دلتنگ .برای .كانون

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: دلتنگ .برای .كانون

«محسن» شخصیتی بود كه شاید نسبت به شخصیت.های دیگر داستان كمتر بازی داشت اما همان مقدار كه وارد قاب تصویر می.شد، دلهره و نگرانی را برای خواهرش «پونه» و بیننده به ارمغان می.آورد. «عباس غزالی» ایفاگر نقش «محسن» یكی از هنرجویان كانون فرهنگی تربیتی حر است.
به گفته خودش تنها محلی كه توانست او را با بازیگری و دنیای هنر آشنا كند، كانون حر بود. مركزفرهنگی قدیمی در منطقه ما، حاشیه میدان راه.آهن. «از كودكی علاقه.مند به بازیگری بودم و این علاقه.ام را با تقلید از برخی هنرمندان مانند مرحوم «منوچهر نوذری» در مسابقه هفته یا شخصیت «آقا تقی» در سریال «آینه عبرت» نشان می.دادم.
نمی.دانستم كه بازیگری خلق شخصیت است. شخصیتی كه ممكن است حتی وجود خارجی هم نداشته باشد. در خانواده و اقوام و آشنایان هیچ فردی را نداشتم كه مرا راهنمایی كند. علاقه.ام به بازیگری روز به روز بیشتر شد تا در مدرسه شهید كدخدایی كه دوره راهنمایی را آنجا گذراندم، اطلاعیه گروه تئاتر مدرسه نظرم را جلب كرد.
به گفته خودش تنها محلی كه توانست او را با بازیگری و دنیای هنر آشنا كند، كانون حر بود. مركزفرهنگی قدیمی در منطقه ما، حاشیه میدان راه.آهن. «از كودكی علاقه.مند به بازیگری بودم و این علاقه.ام را با تقلید از برخی هنرمندان مانند مرحوم «منوچهر نوذری» در مسابقه هفته یا شخصیت «آقا تقی» در سریال «آینه عبرت» نشان می.دادم.

روز موعود حدود 70 یا 80 نفر به نمازخانه آمدند و مربی تئاتر كه بعدها متوجه شدم او از مربیان كانون حر است مشغول تست گرفتن از بچه.ها شد. از میان این گروه 30 نفر انتخاب شدند و من نیز جزو آنها بودم. بعد از چند روز تست دیگری از علاقه.مندان گرفته شد كه خوشبختانه در لیست 15 نفره كاراكترهای نمایش «مقصران بی.گناه » بودم.
تمرین.ها آغاز شد و خوشحال از این كه توانستم در گروه نمایش حاضر شوم. از همان كودكی یك حس عجیبی در وجودم بود كه هنوز هم با من است و آن هم تمركز فوق.العاده روی كار است. وقتی روی سن یا جلوی دوربین هستم، غرق در ایفای نقشم و اصلاً متوجه اطراف یا تماشاچی نیستم. »
بازی در نمایش مدرسه، عباس غزالی را به رقابت.های استانی و بعد كشوری رساند و توانست در رقابت.های كشوری موفق به كسب رتبه اول در بازیگری شود. بازی نوجوان 12ساله مدرسه راهنمایی كدخدایی مورد پسند داوران جشنواره قرار گرفت. یكی از داوران، «سید جواد.هاشمی» مسئول هنری كانون حر بود كه او را تشویق به حضور در كلاس.های بازیگری كانون حر كرد.

شاگرد كلاس اول راهنمایی از این پیشنهاد در پوست خود نمی.گنجید. پسربچه شیطان مدرسه كه شاید دیوار راست را بالا می.رفت، حالا دیگر برای تعطیلی مدرسه لحظه.شماری می.كرد تا خود را به خانه برساند و پس از صرف ناهار، راهی میدان راه.آهن شود: «تا آن زمان بارها از میدان راه.آهن به همراه خانواده گذر كردم اما هیچگاه متوجه كانون فرهنگی تربیتی حر نشدم.
زمانی كه با این كانون آشنا شدم، از ساعت 3 سركلاس می.رفتم تا 7 بعدازظهر و پس از آن هم از زمین فوتبال استفاده می.كردم و ساعت 8 یا 9 به خانه برمی.گشتم.» غزالی در خانواده.ای رشد كرده كه خوشحالی و موفقیت برایشان با اهمیت بوده و خانواده مانع حضورش در كانون نبوده است:
«خانواده.ام به خصوص مادر از خوشحالی.ام خرسند بود و در مورد من به یك اعتماد رسیده بود و مانع فعالیت.های هنری.ام نمی.شد. اگر جز این بود، شاید سرنوشتم كاملاً متفاوت می.شد. مادرقوت قلبم بود و در همه جای زندگی، لطف خداوند شامل حالم شد. » او خاطرات كودكی را به خوبی به یاد می.آورد و حضور در خیابان آذربایجان یكی از خاطرات شیرین كودكی.اش است:
«من هیچ اطلاعی از كلاس.های بازیگری نداشتم. كانون حر برای نوجوانی با علاقه و پشتكار من بسیار مناسب بود. سید جواد.هاشمی استعداد مرا كشف كرد و مرا به این كانون راهنمایی كرد. بعدها در كلاس.های خودش شركت كردم و بسیار آموختم و موفق شدم سال.ها در نمایش «یتیمان كوفه» او را همراهی كنم.

«چون از شهر ری به منطقه 11 آمدیم، در كودكی برایم این منطقه بالای شهر محسوب می.شد. كلاس چهارم دبستان را در مدرسه امام سجاد(ع) تقاطع كارگر ـ جمهوری ثبت.نام كردم و برادر بزرگ.ترم در دبیرستان اسدآبادی ثبت.نام شد. هفته اول مدرسه، هنوز خانه ما در خیابان آذربایجان بالای میدان پاستور آماده نبود و من و برادرم مجبور بودیم مسافت طولانی را طی كنیم.
روز اول به همراه مادر و پدر به مدرسه آمدم. حضور در دبستان امام سجاد(ع) برایم بسیار خوشایند بود. شاید یكی از دلایلش پول توجیبی.ام بود كه افزایش یافت و از روزی 5 تومان به 50 تومان رسید، من می.توانستم پفك و پیراشكی را به دلخواه و هر تعدادی كه خواستم تهیه كنم و مجبور نبودم برای تهیه ورقه امتحانی، از خوراكی.های مورد علاقه.ام صرفنظر كنم.» غزالی از محله خاطرات بسیاری دارد و معتقد است حضور در منطقه 11 یكی از شانس.های زندگی.اش بوده زیرا با كانون حر و فعالیت.های هنری آشنا شد و توانست در مسیر علایق.اش گام بردارد.
شیطنت.های دوران نوجوانی در مدرسه راهنمایی كدخدایی به قدری بود كه باعث شد 2 بار آسیب جدی ببیند: «در حیاط مدرسه گانیه و قلعه زیاد بازی می.كردیم. هنگام بازی گانیه وقتی یكی از افراد تیم مقابل را در گوشه.ای از حیاط محبوس كردم، همشاگردی.ام فرار كرد و من محكم به دیوار آجری مدرسه برخورد كردم.
صورتم غرق خون شد و تا مدتی همه تصاویر را به قول سینمایی.ها اسلو، آرام می.دیدم.. با مربی پرورشی.ام آقای اصفهانی به درمانگاه رفتیم و سرم بخیه خورد. از آن پس آرام.تر شدم. پس از پایان دوره راهنمایی، زمان دریافت كارنامه از مدیر مدرسه، آقای قلنجی به شوخی از من خواست تا دیگر به مدرسه نروم، » علاقه به ورزش فوتبال او كانون حر را در شناسایی و پرورش استعدادش بسیار مؤثر می.داند و معتقد است:

«من هیچ اطلاعی از كلاس.های بازیگری نداشتم. كانون حر برای نوجوانی با علاقه و پشتكار من بسیار مناسب بود. سید جواد.هاشمی استعداد مرا كشف كرد و مرا به این كانون راهنمایی كرد. بعدها در كلاس.های خودش شركت كردم و بسیار آموختم و موفق شدم سال.ها در نمایش «یتیمان كوفه» او را همراهی كنم.
مزیت دیگر كانون حر، وابسته بودن آن به آموزش و پرورش بود و همین امر اعتماد خانواده.ها را جلب می.كرد. در آن روزگار كه هیچ اطلاعی از بازیگری نداشتم، اگر با كانون حر آشنا نمی.شدم شاید سرنوشتم جور دیگری رقم می.خورد. كانون برای حضور من و بسیاری از هنرجویان مناسب بود. علاوه بر آموزش و تمرین، فضای ورزشی برایم بسیار دلچسب بود.
در نوجوانی علاقه بسیاری به فوتبال داشتم. علاقه به حدی بود كه روی آسفالت خیابان برگردان می.زدم و این نیازم نیز در كانون با حضور در زمین چمن و بازی با دوستان پاسخ گفته می.شد. اما الان كه به آموزش.های آن زمان نگاه می.كنم، می.بینم در زمان.هایی به تكرار افتاده بودیم. جز چند مربی، از حضور مربی.های متخصص دیگر محروم بودیم و تنها از كلاس.های چند نفر بهره می.بردیم.
به شخصه كانون حر را تا پایان دوره دبیرستان ترك نكردم. با اینكه منزل ما ازخیابان آذربایجان به بهارستان منتقل شد اما به خاطر حضور در كانون، دوره دبیرستانم را در مدرسه پاسداران اسلام گذراندم و در آنجا نیز فعالیت داشتم. اما شاید در سال.های آخر، بیشتر از فضای كانون و سالن تمرین استفاده می.كردیم و به دانش و اطلاعات مان در زمینه بازیگری چیزی اضافه نشد.» او معتقد است:
پسربچه شیطان مدرسه كه شاید دیوار راست را بالا می.رفت، حالا دیگر برای تعطیلی مدرسه لحظه.شماری می.كرد تا خود را به خانه برساند و پس از صرف ناهار، راهی میدان راه.آهن شود: «تا آن زمان بارها از میدان راه.آهن به همراه خانواده گذر كردم اما هیچگاه متوجه كانون فرهنگی تربیتی حر نشدم.

«كانون.ها چون زیر نظر آموزش و پرورش یا شهرداری اداره می.شوند، برای خانواده.ها مورد اعتماد هستند و باید در هر منطقه احداث شوند تا كودكان و نوجوانان مستعد، استعدادهایشان شكوفا شود. از سوی دیگر كانون.ها باید مربیان متخصص و كارآمد در اختیار بگیرند تا به تكرار نیفتند و افراد به صورت حرفه.ای كلاس.ها را دنبال كنند. ممكن است هزینه حضور استادهای متخصص زیاد باشد، اما باید نهادها این مبالغ را تأمین كنند تا افراد از محضر این اساتید بهره.مند شوند.»
تردید در انتخاب غزالی استعداد خوبی در زمینه فوتبال داشت و میان انتخاب بین بازیگری و فوتبال مردد بود و در نهایت بازیگری را انتخاب كرد: «همیشه بعد یا قبل از كلاسم فوتبال بازی می.كردم. اگر بازیگر نمی.شدم، حتماً كاپیتان تیم ملی بودم، هنوز هم به فوتبال علاقه.مندم و وقتی مشغول كار نیستم، حتماً با دوستان و اقوام فوتبال بازی می.كنم.» حضور مستمر او در محله باعث شد تا محمد درمنش او را برای بازی در سریالش انتخاب كند:
«برای حضور در سریال «انتظار سرخ» انتخاب شدم و باید در كنار بازیگرانی چون مهدی فقیه، جهانگیر الماسی و شراره یوسف.نیا بازی می.كردم. كار در تهران و كاشان تصویربرداری شد. كار سختی بود. اولین حضورم در كنار بازیگران مطرح تلویزیون بود اما احساس می.كردم در این رشته می.توانم پیشرفت كنم و موفق شوم. تمام سختی.ها را به جان خریدم.»
غزالی از بازیگرانی است كه سرصحنه با اولین یا دومین برداشت، كارش ضبط می.شود اما در این باره اعتقادی به برداشت كم ندارد: «متأسفانه ذهنیت اشتباهی در میان علاقه.مندان به بازی و حتی بازیگران وجود دارد و آن هم برداشت كم است. به عقیده من برداشت.های مختلف باعث می.شود تا بازیگر با هر برداشت زوایای دیگری از شخصیت را به نمایش بگذارد. اما این فرهنگ غلط وجود دارد و در سریال اخیرم «رستگاران » با یك برداشت آقای مقدم راضی بود كه در برخی از صحنه.ها از او خواهش می.كردم تا برداشت دیگری هم داشته باشند تا من بتوانم بیشتر و بهتر ابعاد درونی «محسن» را به نمایش بگذارم.»

وی پس از تحصیل در رشته ادبیات و علوم انسانی، موفق به اخذ مدرك دیپلم شد و برای حضور در دانشگاه در رشته هنر، در دوران پیش دانشگاهی رشته هنر را برگزید اما نتوانست در دانشگاه ادامه تحصیل دهد و به صورت حرفه.ای بازیگری در سریال.ها و فیلم.ها را دنبال كرد: «معتقدم باید تجربه را با دانش تئوری برای ایفای بهتر نقش توام كرد اما به دلیل بازی در سریال.ها و فیلم.های متعدد نتوانستم در دانشگاه تحصیل كنم.
كتاب.های متعددی در زمینه بازیگری را مطالعه می.كنم تا از دانش روز عقب نمانم.» غزالی همزمان با فعالیت.های تصویری، بازی در نمایش.های متعدد را تجربه كرده است: «كارهای نمایشی بسیاری در سالن.های مختلف داشتم. در دوران راهنمایی در رقابت كانون.ها با بازی در نمایش «خنجر» توانستم مقام اول بازیگری را كسب كنم. جشنواره تئاتر دفاع مقدس با نمایش «زیر باران آهنی» موفق به كسب رتبه اول بازیگری شدم.»
وقتی قرار است خاطره خوشی از كارهایش در كانون حر را به خاطر بیاورد، خاطرات خوش بازی در نقش قاضی در نمایش «مقصران بی.گناه» را به یاد می.آورد و هنوز برایش بازی در آن نمایش دلچسب و زیبا است: «در آن دوران با هیچ تكنیكی آشنا نبودم و تنها زیر نظر مربی تئاتر كار می.كردم اما هنوز بازی دراولین نمایش صحنه.ای.ام برایم خاطره انگیز و دلچسب است. همیشه به این فكر می.كنم كه اگر در محله دیگری زندگی می.كردم چگونه استعدادم در زمینه بازیگری را می.شناختم و زمینه رشد آن فراهم می.شد.
«چون از شهر ری به منطقه 11 آمدیم، در كودكی برایم این منطقه بالای شهر محسوب می.شد.

حضور در محله آذربایجان و منطقه 11 نقطه عطفی در زندگی من بود زیرا توانستم با كانون حر آشنا شوم و سرنوشتم این گونه رقم بخورد. اما معتقدم اطلاع.رسانی كانون.ها و كلاس.های متعدد آنها در سطح مدارس حتی خارج از منطقه بسیار اندك است. من تا قبل از حضور در تئاتر مدرسه و پیشنهاد جواد.هاشمی هیچ اطلاعی از كانون حر نداشتم. در حالی كه فعالیت.های كانون.ها باید در سطح مدارس تبلیغ و اطلاع.رسانی شود تا افراد مستعد جذب كانون شوند.»
موهایم را تراشیدم ایفای نقش «محسن» جوانی كه ما تنها او را در شرایطی خاص دنبال می.كردیم، برایش با اهمیت بود. برای بازی در این نقش از بازی درسریال «شب هزار و یكم» و تله فیلم منصرف شد: «قبل از آنكه فیلمنامه به صورت كامل نوشته شود، سعید نعمت.اله نویسنده رستگاران از شخصیت محسن برایم گفت.
بدون آن كه بدانم این نقش به من سپرده خواهد شد، به محسن فكر می.كردم و اتودهایی برای رفتارش می.زدم. تا زمانی كه آقای مقدم مرا برای بازی در نقش انتخاب كرد.» بزرگ.ترین تفریح «عباس غزالی» دیدن فیلم و حضور در باشگاه است: «زمانی كه مشغول كار نباشم، بزرگ.ترین تفریحم دیدن فیلم و حضور در باشگاه است و بازی فوتبال با دوستان و رفقا.» غزالی در حال حاضر مشغول بازی در تله فیلم «آخریش می.تونه باشه» است و پیشنهاد بازی در تله فیلم.ها و یك فیلم سینمایی را نیز در برنامه كاری خود دارد.
تنظیم برای تبیان : مسعود عجمی

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 454]