به بهانه درگذشت پل نيومن، ضد قهرماني از جنس هاليوود بازيگري مثل آشپزي ‌است‌

واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: به بهانه درگذشت پل نيومن، ضد قهرماني از جنس هاليوود بازيگري مثل آشپزي ‌است‌
جام جم آنلاين: پل لئوناردو نيومن 26 ژانويه 1915 در كليولند اوهايو آمريكا متولد شد. او دومين فرزند تاجر بزرگ آرتور نيومن و همسرش ترزا بود. پل در دوران كودكي به فوتبال آمريكايي علاقه فراوان داشت. در دوران جواني در رشته اقتصاد درس خواند؛ ولي هيچ وقت دانشجوي موفقي نبود.

با آغاز جنگ جهاني، دانشكده را رها كرد و به نيروي دريايي پيوست و به عنوان بي‌سيم‌چي ناوگان دريايي به خدمت پرداخت. سال 1946 و با پايان جنگ ، در كالج كانيون ثبت‌نام كرد و به عضويت تيم فوتبال اين كالج درآمد. پس از دعوايي كه يك بار بين اعضاي تيم به وجود آمد، پل به زندان افتاد. او پس از اين حادثه، دست از فوتبال كشيد.

سال 1947 با ژاكلين ويت، هنرپيشه آشنا شد و 2 سال بعد، با او ازدواج كرد. او همراه همسرش، اوقات خود را در فروشگاه ورزشي‌شان مي‌گذراندند تا زماني كه پل نيومن، سال 1949 از كالج كنيون فارغ‌التحصيل شد و سهم خود را فروخت و به نيويورك رفت.

پس از فارغ‌التحصيلي از كالج، به مدرسه درام بيل رفت و يك سال در آنجا به فراگيري بازيگري پرداخت، سپس به اكتورز استوديو پيوست و تحت تعليم استراسبرگ، تئوريسين و سينماگر بزرگ قرار گرفت. استراسبرگ معتقد بود، نيومن استعداد شگرفي دارد و مي‌تواند به بازيگري همپايه مارلون براندو تبديل شود.

به نظر او، پل نيومن زياده از حد خوش‌چهره بود و همين موضوع باعث مي‌شد بيش از براندو بشود از استعدادش استفاده كرد، زيرا تماشاگر مسحور و مجذوب زيبايي او مي‌شود.

پل نيومن اولين بار سال 1953 در نمايشي به نام «پيك‌نيك در برادوي» ظاهر شد و پس از اين نمايش بود كه با شركت برادران وارنر قرارداد امضا كرد. او با فيلم «جام نقره‌اي» سال 1954 وارد دنياي سينما شد.

فيلم بعدي‌اش «كسي آن بالا مرا دوست دارد» (1956)‌ بود. او در اين فيلم، نقش بوكسوري به نام راكي گرازيانو را ايفا كرد (نقشي كه قرار بود جيمز دين بازي كند)‌ و بازي‌اش با نقدهاي مثبتي از جانب منتقدان روبه‌رو شد.

هاليوودي‌ها اين جوان را جايگزين مناسبي براي مارلون براندويي مي‌دانستند كه در آن زمان، حاضر نبود در هر فيلمي بازي كند. مارلون براندو در آن سال‌ها شاخص‌ترين چهره بازيگري آمريكا و حتي جهان بود، اما اصول حرفه‌اي خود را داشت و حاضر نبود در هر فيلمي مقابل دوربين برود.

به همين دليل تهيه‌كنندگان به دنبال چهره جايگزين او بودند. علاوه بر اين، پس از مرگ جيمز دين در جواني، خلا چهره‌هاي جذاب در هاليوود بسيار احساس مي‌شد. بسياري از نقش‌هايي كه او را به شهرت رساند، براي قامت جيمز دين دوخته شده بود.

آن حس ترحم‌خواهي و خودخواهي نوجوانانه كه در بازي جيمز دين موج مي‌زد، در پل نيومن با تبديل شدن به نوعي اعتماد به نفس، تعديل شد. ظرفيت بالقوه او براي نمايش بزهكاري بدون آن كه نفرت تماشاگر را برانگيزد، او را به بازيگري ايده‌آل براي فيلمسازان تبديل كرد.

او سال 1957 براي بازي در فيلم «تابستان داغ طولاني» برنده جايزه بهترين بازيگر مرد از جشنواره كن و جايزه بهترين بازيگر مرد خارجي از انجمن نويسندگان فيلم اسپانيا شد. سال 1958 در فيلم «گربه‌اي روي شيرواني داغ» به كارگرداني ريچارد بروكس كه براساس نمايشنامه‌اي از تنسي ويليامز ساخته شد، بازي كرد. بازي او در اين فيلم، در كنار اليزابت تيلور از نقش‌هاي فراموش‌نشدني‌اش در تاريخ سينماست.

دهه 60 سال‌هاي يكه‌تازي نيومن بود. او با بازي در فيلم‌هايي همچون «جايزه» (1963)‌، «هاد» (1963)‌، «لوك خوش‌دست» (1967)‌ و «بوچ كسيدي و ساندنس كيد» (1969)‌ به مرد افسانه‌اي هاليوود تبديل شد.

نيومن در آن سال‌ها، تهيه‌كنندگي و كارگرداني چندين فيلم سينمايي را نيز به عهده داشت كه از جمله اين فيلم‌ها مي‌توان به «راشل راشل» (1968)‌ كه نامزد دريافت اسكار بهترين فيلم شد و جايزه گلدن گلوب را براي بهترين كارگرداني، اشاره كرد.

ايفاي نقش در يكي از پرفروش‌ترين فيلم‌هاي جهان‌

سال 1969 پل نيومن و رابرت ردفورد، 2 ستاره بزرگ تاريخ سينما كنار هم در فيلم «بوچ كسيدي و ساندنس كيد» به ايفاي نقش پرداختند كه نتيجه اين همكاري، فيلمي بود كه جزو پرفروش‌ترين فيلم‌هاي جهان شد.

فيلم نيش با بازي پل نيومن (1973)‌، برنده 7 جايزه اسكار شد و دهه 80 نيز او با بازي در فيلم حكم، براي ششمين بار نامزد جايزه اسكار شد. سال 1986 در «رنگ پول» به كارگرداني مارتين اسكورسيزي كنار تام كروز‌ بازي كرد و جايزه اسكار بهترين بازيگر نقش اول مرد را از آن خود كرد.

نيومن در 1986 براي نقش‌آفريني‌هاي جذاب، ثبات شخصيت و تعهد نسبت به مهارت‌هاي خود، اسكار افتخاري و سال 1994 جايزه انساندوستانه جين هرشولت را گرفت. سال 1995 براي فيلم «هيچ كس احمق نيست» جايزه خرس نقره‌اي جشنواره برلين را به دست آورد.

2 جايزه بهترين بازيگر مرد از انجمن منتقدان فيلم نيويورك در سال‌هاي 1994، بخشي ديگر از موفقيت‌هاي هنري او در عالم سينماست. او براي فيلم‌هاي آدم عاقل و جاده‌اي رو به تباهي (2002)‌ 2‌‌بار ديگر و در مجموع، 10 بار نامزد اسكار شد.

نيومن حتي در مرز 80 سالگي نيز فعال بود و سال 2005 براي مجموعه تلويزيوني سقوط امپراتور توليد شبكه HBO، برنده جايزه امي و گلدن‌گلوب شد. آخرين حضور او در سينما، صداپيشگي در كارتون ماشين‌ها بود كه در آن به جاي داك هادسن حرف زد.

در سال‌هاي 1970 او با اعتراف به اين كه از بازيگري خسته شده، مجذوب مسابقه‌هاي اتومبيلراني شد و از 1977 به طور حرفه‌اي به اين رشته روي آورد. او و تيم رانندگي‌اش پس از آن در چند مسابقه مهم در آمريكا صاحب مقام شدند كه از جمله آنها مي‌توان به مقام پنجم مسابقه‌هاي ديتونا در 1977 و مقام دوم رقابت‌هاي لومان در 1979 اشاره كرد.

نيومن سال 1979 به مجله پيپل گفت: اتومبيلراني بهترين كاري است كه براي رهايي از هاليوود بلدم. من مسابقه اتومبيلراني را دوست دارم؛ اما براي من در دنيا، غذاها و فيلم‌ها هيجان‌آورتر هستند و نمي‌توانم آنها را رها كنم. در مسابقه يقينا هزارم‌هاي ثانيه مشخص مي‌‌كنند كه چه كسي بهتر است؛ اما در يك فيلم يا دستور آشپزي، هيچ راهي وجود ندارد كه بدانيد مواد و مصالح به كار رفته در آخر چه نتيجه‌اي مي‌دهند.

بهترين مصالح ممكن است به بدترين نتيجه برسند و بدترين‌ها عالي از كار دربيايند. به نظر من، آشپزي مثل بازيگري است و بازيگري مثل آشپزي.

نيومن آخرين بار در 79 سالگي پشت اتومبيل مسابقه‌اي نشست و ركورددار مسن‌ترين قهرمان مسابقات حرفه‌اي اتومبيلراني شد.

در كنار فعاليت سينمايي، پل نيومن به كارهاي خيريه نيز مي‌پرداخت. وي از طريق تاسيس يك شركت مواد غذايي توانست درآمدي نزديك به 250 ميليون دلار در سال داشته باشد و اين پول را در اختيار سازمان‌هاي خيريه قرار مي‌داد.

وي موسسه ديگري نيز براي حمايت از كودكان سرطاني تاسيس كرد. نيومن سال 2006 رستوراني نيز براي كمك به نيازمندان افتتاح كرد كه بسيار به آن افتخار مي‌كرد.

اسكات، تنها فرزند پسر او سال 1978 به علت استفاده بيش از حد مشروبات الكلي درگذشت. پل نيومن از همسر اول خود صاحب 2 دختر به نام‌هاي سوزان و استفاني و يك پسر شد و از همسر دومش، جون وودوارد 3 دختر به نام‌هاي مليسا، نل و كلرا دارد.

پل نيومن بر اثر سرطاني كه سال‌ها با آن دست و پنجه نرم مي‌كرد، 5 مهر امسال درگذشت.

مهري توكليان‌
دوشنبه 15 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]

[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 109]