در نشست تخصصي انجمن بازيگران خانه سينما عنوان شد؛انتقاد بهرام بيضايي از بازيگران ايراني

واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: در نشست تخصصي انجمن بازيگران خانه سينما عنوان شد؛انتقاد بهرام بيضايي از بازيگران ايراني

اعتماد ملي: بهرام بيضايي در نشست تخصصي انجمن بازيگران خانه سينما با موضوع سخنراني كرد.او در اين‌باره با اشاره به نظم و انضباط حاكم بين گروه‌هاي اروپايي در اروپا گفت: اين باعث حسادت من مي‌شود كه مي‌بينم در آنجا همه گروه‌ها حتي حرفه‌اي‌ترين گروه‌ها با تمرين و تلا‌ش، آثار درخشاني را خلق مي‌كنند اما ما در ايران دچار غروري نابجا هستيم و با علم لدني كار مي‌كنيم در حالي كه ما نيز مي‌توانيم با تلا‌ش و كوشش، آثار درخشان هنري خلق كنيم. وي در ادامه به اين نكته پرداخت كه بازيگران ما با چاپ عكسشان روي جلد مجلا‌ت، فكر مي‌كنند به آخر خط رسيده‌اند و ديگر احتياجي به كسب علم و تجربه ندارند.

بيضايي يادآور شد كه هنرمند وظيفه دارد تا آنچه را در زندگي به چشم نمي‌آيد، روي صحنه يا پرده به نمايش بگذارد. وي در اين خصوص افزود: بازيگر از راه كلمات و رفتارها تلا‌ش مي‌كند آنچه را در زندگي ديده نمي‌شود، براي تماشاگر ديدني كند و اينگونه است كه براي دستيابي به حقيقت وارد قلمرو بازيگري مي‌شويم.

بيضايي از نابازيگران به دو گروه محدود و نامحدود ياد كرد كه گروه اول بازي محدودي را ارائه مي‌كنند و گروه دوم اثري فوق‌العاده اجرا مي‌كنند و چون به تمام ابعاد نقش دست يافته، آنچنان خوب بازي مي‌كند كه اين تصور ايجاد مي‌شود كه او تبديل به خود نقش شده است.

وي تاكيد كرد كه آموزش مي‌تواند به بازيگر كمك كند اما نمي‌توان با آموزش، از فردي كه از گوهر بازيگري بي‌بهره است، بازيگر ساخت و در ادامه به عقل، احساس و فن به‌عنوان كمك‌كننده بازيگر اشاره كرد تا از طريق آنها با آنچه غيرواقعي است، واقعيات را به تماشاگر نشان دهد.

اين نويسنده و كارگردان كه علا‌قه‌مندي‌اش به اسطوره‌هاي ايران باستان را در آثارش نشان داده است، خط‌كشي مثبت و منفي شخصيت‌ها را خاص حماسه‌هاي بزرگ دانست كه امروز نشاني از آن نيست. چون در عصر فناوري و عقل‌گرايي نمي‌توان آدم‌ها را به خوش‌جنس و بدجنس تقسيم‌بندي كرد و در دوره ما نقش‌ها بر پايه روان‌شناسي ارزيابي مي‌شوند، نه نقش خوب و بد.

وي ضمن پذيرفتن نبوغ در برخي از بازيگران، بر آموزش بازيگري براي پرورش‌يافتن بازيگر به‌عنوان يك اصل تاكيد كرد و دراين‌باره به تاريخچه هنر بازيگري و بازي در ايران پرداخت و گفت: در دوره ساسانيان تمام سرگرمي‌ها را به نام واچيك مي‌شناختند كه اين واژه در طول زمان تبديل به بازي شد. به‌همين‌دليل تمام گونه‌هاي خيمه‌شب‌بازي، نقالي و... بازي را در درون خود دارند. در گذشته به بازيگر مقلد مي‌گفتند كه نوعي معناي ناپسند را در خود داشت هر‌چند هنوز هم عده‌اي بازيگري را ناپسند مي‌دانند و به خرده‌نمايش‌هاي شادي‌آور تقليد مي‌گفتند و در بخش جدي‌تر تعزيه آن را شبيه‌خواني مي‌گفتند. در اين ديدگاه بازيگر كسي است كه فرد ديگري را به نمايش مي‌گذارد.

بهرام بيضايي معتقد است بازيگري كه نمي‌داند چه چيزي را بازي مي‌كند، بازيگر نيست بلكه بازيگر با گسترش ذخيره‌هاي ذهني و امكانات بدني و بياني‌اش و با استفاده از تجربياتي كه از سرگذرانده و براساس خواند‌ه‌‌ها و شنيده‌ها در ايفاي نقش موفق‌تر خواهد شد.

وي در ادامه به ارتباط بازيگران با كارگردان بر پايه صداقت و توضيح و تحليل‌كردن نقش و اتفاقات يادآوري كرد و گفت: هرگاه بازيگر احساس كند آموزه‌هايش كافي است دچار پسرفت و تكرار مي‌شود كه همان مرگ هنري است، و به‌همين‌دليل اين بازيگران به كپي‌كردن نقش از روي كارهاي قبلي خود با ديگران مشغول مي‌شوند. ‌

به نظر اين كارگردان كار بازيگر تقليد كردن نيست بلكه بايد نقش خود را جست‌وجو كند تا به كمك داشته‌هاي خود و كارگردان دوباره آن را بسازد.

بيضايي با اشاره به اينكه اگر قرار بود در تعزيه بازي كند، نقش شمر را بازي مي‌كرد، گفت: شيوه بازي و بيان تخت‌حوضي و تعزيه مناسب براي تئاتر و سينماي امروز نيست اما بايد بازيگران آمادگي بازي در اين شيوه‌هاي اجرايي را داشته باشند.

اين نشست عصر روز دوشنبه 29 مهرماه در محل آمفي‌تئاتر خانه سينما با حضور علا‌قه‌مندان و اعضاي انجمن بازيگران برگزار شد.

انتهاي خبر // روزنا - وب سايت اطلاع رساني اعتماد ملي//www.roozna.com
------------

------------
چهارشنبه 1 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]

[مشاهده در: www.iribnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 121]