زوال عراق

واضح آرشیو وب فارسی:حيات نو: زوال عراق
90 - گروه‌هاى شيعى اعتراض كردند. آنها تصريح كردند كه به تعويق افتادن انتخابات منجر به امنيت بيش‌تر و مشكلات سياسى مى‌شود كه به نيروهاى تروريستى كمك خواهد كرد برنامه‌ريزيشان را ادامه مى‌دهند و نيز مى‌تواند منجر به تاخيرات بيش‌ترى شود. دولت بوش همچنين تاخير را رد كرد. به تاخير انداختن انتخابات به طرح‌هاى آمريكا درخصوص دموكراتيزاسيون عراق آسيب مى‌زند. اين امر طرح‌هاى مربوط به نوشتن قانون اساسى و برگزارى انتخابات رياست‌جمهورى عراق را به تاخير مى‌انداخت. تاخير همچنين به منزله پذيرش شكست بود. انتخابات براى استراتژى موفقيت‌آميز بوش و جدول زمانى براى خروج نيروهاى آمريكايى از عراق مهم بود. بعد از جار و جنجال‌ در مورد انتخابات عراق، مقامات ايالات متحده با واقعيت تحريم سنى‌ها مواجه شدند و تلاش كردند به نحو نظام‌مندى انتظارات را پايين بياورند. با آماده كردن افكار عمومى براى حوادث بيش‌تر، بوش هشدار داد كه خشونت حتى بعد از اينكه عراقى‌ها پاى صندوق‌هاى راى رفتند، ادامه پيدا خواهد كرد. زرقاوى «يك جنگ تمام‌عيار را عليه اين اهل نحس دموكراسى و آنهايى كه از اين ايدئولوژى اشتباه پيروى مى‌كردند، اعلام كرد «و تهديد كرد كه خيابان‌هاى بغداد را با خون راى‌دهندگان خواهد شست.»

زرقاوى همچنين انتخابات را به عنوان طرح شرورانه براى جلوگيرى از رسيدن شيعيان به قدرت توصيف كرد. آيت الله سيستانى با غلبه بر اختلافات ميان شيعيان، حزب اتحاد عراق متحد، فهرست متحد احزاب شيعى از جمله شوراى عالى انقلاب اسلامى در عراق و حزب الدعوه را تائيد كرد. برنامه‌هاى انتخاباتى آنها بر اتحاد، حاكميت و احترام براى هويت اسلامى عراق تاكيد داشت. بعد از قرن‌ها جدايي، شيعيان عرب عراق اكنون بر سر قدرت مى‌آمدند.

روابط آمريكا با همسايگان عراق رفته رفته بدتر مى‌شد. همكارى با (منافقين) براى شناسايى اهداف مدنظر حملات هوايى آمريكا عليه تاسيسات هسته‌اى ايران، روابط ايران و آمريكا را بدتر از پيش مسموم كرد.

در اين ميان تركيه نيز عصبانى شده بود. زمانيكه كردهاى عراق تهديد به تحريم انتخابات كردند و به پيشرفت كند در احياى حقوق كردهاى آواره در كركوك و ديگر مناطق جنوب عراق اعتراض كردند، كميسيون انتخاباتى عراق دوره ثبت‌نام راى گيرى را افزايش داد و به 75 هزار كرد ديگر اجازه داد نام‌هاى خود را به فهرست راى دهندگان كرد در كركوك اضافه كنند و اين حركت، گامى مهم در كركوك بود.

مقامات نظامى ترك تصريح كردند كه آنها آماده مداخله در درگيرى‌هاى احتمالى پس از انتخابات ميان كردها و تركمن‌ها هستند. زمانيكه ژنرال جان ابى‌زيد اقدام عليه مجازات تركيه را رد كرد و تصريح كرد كه نيروهاى آمريكايى در مبارزه با شورش متحد تركيه هستند، دعوت براى مداخله تشديد شد. ترك‌ها همچنين به خاطر آدم‌ربايى و كشتن رانندگان تركيه و كارگران ترك در عراق بسيار عصبانى بودند.

روابط سوريه و آمريكا نيز بدتر شد. دولت بوش دمشق را به خاطر شكست در سرنگونى و از بين بردن عراقى هايى كه از سوريه به عنوان مركز فرماندهى به منظور مهيا كردن حمايت مالى و لجستيكى براى شورشيان عراق استفاده مى‌كردند، مورد سرزنش قرار داد. سوريه به عنوان دولت حامى تروريسم پيش‌تر در معرض تحريم‌هاى اقتصادى محدود ايالات متحده قرار گرفته بود. دولت بوش اكنون نيز به دنبال اقدامات جديدى از جمله برداشتن گام هايى توسط وزارت خزانه‌دارى براى منزوى كردن نظام بانكدارى سوريه بود. پس از عراق، سورى‌ها معتقد بودند بوش به دنبال تغيير رژيم در سوريه خواهد بود.

هر چند دولت بوش به سازمان ملل متكى شد تا مصر مشروعيت انتخابات عراق را به اين نهاد واگذار كند، اما همچنان به اين نهادجهانى و حتى خود كوفى عنان، دبير كل اين سازمان بزرگ جهانى كاملاً بى‌اعتماد بود. كوفى عنان به خاطر نبود نيروى حمايت از پرسنل سازمان ملل تعدادى از كارشناسان انتخاباتى را به عراق اعزام كرد. او در گفت‌وگو با شبكه خبرى بى‌بى‌سى تصريح كرد كه جنگ عراق غيرقانونى است. عنان در نامه‌اى به علاوى نوشت، بوش و تونى بلر در 31 اكتبر 2004 توسل به زور عليه شورشيان در فلوجه را منع كردند و هشدار داد كه اقدام نظامى اعراب سنى را كه پيش‌تر از فرآيند سياسى كنار گذاشته شده‌اند، بيزار خواهد كرد. (اين نامه به مطبوعات درز كرد). در همان زمان، عنان به خاطر فساد مالى در برنامه غذا در برابر نفت سازمان ملل متحد با انتقاد روبه‌رو شد و دليل اصلى اين بود كه اين برنامه به صدام حسين اجازه مى‌داد پورسانت‌هاى كلانى را اخذ كند، اما واشنگتن به جاى درخواست استعفاى فورى عنان به خاطر اين رسوايى منتظر ماند پاول ولكر، رئيس سابق خزانه‌دارى فدرال تحقيقاتش را انجام بدهد.

يك دبير كل ضعيف به راحتى مى‌تواند در خدمت منافع آمريكا قرار گيرد. در 23 نوامبر 2004 هجده ماه پس از آغاز جنگ، دولت بوش در نهايت با برگزارى كنفرانس منطقه‌اى در مورد توسعه عراق موافقت كرد. وزراى خارجى از 20 كشور از جمله بريتانيا، فرانسه، چين و روسيه به همراه روساى سازمان ملل كميسيون اروپا، اتحاديه عرب و سازمان كنفرانس اسلامى در اين كنفرانس شركت كردند. هر چند فرانسه و اتحاديه عرب خواستار تعيين جدول زمانى براى خروج نيروهاى ايالات متحده از عراق بودند اما در نهايت، نمايندگان در رسيدن به اجماع براى حمايت از گذار سياسى عراق و در خواست از جامعه بين‌الملل براى كمك به بازسازى اقتصادى موفق شدند. علاوه بر اين ناتو به طور جدى تصميم گرفت آموزش نيروهاى امنيتى عراق را گسترش بدهد.
شنبه 27 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: حيات نو]

[مشاهده در: www.hayateno.ws]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 57]