تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835356587
ائتلاف کامرون-کلگ، دوام نخواهد داشت
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > اروپا - پروفسور پیروز مجتهدزاده بر این اعتقاد است که بروان در مقابل فشارهای افکار عمومی و حزبش ترجیح داد پا به فرار بگذارد. در خبرها آمده بود با توجه به تفاوت رویکرد میان حزب محافظه‌کار انگلستان و لیبرال دمکرات ائتلاف آینده بسیار شکننده و حتی در صورت ایجاد آن نیز چالشهای زیادی پیش‌روی دولت آینده خواهد بود.تصمیم نهایی حزب لیبرال دموکرات برای ائتلاف با حزب محافظه کار به ریاست دیوید کامرون که نخستین ائتلاف بین دو حزب از سال 1945 تاکنون محسوب می شود، موجب شگفتی اعضای چپگرای حزب لیبرال دموکرات شد که احساس می کنند کلگ برای دستیابی به قدرت، اصول لیبرالی را زیر پا گذاشته است. در صورتی که حزب لیبرال دموکرات با حزب کارگر که از نظر ایدئولوژی به یکدیگر نزدیکتر هستند تشکیل ائتلاف می داد، دو حزب می توانستند تعداد کافی از کرسی های پارلمان را برای تضمین اکثریت خود به دست آورند. خبرآنلاین در گفتگو با پروفسور پیروز مجتهدزاده استاد روابط بین الملل و رییس موسسه مطالعات یوروسویک در لندن به بررسی آخرین تحولات انگلستان پرداخته است. هر چند محافظه‌کاران قدرت را دست گرفتند، اما با توجه به تحلیل‌های متعارض هنوز نمی‌دانیم به واقع برنده انتخابات جنجالی انگلستان چه کسی است؟در انتخابات انگلستان همه احزاب شکست خوردند. همه احزاب از موقعیت‌های اجتماعی خود در میان رأی‌دهندگان عقب‌نشینی کردند،حتی حزب لیبرال دمکرات هم که معمولا در انتخابات این شکلی، موقعیت بهتری برای خود بدست می‌آورد،تعداد زیادی از کرسی‌های خود را از دست داد و حزب محافظه‌کار هم بر خلاف این انتظار که باید قطعا پیروز می‌بود،نتوانست حتی حد نصاب لازم برای تشکیل دولت بدست آورد. در خبرها آمده بود که تعارض و تضاد رویکردهای دو جناح لیبرال دمکرات و محافظه‌کار ضریب شکنندگی ائتلاف را بالا برده و احتمال بروز اختلاف وجود دارد،تحلیل شما چیست ؟بدون کمترین تردیدی این ائتلاف بسیار شکننده خواهد بود، به این دلیل که میان دیدگاههای محافظه‌کاران و لیبرالها هیچگونه سنخیتی وجود ندارد.در طیف سیاستهای حزبی بریتانیا نیز این دو حزب در نقطه مقابل یکدیگر قرار دارند. در طول دو تا سه دهه گذشته حزب محافظه‌کار و حزب کارگرنو هر دو توانسته‌اند از مواضع راستی و چپی خود عدول و در جهت وسط حرکت کنند. بر همین اساس مشابهت زیادی به لحاظ نقطه‌نظرات میان این دو حزب وجود دارد،این در حالی است که حزب لیبرال دمکرات به سمت چپ این طیف در حال حرکت است و در حقیقت جای حزب کارگر قدیم را گرفته است. این حزب که تمایلات سوسیالیستی بسیاری زیادی دارد با حزبی که اساسا یک حزب کاپیتالیستی دست راستی است یعنی محافظه‌کار سنخیت و مشابهت بسیار اندکی دارد.ائتلاف دو حزب محافظه‌کار و لیبرال برای من حیرت‌انگیز بود. چون حزب کارگرنو اگرچه در این انتخابات شکست خورد، اما به لحاظ منطقی، نقطه‌نظر و رویکردهای سیاسی،اقتصادی و بین‌المللی نزدیکی بیشتری به جناح محافظه‌کار دارد و امکان واقع‌گرایانه‌تری برای ایجاد ائتلاف می‌توانست وجود داشته باشد تا ائتلاف بین لیبرالها و محافظه‌کاران. لذا اعضای حزب لیبرال دمکرات به این ائتلاف سر فرود نخواهند آورد. چون نیک کلگ در پذیرش دعوت محافظه‌کاران و دست‌وپاکردن یک پست وزارتی برای خود و دوستانش خیلی عجله کرد.جالب است بدانیم که حتی در اولویت‌های مهم سیاسی داخلی یعنی نظام انتخاباتی،حزب لیبرال بیشترین اختلاف را با محافظه‌کاران دارد و من تصور نمی‌کنم که حزب محافظه‌کار زیر بار خواسته‌های لیبرالها رفته و دست به تغییر نظام انتخاباتی در انگلستان بزند. لذا هیچگونه امیدی به دوام این ائتلاف مصلحتی نمی‌بینم. تحلیل شما از استعفای گوردون براون چیست؟به اعتقاد من براون ترجیح داد پا به فرار بگذارد،پیش از آنکه حزب، او را مورد مؤاخذه قرار دهد که چرا سرنوشت حزب را به اینجا کشانده است. چاره ای دیگری هم برای براون بود؟من فکر می‌کنم با وضعیتی که برای حزب کارگرنو به وجود آمد،براون هیچ چاره‌ای نداشت جز اینکه هر چه زودتر صحنه را ترک کند تا هم از سرزنش‌ها و کشمکش‌های درون‌حزبی مربوط به رهبری خود جلو گیری کند و هم به حزب اجازه دهد تا در محیطی آرامتر بتواند به وضعیت آینده و سرنوشت خود بیشتر فکر کند و در سیاستهایش تجدیدنظرهای لازم را به عمل آورد. با توجه به مواردی که مطرح کردید،آیا باید منتظر تغییر در سیاستهای انگلستان در قبال آمریکا باشیم؟تصور نمی‌کنم که بریتانیا به دلیل وضعیت دولت در موقعیتی باشد که بخواهد در مواضع و روابطش در قبال آمریکا،اتحادیه اروپا و یا هر کشور دیگری تغییری ایجاد کند.اولاً، معمولا در مدلهای دمکراتیک، با تغییر دولت،تغییر عمده‌ای در سیاست خارجی به وجود نمی‌آید.دوماً،حزب محافظه‌کار در چهارچوب سیاستهای ماوراء‌آتلانتیکی به شدت خواهان گسترش روابط خود با آمریکاست، در حالیکه که حزب لیبرال دمکرات چندان رغبتی به گسترش این روابط نداشته و همواره یکی از بزرگترین منتقدان سیاستهای آمریکا در جهان است و من گمان نمی‌کنم که این ائتلاف ناهمگون و نامتعادل سبب ایجاد تغییراتی محسوس در سیاستهای انگلستان در قبال آمریکا داشته باشد. حداقل پیروزی برای ائتلاف موجود این است که سطح روابط میان انگلستان و آمریکا را به همین شکلی که هست را حفظ و بر نقش‌آفرینی بیشتر ایالات متحده آمریکا در منطقه بیفزاید.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 462]
-
گوناگون
پربازدیدترینها