اوباما پيروز بالقوه انتخابات است / ياور بوش، آهنگ شكست انتخاباتي جمهوريخواهان را نواخت

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: اوباما پيروز بالقوه انتخابات است / ياور بوش، آهنگ شكست انتخاباتي جمهوريخواهان را نواخت
سياسي. آمريكا . شكست . بوش
از:مقصود اميريان
نيويورك - كارل روو از نومحافظه كاران آمريكايي كه به مغز متفكر دولت بوش شهرت يافته اعتراف كرده است باراك اوباما نامزد دمكراتها در انتخابات رياست جمهوري اين كشور، از هم اكنون ‪ ۲۷۳‬كارت الكترال را از آن خود كرده و پيروز بالقوه انتخابات است .

روو در عين حال گفته است كه تا زمان برگزاري انتخابات تا ‪ ۱۴‬آبانماه هنوز هم زمان زيادي باقي مانده و مي‌توان بازي را تغيير داد.

هر نامزد رياست جمهوري آمريكا براي برنده شدن نيازمند كسب ‪ ۲۷۰‬كارت الكترال است .

طبق قوانين انتخاباتي آمريكا ، هر نامزدي كه بيشترين آراي يك ايالت را كسب كند در حقيقت مجموع امتيازات ، راي انتخابي يا همان كارت الكترال آن ايالت را از آن خود مي‌كند.

#‪ ;۱۶۰‬شمار آراي انتخابي هر ايالت نيز با تعداد نواحي انتخابي مجلس نمايندگان به اضافه دو كرسي مجلس سناي آن ايالت برابر است .

براين اساس برخي ايالتها ممكن است ‪ ۶‬و برخي ممكن است تا ‪ ۵۵‬آراي انتخابي نيز داشته باشند. در حال حاضر ايالت وايومينگ تنها ‪ ۳‬عدد آراء انتخابي دارد كه همانطور كه گفته شد نامزد پيروز بايد حداقل ‪ ۲۷۰‬راي انتخابي يا همان كارت الكترال را كسب كند.

اما همزمان با اظهارات مرد قدرتمند اما در سايه آمريكا،شماري از آمريكايي‌ها طبق قوانين انتخاباتي اين كشور زودتر از موعد پاي صندوق ها رفته‌اند و راي خود را به ثبت رسانده اند.

تقريبا عمده بررسي رسانه‌هاي آمريكايي نيز حاكي از اين است كه راي دهندگان آمريكايي تحت فشارهاي فزاينده اقتصادي از يكسو و نگاه به هشت سال پراشوب و تنش دولت بوش از سوي ديگر، به اين جمعبندي رسيده‌اند كه كشورشان اين بار به يك نجات‌دهنده دمكرات نيازمند است .

نتايج عمده نظرسنجي‌ها نيز نشان مي‌دهد كه شماري از ايالتهاي اصطلاحا قرمز يا طرفدار جمهوريخواهان ، اين بار ناباورانه تغيير راي داده‌اند و آبي شده اند.

به عبارتي نقشه حزبي آمريكا كه زماني بخش عمده آن و بويژه ايالتهاي مياني با رنگ قرمز ، خودنمايي مي‌كرد، اكنون رفته رفته دچار تغييرات ماهوي شده است ، شماري از اين ايالتهاي سابقا قرمز، يا آبي شده و يا به رنگ سفيد در آمده‌اند كه تصميم خود را در نهايت ‪ ۱۴‬آبانماه اتخاذ خواهند كرد.

ايالت‌هاي اوهايو ، نوادا ، كاروليناي شمالي ، ميسوري ، ويرجينيا و كلرادوو به عنوان پايگاه جمهوريخواهان و ايالتهايي كه در دو دوره قبلي انتخابات ، بوش پيروز قاطع آنها بود ، اكنون با پشت كردن به جان مك كين ، براي باراك اوباما نامزد سياهپوست از حزب دمكرات ، فرش قرمز پهن كرده اند.

نظرسنجي‌ها نشان مي‌دهد كه اوباما در اوهايو با ‪ ۳ / ۵‬درصد، در نوادا با ‪ ۱ / ۸‬درصد ، در كاروليناي شمالي با ‪ ۱ / ۵‬درصد در ميسوري با ‪ ۳‬دهم درصد، در ويرجينيا با ‪ ۴ / ۸‬درصد و در كلرادوو با ‪ ۴‬درصد از جان مك كين رقيب جمهوريخواه خود پيشي گرفته است .

وضعيت در برخي ايالتهاي حساس و اصطلاحا حائل ميان قرمزها و آبي ها همانند نيومكزيو ، پنسيلوانيا ، آيووا و فلوريدا نيز بازي به نفع اوباما تغيير كرده است .

در دوره‌هايي كه انتخابات در جريان تبليغات گسترده ، كاملا قرمز و آبي مي‌شد ، سرنوشت انتخابات توسط همين ايالتهاي حائل رقم مي‌خورد.

اوباما اكنون در نيومكزيكو با ‪ ۷ / ۳‬درصد، در پنسيلوانيا با ‪ ۵ / ۹‬در آيووا با ‪ ۹ / ۵‬درصد و در فلوريدا با ‪ ۴‬درصد جلوتر است .

عمده اين ايالتها در انتخابات پيشين به بوش راي داده بودند.

شايد بررسي اين آمارها ، كارل روو را وادار به اعتراف كرده باشد هر چند كه با توجه به سابقه روو، بايد به اين اعتراف به شكست او نيز به عنوان دام و حربه‌اي براي دمكراتها نگريست .

ممكن است مغز متفكر دولت بوش كه چند ماه قبل ناچارا و به دنبال يك رسوايي سياسي ، به ظاهر از صحنه قدرت كنار كشيد، با اعلام زودهنگام پيروزي دمكراتها ، اولا خواسته هواداران حزب جمهوريخواه را به تحرك وا دارد و از سوي ديگر هواداران دمكرات را با اين خوشبيني كه پيروزي نامزد آنها قطعي است ، خانه‌نشين كند بويژه اينكه در دمكراسي‌هاي غربي ، مردم فقط زماني به پاي صندوق‌هاي راي مي‌روند كه انتخابات شديدا سياه و سفيد شده باشد.

قرار است تا ساعاتي ديگر دومين مناظره تلويزيوني رو در روي مك كين و اوباما برگزار شود و انتظار مي‌رود همانند دور نخست ، بحث اقتصاد، امنيت آمريكا ، هزينه لشكر كشي به عراق و افغانستان و سرنوشت اين جنگ‌ها و حتي به شكل غيرمعمولي بحث ايران ، در صدر مباحث دو رقيب قرار گيرد.

بي‌شك در اين مناظره نيز اوباما مي‌كوشد تا محور حملات خود را روي سياستهاي جنگ‌طلبانه مك كين و وضعيت ناگوار اقتصادي آمريكا متمركز كند.

عمده شاخص‌هاي اقتصادي در آمريكا نشان مي‌دهد آخرين تير تركش دولت بوش براي بهبود وضعيت اقتصادي اين كشور يعني همان طرح نجات كه در قالب آن ‪ ۷۰۰‬ميليارد دلار براي نجات شركتهاي در آستانه ورشكستگي اختصاص مي‌يافت ، به هدف نخورده و آثار شكست آن آشكار شده است .

شاخص سهام داوجونز روز دوشنبه در ساعاتي از فعاليت بازار نيويورك بيش از ‪ ۷۸۰‬واحد سقوط كرد كه اين ميزان سقوط آن هم در يك روز، در تاريخ آمريكا بي‌سابقه بود.

شايد يكي از حربه‌هاي بويژه جمهوريخواهان براي فرار از دوران ركود اقتصادي ، دست زدن به جنگ‌هاي برون مرزي بود اما اين بار چنين حربه اي نيز از دست آنان خارج شده است چرا كه بر خلاف دوره‌هاي گذشته ،اين بحران و ركود اقتصادي در وهله نخست نتيجه درگير شدن همزمان در دو جنگ پرهزينه و فرسايشي است .

نمايندگان دو حزب دمكرات و جمهوريخواه اكنون اذعان دارند كه اين دو جنگ بيش از يكهزار ميليارد دلار به طور مستقيم از بودجه آمريكا را بلعيده است .

دولت بوش ظرف سالهاي گذشته چنان گرم اين جنگ‌ها بود كه توجهي به هزينه ها نداشت و از سوي ديگر اميد داشت كه بخش عمده‌اي از هزينه اين جنگ ها بلافاصله با تصاحب چاههاي نفت عراق ، بازگردانده شود.

اكنون طعم تلخ جنگ و فقر را تك تك آمريكايي‌ها لمس مي‌كنند. وقتي در ايالت ثروتمند نيويورك ‪ ۲۳۰‬هزار خانواده نتوانند بخاطر مشكلات اقتصادي كشورشان ، قبوض برق منازل خود را پرداخت و در نتيجه در خاموشي بسر ببرند، نشان مي‌دهد كه مشكلات اقتصادي آمريكا از حد حرف و تبليغات صرف گذشته است در برخي از ايالتهاي آمريكا آمار قطع برق منازلي كه صاحبان آن نتوانسته‌اند قبوض برق خود را پرداخت كنند ، تكان‌دهنده تر است .

با اين وضعيت اقتصادي ، ديگر حتي صحبت كردن از جنگ هم هزينه‌ها را افزايش و احساس نااميدي نسبت به آينده را در ميان آمريكايي‌ها عميقتر مي كند و عمده سياستمداران آمريكايي حتي جنگ طلب‌ترين آنها نيز دريافته اند كه معناي به راه انداختن يك جنگ ديگر ، زدن تير خلاص به بزرگترين اقتصاد جهان است كه هم اكنون نيز عملا با هزينه‌هاي اجراي سياستهاي جنگ‌طلبانه هشت ساله بوش ، رو به مرگ و نابودي است .

اكنون آمريكايي‌ها آشكارا از ضرورت پيگيري مجدد دكترين مونرو صحبت مي كنند و از رهبران خود مي‌خواهند با دست برداشتن از دخالت در امور داخلي ديگر كشور به اصلاح درون بپردازند، دروني كه در استانه فروپاشي در عمده مباحث اجتماعي ، فرهنگي و اكنون اقتصادي است .

#‪ ;۱۶۰‬جيمز مونرو پنجمين رييس جمهوري آمريكا در سال ‪ ۱۸۲۳‬دكترين خود را معرفي كرد كه پايه آن بر انزوا طلبي و توجه به درون ،پرهيز از دخالت در جنگ‌هاي بين قدرت‌هاي اروپايي و مستعمرات آنها بود و درنهايت همين دكترين توانست عملا آمريكاي نوين با مرزهاي كنوني را شكل بدهد.

هم اوباما و هم مك كين در حقيقت ، به اين بخش واقعيتهاي جاري آمريكا واقفند و بي‌جهت نيست كه هر دو آهنگ كلام جنگ‌طلبانه خود را تا حدودي كاهش داده اند.

بي‌ترديد با چنين وضعيتي وراي اينكه اوباما يا مك كين پيروز اين ميدان باشند، آمريكا نيازمند بازنگري واقع گرايانه و دو حزبي بويژه در سياست خارجي خود است .

نگاه مجدد به خاورميانه و دست كشيدن از سياستهاي مداخله جويانه با هدف فروش تسليحات و تبديل منطقه به انباري از مرگبارترين تسليحات ، اولين نياز آمريكا است .

اقتصاد دنيا در اين دوران پرتلاطم نيازمند آرامش است ، آرامشي كه در سايه آن بتوان به بحثهاي اساسي تر جهان چون محو فقر ، مبارزه با تغييرات آب و هوا و گسترش بيماريهاي مرگبار چون ايدز توجه كرد.

اكنون عمده اين مباحث اساسي جهان ، قرباني سياستهاي آمريكا شده‌اند و دنيا بي‌شك درماه پيش رو انتظار دارد ، آمريكايي‌ها سكان هدايت كشورشان را به فردي بسپارند كه به هشت سال سياستهاي جنگ‌طلبانه دولت بوش پايان دهد.

اوباماي ‪ ۴۶‬ساله يا مك كين ‪ ۷۲‬ساله تاكنون در شعارهاي خود نشان داده اند كه مي‌توانند بوشي ديگر يا مونرويي ديگر باشند اما هر كدام از آنها در صورت پيروزي كدام راه را برمي گزينند، اين پرسشي است كه احتمالا كارل روو نيز هنوز قادر نيست پاسخي صريح به آن بدهد.
سه شنبه 16 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 94]