WiMAX چیست؟

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: شما چگونه به شبکه اینترنت دسترسی پیدا می کنید؟ امروزه سه روش متداول دسترسی به شبکه اینترنت به قرار زیر است: - دسترسی پهنای باند: که معمولا از طریق مودم های کابلی و یا DSL ممکن می شوند. - دسترسی بدون سیم از طریق سیستم WiFi : که به کمک روتر های مخصوص WiFi دسترسی بدون سیم کاربران را در نقاط مختلف همچون رستوران ها، هتل ها، دفاتر کار و غیره فراهم می آورند. - روش Dial-up که در صورت نبود امکانات پیشین به ناچار مورد استفاده قرار می گیرد و یکی از ساده ترین، ابتدایی ترین و کم سرعت ترین روش های دسترسی به اینترنت است.
عمده ترین مشکل استفاده از روش باند پهن را می توان قیمت بالا و برای WiFi نیز محدودیت در پوشش امواج بدون سیم عنوان نمود. اما فن آوری جدید به گونه ای این مشکلات را برطرف نموده است که سرعت بالای روش پهن باند با قیمتی کمتر ازآن و پوشش وسیعتری نسبت به WiFi فراهم آورده است. این سیستم به نام WiMAX معروف است که از مخفف عبارات Worldwide Interoperability for Microwave Access بر گرفته شده است.

WiMAX تقریبا به همان شکل WiFi کار می کند اما با سرعتی بیشتر از آن، محدوده پوشش وسیعتر و تعداد مشترکین بیشتر نسبت به WiFi.

هر سیستم WiMAX از دو قسمت اصلی به شرح زیر تشکیل یافته است:

دکل WiMAX که درست همانند دکل های آنتن تلفن های سلولی (همراه) عمل می کند. با این تفاوت که یک دکل فرستنده WiMAX قادر است تا به تنهایی محدوده ای تقریبا برابر 8000 کیلومتر مربع را تحت پوشش قرار دهد، درحالیکه دکل های تلفن همراه محدوده ای بسیار کوچک را تحت پوشش قرار می دهند.

یک گیرنده WiMAX: که اغلب بر روی لپ تاپ ها نصب شده اند و یا به صورت اتصال خارجی به رایانه های رومیزی متصل می شوند.

دکل های سیستم WiMAX قادر هستند که به مستقیما با پهنای باند بالا به اینترنت متصل شوند. این اتصال معمولا از طریق کابل های زیر زمینی و یا یک اتصال بدون سیم از طریق امواج رادیویی ماکروویو بین چند دکل فراهم می شود.

ارتباط میان گیرنده ها و دکل های سیستم WiMAX نیز از دو طریق برقرار می گردند:

الف) روش دید غیر مستقیم: نوعی خدمات مشابه Wi-Fi است که رایانه ها به کمک آنتن های کوچکی با دکل ها ارتباط برقرار می کنند. در این روش WiMAX، از گستره فرکانسی پایین تری در حدود 2 تا 11 گیگا هرتزی (تقریبا مشابه Wi-Fi) استفاده می نماید. از طرفی طول موج های ارسالی بلندتر سبب می شوند تا امواج براحتی توسط ساختار های فیزیکی همانند درختان و ساختمان ها و غیره دچار تفرق و گسستگی شوند..

ب) روش دید مستقیم: در این روش یک آنتن گیرنده بشقابی مخصوص، بر روی بام و یا بلندی درست روبروی یک دکل WiMAX قرار می گیرد. در این روش اتصال قوی تر و پایدارتر برقرار می شود و امکان تبادل داده با نرخ خطای کمتری فراهم می گردد. به علاوه در این روش از گستره فرکانسی بالاتری که تا 66 گیگا هرتز می رسد استفاده می شود که موجب تداخل کمتر می شود.

روش دسترسی Wi-Fi محدوده ای به سعت تقریبی 65 کیلو متر مربع را تحت پوشش قرار می دهد این درحالیست که از طریق روش دید مستقیم WiMAX می توان مساحتی در حدود 9300 کیلومتر مربع را تحت پوشش قرار داد.

همانگونه که ذکر شد، WiMAX نیز همچون Wi-Fi روشی است جهت انتقال اطلاعات از یک رایانه به رایانه ای دیگر از طریق امواج و سیگنال های رادیویی. در این حالت هر رایانه لپ تاپ و یا رومیزی مجهز به گیرنده WiMAX قادر خواهد بود تا اطلاعات ارسالی از طرف ایستگاه فرستنده WiMAX را دریافت کند.

حداکثر سرعت تبادل داده در سیستم Wi-Fi به 54 مگا بایت بر ثانیه می رسد که این مقدار در سیستم WiMAX به 70 مگابایت بر ثانیه افزایش می یابد. که البته در هر دو حالت این سرعت میان چند کاربر مختلف تسهیم شده است. اما تفاوت اصلی این دو سیستم سرعت آنها نیست بلکه مسافت و برد است. روش WiMAX کیلومتر ها بیشتر از Wi-Fi برد دارد. بطوریکه برد Wi-Fi در حدود 30 متر است ولی WiMAX دایره ای به شعاع 50 کیلومتری از اطراف دکل فرستنده را تحت پوشش قرار می دهد. این افزایش برد در سیستم WiMAX ناشی از دو عامل فرکانس و توان ارسال امواج است.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 474]