کره ماه تنها قمر زمین

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:

نگارش یافته توسط اکبر نعمتی
کره ماه تنها قمر زمین است. میانگین فاصله ماه تا زمین ۳۸۴.۴۰۳ کیلومتر و قطر ماه ۳.۴۷۶ است. در سال ۱۹۶۹ نخستین افراد به

نام.های نیل آرمسترانگ و باز آلدرین بر ماه فرود آمدند. بر خلاف زمین، ماه نه آب دارد و نه جو ونه حیات و نه میدان مغناطیسی. نمی.توان گفت که ماه کاملاً غیر فعال است ؛ زیرا «ماه لرزه» را باید نشانه.ای از وجود نوعی حرکت در درون آن دانست. قطعاً ماه در دوران گذشته، آتشفشانهایی داشته است ؛ اما غالب حفره.هایی را که در آن می بینیم، نتیجه اصابت سنگهای آسمانی در اولین روزهای شکلگیری آن است. بعضی از این حفره.ها عظیم اند ؛ مثلاً عمق حفره نیوتون ۸۰۰۰ متر است. هنگامی که سفینه فضایی شوروی به نام لونا ۳، از پشت ماه عکس گرفت، دانشمندان دیدند که روی پنهان ماه درست مانند روی آشکار آن نیست. در آنجا، تعداد حفره.ها بسیار بیشتر بود ؛ اما به طور کلی، از حفره.های روی آشنای ماه کوچکتر بودند. اکثر دانشمندان معتقدند که سیاره.ای به اندازه مریخ با زمین برخورد کرده، صخره.ای عظیم را از آن جدا کرده، با آن صخره به هم آمیخته و ماه را به وجود آورده است. فضانوردان سنگهایی با انواع مختلف در ماه یافته اند. از آنجا که ماه نزدیکترین جرم آسمانی به ماست، و از آنجا که تا به حال چندین بار فضانوردان امریکایی بر سطح آن فرود آمده.اند و در نواحی کوچکی از آن به کاوش پرداخته.اند، اطلاعات زیادی درباره آن داریم. برنامه.های امریکایی آپولو که در دهه.ی ۱۹۶۰ بسیار موفق آمیز بودند، دیگر تکرار نشدند ؛ زیرا پر خطر و پر هزینه بودند. وقتی در قسمت فرماندهی آپولو ۱۳ انفجاری رخ داد و سفینه فقط توانست سریع به زمین باز گردد، هیچ کس در مخاطره آمیز بدن آن برنامه.ها شک نکرد. اکتشافات فضایی، تا کنون با منزلت سیاسی و نیاز نظامی همراه بوده استه فضاپیماهای شاتلی که امریکا وشوروی ساخته.اند، عمدتاً به منظور در مدار قرار دادن ماهواره.های جاسوسی و بهره گیری از آنها بوده است ؛ به هیچ وجه نباید تجربیات علمی را که به وسیله آنها به انجام رسیده است، وظیفه اصلی شان به حساب آورد. ممکن است این وضع در حال تغییر باشد ؛ زیرا ابرقدرتها به خوبی میدانند که در گیر شدن در هر گونه جنگ فضایی یا جنگ ستارگان، به همان اندازه غیر معقول است که به راه انداختن جنگی هسته.ای روی زمین ؛ یعنی جنگی که برنده ندارد و هر دو طرف درگیر، بازنده خواهند بود.
نگاه اجمالی

ماه این نزدیکترین همسایه فضایی ما ، تنها جسم آسمانی است که انسان اولین بار به آن قدم گذاشت. سپس انسان توانست به مریخ و قمرهای سیاره غول.پیکر مشتری نیز سفر کند. برای نخستین بار سفینه فضایی روسیه در سال ۱۹۵۹ میلادی (۱۳۳۸ شمسی) به طرف ماه پرواز کرد و عکسهای خیال.انگیزی از طرف آن به زمین مخابره کرد. تاکنون تعداد زیادی سفینه فضایی بدون سرنشین از کنار ماه گذشته یا در مدارهایی دور آن گردیده.اند.
سفر به ماه

سفینه فضایی روسیه در سال ۱۹۵۹ وقتی به سوی ماه پرتاب شد، عکسهای زیادی از ماه به زمین ارسال کرد. هنگامی که نقشه ماه به وسیله این عکسها تهیه شد، دانشمندان مکانهای مناسب را برای فرود آمدن انسان انتخاب کردند. با سفینه.های آمریکایی ، هشت نفر به ماه سفر کرده.اند. این مسافرتها ، دانش ما را از ماه بسیار افزایش داده است. فضانوردان دستگاههایی را در ماه کار گذاشتند که تا اواخر ۱۹۷۷ میلادی (۱۳۵۶ شمسی) اطلاعاتی در مورد پدیده.های مختلف آن به زمین می.فرستادند. اثر پای فضانوردان ، میلیونها سال در ماه باقی خواهد ماند و مسافرت انسان را به ماه نشان خواهد داد. در طرف دیگر ماه ، دریاهای بزرگ وجود ندارد. آنجا ناحیه.ای بلند و پر از سنگ و صخره است که در اثر برخورد شهاب سنگها متلاشی شده.اند. این بخش ماه ، از زمین قابل مشاهده نیست و فقط سفینه.های در حال گردش به دور ماه می.توانند آن را مطالعه کنند.
ماموریت فضانوردان

موفقیت اصلی برنامه مسافرتهای فضایی سرنشین.دار ، آوردن حدود نیم تن غبار ، خاک ، سنگ و صخره از ماه به زمین بود. مطالعه این مواد سالها ادامه خواهد یافت. این صخره.ها تاریخ گذشته و مبدا و مواد سازنده ماه را بازگو می.کنند. در هر ماموریت فرود به سطح ماه ، سه فضانورد لازم است. هنگامی که سفینه به مجاورت ماه می.رسد، دو قسمت می.شود. دو فضانورد ، یک مدول مه.نورد را به سطح ماه هدایت می.کنند و فضانورد سوم ، از مدول فرماندهی در حال گردش به دور ماه ، مراقبت می.کند.
تجهیزات لازم برای کاوش

مدول مه.نورد همه چیزهای لازم برای مطالعه را به همراه دارد. اکسیژن ، غذا ، تجهیزات دیگر و حتی یک خودرو ماه.پیما برای گردش در

سطح ماه. بعد از پایان کاوشها ، مدول مه.نورد ، ماه را ترک می.کند و به مدول فرماندهی می.پیوندد. سپس همه فضانوردان ، با مدول فرماندهی به زمین باز می.گردند و مه.نورد به سطح ماه سقوط می.کند. پژوهشگران روسی برای کاوش ماه به فرستادن دستگاهها و سفینه.های خودکار اهمیت می.دهند. سفینه. مه.نورد لوناخود که به صورت ماشین چرخدار ساخته شده بود، چندین هفته در ماه به گردش پرداخت.
جو ماه

تا به حال هیچگونه جوی در ماه تشخیص داده نشده است. در واقع جرم ماه آنقدر کم است که نمی.تواند حرارات داخلی زیادی را تحمل کند. گرچه نمونه.های کمیابی از گازهای خروجی (شبیه بخارات آتشفشانی) مشاهده شده.اند. از گدازه.هایی که از حاریا جریان پیدا می.کنند، هیچ جوی تولید نمی.شود و در طی همین زمان به علت گرانش سطحی کم و دمای زیاد ماه ، فرار می.کنند. هر رد پایی از گازهایی که ممکن است از سطح بیرون بیایند بسیار موثر هستند. حتی گازهای حاصل از سوخت پایگاههای آپولو برای مدت زیاد دوام نیاورد.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 109]