واضح آرشیو وب فارسی:ابرار: سوتكوويچ: اگر قهرمان نشويم بيشتر احترام مى بينيم!
«يوتسا سوتكوويچ» چهره شناخته شده اى براى جامعه واليبال ايران است، سرمربى صربستانى كه توانسته است افتخارات زيادى را با تيمهاى پايه ايران در ميادين مهم آسيايى و فرا قاره اى به دست آورد. ارزشمندترين مقامى كه به يوتسا و تيم كارى اش در ايران اجر و قرب داده است، كسب عنوان قهرمانى در مسابقات نوجوانان جهان است، روزى كه پرچم ايران در شهر سان خولاى مكزيك به اهتزار درآمد. حالا موقعيت براى سوتكوويچ متفاوت شده است واو امروز با يك تيم متشكل از نوجوانان آينده دار كسب سكو در مسابقات سريلانكا را در سر مى پروراند. سرمربى تيم ملى واليبال نوجوانان ايران در آستانه سفر به مسابقات آسيايى كلمبو گفت و گويى انجام داده كه در ذيل مى خوانيد:
• آقاى سوتكوويچ اگر موافقيد، گفت وگو را با تيم واليبال نوجوانان ايران شروع كنيد؟
- تيم نوجوانان ايران قهرمان آسيا و قهرمان جهان است اما به هر حال هر۲ سال يكبار و با تغيير نسل طبيعتا با بازيكنان جديد آشنا مى شويم اما هميشه گفته ام نگهدارى از يك عنوان با ارزش، سخت تر از بدست آوردن آن است.
•چقدر به تكرار عناوين مهم گذشته خوشبين هستيد؟
- حدود ۶ ماه است كه به اتفاق «وكيلى» در حال انجام كارى هستيم تا بتوانيم براساس آن يك نسل جديد را طى انجام يك كار سخت و طاقت فرسا به جايى برسانيم كه آن قهرمانى هاى گذشته حفظ شوند. شايد از نظر واليبالى آماده سازى تيمى كه بازيكنان آن در سطح بالايى نيستند آسان نباشد اما اين كارى است كه من به كمك مربى اول تيم و همين طور فرشاد سعيدى و محمدرضا دامغانى انجام داده ايم.
• در اين بين مسلما مشكلاتى هم داشته ايد؟
- مشكل بزرگ ما انتخاب بازيكنان شايسته بود. ما كار را شروع كرديم و سعى داشتيم كه بهترين كار و برنامه ريزى ها به اجرا دربيايند و در واقع نسل جديد را به كسب بهترين نتيجه و بهترين مدال نزديك كنيم. بازيكنان موردنظر ما در ابتدا به لحاظ فيزيكى در سطح بسيار پايين قرار داشتند گرچه به لحاظ تكنيكى بد نبودند اما با سطح اول جهان فاصله زيادى داشتند. به اعتقاد من آنها در تاكتيك هم ناكارآمد بودند اما فكر مى كنم حالا شرايط كاملا براى اين تيم تغيير كرده است.
•نظر سرمربى تيم واليبال نوجوانان ايران درمورد امكانات موجود چيست؟
- چيزى كه براى من واضح نبود، اين است كه چرا فدراسيون با تاخير اجازه استفاده از آناليزور را به ما داد. مسلما همه ما مى دانيم تيم نوجوانان در سطح قابل مقايسه اى با تيمهاى جوانان و بزرگسالان نيست و بايد پذيرفت كه فقط مائيم كه قهرمان جهان هستيم. بى ترديد من نمى گويم امكانات بهترى به ما بدهند اما حداقل امكانات مساوى را براى ما هم در نظر بگيرند البته بايد بگويم اين امكانات و تجهيزات را من، نمى خواهم بلكه اين تيم نوجوانان ايران است كه به شرايط ايده آل نياز دارد. به شخصه اميدوارم با اين كار و اين زحمت بتوانيم يكى از مدالهاى آسيا را كسب كنيم.
•يكى از مدال هاى آسيا! يعنى قهرمانى در مسابقات سريلانكا را نمى خواهيد؟
- همانطور كه مى دانيد براى ما مهم، راهيابى به مسابقات قهرمانى نوجوانان جهان است اما به شخصه فكر مى كنم اگر ما مقام دوم يا سوم مسابقات را بدست آوريم بيشتر احترام مى بينيم تا مقام اول را!
• چرا اينطور فكر مى كنيد؟
- چون تا به حال در هر مسابقه اى كه شركت كرده ام و هر نتيجه اى كه با تيم هايم كسب كرده ام در نوع خود يك ركورد بوده اما فكر مى كنم اين نتايج براى دوستداران غير واقعى واليبال در ايران آزاردهنده بوده است. با اين حال من با صراحت به همه مى گويم كه اگر مرا دوست ندارند و قصد دارند عذر مرا بخواهند، راحت ترين راه را انتخاب كنند. من هم بلافاصله دستم را به نشانه دوستى دراز مى كنم و مى گويم شما مردمان بسيار خوبى داريد و من هم از اينكه چند سالى را در ايران گذرانده ام، راضى ام. بعد هم بدون هيچ مشكل و شكايتى از ايران مى روم. بى شك از عملكردم هم راضى خواهم بود چرا كه سعى كردم در تمام دوران كارى ام مثبت باشم.
• سوتكوويچ از كار كردن در ايران خسته شده است؟
- زمانى كه ما در اردوى اردبيل به سر مى برديم شرايط طورى پيش آمد كه من گفتم خسته شده ام چون اصلا شرايط مساعدى نداشتيم و براى هر چيزى بايد اعصابمان خرد مى شد. كم كم مى خواستم دستم را به نشانه تسلم بالا ببرم و بگويم من ديگر نمى توانم. در آنجا وكيلى آمد و گفت بى خود خودت را ناراحت نكن ما كارخانه بازيكن سازى هستيم، بايد بسازيم. من هم يكبار ديگر پذيرفتم .
• از اردوى اردبيل از نظر فنى راضى بوديد؟
- ما روزانه حداقل ۸ ساعت تمرين مى كرديم. وقتى به كارنامه كارى آن اردو و تمرينات مشابه نگاه كرده و مسايل را جمع بندى مى كنم، مى بينم كه اگر اين بازيكنان در سن نوجوانى تمرينات تحت فشار در مدت طولانى و كار با برنامه ريزى و نظم را ياد نگيرند و زحمت نكشند و آماده مبارزه نشوند، طبيعتا درآينده هم اتفاق خاصى نخواهد افتاد.
• در واقع همان كارى را كه در تيم نوجوانان گذشته، (جوانان فعلى) انجام داديد؟
- بله. ما در دور قبل سعى كرديم تيمى را انتخاب كنيم كه آن تيم نه به خاطر بازيكنانش بلكه به خاطر شايستگى هاى گروهى اش لايق باشد. آنها آموخته بودند كه بايد قهرمان شوند. به اعتقاد من آنها در معناى واقعى يك نيروى ويژه بودند. آن تيم قهرمان آسيا شد، بعد به مجارستان رفت و تورنمنت آنجا را هم با قهرمانى به پايان رساند، سپس به مكزيك رفت و قهرمان جهان شد. شما فكر مى كنيد بازيكنانى كه با قهرمانى شروع مى كنند چيز ديگرى هم به ذهنشان خطور مى كند؟ آنها فقط به دنبال قهرمانى بودند. حالا هم وظيفه ما همين است و البته هيچ فرقى هم نكرده. ما بايد اين كار را دوباره تكرار كنيم و با كمك همه، نسل جديد را جايگزين نسل قبل كنيم.
• چقدر به تيم جديدتان اعتماد داريد؟
- با قدرت مى گويم كه آنقدر كار كرده ايم و مى كنيم تا دوباره مقام قهرمانى را كسب كنيم، مگر اينكه واقعا يك تيمى خيلى بهتر از ما كار كرده باشد تا بتواند ما را مغلوب كند. اين را هم بگويم اگر تيمى كمى بهتر از ما باشد، نمى تواند ما را شكست بدهد چون به اعتقاد من آنها بايد خيلى بهتر از ما باشند كه بتوانند ما را ببرند.
• آيا تيم نوجوانان ايران در صربستان به اهدافش رسيد؟
- در صربستان بدليل مشكلات رزرو بليت و پرواز و هتل يك روز كمتر از چيزى كه برنامه ريزى كرده بوديم، مانديم اما از آنجايى كه مى خواستيم درست شرايطى مشابه با شرايط سريلانكا را پياده كنيم، موفق بوديم. من به همين خاطر از دست اندركاران فدراسيون واليبال تشكر مى كنم كه به ما كمك كردند و اجازه دادند در راه آماده سازى مسابقات نوجوانان آسيا چنين شرايطى داشته باشيم اما به لحاظ كارى ما در آنجا با ۶ تيم مختلف در ۶ شهر مختلف و ۶ سالن متفاوت بازى كرديم. طبيعتا به دليل اينكه من به نوعى ميزبان كاروان ايران بودم، كار آسانى نداشتم اما خوشحالم از اينكه بگويم تيم ملى نوجوانان در صربستان مثل يك ساعت سوئيسى كار كرد، همه چيز در زمان خودش طبق نظم و برنامه كه مسلما اگر چيزى غير از اين بود من نخستين نفرى بودم كه ناراحت و عصبى مى شد.
•آقاى سوتكوويچ در فاصله ۴ روز مانده به شروع سفرتان به همه اهدافتان رسيده ايد؟
- همه مربيان يك برنامه ريزى تعريف شده براى كارشان دارند. ما سعى مان را كرديم كه وظايفمان را در هر شرايطى اجرا كنيم. نمى دانم، مى دانيد يا نه اما ما چندى پيش و در جريان مسابقات جوانان آسيا كه سالن در اختيار نداشتيم از ساعت ۱۱ شب تا ۲بامداد تمرين كرده ايم. بنابراين هيچ چيز و هيچ شرايطى نمى تواند بر روى كار ما اثر بگذارد و ما را از هدفى كه داريم، دور كند. به هيچ عنوان زمان، مكان و هوا نمى تواند جلو ما سد ايجاد كند و بى شك براى من و بازيكنانم بهترين چيز، همين است.
• و حرف پايانى؟
- من عادت به انجام مصاحبه هاى بلند ندارم چرا كه در ايران تابحال چنين گفت وگوهايى نداشته ام اما از مربيان تيم هم كه با من همكارى ويژه اى داشته اند تشكر مى كنم. بهتر بگويم خيلى دوست ندارم راجع به من حرف زده شود چون اعتقاد دارم كه زحمتكش هاى واقعى ديگر مربيان تيم هستند. آنهايى كه وقتى تمرين تمام مى شود، از فرط كار زياد و خستگى، كله هايشان بزرگ مى شود. آنها آنقدر در جريان تمرينات حرف مى زنند و تذكر مى دهند كه بعضى اوقات در پايان تمرين هم با خودشان حرف مى زنند و بيمار مى شوند پس كسب اين عناوين حاصل زحمات تمامى آنها بوده و من اميدوارم اين بار هم با لطف و حمايت همه جانبه به بهترين عنوان موجود دست پيدا كنيم.
دوشنبه 15 مهر 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ابرار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 151]