چند هشدار براي آنان كه زندگي خوابگاهي را انتخاب مي كنند تلخ و شيرين خوابگاه

واضح آرشیو وب فارسی:ابتکار: چند هشدار براي آنان كه زندگي خوابگاهي را انتخاب مي كنند تلخ و شيرين خوابگاه
ليلا باقري-آنقدر دغدغه قبولي و شكستن سد كنكور را داري كه وقت كمتري براي فكر كردن به مشكلات و مصائب خوابگاه باقي مي ماند. البته علت ديگري هم وجود دارد آنهم خواب خوش انتقالي گرفتن و جابجايي و دست آخر جمله " يك كارش مي كنيم و حالا بگذار قبول شويم تا بعد...". اما وقتي قبول شدي و بعد از ثبت نام وارد مرحله گرفتن خوابگاه و به عبارتي بطن ماجرا شدي به خوبي ملتفت مي شوي كه هيچ راه مفري براي گريز از خوابگاه نيست، مگر انصراف و بخشيدن عطاي دانشگاه به لقاي خانه و خانواده... هفته اول انگار آمده اي اردو. هرچند همان ابتدا زيستن با 4 يا 9 يا 11 نفر در يك اتاق، زندگي ايل نشيني را به ذهنت متبادر مي كند اما اگر فقط كمي به گپ و گفت و بريز و بپاش با دوستان خود عادت داشته باشي حداقل دو سه روز اول احساس ناراحتي به جز دلتنگي براي خانواده نداري. با گذشت زمان است كه خوش گذشتن زندگي اردويي كم كم جاي خود را به لايه هاي زيرين اين زندگي، كه گاه چندان هم خوش نيستند، مي دهد. تا جايي كه استوارترين شخصيت ها هم ممكن است در مقابل اين مشكلات كم بياورند. فقط يك عده از افراد مي توانند زندگي خوابگاهي را تمام و كمال ادامه دهند، كساني كه رگ بي خيالي شان نسبت به مسائل ورم كرده تر از ديگران است. هرچند زندگي خوابگاهي بالاخره بي خيالترين افراد را نيز وادار به واكنش هاي مختلف مي كند. به هر حال توجه افراد به برخي مسائل رايج در خوابگاه ها، قبل از ورود و جهت پيشگيري و علاج واقعه قبل از وقوع مي تواند خالي از لطف نباشد. البته حتما مستحضر هستيد آنچه در اين گزارش بيان مي شود مربوط به خوابگاه دخترانه است، يقينا!
ساز ناكوك هم اتاقي
شايد باورتان نشود اما اصلا نمي توانيد متصور شويد وقتي روزهاي اول شام جلويتان استامبولي مي گذارند كه از بوي بد چربي اش تنفس برايتان مشكل مي شود و هرچه سعي مي كنيد، نمي توانيد ماهيت گوشت داخل برنج را تشخيص دهيد، چه حالي بهتان دست مي دهد. قول مي دهم حتي اگر شده براي چند ثانيه با تمام وجود مي خواهيد چمدانتان را ببنيديد و برويد. البته اين قول را هم مي دهم كه چمدان شما حداقل به خاطر خوراك و مكان زندگي و... هيچ گاه جدا به قصد انصراف بسته نمي شود. مشكلاتي نظير كيفيت غذا و مكان زندگي و شلوغي اتاق تنها بخشي از مصائب است كه البته بيشتر از ساير موارد به آن پرداخته شده است. چون اولين صحنه اي است كه افراد با آن مواجه مي شوند و در ذهن قبل از ورود به خوابگاه ساخته مي شود. مشكلات ريز و درشتي وجود دارد كه هرچند شايد اساسي نباشند اما مثل تكه گوشتي كه لاي دندان بماند و هيچ رقمه بيرون نيايد در تمام مدت آزارت مي دهد، حتي اگر به حضورش عادت كني. شلوغي اتاق و هم اتاقي هايي كه با تمام اينكه سعي شده است از يك شهر باشند باز هم داراي سلايق مختلف هستند، سفره مشترك، سكوتي كه فقط آخر هفته ها يافت مي شود، ساز هم اتاقي هايي كه قالب مواقع ناكوك نواخته مي شود و... تنها بخشي از اين مشكلات است. فرشته كه تجربه زندگي خوابگاهي را داشته است در گفتگو با برنا، درباره زيستن با چند هم اتاقي مي گويد:" اين توقع زيادي و فكر محالي است كه در خوابگاه بتوانيم براي زندگي كردن شرايط ايده آلي را فراهم كنيم. افراد حاضر در اتاق هرچقدر هم مهربان و دلسوز باشند نه مي خواهند و نه مي توانند از حق خود به نفع ديگري انصراف دهند. اينكه گاهي مسئول خوابگاه مشخص مي كند كه فرضا ساعت 11 خاموشي است يعني هم اتاقي من حق دارد ساعت 11 چراغ اتاق را خاموش كند و بخوابد! هرچند كه اين اتفاق برخلاف ميل ساير هم اتاقي ها تنها زماني رخ مي دهد كه پاي لج و لجبازي در ميان باشد." وي درباره چاره زيستن مسالمت آميز با ديگر هم اتاقي ها نيز مي گويد:" اين كه چطور بتوانيم با هم اتاقي ها كنار بياييم كاملا بستگي به قوانين نانوشته و ناگفته بين افراد دارد كه با برخوردهاي بين بچه ها در ماه اول شكل مي گيرد; اينكه افراد چقدر حاضرند خودشان را گاهي ناديده بگيرند تا پس انداز اخلاقي باشد براي زماني كه خودشان نياز دارند فرد مقابل از خود گذشتگي به خرج دهد." وي در اين باره تصريح مي كند:" نكته بسيار مهمي كه بايد مورد توجه قرار گيرد اين است كه افراد به اصطلاح نبايد در ماه هاي اول تخته گاز بروند. نه افراط و نه تفريط. كساني كه در روزهاي اول خواهان اجراي تام قوانين هستند ماههاي بعد با شرمندگي مجبور مي شوند از موضع خود پايين بيايند تا زندگي به كامشان تلخ نشود. آنهايي هم كه مهر و محبت مادريشان در ماه اول چنان گل مي كند كه بي دريغ در حق دوستان خود لطف كرده و تا جايي كه از دستشان بر مي آيد كارهاي اتاق و حتي كارهاي شخصي هم اتاقي هاي خود را انجام مي دهند، ممكن است پس از مدتي كه رفتار متقابلي را مشاهده نكردند دچار سرخوردگي و حزني عميق شوند. قبول كنيد كه محبت بدون دريغ را اول خدا مي كند و بعد مادر."
آدم بدون خط قرمز در خوابگاه، خودش خط قرمز است
از تمام مشكلات كه بگذريم زندگي خوابگاهي شيريني هايي دارد كه بعد فارغالتحصيلي حسابي به مكافات هايش مي چربد و آنچه برايت به جا مي گذارد خاطرات خوش است. از حق نگذريم خوابگاه آدم ها را حسابي بزرگ مي كند و كلي تجربه برايت مي آورد تو را از كساني كه اين دوران را نگذراندند پخته تر و باتجربه تر مي كند. خوابگاه ياد مي دهد زودرنج نباشي، وسواس نداشته باشي، سطح توقعت را هم تا سطح يك زندگي ايل نشيني پايين بياوري. و مهم تر از همه اينها كلي آدم مختلف و اخلاق هاي متفاوت مي بيني و در مقابل رفتار با هركدام كمي تا قسمتي آب ديده مي شوي. البته اين قسمت آب ديده شدن گاه با كمي تحمل درد و جريحه دار شدن احساسات همراه است. منيره صادقي نيز با اشاره به تجربياتي كه در ارتباط با هم اتاقي ها و تبديل شدن آنان به دوستان صميمي براي خود دارد، مي گويد:" بايد براي روابط خودت حد و مرز قائل باشي. هر فردي با هر نوع خلقي بايد ترم اول را با احتياط سپري كند تا تضميني باشد براي به سلامت گذراندن دوران زندگي خوابگاهي. در خوابگاه افرادي هستند كه آنقدر با هم صميمي مي شوند كه در يكديگر كاملا حل مي شوند. گاه دوستي هاي دو نفره كاملا حالت غير نرمالي به خود مي گيرد; تنظيم ساعت غذا خوردن و استحمام و اوقات بيكاري و بيرون رفتن تنها بخش ظاهري است كه منجر به عدم استقلال افراد و پيشرفتشان مي شود. اينكه تمام لحظات خود را با فرد ديگري بگذراني مي تواند عواقب چندان خوشي نداشته باشد. بوجود آمدن توقع نابجا، نگراني براي نگه داشتن اين رابطه صميمي و گاه ترس از بوجود آمدن شريك و رقيب از جمله مواردي است كه مي تواند بار رواني زيادي براي افراد داشته باشد." اين درحالي است كه به عقيده روانشناسان اين گونه ارتباطهاي نزديك و بدون مرز بين دوستان ناشي از كمبود عاطفي افراد در خوابگاه و دوري از خانواده است. محبتي كه در خانه توسط افراد متعددي تامين مي شده، نمي تواند به صورت سالم و بدور از استرس توسط دوستان خوابگاهي جبران شود. علاوه بر اين موارد ذكر شده نيز زهرا حسني درباره شكل گيري اين روابط در خوابگاه معتقد است: " وقتي در محيط خانواده قرار داريم عاطفه از طرفه پدر مادر و خواهر و برادر تامين مي شود و روابط دلسوزانه است در حالي كه در خوابگاه ممكن است چنين روابطي خيلي هم دلسوزانه نباشد. افراد بايد قبل از ورود چارچوب روابط خود را با ديگران مشخص كنند.
در آرزوي يك وجب جاي خصوصي
بستگي دارد شانس بياوري يا نه. باور كن اين يكي ديگر اصلا دست خودت نيست كه خوابگاهت فضاي باز داشته باشد يا نه. تو در آن خوابگاه ماندگار شوي يا نه... يكي از معضلات اساسي دانشجويان در خوابگاه نداشتن فضايي است كه بتوانند تنها باشند. چه مواقعي كه حال و حوصله ندارند و چه مواقعي كه مي خواهند بدون مزاحمت ديگران درس بخوانند. در بيشتر خوابگاه هاي دولتي چنين امكاني فراهم است البته تنها به مدت دو ترم. اكثر خوابگاههاي دولتي داراي فضاي باز و راهروهاي بزرگ و نمازخانه و سالن مطالعه هستند و افراد مي توانند علاوه بر فضاي تخت خود به مكان هاي ديگري هم براي خلوت كردن با خود دل ببندند. اما مشكل درست وقتي شروع مي شود كه بايد بقيه طول تحصيلت را در خوابگاه خصوصي بگذراني. خوابگاه خصوصي هم يعني ساختماني چند طبقه در مركز شهر. يعني در هر طبقه ممكن است تنها يك سرويس بهداشتي و حمام وجود داشته باشد و در عوض 4-5 اتاق چند تخته كه بستگي به ظرفيت دارد. اتاقهايي با معماري آپارتمان هاي مسكوني. يعني سقفي كوتاه و مساحتي محدود براي تخت هاي دو طبقه. علاوه بر مشكلات زيستي در فضاي تنگ و خفه مي توان به عدم وجود امكاناتي نظير كامپيوتر و اينترنت، فضاي كافي جهت انجام پروژه هاي عملي و نمازخانه و سالن مطالعه و... نيز اشاره كرد. جا دارد به اين نكته نيز اشاره كنم كه اكثر خوابگاههاي خصوصي تحت نظارت مستقيم دانشگاه مربوطه نيست و همين مسئله باعث لجام گسيختگي در كنترل شرايط خوابگاه و اتفاقاتي كه در خوابگاه رخ مي دهد، مي شود. البته بسياري از دانشجويان ممكن است در اين شرايط اجاره كردن خانه را به زندگي در خوابگاه خصوصي ترجيح دهند كه آنهم در جاي خود داراي مصائب ديگري است. با تمام اين اوصاف فردي كه با شخصيتي محكم و به دور از تزلزل و سلامت روان وارد چنين محيطي مي شود نه تنها مي تواند به سلامت اين دوران را سپري كرده و بر نكات منفي چيره شود، بلكه مي تواند شخصي مثبت و اثرگذار در دوستان هم اتاقي خود نيز باشد...
سه شنبه 14 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ابتکار]

[مشاهده در: www.ebtekarnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 296]