزرگ نشان می.دهی" و اگرنه من که خوبی ای ندارم، همه اش لطف خداست.

* وقتی فهمیدی نفر برگزیده جشنواره ملی جوان ایرانی شدی اولین چیزی که به ذهنت رسید چه بود؟

خوشحال بودم که انتخاب شدم و باور کنید، مهم تر از آن برایم این بود که با دیده شدنم ، جوان.ها برای کار انگیزه می.گیرند. می.گویند نسل ما نسل پاستوریزه.ای است. ولی مگر ما از کدام نسل ایم. ما همین نسل پاستوریزه ایم که این کارها را انجام می.دهیم. گذشته خودمان را فراموش نمی.کنیم. خیلی.ها فکر می.کنند با جنگ، دفاع مقدس و آرمان.های انقلاب فاصله گرفته ایم. اما اینطور نیست. گاهی از شبکه.های VOA وBBC فارسی برای مصاحبه تماس گرفتند. اما با هیج کدام مصاحبه نکردم و گفتم با کسانی که به آرمان.های کشورشان خیانت می.کنند حرفی ندارم. گفتم اگر حرفی داریم در کشور خودمان حل اش می.کنیم .

* با چه عنوانی می.خواستند با تو صحبت کنند؟

هفته معلم مرتب زنگ می.زنند، میل می.زنند.

* به ادامه تحصیل فکر می.کنی؟

بله. کارهایی که انجام شده ثمره داشته. هم روی بچه.های مدرسه ام هم در مورد خودم. به شاگردانم گفته ام که مهم تر از دکتر مهندس شدن این است که انسان.های خوبی برای جامعه شان باشند. در هر لباسی که می.خواهند باشد.

* چه عیبی داری؟

من پر از عیب و ایرادم. اما گاهی فکر می.کنم خیلی خوبم و این زیاد بودن خوبی گاهی به ضررم بوده. از آن سوءاستفاده شده.

* مورد خاصی بوده که از تو سو استفاده شده؟

بله، مثلا مجله.ای مطالب وبلاگ ام را بدون اجازه برمی داشت و چاپ می.کرد. داشتم این.ها را کتاب می.کردم و بعد یک نویسنده مطلبم را برمی دارد و بدون اجازه آن را به نام خودش کار می.کند. کسی که برای صدا و سیما مطلب می.نویسد، نوشته.های وبلاگی ام را بدون اجازه استفاده کرده است.

* جرقه راه.انداختن این وبلاگ «وبلاگ دیرتش باد» از کجا آمده؟ که بعد به جایی رسید که دومین وبلاگ برتر دنیا شد؟

کتاب خیلی می.خواندم. در زمینه.های علوم اجتماعی و تاریخ مطالعه داشتم. خاطرات گذشته را زیاد می.خواندم. این برایم خیلی جالب بود.سال اول سرباز معلمی ام خاطرات مدرسه را در دفتری می.نوشتم،بعد گفتم به جای نوشتن برای مردم آینده برای مردم حالا می.نویسم و نوشتم و کلی بازدیدکننده داشت. بیش از دوهزار وبلاگ به وبلاگ من لینک دادند. روزانه دو هزار نفر از طریق گوگل ریدر نوشته.های من را می.خوانند.

* اسمت را که در اینترنت جستجو کردم بعد از وبلاگت دومین چیزی که بالا می.آید، نام و اطلاعاتی از تو در ویکی پدیاست، دیده ای؟ اطلاعاتش درست است؟

6-7 ماه پیش بود که یکی از دوستان من تماس گرفت و گفت اطلاعاتی درباره تو را در ویکی پدیا گذاشته ام. من نگاه کردم و هر جا اشتباه بود را عوض کردم. چند تا از مصاحبه هایم را دیده بود و از آنها اطلاعات برداشته بود. اتفاقا چند تا ایراد هم داشت که برطرف شان کردم.
* دیرتش باد یعنی چه؟

«دیر» که نام شهر ماست «تش» یعنی آتش، تش باد یعنی گرم باد «تش باد» باد گرمی است که در جنوب می.آید. باد وحشتناکی است که آدم را می.سوزاند.

* تا به حال اسم خودت را در گوگل جستجو کردی؟

اسم خودم را نه، ولی اسم مدرسه را جستجو می.کنم که اخبار مربوط به مدرسه را بررسی کنم. اما همین که پدرم که قبل ترها دریا می.رفت و حالا بازنشسته است، وقتی می.رود مسجد و همسایه و آشنا می.گویند دیشب پسر فلانی را تلویزیون نشان داد و شادی او را که می.بینم خیلی برایم لذت دارد. وقتی می.بینم پدر و مادرم از من راضی اند کافی است. چون دعاشان خیلی تاثیرگذار است.صبح موقعی که می.روم روستا نگران هستند. برای توریستی که یک روز یا شب در روستا بماند لذت بخش است. اما برای آدمی که یک سال این مسیر 30 کیلومتری را در گرما و سرما برود و بیاید سخت است. کتاب اولم را به پدر و مادرم تقدیم کردم.

* چطور استخدام آموزش و پرورش شدی؟

با دستور مستقیم رییس جمهور. مرداد ماه سال گذشته در دیدار با رییس جمهور این اتفاق افتاد. آقای ثمره هاشمی من و مدرسه را می.شناسد و خیلی به ما لطف دارد. چند بار تلفنی صحبت کرده ایم. پارسال بود زنگ زد و گفت: هر موقع آمدی تهران زنگ بزن که تو را پیش رییس جمهور ببرم. رفتم تهران و زنگ زدم و در نهاد ریاست جمهوری رییس جمهور را دیدم. آنجا که رفتیم از کارهایم گفتم. رییس جمهور گفت خوشحالم که در دولت من اینکارها انجام می.شود و این افتخار من است. کلی نامه به رییس جمهور نشان دادم و گفتم اینها بروکراسی استخدام من است و جلوی فعالیت من را گرفته. هر چه حقوق معلمی می.گرفتم، باید می.دادم و می.آمدم تهران. سریع دستور استخدام ام را دادند و مشکلم سه چهارماه بعد حل شد. آن موقع من کت ای پوشیده بودم که وقتی بلند شدم گفت: سرباز معلم کت ات هم احمدی نژادی است.

*پیشنهاد کاری نداشتی؟

تا یکی دو هفته پیش تکلیف ماندنم در کالو مشخص نشده بود. دوستانی در آموزش و پرورش بوشهر از من خواسته بودند که آنجا بروم، اما فکر کردم اگر در یک جای کوچک بمانم و کارهای بزرگ انجام بدهم بهتر است تا به جای بزرگ بروم اما نتوانم کارهای کوچک هم انجام بدهم. بله. در کنار شرکت.های خصوصی جاهای دیگر هم بود. شرکت پارس جنوبی حقوقی می.داد که معادل حقوق یک سال کار معلمی بود. اما نرفتم. چون افق نگاهم به سمت آموزش و پرورش است. گفتم دوست دارم نماینده شهرمان شوم و به مجلس بروم. نماینده شهرمان تا یک مدتی چپ چپ نگاهم می.کرد.

برای بازدید میهمان.های زیادی به کالو می.آیند. سال گذشته مدیرعامل پارس جنوبی آمد. آن موقع یک کلاس بود و یک دفتر کتابخانه هم نداشتیم.گفتم آقای مهندس آدم.های بزرگ خواسته.های بزرگ داریم دیگر به پاک کن و تراش قانع نیستیم. گفتم وضعیت این مدرسه که سمبلی برای کشور است نه در شأن ماست نه در شما. خیلی سریع دستور دادند حدود 50 میلیون آنجا هزینه شد؛ هزینه دیوارکشی و ساخت کتابخانه. گفتم آقای مهندس بچه.هایی که مدرسه راهنمایی می.روند مشکل سرویس دارند. یک مینی بوس به خود مدرسه داد. تا بچه.هایی که برای مدرسه راهنمایی باید بروند شهر با سرویس بروند.

* چند دانش آموز داری؟

10 تا، 5 تا ابتدایی، 3 تا راهنمایی و 2 تا دبیرستان. این روستای 34 نفره 10 تا دانش آموز دارد.
* دوران دانش آموزی چطور بودی؟

معلم انشایی داشتم همیشه می.گفت شعرانی الهی خودت معلم شوی تا بفهمی ما چی می.کشیم چون برای کل بچه.های کلاس انشا می.نوشتم.

* از ماجرای پناهندگی و جایزه 200 هزار یورویی شرکت سوئدی بگو!

تماس گرفتند و گفتند هر سال 200 هزار یورو به نفرات برگزیده که چهره فرهنگی سال هستند و گمنام هم هستند می.دهند. پرسیدم شما من را از کجا شناختید، گفتند از کالو، کتابت را خوانده ایم، گزارش CNN و سایت.های مختلف را خواندیم. گفتم حاضرم به اسم شرکت شما با این پول چند مدرسه در مناطق محروم بسازم گفتند: نه این پول برای خود تو است خیریه نیست. بالاخره شماره حساب ایران ام را قبول نکردند و گفتند چون بانک.های ایران تحریم است یا باید در دبی یا در استانبول حساب داشته باشی. دبی فامیل داشتیم گفتند نه باید خودت بیایی دبی. مدتی گذشت و یک روز گفتند باید پاسپورتت را بفرستی. گفتند برای دادن این هدیه شرط داریم. شرط ما این است که تا یک مدتی پناهنده سیاسی سوئد شوی. گفتم این نهایت بی وجدانی است که آدم جایی را که پرورش یافته فراموش کند و دیگر جوابشان را ندادم.

* سال 86 قهرمان اجتماعی سال شدی و سال 87سربلندترین چهره سال؟

روزنامه همشهری سال 86 انتخابم کرد و انتخاب بعدی از طرف رادیو ایران بود.

* چه انگیزه.ای به حرکت کردن وادارت می.کند ؟

طوری کار می.کنم انگار صد سال دیگر آنجا هستم. از طرفی دیگر طوری کار می.کنم انگار فقط همان روز آنجا هستم. اینها دو حس متضاد هستند که خیلی کمک می.کنند. امروز کالو می.تواند انگیزه خوبی برای آموزش و پرورش باشد.

* سکه.هایی که از جشنواره ملی جوان ایرانی هدیه گرفتی چندتا بود ؟ سکه.ها را چه کردی؟

6 سکه گرفتم، سکه.ها همین جاست توی بقچه! اگر موزه مدرسه مان راه بیفتد می.گذارمشان در موزه مدرسه.
* حرفی با مسوولی یا ارگانی داری؟

از مخابرات درخواستی دارم. کالو سمبل معجزه ارتباطات است، اما اینترنتی که در آن استفاده می.شود Dial up است. فکر نمی.کنم آوردن اینترنت وایرلس به روستا خرج آنچنانی برای مخابرات داشته باشد، اینقدر درآمد دارند که اصلا این چیزها به حساب نمی.آید. دکل بزرگ مخابرات روبروی مدرسه هست که کلی هم ضرر دارد و بعد مدرسه اینترنت درست و حسابی ندارد.

* خودت را جوان موفق می.دانی؟

هر جوان ایرانی که قلبش به عشق ایران بتپد موفق است.

* چقدر درآمد داری؟

400، 500 هزار تومان حقوق می.گیرم. کلی از حقوقم در دانشگاه خرج شد. بعضی.ها می.گویند تو از زندگی عقبی. اما من اینطور فکر نمی.کنم، مگر آدم از زندگی اش چه می.خواهد. زیاد معتقد به زندگی کردن برای پول درآوردن نیستم. قانع هستم و بی دردسرترین آدم برای حسابداری آموزش و پرورش.
* کلماتی دارم، احساست را در مقابل اینها می.گویی؟

اینترنت: گاهی معجزه می.کند
وبلاگ: زندگی جدید من
کالو: تمام زندگی ام
معلم: عشق
کت و شلوار: آنروی بچگی ام
سکه: بی ارزش
مخابرات: اینترنت دار کردن کالو
احمدی نژاد: الگو
ثمره هاشمی: دوست داشتنی، حق بر گردنم دارد
مصاحبه: شیرین
کامران نجف زاده: پر از فکر

منبع: برنا

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 375]