واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: پاورقي سير تمدن غرب
نقش زنان در انقلاب فرانسه
سنت شركت زنان در تظاهرات خشن عمومي از قديم وجود داشته است. زنان براي قرنها، خصوصا در شورشهاي دهقاني شركت داشته و در اغلب اشكال عمومي «عمليات توده مردم» قرن هيجدهم، شورشهاي غذا (كه در آن مردم سعي در حفظ قيمت نان داشتهاند) نيز حضوري چشمگير داشتهاند.
زنان همچنين در اولين تظاهرات عمومي در مقابل ورود ماشين در اواخر قرن هيجدهم شركت داشتند.
انقلاب فرانسه، از مراحل اوليه خود شاهد مشاركت زنان در شورشهاي مردمي و تظاهراتي بود كه نقش عظيمي در وقوع حوادث داشت.
همچنان كه زنها در 14 ژوئيه در فتح زندان باستيل شركت داشتند، آنها در «روزهاي اكتبر» همان سال هم نقش مهمي را ايفا كردند. در پنجم اكتبر، پس از رژه در مقابل شوراي شهر، جمعيتي از زنان پاريسي كه مشكل نان داشتند و براساس گفته يك ناظر، تعداد آنها به هزاران نفر ميرسيد و مجهز به دسته جارو، نيزه، چنگال، شمشير، تپانچه و تفنگ بودند. آنها از نقاط مختلف شهر گرد هم آمدند و راهي ورساي شدند تا با شاه و شوراي ملي مبارزه كنند. لوئي شانزدهم پس از ديدار با هيات نمايندگي اين زنان، قول تامين آذوقه پاريس را به خيال اين كه غائله به اين سادگي ختم ميشود را داد. اما اقدام زنان، گارد ملي تحت فرماندهي «لافايت» را مجبور به پيروي از آنان و راهپيمايي به سوي ورساي كرد. جمعيت اكنون اصرار بر بازگشت خانواده شاه به پاريس داشت. در روز ششم اكتبر، شاه اين دعوت را اجابت كرد. زنان مسلح به نيزه در يك حركت دوستانه، درحالي كه بارهاي آرد را از كاخ شاه اسكورت ميكردند، ميخواندند: «ما نانوا، زن نانوا و پسر نانوا را باز گردانديم.» (شاه، ملكه و پسرشان).پس از روزهاي اكتبر تا سال 1795، زنان در فعاليتهاي مختلف انقلابي شركت داشتند. آنها براي مشكل نان و كنترل قيمتها تظاهرات كردند و يك اعلاميه در مورد حقوق زنان و شهروندان زن منتشر ساختند، بيشتر به گروههاي مسلحي كه به كار مصادره غذا ميپرداختند، پيوستند، در خواست حق حمل اسلحه داشتند (ما هم شهروند هستيم، و نميتوانيم نسبت به سرنوشت سرزمين پدري بيتفاوت باشيم)، و به عنوان ناظر در جلسات گروههاي انقلابي و مجمع ملي تقاضاهاي خود را به گوش اعضاي اين گروهها و نمايندگان ميرساندند.
وقتي در روز يكشنبه 25 فوريه سال 1793، يك گروه از زنان بهطور رسمي از مجمع ملي تقاضاي پائين آوردن قيمت نان را داشتند، مجمع اين تقاضا را به روز سهشنبه موكول كرد. زنان در مقابل اين عمل به سختي واكنش نشان دادند و به نمايندگان گفتند، كار مارا به روز سهشنبه موكول ميكنيد؛ اما ما فقط تا دوشنبه صبر ميكنيم. وقتي كودكان ما درخواست شير ميكنند. ما اين كار را به دو روز بعد موكول نميكنيم (لوي، اپل وايت و جانسون، 1979 : 132) ، درسال 1793، دو زن، يك هنرپيشه و يك توليدكننده شكلات، انجمني به نام زنان انقلابي جمهوريخواه تشكيل دادند. اين گروه پاريسي كه خود را «خانوادهاي از خواهران» ميدانستند و براي دفاع از سرزمين پدري پيمان بسته بودند، بهطور عمده اززنان طبقه كارگر تشكيل شده بودند.
به رغم اهميت نقش زنان در انقلاب، انقلابيون مرد شركت آنها را در امور سياسي تحقير كردند. در مرحله افراطي انقلاب، كمون پاريس انجمنهاي زنان را غيرقانوني اعلام كرد و حضور زنان را در گردهمآييهاي آن ممنوع كرد.
علت اين امر را يكي از اعضا به اين صورت بيان ميكند:
وحشتناك است، برخلاف تمام قوانين طبيعي است كه يك زن بهخواهد مانند يك مرد عمل كند. شورا ميبايست از مدتها قبل اين زنان تغيير شكل داده، اين زنان شرور را كه با كلاههاي سرخ قصد لكهدار كردن نشان آزادي داشتند و ميخواستند تمام زنان را مجبور به برداشتن روسريهاي خود كنند را جمعآوري كند:
اغلب مردان چه محافظهكار و چه انقلابي معتقد بودند كه جاي زنان در خانه است نه ارتش و كارهاي سياسي، و اين نقش در قانون مدني ناپلئون، تحت طبقه بندي زنان به عنوان عدم صلاحيت قانوني تاكيد شده است.
واكنش و دايركتوري
پس از مرگ روبسپير در 28 ژوئيه سال 1794 تب انقلابي جاي خود را به واكنش ترميدورين داد كه به نام ماه ترميدور1 نامگذاري شده است. وحشت شروع به كاهش كرد. مجمع ملي قدرت كميته امنيت را محدود، انجمن ژاكوبنها را تعطيل كرد و اقداماتي در جهت محافظت اعضاي خود در مقابل اوباش پاريس انجام داد.
كليساها مجاز به از سرگيري عبادات عمومي شدند و در 21 فوريه 1795 به تمام فرق مذهبي آزادي اجراي مراسم عبادي داده شد.
مقررات اقتصادي به نفع سياستهاي لسهفر لغو شد كه نشاندهنده قدرت گرفتن نيروهاي ميانهرو انقلاب بود. به علاوه، قانون اساسي جديدي در اوت سال 1795 تهيه شد كه نشاندهنده جمهوريت محافظهكارتري است كه نميخواست دستآوردهاي سال 1789 را برباد دهد.
پينويس:
1-Thermidor
چهارشنبه 17 مهر 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 86]